DE BOODSCHAPPER - Deel 16: De belangrijke voorspellingen van de zomer (van 2025?)

24 december 2020 - door SkyWatch Editor

Deel 1 - Deel 2 - Deel 3 - Deel 4 - Deel 5 - Deel 6 - Deel 7 - Deel 8 - Deel 9 - Deel 10 - Deel 11 - Deel 12 - Deel 13 - Deel 14 - Deel 15 - Deel 16 - Deel 17 - Deel 18 - Deel 19 - Deel 20 - Deel 21 - Deel 22 - Deel 23 - Deel 24 - Deel 25 - Deel 26 - Deel 27 - Deel 28 - Deel 29 - Deel 30 - Deel 31 - Deel 32 - Deel 33

De drie herfstfeesten zijn samengebald in een toekomstgericht thema van profetische gebeurtenissen. Het zijn het Bazuinenfeest (Rosh Hashanah), de Verzoendag (Yom Kippur) en het Loofhuttenfeest (Sukkot). De eerste is het Bazuinenfeest, dat een periode van tien dagen van berouw en boetedoening met zich meebrengt. Deze periode eindigt met de Dag van Verzoening, de dag van het verkrijgen van vergeving voor wandaden. Vijf dagen daarna begint het Loofhuttenfeest, dat een feest van verlossing en bevrijding is. Klinkt eenvoudig genoeg, toch? Voor velen is de uitleg van de waarde van deze feesten voldoende reden om ze te houden en te vieren. Maar een diepere verkenning onthult vele details die naar de toekomst wijzen en laat zien dat zelfs wanneer God de eerste feesten met nauwgezette intentie heeft gepland en vervuld door de eerste komst van Christus, zoals eerder in dit werk is onderzocht, Hij van plan is om een soortgelijk en dynamisch werk te voltooien door middel van de profetische gebeurtenissen die verband houden met de herfstfeesten. Laten we eens gaan graven...

Bazuinen

Schriftverwijzing

Waarnemingen en profetische implicaties

Op de eerste dag van de zevende maand van elk jaar kregen de Israëlieten de opdracht om naar de hemel te kijken voor de nieuwe maan, wat de bevestiging zou zijn dat de verwachte nieuwe maand op hen wachtte. Deze dag, Rosj Hasjana genaamd, was de eerste dag van de Hebreeuwse maand Tishri, die in september en oktober van de huidige Gregoriaanse kalender valt. Als de arbeiders zagen dat de nieuwe maan was aangekomen, moesten ze op bazuinen blazen om alle arbeiders op te roepen om van de velden te komen en te genieten van een rustdag. Deze instrumenten waren ook bekend als shofars, gemaakt van de hoorn van een ram, ter herinnering aan de vervangende ram die werd geofferd in de plaats van Izak in Genesis 22.

Tishri is de eerste maand op de Joodse kalender, dus dit is ook het Joods Burgerlijk Nieuwjaar. Zoals gezegd staat deze dag ook bekend als Rosj Hasjana, wat "Hoofd van het Jaar" betekent.[i] Deze dag riep iedereen op om zich voor te bereiden op de Dag van Verzoening, die tien dagen later begon. Dit was misschien de eerste maand van het jaar, maar het was de zevende en laatste maand van het religieuze seizoen, wat betekent dat deze Joden binnenkort de bedevaart naar Jeruzalem zouden maken voor het Loofhuttenfeest, dat de laatste trek naar de Heilige Stad zou zijn die voor dat jaar nodig was. Ze zouden er niet terugkeren tot aan Pesach van het volgende jaar.

Het Rosj Hasjana-feest, zoals eerder vermeld, startte een tiendaagse voorbereidingsperiode voor de Dag van de Verzoening (meer hierover later). Deze tijd van voorbereiding stond bekend als de "Geweldige Dagen", "Dagen van Ontzag", "Hoge Heilige Dagen", of de "Tien Dagen van Bekering". De Joodse traditie stelt dat de eerste dag van deze voorbereidingsperiode, in de Joden zou doorweken in de Tashlich,[ii] een reiniging van hun zonden door in een rivier of beek te waden terwijl ze het gebed van Micha in 7:18-20 zeggen:

Het was in die dagen gebruikelijk dat shofars op de eerste van de maand werden geblazen, zodat de mensen de nieuwe maan zouden weten - de nieuwe maand was aangekomen - maar op de eerste van Tishri klonken de instrumenten luider en langer dan op enig ander tijdstip van het jaar...[iii] Dan zouden de shofars tot de Dag der Verzoening zwijgen. Gedurende de periode van tien dagen zouden de mensen nadenken over hun daden in het afgelopen jaar en proberen hun fouten te herstellen, wetende dat de dag des oordeels op hen lag.[iv]

