Op een diplomatiek kruispunt - Israël moet nu handelen

De recente gebeurtenissen tonen duidelijk aan waar we staan en waar we naartoe gaan. Het is van cruciaal belang dat Israël zijn belangen veilig stelt als het in januari een nieuwe diplomatieke realiteit betreedt.

 

22 november 2020 - door Caroline Glick

Vorige week hebben er drie diplomatieke gebeurtenissen plaatsgevonden. Samen beschrijven ze het kruispunt waarop Israël nu staat na de Amerikaanse presidentsverkiezingen.

Eerst kondigde de Palestijnse Autoriteit dinsdag aan dat ze haar veiligheidscoördinatie met de Israëlische defensiemacht vernieuwt, nadat ze deze zes maanden geleden had opgeschort. De P.A. verklaarde zich ook bereid om de belastinginkomsten weer te aanvaarden die Israël namens haar int. De P.A. heeft sinds juni geweigerd de belastinginkomsten te accepteren omdat de regering, in overeenstemming met de Israëlische wet, aankondigde dat zij de bedragen die het P.A. maandelijks aan terroristen betaalt, ervan zou aftrekken.

De plotselinge bereidheid van de P.A. om de veiligheidscoördinatie te vernieuwen en geld van Israël aan te nemen is duidelijk bedoeld als een gebaar van goede wil tegenover de vermoedelijke verkozen president Joe Biden en zijn team. In de afgelopen twee weken hebben de leden van Bidens team in open en gesloten fora duidelijk gemaakt dat zij van plan zijn om het op Palestijnen gerichte Midden-Oostenbeleid van de Obama-regering onmiddellijk na hun aantreden weer in ere te gaan herstellen.

Over de berichtgeving van het Biden-team zei een Palestijnse ambtenaar eerder deze week: "We hebben de afgelopen dagen veel positieve berichten ontvangen van het Biden-team. We kijken uit naar het openen van een nieuwe pagina met de Biden-regering na de schade die de Trump-regering heeft aangericht".

Volgens Israëlische politieke bronnen is het Biden-team van plan de onderhandelingen tussen Israël en de PLO weer op gang te brengen op basis van de lang-bijtende Oslo-akkoorden. De bronnen beweren dat Biden zelfs Oslo-bemiddelaar Dennis Ross voor dat doel weer naar voren haalt. Ross' oude plaatsvervanger Aaron David Miller schreef deze week een opinie in de Canadese National Post, waar hij betoogde dat president Trump slecht voor Israël en goed voor premier Benjamin Netanyahu is geweest.

Biden, zo gaf Miller aan, zou goed zijn voor Israël (en als we dat uitbreiden, slecht voor hun democratisch gekozen premier). Miller stelde dat Israël beter af is als de Verenigde Staten de Palestijnen in het middelpunt zou plaatsen en zich bij de Europeanen voegen met hun kniebuiging voor Iran en zijn kernwapenprogramma onder het mom van nucleaire diplomatie.

In 2013-14 was Martin Indyk het hoofd van het onderhandelingsteam van de toenmalige minister John Kerry. Indyk zette alles op alles om Israël te dwingen de overgrote meerderheid van Judea en Samaria over te dragen aan de PLO en Jeruzalem op te delen. Hij gaf Israël bitter de schuld toen zijn agressieve inspanningen op niets uitliepen.

Nu terug in de zaken, publiceerde Indyk vorige week een artikel op de website van NBC waarin wordt uiteengezet hoe Biden het Midden-Oostenbeleid van Obama zou moeten herstellen.

Indyk argumenteerde dat, om de zaak van de vrede te bevorderen, Biden Israël zou moeten plukken. Biden, zo adviseerde Indyk, moet Israël dwingen het plan van Kerry (van Indyk) te accepteren als basis voor onderhandelingen, en alle Israëlische Joodse bouw in Jeruzalem en Judea en Samaria verbieden en Israël dwingen land in Judea en Samaria aan de PLO te geven. Indyk riep de Arabische staten die vreedzame betrekkingen met Israël onderhouden op om de Palestijnse veto-banden met hen te herstellen met betrekking tot de Israëlische concessies aan de Palestijnen.

Het advies van Indyk is opmerkelijk in het kader van de twee andere gebeurtenissen van vorige week. Ten eerste zagen we de Bahreinse minister van Buitenlandse Zaken Abdullatif al-Zayani woensdag in Israël aankomen voor een eerste officieel bezoek. Tijdens zijn ontmoetingen in Jeruzalem heeft al-Zayani formeel verzocht om een Bahreinse ambassade in Israël te kunnen openen en toegezegd de bilaterale banden tussen Manama en Jeruzalem verder aan te halen.

