Lockdown-beperkingen zijn een test om te zien hoeveel tirannie de Amerikanen zullen accepteren.

De pandemische lockdowns zijn een gecompliceerde kwestie, en dat is absoluut opzettelijk. Het doel van de 4e generatie psychologische oorlogsvoering is om het individu of de bevolking die het doelwit is van de pandemie, een moeilijke keuze te laten maken - een scenario zonder winstoogmerk. Je bent vervloekt als je dat doet en vervloekt als je dat niet doet. Ik stel dit vaak gelijk aan de belangrijkste zetten in een moeilijk schaakspel; je primaire doel is om een dubbele dreiging te creëren en je tegenstander te dwingen om het ene stuk voor het andere op te offeren om met zo min mogelijk schade te ontsnappen. Doe dit een paar keer en je hebt uiteindelijk de partij gewonnen.

Er zijn meerdere aspecten aan de wereldwijde pandemie die gemaakt lijken te zijn om onze samenleving te dwingen "opofferingsbeslissingen" te nemen. We kunnen ervoor kiezen om de levens van degenen die gevoelig zijn voor het virus op te offeren, of onze economie op te offeren en veel van onze vrijheden op te offeren met de belofte dat de economie en de levens zullen worden beschermd. De gemakkelijkste keuze is altijd om wat meer vrijheid weg te geven. We krijgen het uiteindelijk allemaal weer terug... toch?

Natuurlijk mogen we eigenlijk niets "kiezen" als we met dit spel meespelen. De 4e generatie oorlogsvoering is bedoeld om uiteindelijk ALLES van de doelgroep af te pakken terwijl de mensen denken dat het hun keuze was om die dingen weg te geven.

Om duidelijk te zijn, het is niet alleen de pandemie die wordt uitgebuit als een hefboom om deze situaties op te roepen. De linkse rellen zijn een ander voorbeeld van een gekochte en betaalde crisis die wordt gebruikt in een poging om de helft van de Amerikanen ervan te overtuigen dat met het breken van constitutionele principes en het instellen van ongekende overheidsmacht dit op de een of andere manier een aanvaardbaar offer is. De rellen en de virusreactie gaan hand in hand; de ene is bedoeld om linkse partijen ertoe te bewegen om totalitarisme te eisen in naam van de openbare veiligheid, de andere is bedoeld om conservatieven ertoe te bewegen totalitarisme te eisen in naam van de openbare veiligheid.

Er zijn er die u willen doen geloven dat dit de enige manier is. Het nieuwe propaganda-idee eruit is:

"Domme vrijheidliefhebberd leven in een fantasiewereld waar vrijheid wordt gewaardeerd boven veiligheid in tijden van crisis. We hebben niet de luxe van vrijheid wanneer communistische terroristen en/of doodverwekkende virussen het weefsel van onze samenleving dreigen te vernietigen..."

Klinkt dat bekend? Ja, het onzinverhaal staat tegenwoordig overal op forums en prikborden, bijna alsof iemand mensen betaalt om het in de alledaagse discussie te injecteren. Het probleem is, ik heb dit allemaal al eens eerder gezien. Vlak na de gebeurtenissen van 9/11 werd Amerika minstens een paar jaar lang gek, ge-hyperfocust op de dreiging van terroristen, terwijl men het grotere basis-gevaar van heel machtige regeringen negeerde. Het aantal schendingen van de grondwettelijke bescherming in naam van "het verslaan van de terroristen" was onthutsend, en het aantal overwegend conservatieve burgers dat hier destijds voor juichte was immens.

De roep om een te grote overheidsbevoegdheid, in naam van "het verslaan van het coronavirus" of "het verslaan van extreem links", is vandaag de dag niet anders. In het kielzog van de wijdverbreide angst lijden mensen aan tijdelijke waanzin die hen in staat stelt om moreel relativisme en onnodige opofferingen te rationaliseren.

Ik heb dat aspect van het gedrag van bepaalde groepen nooit echt begrepen. Ik ben nog nooit zo bang geweest om mijn leven te verliezen, dat ik bereid was om alles over te dragen, inclusief mijn vrijheid en mijn toekomst, alleen al vanwege de kans dat ik nog iets langer in leven zou blijven. Maar voor sommigen domineert die angst elk dagelijks moment.