Bazuinen worden in de hele Schrift gebruikt om overwinningen voor de Heer of zijn volk aan te kondigen. We zien voorbeelden hiervan in Jozua 6, waar de bazuinen die de stadsmuren van Jericho noemen naar beneden vallen, waardoor de Israëlieten triomferen, en in Koning Davids verwijzing naar God als zijn "hoorn der verlossing", wat wijst op een geestelijke overwinning (Psalm 18:2). In profetische gebeurtenissen geeft het geluid van de bazuin de terugkeer van Jezus in kracht en glorie aan (Openbaring 19). Aangezien Jezus alle suprematie van Gods leger bezit en het Lam is achter de verlossende kracht van de hoorn der verlossing, weten we dat bij Zijn terugkeer de bazuinen zullen klinken, die Zijn volledige autoriteit verkondigen en alle macht van bovenaf weergeven.

Profetisch gezien zien we dat de shofar ook rampzalige gebeurtenissen initieert (Openbaring 9). De dag des Heren zal worden aangekondigd met een bazuin (Joël 2:1) en de zevende bazuin in Openbaring 11 zal oproepen tot aanbidding van God voor Zijn triomf. Dit geeft aan dat de shofar vaak wordt gebruikt om oorlogsvoering aan te kondigen, en elke keer dat het op Gods bevel wordt gebruikt, zijn Hij en Zijn volk overwinnend. Het visioen van Jezus' terugkeer, geschilderd in Openbaring 19, toont de Koning van de Hemel die Zijn heilig leger leidt en komt om oorlog te voeren tegen het kwaad van de eeuwen.

Denk aan de oorlogsheld die na een zegevierend gevecht terugkeert: Hij komt door de stadspoort terwijl de instrumenten (vaak shofars) zijn komst begroeten. De straten zijn bezaaid met juichende toeschouwers die hun kampioen herkennen, en de krijgsgevangenen worden gevangen gezet of op een andere manier behandeld als onderdeel van de overwinning van de triomfantelijke krijger. Dan geeft de koning, de koningin of het hoogste regeringsgezag de held de sleutel tot de stad of het koninkrijk. Dit gebaar geeft aan dat de krijger nu een positie van eer en gezag heeft; hij kan komen en gaan zoals hij wil, en geen enkel gebied binnen het koninkrijk is verboden voor hem. Hij krijgt de ultieme heerschappij en macht in het hele koninkrijk omdat hij de reden is dat de overwinning is behaald.[v]

Zo zal de terugkeer van Jezus alle pracht en praal dragen van een held die triomfantelijk terugkeert van een zegevierende strijd: bazuinen zullen Zijn komst aankondigen en de straten zullen worden gevuld met opgewonden toeschouwers die de thuiskomst van hun kampioen herkennen zoals Hij in Zijn Koninkrijk staat en uiteindelijk de erkenning krijgen die Hem toekomt. Iedereen zal voor Hem buigen en Zijn majesteit belijden (Filippenzen 2:10-11). De buit, oftewel de gevangen genomen vorstendommen en machten, zullen voor eens en altijd rechtvaardig worden behandeld (Filippenzen 2:14-15). Hij zal de sleutels tot de hel en de dood vasthouden (Openbaring 1:18), en zal in ultieme autoriteit aan de rechterhand van God regeren (1 Petrus 3:22).

Dit is de parallel van het Bazuinenfeest. Ten eerste herinnert het ons eraan dat we moeten leven ter voorbereiding op de Dag des Oordeels. Deze inachtneming zal gedeeltelijk worden vervuld wanneer Jezus als onze Kampioen komt om ons naar de hemel zal brengen, en nog verder worden bereikt bij Zijn Wederkomst: "De Joodse traditie leert dat God met Pinksteren een van de ramshoorns op de berg Sinaï blies en bij de komst van de Messias op de hoorn van de andere ram zal blazen."[vi]

Dit is voorafgegaan door Jezus' intrede in Jeruzalem tijdens Zijn tijd hier op aarde op Palmzondag. De straten waren gevuld met hen die voor Hem zwaaiden met takken en schreeuwden: "Hosanna voor de Zoon van David: gezegend is Hij die komt in de naam van de Heer; Hosanna in het hoogste" (Matteüs 21:9). De volledige tijd van de profetie was echter nog niet vervuld, dus kreeg Hij niet de volledige erkenning die Hij verdiende. Door de daaropvolgende gevechten die Hij door Zijn kruisiging en opstanding won, verkreeg Jezus de overwinning en zal Hij op een dag zijn triomfantelijke terugkeer als de Overwinnaar maken.