In dezelfde zin heeft de kroonprins van Abu Dhabi, sjeik Mohamed bin Zayed, de week ervoor de uitnodiging van president Reuven Rivlin aanvaard om een officieel bezoek aan Israël te brengen. Het bezoek van Al-Zayani, zoals de aankondiging van Bin Zayed, geeft aan dat de partners van Israël in de Abraham Akkoorden niet van plan zijn om het advies van Indyk op te volgen en hun nationale belangen ondergeschikt te maken aan de grillen van de aftakelende leiding van de PLO.

Ze hebben het inderdaad helemaal gehad met de Palestijnen en hun klachten. Vorige maand verwees een VAE-ambtenaar naar de P.A. en Hamas als "corrupte moordenaars," en de Saoedische schrijver Osama Yamani publiceerde eerder deze maand een artikel in de regime-gesteunde Ukaz-krant waarin hij de islamitische betekenis van de Palestijnen verwierp.

In het artikel van Yamani staat dat de claims van Palestijnen en de Moslim Broederschap over Al-Aqsa, de plaats waar de Profeet Muhammed volgens de Islam in zijn nachtvlucht naar de hemel was neergestreken, vals zijn. De Palestijnen en de Moslimbroederschap zeggen dat al-Aqsa de Tempelberg in Jeruzalem is. Maar in overeenstemming met het Saudische Wahabi-geloof stond Yamani erop dat al-Aqsa in Jarana ligt, een dorp dat 30 kilometer ten noordoosten van Mekka ligt.

Onnodig te zeggen dat als de soennitische Arabische wereld, buiten de baan van de Broederschap, deze Wahabistische visie omarmt, de Arabische steun voor de Palestijnse oorlog tegen Israël zal opdrogen, ongeacht wie er in het Witte Huis zit.

De derde diplomatieke gebeurtenis van de week was het historische bezoek van de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Mike Pompeo aan een wijnmakerij in Samaria. De met een prijs bekroonde wijnen van Psagot Winery hebben het tot een topdoel gemaakt voor de antisemitische boycot-, desinvesterings- en sanctiecampagnes (BDS) tegen Israël. Voorafgaand aan het bezoek van Pompeo, de eerste door een Amerikaanse minister aan een Israëlische gemeenschap in Judea en Samaria, ontmoette Pompeo Netanyahu in Jeruzalem. Verwijzend naar BDS als een "kanker", kondigde Pompeo aan: "We zullen de wereldwijde BDS-campagne erkennen als antisemitisch".

Pompeo bezocht Psagot omdat de eigenaar een jaar geleden een nieuwe smaak creëerde genaamd "Pompeo" ter ere van de minister na Pompeo's historische beslissing om afstand te doen van het aloude standpunt van het ministerie van Buitenlandse Zaken dat Israëlische gemeenschappen buiten de wapenstilstandslinies van 1949 inherent illegaal zijn. De Pompeo Doctrine stelde vast dat er niets inherent illegaals is aan de Israëlische gemeenschappen in de gebieden.

Het bezoek van Pompeo was niet alleen een public relations overwinning voor Israël in de lange strijd tegen degenen die haar bestaansrecht verwerpen, en ook het bezoek van al-Zayani was niet alleen maar een formaliteit. Beide bezoeken, zoals het besluit van Bin Zayed om naar Jeruzalem te komen en het artikel van Yamani en zijn uitnodigingen voor de regering van Netanyahu om de resterende tijd die Trump nog in functie heeft zo goed mogelijk te benutten.

Terwijl hij strijdt tegen wat een grove verkiezingsfraude lijkt te zijn, die de verkiezingen misschien zelfs in het voordeel van Biden heeft getikt, werkt president Trump ook aan de verankering en versteviging van zijn prestaties.

Buitenlandse zaken heeft een prominente rol gespeeld in deze inspanningen. Het besluit van Trump om zijn tegendraadse Defensieminister Mark Esper en andere belangrijke functionarissen in het Pentagon te ontslaan en te vervangen door professionals die zijn strategische visie delen, is vooral gezien als een middel voor Trump om zijn belofte in 2016 te houden om de Amerikaanse strijdkrachten na 19 jaar uit Afghanistan terug te trekken.

Maar het is mogelijk dat er andere gevolgen zullen zijn voor Trumps late verandering in de leiding van het Pentagon, vooral met betrekking tot Iran en zijn kernwapenprogramma.

Deze week meldde de New York Times dat Trump na de verkiezingen overwoog om een militaire actie te ondernemen tegen de nucleaire installaties van Iran, maar dat hij ervan overtuigd was om zich terug te trekken. Het is onmogelijk om de geloofwaardigheid van het rapport te beoordelen, maar het lijkt vergezocht dat ambtenaren die betrokken zijn bij dergelijke geclassificeerde discussies de inhoud ervan zouden delen met een krant die de afgelopen vier jaar druk is geweest met het zwartmaken van Trump.