Voor mij zou dit een martelend en leeg bestaan zijn. Waarvoor leven deze mensen eigenlijk? Het is duidelijk dat ze niet om hun kinderen geven, omdat ze bereid zijn de toekomst van hun kinderen weg te geven, zodat ze zichzelf vandaag de dag veiliger kunnen voelen. Hebben ze een soort van epische bijdrage voor het welzijn van de mensheid en vinden ze dat ze alles moeten doen om lang genoeg te overleven om het te laten gebeuren? Werken ze aan de genezing van kanker of aan een pad naar wereldvrede? Ik betwijfel het.

Waarschijnlijk werken ze in een kantoorgebouw of een McDonalds of geven ze les op een openbare school. Ze dragen niet zo veel bij, maar ze zijn perfect bereid om hun vrijheid, en ieders vrijheid, in te ruilen voor een beetje meer tijd op deze aarde. Ik heb 85-jarige mannen gezien die zich niet kunnen bewegen zonder een rollator, die woedend zijn over mensen die "geen mondkapjes dragen" en dat ze "in de gevangenis moeten worden gegooid".

Vriend, u hebt uw leven volledig geleefd. U hebt uw plezier gehad. Toch klampt u zich nog steeds zo wanhopig vast aan het bestaan dat u de draconische vernietiging van de kernbeginselen van onze samenleving eist, en dat alleen maar om nog een paar jaar lang in ellende te kunnen mopperen en vloeibaar voedsel te kunnen eten?

Ik zeg niet dat ik veel meer bijdraag in vergelijking, maar ik heb ook geen belang bij het beheersen van het lot van andere mensen. Ik probeer gewoon mijn leven zo vrij mogelijk te leven en tegelijkertijd te helpen ervoor te zorgen dat anderen hetzelfde kunnen doen. En als ik sterf aan een virus, dan sterf ik, maar ik heb in ieder geval nooit geholpen bij de slavernij van toekomstige generaties. Er zijn genoeg Amerikanen van alle leeftijden die hetzelfde voelen als ik; maar er zijn vele anderen die dat vermogen lijken te missen om hun angst onder controle te houden.

De vraag die ik bijna nooit gesteld zie in de mainstreammedia als het gaat om de pandemie is deze: Is het echt allemaal de moeite waard?

Is het waard om grote delen van de Amerikaanse economie stil te leggen, miljoenen banen te bedreigen, miljoenen mensen in armoede te laten vervallen, een snelle financiële ineenstorting te riskeren en onze fundamentele vrijheden te vernederen, en dat enkel en alleen om 0.03% van de bevolking te redden? En wat als het 1 procent van de bevolking zou zijn? Zou het dan de moeite waard zijn? Hoe zit het met 3 procent?

Onlangs heeft een stemgerechtigd lid van de Federal Reserve, Neel Kashkari, betoogd dat de VS nieuwe harde lockdowns nodig hebben, wat betekent dat de meeste Amerikanen minstens 6 weken thuis blijven zitten met weinig toegang tot de economie. Zijn beweegredenen? De spaarquote in de VS is gestegen, waardoor meer Amerikanen sparen, waardoor ze een nieuwe lockdown financieel kunnen opvangen.

Nu, of Kashkari is erg dom of erg kwaadaardig. Ik ga voor het kwaad. Dit is alleen maar meer bewijs dat mijn standpunt ondersteunt dat de Fed een zelfmoordterrorist is, die op zoek is naar de bewuste vernietiging van de VS in naam van een ideologische cultus (globalisme).

Alle no-win scenario's zijn geconstrueerd op leugens en valse verhalen. Ze vereisen dat je bepaalde misvattingen gelooft voordat je je gevangen kunt voelen door de beslissing die je wordt opgelegd.

Kashkari zal beweren dat zijn strategie op de lange termijn beter zal zijn voor het land, maar hij weet heel goed dat de economie al ver voor de komst van het coronavirus in elkaar stortte. In feite, de Federal Reserve bouwde het kader voor de crash door het systeem te verslaven aan gemakkelijke schuld door middel van stimuleringsmaatregelen en lage rentetarieven, en toen namen ze de dreiging weg en startten een luchtbel implosie, en nu vullen ze de wereld met dreunen totdat iedereen verdrinkt in de inflatie.

