Trump verslaat een terrorist en schokt de wereld

De gerichte moord op de Iraanse oorlogsleider Qassem Soleimani, als reactie op de aanvallen op Amerikanen in Irak en om plannen voor verdere aanvallen te onderbreken, heeft een stortvloed van reacties ontketend uit bijna alle hoeken van de wereld en over het hele politieke spectrum. De Amerikaanse reacties waren sterk verdeeld, meestal langs partijpolitieke lijnen. En de controverse leidde tot wat velen denken wat de meest begeerde tweet in de recente geschiedenis is, van Hollywood-actrice Rose McGowan:

Beste Iran, de VS heeft uw land, uw vlag, uw volk niet gerespecteerd. 52% van ons verontschuldigt zich nederig. We willen vrede met uw land. We worden gegijzeld door een terroristisch regime. We weten niet hoe we moeten ontsnappen. Vermoord ons alstublieft niet. #Soleimani

Iets minder gênant, maar volledig formuleerbaar waren de reacties van de verschillende Democratische kandidaten die Trump willen vervangen, die bijna allemaal zijn actie "roekeloos" noemden, die waarschijnlijk tot een verdere escalatie, of zelfs tot oorlog zou kunnen leiden. J Street, de anti-Israëlische lobby, die zich als pro-Israël maskeert, zei:

Deze zeer gevaarlijke stap, genomen zonder toestemming van het congres [eigenlijk niet vereist - red.], zou een rampzalige escalatie kunnen veroorzaken die het leven van duizenden mensen kost, en ons land in een verwoestende nieuwe keuzeoorlog in het Midden-Oosten zou kunnen leiden.

Een groot aantal reacties nam de vorm aan van "trek niet aan de Superman zijn cape omdat je niet weet hoe dat zal eindigen". Hoewel Iran allesbehalve Superman is - de VS is militair gezien ruwweg een eindeloos keren machtiger - stellen deze commentatoren dat Iran tal van mogelijkheden heeft om de VS te schaden, en Trump is niet in staat om met de gevolgen om te gaan.

Het lijdt geen twijfel dat Soleimani's vervanger een soort van wraakaanval zal inzetten, en het zal in ieder geval bedoeld zijn om mensen te doden. Maar het Amerikaanse thuisfront zal er waarschijnlijk niet de dupe van worden (McGowan hoeft zich geen zorgen te maken); het is waarschijnlijk gericht op Amerikaanse troepen in het Midden-Oosten, Israëli's, of beide. Inderdaad, de IDF werd onmiddellijk op scherp gezet voor raketaanvallen of terrorisme, en Premier Netanyahu vloog direct terug naar huis vanuit Griekenland om zijn kabinet te ontmoeten. Desondanks juichte vrijwel iedereen in Israël de actie van Trump toe. Zelfs de hoofdredacteur van de linkse Ha'aretz-krant, Aluf Benn, zag het als een goede zet voor Trump, zowel politiek als strategisch.

Ik denk dat dit komt omdat de Israëli's de gestage opmars van de Iraanse invloed in de regio van dichtbij hebben gezien, en ze zijn bezorgd dat het regime niet ver verwijderd is van zijn doel om een sjiitische sikkel door Irak, Syrië en Libanon te creëren. Tegelijkertijd heeft Iran Jemen gedestabiliseerd, dat toevallig een strategisch controlepunt aan de uitgang van de Rode Zee in handen heeft en van waaruit het zijn Arabische vijanden, Saoedi-Arabië en de Golfstaten, kan lastigvallen.

De strategie - de strategie van Soleimani - was om sjiitische milities in Irak en Syrië op te richten en die te steunen, net als Hezbollah in Libanon, uiteindelijk om de controle over het land over te nemen en het bevel van Iran daar uit te voeren. Soleimani heeft op briljante wijze gebruik gemaakt van de opkomst van ISIS en de chaos in Syrië om de Iraanse macht daar te vergroten, ten koste van honderdduizenden doden en ontheemden. Zijn doel was om de Amerikaanse invloed uit het Midden-Oosten te elimineren, de olievoorraden die nu in handen zijn van Saoedi-Arabië en de Golfstaten te verwerven, Israël te vernietigen en een sjiitisch kalifaat in de hele regio op te richten. Uiteindelijk zou de verwerving van kernwapens elke uitdaging voor de Iraanse hegemonie onmogelijk maken. En wie weet welke doelstellingen op langere termijn, in Europa of zelfs in Noord-Amerika, hij zou kunnen hebben gehad?