Wat we wel weten van de afgelopen vier jaar van Trumps leiderschap in het Amerikaanse beleid ten aanzien van Iran, is dat, hoewel hij helemaal niet graag direct tegen Iran wil vechten, Trump niet zal proberen Amerikaanse bondgenoten tegen te houden om wel direct tegen Iran te vechten.

Eerder deze week werd gemeld dat Israël met tegenzin het team van Biden ziet met hun standpunten op een vernieuwde nucleaire vrijage met Iran. Aangezien Netanyahu en zijn adviseurs zich voorbereiden op een Biden-beleid, moeten ze gebruik maken van de huidige diplomatieke en strategische stand van zaken om het vermogen van Iran tot het ontwikkelen van een nucleair arsenaal tot een minimum te beperken. Met de Saudis en andere Arabische regeringen die Biden en zijn medewerkers publiekelijk waarschuwen om geen nucleaire gesprekken met Teheran te beginnen, is het een veilige gok dat Israël niet alleen zal staan in haar inspanningen.

Wat de Palestijnen betreft, schreef Indyk in zijn lange minachtend brief: "De 'deal' van Trump [voor vrede tussen Israël en de Palestijnen] zou van tafel moeten worden gehaald als hij het Witte Huis verlaat." De inspanningen van Bidens team tot nu toe geven aan dat ze Indyks mening delen en van plan zijn te beginnen waar Indyk, Kerry en Barack Obama vier jaar geleden vertrokken.

Maar, zoals Pompeo's bezoek aan Psagot Winery duidelijk maakt, ligt de "overeenkomst van de eeuw" van Trump, die de Israëlische soevereiniteit over de Israëlische gemeenschappen in Judea en Samaria en de Jordaanvallei ondersteunt, nog steeds duidelijk op tafel.

De leiders van de Israëlische gemeenschappen in Judea en Samaria roepen de regering op om de komende twee maanden te gebruiken om de status van de jongere Israëlische gemeenschappen in de gebieden te normaliseren. Het is zeker zinvol om hun advies met alle nodige haast op te volgen. Het is ook belangrijk dat de regering de beslissingsbevoegdheid voor de planning en de bouw in Judea, Samaria en het verenigde Jeruzalem weer bij de lokale planningscommissies legt.

Als onderdeel van de expliciete inspanningen van het Obama-beleid om het Joodse leven in deze gebieden te demoniseren, dwong Obama Netanyahu ertoe om in te stemmen met het feit dat elk nieuw bouwproject in deze gebieden de handtekening van de eerste minister nodig zou hebben om voortgang te vinden. Die stap, die onder dwang werd gezet, zou onmiddellijk moeten worden ingetrokken.

Meer in het bijzonder zou het, gezien de openlijke vijandigheid die Bidens team nu aan de dag legt ten aanzien van die eigendomsrechten en ten aanzien van de soevereine rechten van Israël in Judea en Samaria in het algemeen, zeer redelijk en zelfs zeer urgent zijn als de regering van Netanyahu toestemming zou krijgen om onze soevereiniteit toe te passen op de Israëlische gemeenschappen in Judea en Samaria en op de Jordaanvallei in het kader van het Trump-vredesplan.

Een goede streefdatum voor een dergelijke stap zou 23 december zijn - de vierde verjaardag van de regering-Obama die de goedkeuring van resolutie 2234 van de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties heeft gefaciliteerd, waarin de Israëlische gemeenschappen en buurten in Judea, Samaria en Jeruzalem op lasterlijke wijze worden gedefinieerd als een "flagrante schending van het internationale recht en een groot obstakel voor het bereiken van de tweestatenoplossing en een rechtvaardige, duurzame en alomvattende vrede".

De Abraham Akkoorden hebben een tijdperk van alomvattende vrede ingeluid. De tweestatenoplossing, zoals die nu is, kan alleen levensvatbaar zijn als Israël veilige grenzen heeft en als de Palestijnen de nationale rechten van het Joodse volk op ons voorouderlijke vaderland erkennen, waaronder het verenigde Jeruzalem, de gemeenschappen in Judea en Samaria en de Jordaanvallei. En, zoals de Pompeo Doctrine duidelijk heeft gemaakt, zijn de Israëlische gemeenschappen niet per definitie illegaal. Israël heeft soevereine rechten op Judea en Samaria op grond van het internationaal recht.

De gebeurtenissen van de afgelopen dagen laten duidelijk zien waar we staan en waar we naartoe gaan. Het is van cruciaal belang dat Israël gebruik maakt van onze mogelijkheden om haar belangen veilig te stellen als het zich in januari naar een nieuwe diplomatieke realiteit begeeft.

Caroline Glick is een bekroonde columnist en auteur van "The Israeli Solution": Een eenstatenplan voor vrede in het Midden-Oosten."

Bron: At a diplomatic crossroads, Israel must act