ISRAËL, DE SOENNIETEN, EN DE TERUGKEER VAN EEN PRO-IRAN WITTE HUIS

Door Caroline Glick - 10 november 2020

De Israëlische media juichen op grootse wijze de nederlaag toe van Israëls beste vriend ooit in het Oval Office en zijn vervanging door de Vicepresident van de meest vijandige Amerikaanse leider in de geschiedenis.

 

 

 

Donald Trump is de meest pro-Israël president in de geschiedenis. Barack Obama was de meest anti-Israël president in de geschiedenis.

Het meest waarschijnlijke resultaat van de presidentsverkiezingen van vorige week is dat Obama's Vice-president, Joe Biden, zal worden ingehuldigd op 20 januari 2021 en Trump het Witte Huis zal verlaten.

Trump maakt terecht gebruik van zijn recht om een hertelling van stemmen te eisen in Wisconsin en Georgia en om vermeende verkiezingsfraude te bestrijden in Michigan en Pennsylvania. Maar om de race op dit punt te winnen, zal Trump moeten winnen in Arizona en Georgia en eveneens de stemmentelling in Wisconsin of in Michigan, of de verkiezingen in Pennsylvania winnen. Trump is het aan zijn 71 miljoen kiezers verschuldigd om ervoor te zorgen dat de verkiezingsuitslagen de wil van de kiezers weerspiegelen, en dus zal hij alle juridische wegen uitputten. Maar de kans dat zijn inspanningen hem zullen doen winnen is klein.

De Israëlische media juichen op grootse wijze de nederlaag toe van Israëls beste vriend in het Oval Office ooit, en zijn vervanging door de Vicepresident van de meest vijandige Amerikaanse leider in de geschiedenis. De commentatoren dringen tegelijkertijd aan dat Biden een grote vriend van Israël is.

Deze bewering is weliswaar geruststellend, maar niet waar, vooral niet met betrekking tot Iran.

Biden staat niet bekend om zijn sterke principes. Lange tijd draaide hij met de publieke opinie mee. Biden heeft zijn standpunten over van alles veranderd, van de politieke race naar de internationale handel tot het strafrecht op sociale zekerheid en medische verzekering. Maar hoewel hij zijn standpunt op bijna alle punten snel op één lijn bracht met de heersende politieke winden, heeft Biden zich door de jaren heen trouw aan één, zeer controversiële positie gehouden. Dat standpunt is sympathie en steun voor het theocratische regime in Iran.

In de nasleep van de 11 september 2001 aanvallen, pleitte Biden voor het geven van $200 miljoen aan Iran om de goede bedoelingen van Amerika aan de islamitische wereld te tonen. En tijdens de oorlog in Irak was Biden een van de machtigste stemmen die de Verenigde Staten opriep om een deal met Iran te sluiten, die na Saddam Irak in wezen zou omvormen tot een Iraanse provincie.

Biden was een van de belangrijkste pleitbezorgers van een nucleaire verzoening met Iran, zowel in de jaren voorafgaand aan zijn opklimming naar het vice-presidentschap onder Obama als tijdens Obama's nucleaire gesprekken met Iran. Die gesprekken hebben natuurlijk geleid tot de sluiting van de nucleaire deal van 2015 met Iran, die Iran binnen tien jaar een open pad gaf naar een nucleair arsenaal.

Sinds Biden zijn kandidatuur bekend heeft gemaakt, heeft Biden — die fel kritisch stond tegenover Trumps besluit om de nucleaire deal op te geven — herhaaldelijk beloofd dat hij de betrokkenheid van de Verenigde Staten bij de deal zal herstellen als hij gekozen wordt, en ervoor zal zorgen dat Iran een nucleair arsenaal verwerft.

Als reactie op deze verwachte beleidswijziging in Washington hebben Israël en zijn bondgenoten in de Perzische Golf grote belangstelling om in de komende twee maanden actie te ondernemen om de vooruitzichten van Iran voor het bereiken van militaire nucleaire capaciteit te minimaliseren.

Deze bondgenoten, met name Saoedi-Arabië, maken zich ongetwijfeld zorgen over het vooruitzicht van een Biden-regering. En hun bezorgdheid is goed geplaatst.

In een interview op verkiezingsavond met het in Dearborn in Michigan gevestigde American Arab News, beloofde Bidens running mate, Senator Kamala Harris, om de VS-Saoedische banden te versterken.

In haar woorden: "In plaats van toe te staan dat de regering van Saudi-Arabië een rampzalig, gevaarlijk beleid voert, inclusief de aanhoudende oorlog in Jemen, zullen we de relatie tussen de VS en Saudi-Arabië opnieuw beoordelen en de steun voor de door Saudi-Arabië geleide oorlog in Jemen beëindigen."

Met andere woorden, de Verenigde Staten zullen de Houthi-gevolmachtigde van Iran steunen in hun oorlog tegen Saoedi-Arabië.

Er is één voordeel voor Israël in Bidens verwachte wending naar Iran: Saudi-Arabië, dat beducht was over het vergezellen van de Verenigde Arabische Emiraten, Bahrein en Sudan om haar banden met Israël te normaliseren, kan er de komende weken voor kiezen om dat wel te doen. Een dergelijke stap, die de vrede tussen Israël en de Arabische wereld, die door President Trump via de Abraham Akkoorden werd gesmeed aanzienlijk zou verbreden, zou de regering van Biden een groot bondgenootschap presenteren tegenover een nucleair bewapend Iran.

In hetzelfde interview beloofde Harris te werken tegen Israëlische gemeenschappen in Judea en Samaria, en ook te blokkeren alle Israëlische zetten om haar soevereiniteit te implementeren in overeenstemming met het Trump vredesplan, en het Amerikaanse consulaat in Jeruzalem heropenen dat specifiek diende om de Palestijnen onafhankelijk te maken van de Amerikaanse ambassade in Israël. De VS zullen ook hulp verlenen aan de Palestijnse Autoriteit, die door de PLO wordt geleid in Judea en Samaria en ook aan de Gazastrook die door Hamas wordt bestuurd, zo beloofde ze.

In afwachting van deze vijandige bewegingen moet Israël de komende twee maanden gezamenlijke en zinvolle maatregelen nemen om illegale, strategisch gelegen Palestijnse nederzettingen in Gebied C te ontmantelen.

Als de Republikeinen in staat zijn om hun controle over de Senaat te behouden, en dat met een verminderde Democratische meerderheid in het Huis van Afgevaardigden, zal Biden moeite hebben met het laten passeren van de progressieve binnenlandse beleidsagenda die hij volgt. Met de Israël-Soennitische alliantie welke Trump heeft versterkt en uitgebreid, zal hij ook geconfronteerd worden met obstakels op zijn weg naar het herstellen van Obama's Midden-Oosten beleid.

Bron: Israel, the Sunnis and the return of a pro-Iran White House