Naast het Bazuinenfeest dat wijst op de terugkeer van Jezus, zien we een parallel met de arbeiders die naar de nieuwe maan keken en vervolgens via de shofar zijn verschijning aan de gemeenschap aankondigden. Dit waren mensen die de komst van de nieuwe maan bijna konden voorspellen op basis van een levenslange ervaring in hun kijken naar de hemel. Toch konden zij de komst van de kosmische wending slechts zeer nauwkeurig berekenen op basis van tekenen. Als gelovigen bevinden we ons in een gelijksoortige positie: Er wordt ons verteld dat we op de tekenen moeten letten (Matteüs 24:42), maar we weten ook dat we de exacte dag van zijn aankomst niet kunnen weten (Marcus 13:35). We moeten dus zijn zoals degenen die op de komst van de nieuwe maan hebben gewacht. We kunnen concluderen dat de tijd nadert op basis van de tekenen die we om ons heen zien, maar pas als we het geluid van de bazuinen horen, zullen we weten dat onze Verlosser is aangekomen. Op dat geluid zullen degenen wier zonden verzoend zijn, geroepen worden in een tijd van rust; maar voor degenen die niet voorbereid zijn, zal de Dag des Oordeels naderen.

De Dag der Verzoening

Schriftelijke verwijzing

Waarnemingen en profetische implicaties

Volgens Leviticus 23:26-32 zou de tiende dag van de zevende maand, Tishri, bekend staan als Jom Kippoer, oftewel de Dag der Verzoening. (Zoals gezegd is dit de afsluiting van de Dagen van Ontzag.) Dit werd ook wel de Dag des Oordeels genoemd.[vii] Op deze dag moesten de mensen zich onthouden van werken, hun ziel 'verootmoedigen' en offergaven doen aan de Heer door middel van een vuuroffer. Dit was een nationale dag van reiniging en bekering van de zonde. "Op deze dag oordeelde God over de zonden van de hele natie. Met het oog hierop werd de verzoeningsdag bekend als de Dag des Oordeels"[viii] Je denkt misschien dat je niets weet van de verzoeningsdag, maar je hebt er waarschijnlijk veel over gehoord, want je zult het herkennen als de dag waarop de hogepriester het Heilige der Heiligen zou binnengaan na het besprenkelen van de verzoeningdeksel met het bloed van het verzoeningsoffer. Omdat dit offer werd gebracht door een persoon die de Heer "geschikt/waardig" achtte en omdat het werd uitgevoerd op een door God aangewezen dag, werden de zonden van de natie Israël in het afgelopen jaar bedekt (in feite betekent het woord "verzoenend" "om te bedekken"). Dit was een jaarlijkse gewoonte, dus de vergeving van de zonde werd het hele jaar door in de wacht gezet totdat de Dag van Verzoening kwam.

Verzoening, verdriet, nederigheid, belijdenis van zonden en vasten waren de kenmerken van de verzoeningsdag. Hoewel veel kalenders het een "feestdag" noemen, die verwijst naar het idee dat er overvloedig voedsel wordt aangeboden en gegeten, is het voor de Israëlieten in feite een grote vastendag. Sommigen binnen de Joodse traditie geloven dat het op deze dag is dat het "definitieve oordeel en de verantwoording van de ziel zou komen"[ix] Zo geloven sommigen zelfs dat deze heilige dag de chronologie voor het Grote Witte Troon Oordeel zou opleveren: De Talmoed leert dat op Rosh Hashanah alle mensen volgens hun daden door God zijn gesorteerd en opgesomd in "een van de drie boeken". De rechtvaardigen gaan in het Boek des Levens, het kwaad gaat in het Boek des Doods, en degenen die er tussenin zitten hebben het oordeel opgeschort tot Jom Kippoer"[xi] Deze derde categorie biedt de motivatie voor velen om te proberen de misstanden tijdens de Dagen van Ontzag recht te zetten, omdat de meeste mensen, wanneer ze zichzelf met eerlijkheid bekijken, zichzelf zien vallen ergens tussen volledig goed of slecht.[xii]

KIJK: Profetie, het jaar 2025, de boodschapper Apophis en de vreselijke goden die ermee komen...