De vernietiging van Israël is essentieel voor het Iraanse plan. Israël wordt gezien als een voorpost van zowel de VS als het Westen, en dus als een obstakel, maar ook als een onwettige Joodse soevereine staat in een regio die volgens de islamitische ideologie 100% moslim moet zijn. De ayatollahs willen de 1,5 miljard moslims in de wereld leiden. Er zijn dus zowel strategische als religieuze redenen voor de vijandschap van Iran ten opzichte van Israël.

De regering Obama was van mening dat zij door het Iraanse regime te sussen en te betalen, directe aanvallen op Amerikanen kon voorkomen en een werkrelatie met het regime kon opbouwen. Maar de Iraniërs onderhandelden met kringen rond het Amerikaanse team (onder leiding van de niet zo frisse John Kerry) en bereikten een overeenkomst die hen niet alleen niet belette om kernwapens te krijgen, maar die hen ook garandeerde dat ze binnen een paar jaar verder konden gaan met hun programma. Het verminderde de kracht van de VN-resoluties die hun ontwikkeling van ballistische raketten beperkten, verwijderde de sancties - het grootste deel van de tekst van de JCPOA is een lijst van sancties die vernietigd moeten worden - en zorgde voor een instroom van geld dat gebruikt kon worden en gebruikt werd om de terroristische milities te financieren. Het voorzag ook in een zwakke, gemakkelijk te omzeilen inspectieroutine waarop niet kon worden vertrouwd dat het valsheid in geschrifte zou voorkomen.

Een ander onderdeel van de Obama-strategie was om te proberen de samenwerking van Iran te kopen door Israël te verzwakken, tot op het punt dat het onverdedigbaar zou zijn (dit beleid werd voor het eerst geformuleerd in het "Iraq Study Report" van 2006, waaraan Obama-vertrouweling Ben Rhodes heeft bijgedragen).

De regering dacht dat het Iran op deze manier "in de familie van naties" kon brengen, maar de doelstelling van het Iraanse regime was om te domineren, niet om samen te werken. Het misverstand was enorm en fataal. En wat is er onduidelijk aan "dood aan Amerika"?

De recente reeks aanvallen op Amerikaanse strijdkrachten en op belangen in het gebied, die culmineerde in de aanval op de Amerikaanse ambassade in Bagdad, was bedoeld om de wil van Amerika te breken en een terugtrekking uit Irak en Syrië te bespoedigen. En deze keer waren het de Iraniërs die het verkeerd begrepen. Trump was niet bereid de dood van nog meer Amerikanen te tolereren. En hij begreep de politieke gevolgen van "een nieuw Benghazi" of "een nieuwe Iraanse gijzelingscrisis."

Sinds enkele jaren voert Israël een stille oorlog tegen Iran, waarbij het probeert te voorkomen dat het land zich in Syrië opbouwt, precisie-raketten in Libanon introduceert en nieuwe strategische activiteiten ontplooit. Israël stond in deze strijd bijna geheel alleen.

Nu heeft Trump in één klap een man verwijderd die verantwoordelijk is voor de dood van honderden Amerikanen, talloze Israëliërs en andere Joden, en van honderdduizenden Arabieren en niet-Arabieren in verschillende landen van het Midden-Oosten. Trump onderbrak het Iraanse plan om de regio te domineren, misschien wel voorgoed. De door Iran gecontroleerde milities in Libanon, Irak en Syrië zullen wezen worden. Wie weet, misschien is de volgende stap wel de stopzetting van het Iraanse kernwapenproject.

Het is zelfs denkbaar dat de verwijdering van Soleimani de aanleiding zal zijn voor de vervanging van het middeleeuwse regime van de ayatollahs door het Iraanse volk en de terugkeer van Iran naar de beschaafde wereld na meer dan 40 jaren van duisternis. Moge het gebeuren!