De Amerikaanse economie was zelfs gebroken zonder de pandemische lockdowns, dus het heeft geen zin om je vrijheid of economische toegang op te geven om het systeem te redden.

Een andere leugen is dat we op de een of andere manier het virus kunnen vermijden of eraan ontsnappen. Uiteindelijk gaat bijna iedereen het krijgen, het is slechts een kwestie van tijd. De hoop dat er in minder dan een jaar een werkend vaccin kan worden ontwikkeld is misleidend, en gezien de vreselijke resultaten van eerdere pogingen van regeringen om vaccins in productie te nemen, denk ik dat ik liever mijn kansen met Covid zelf neem. Zelfs de medische tiran Dr. Fauci geeft zelf toe dat een vaccin niet volledig effectief zal zijn en dat het virus nog vele jaren kan blijven bestaan.

Dus waarom draaien we er dan omheen? Waarom sluiten we de economie af? Waarom geven we onze dagelijkse vrijheden op? Wie redden we? Niemand. De mensen die gaan sterven aan het coronavirus gaan er vroeg of laat toch aan dood. Als we een discussie gaan voeren over het zogenaamde "grotere goed", laten we er dan echt logisch over zijn. De beslissing is niet zo moeilijk als je de propaganda opzij zet en erover nadenkt.

De pandemie voortslepen door de jaren heen met lockdowns doet de meerderheid van de mensen pijn. Het versnelt een economische crash die al in beweging was en het zal leiden tot massale armoede in de VS en een afbraak van de toeleveringsketen. Het kan zelfs leiden tot een volledige ineenstorting.

Voor alle duidelijkheid, ik respecteer de privé-eigendomsrechten van bedrijven die willen dat klanten maskers dragen of andere voorzorgsmaatregelen nemen in hun vestigingen. Ik heb het recht om niet te winkelen bij die bedrijven als ik het niet leuk vind. De problemen ontstaan wanneer ambtenaren van de overheid bedrijven proberen te forceren om pandemische beperkingen op te leggen of volledig te sluiten. Een nog groter probleem ontstaat wanneer overheden proberen om mensen in hun dagelijks leven pandemische beperkingen op te leggen. Dit is gewoonweg onaanvaardbaar.

Overheidsvoorschriften die mensen dwingen tot sociale afstand of het dragen van maskers of hen het recht op vrije bijeenkomsten ontzeggen, zullen waarschijnlijk nooit weggaan. Als de overheid eenmaal de macht heeft om uw bewegingen en gedrag te dicteren, alsof uw beslissingen van moment tot moment een bedreiging vormen voor de "volksgezondheid", dan hebben ze de totale macht om alles te doen wat ze willen.

Veel van deze orders worden ook op uitvoerend niveau gegeven. Geen staatsgouverneur, geen burgemeester, geen president heeft het recht om eenzijdig wetten te maken en ongecontroleerd gezag te laten gelden. Het is de taak van de wetgevende macht om wetten aan te nemen die van invloed zijn op het gewone volk, en vaak moeten deze wetten door de burgers worden ingestemd door middel van stemmingen. De gouverneur heeft niet meer macht om mij te dwingen een masker te dragen dan een of ander gek links mens op straat.

Het is niet zo dat ik me niet druk maak om de mensen die gevoelig zijn voor het virus, maar het is gewoon dat ik niet bereid ben om een opgetuigd offerspel te spelen voor die mensen. Nee, ze zijn het niet waard, en ik neem mezelf op in die verklaring in het geval dat ik vatbaar ben voor het virus. Waarom zou meer dan 99% van de mensen als gevangenen behandeld moeten worden zodat minder dan 1% van de bevolking zich veiliger kan voelen? Als je echt gevaar loopt, dan moet je THUIS BLIJVEN, online winkelen en de rest van ons laten doorgaan met ons leven.

Ik zou de meerderheid van de mensen nooit vragen om hun vrijheden op te offeren voor mijn persoonlijke comfort. Iedereen die dat doet is een lafaard.