Zoals gezegd, luidde de bazuin-stoot van Rosh Hashanah een periode van berouw in waarin de Israëlieten zich zouden concentreren op het rechtzetten van hun zaken, het verrichten van goede daden, het herstellen van relaties en het doorbrengen van veel tijd in gebed tot vergeving van zonden die zij sinds de Jom Kippoer van het voorgaande jaar hadden begaan. Het is meer dan een lippendienst als de Joden elkaar begroeten met de oprechte zinsnede: "Moge uw naam in het Boek des Levens staan"[xiii] Aan het einde van de Verzoendag wordt de shofar geblazen; dit is de eerste keer dat het wordt gehoord sinds de avond van de aankondiging door de bazuinen. [xiv] Op Yom Kippur, of de Dag van Verzoening, wordt geloofd dat God dan een oordeel zal vellen over elk individu, en degenen wiens namen in het Boek des Levens staan zullen gered worden tot de Yom Kippur van het volgende jaar, wanneer het proces zal worden herhaald.

De observatie van dit feest omvatte ook het lezen van het boek Jona. Dit verhaal is voor degenen die niet geloven dat Jezus de Verlossende Messias is, de sterkste en meest duidelijke illustratie van Gods allesomvattende barmhartigheid en genade. Zo bieden de woorden van het boek Job op de dag dat ze vergeving van hun eigen wandaden zoeken, een herinnering dat de Heer barmhartig en rechtvaardig is tegenover alle mensen.

Jezus vervulde dit feest gedeeltelijk tijdens zijn leven op aarde, want toen zijn eigen bloed eenmaal was vergoten, scheurde Hij het gordijn dat de toegang tot het Heilige der Heiligen beperkte, waardoor alle mensen te allen tijde de tegenwoordigheid van God konden binnengaan. Verder krijgen we door Jezus iets beters dan verzoening, want "verzoenen" betekent "bedekken". Maar het geschenk dat we ontvangen is een bedekking die onze zonde verbergt voor Gods ogen met een bloedoffer. Onze zonden worden weggespoeld door het kostbare, verlossende bloed van het Lam van God, dat voor onze zonden werd gedood (Johannes 1:29 en 36).

De term "zondebok" staat bij velen bekend als een algemeen substituut dat de schuld draagt voor de wandaden van een ander, maar weinigen beseffen dat de oorsprong ervan in de Dag van de Verzoening ligt. Leviticus 16 beschrijft het proces waarmee de zonden van Israël werden verzoend. De hogepriester presenteerde twee bokken aan de Heer en er werd een loting gehouden om aan te geven welke van de dieren in de tempel aan de Heer geofferd zou worden voor een zonde-offer. De andere geit werd naar de woestijn geleid om "levend voor de Heer te worden gebracht" als een levend offer dat "verzoening met de Heer" zou brengen (Leviticus 16:10). Met andere woorden, een man die God geschikt of waardig vond, nam deze tweede geit mee naar een klif, waar hij het dier over de rand naar zijn dood leidde om boete te doen voor de zonden van Israël. Volgens de overlevering werd op deze dag een scharlakenkleurig wollen koord doormidden gesneden; een deel werd aan de tempeldeur vastgebonden en het andere deel werd op de hoorns van de geit gewikkeld. Als de geit over de rand kelderde, wordt gezegd dat het koord op de tempeldeur wit werd, wat wijst op de woorden van Jesaja in Jesaja 1:18: "Hoewel uw zonden zo scharlakenrood zijn, zullen ze zo wit zijn als sneeuw; hoewel ze rood zijn als karmozijnrood, zullen ze als wol zijn". Deze kleurverandering gaf aan dat God het offer van Israël had ontvangen en goedgekeurd, waardoor ze nog een jaar boetedoening kregen.[xv]

God heeft geen zondebok meer nodig om onze zonden te bedekken. Jezus is het Ultieme Lam dat gedood werd om onze zonden te verbergen, niet alleen om ze te bedekken (Johannes 1:29). Maar wij zijn op onze beurt geroepen om levende offers te brengen (Romeinen 12:1) en dagelijks te sterven aan ons eigen vlees (Romeinen 11; 1 Korintiërs 15:31) en de dingen van de hemel zoeken (Hebreeën 12:14). Het Bazuinenfeest is een oproep tot bekering die zijn hoogtepunt bereikt op de Verzoendag, maar op de dag dat de laatste bazuin klinkt, zal het lot van alle mensen worden bezegeld. Het is dus noodzakelijk om nu de gave van het heil te aanvaarden en het leven te leven dat God van ons verlangt.

Heiligen in de Openbaring

In Openbaring 6 zien we gemartelde zielen die wachten op wraak onder het altaar. Het is poëtisch en mooi dat deze gelovigen op deze plek worden geplaatst. Allereerst is er een verband tussen dit altaar en de verzoeningsdag, dat wordt waargenomen via het altaar voor het Heilige der Heiligen; dat een offer zou dragen van zowel bloed als wierook voor de reiniging van de zonde. Toch heeft het altaar in de hemelse troonzaal veel kostbaarder bloed. Johannes 1:29 laat ons zien dat Jezus het Lam is; Hebreeën 9:22 vertelt ons dat er zonder het vergieten van bloed geen vergeving van zonden is. Het is waar dat Jezus het Lam is dat voor onze zonden werd gedood, zodat we de ultieme verzoening en verlossing kunnen krijgen. Deze symboliek geeft dus aan dat het bloed van Jezus op het hemelse altaar voor onze zonden in het geestelijke rijk werd geofferd voor de troon van God. Nu we dit hemelse altaar zien, zien we de heiligen eronder. Dit betekent dat ze beschermd zijn met het bloed van Jezus; Hij houdt ze in verlossing onder de voorziening van Zijn offer.[xvi] Zo herdenkt de hemel de vervulling van de ultieme verzoeningsdag.

Verder zien we in Openbaring 14:2-3 dat heiligen in de hemel een nieuw gezang zingen dat niemand anders kan zingen. Dit lied, zo wordt door sommige geleerden gezegd, is om die uit Exodus 15:1 en Deuteronomium 31-32 te evenaren; omdat ze hoop opgeven over Gods verlossing van de rechtvaardigen en het oordeel van de goddelozen. De melodie die in Openbaring 14 wordt beschreven, wordt gezongen door hen die "verlost zijn van de aarde". De melodie zal een profetische vervulling zijn, omdat het de permanente bevrijding van de zonde en het kwaad zal vieren. Net zoals de Israëlieten konden zingen dat het 'paard en de ruiter in de zee waren geworpen', zullen dezen zingen dat God heeft gezegevierd over boosaardigheid en dat Zijn eindtijdoverwinning nabij is.[xvii].

Het Grote Witte Troon Oordeel

De laatste, profetische vervulling van dit feest zal plaatsvinden bij het Grote Witte Troon Oordeel: de laatste Grote Verzoendag. Openbaring 20:11-12 vertelt ons dat alle 'doden, kleinen en groten... voor God zullen staan... en de doden... zullen worden beoordeeld naar hun werken, naar de dingen die... in de boeken zijn geschreven'. Dit is het moment waarop de eeuwige bestemming van elk individu voor altijd vaststaat. Deze rechtszitting zal ook een definitief oordeel vellen over Satan, het Beest en de valse profeet (Openbaring 20:10).

Maar de rechtvaardigen hebben op deze dag niets te vrezen, vanwege Jezus' voorziening voor de verwijdering, niet alleen een bedekking, van hun zonden. Dit werd voorspeld in Leviticus 25:1-4 en 8-10, welke verklaren dat de Heer op het vijftigste jaar, beginnend op de verzoeningsdag, een Jubeljaar liet inwijden. Dit jaar "was een jaar vol met het bevrijden van mensen van hun schulden, het vrijgeven van alle slaven, en het teruggeven van eigendommen aan wie het bezat..." [xviii] Zo zal op deze grote en laatste dag van de verzoening, de laatste, voor eeuwig jaar van het jubileum beginnen! Eens en voor altijd zal de gevangene worden vrijgelaten; eigendom (onze zielen, samen met onbetwiste erkenning van de majesteit en lof) zullen worden teruggegeven aan de rechtmatige eigenaar (God). En we zullen in het Ultieme Seizoen van Rust worden gebracht.

Net zoals het Bazuinenfeest culmineert in de Verzoendag, zullen de gebeurtenissen rond de opname en de komst van onze Heer de weg vrijmaken voor het Grote Witte Troonoordeel en het Ultieme Jaar van het Jubileum.

Dan zullen we allemaal deelnemen aan de laatste viering van het Loofhuttenfeest.

WAT VOLGT: Wat betekent het Loofhuttenfeest in 2025?

Bron: THE MESSENGER—PART 16: The Important Prophecies Of Summer (Of 2025?) » SkyWatchTV