Door Hal Lindsey - 16 juli 2020
2020 zal herinnerd worden als het jaar waarin een dodelijke invasie de planeet aarde trof. De virale indringer was te klein om met een normale microscoop te kunnen zien. Maar in een paar maanden tijd veranderde het de wereld op een diepgaande en fundamentele manier.
We beginnen nu pas te begrijpen hoe het de wereldeconomie heeft geschaad. Regeringen over de hele planeet zullen jaren proberen om de stukjes weer in elkaar te zetten. Het heeft miljoenen mensen werkloos gemaakt. Dat had een rimpeleffect over de economieën heen. Door de invasie is de belastinggrondslag drastisch gekrompen, terwijl de regeringen gedwongen werden om biljoenen uit te geven om de gevolgen ervan te bestrijden.
We hebben weinig om dit mee te vergelijken. De laatste keer dat de overheidsschuld zo snel steeg was in de Tweede Wereldoorlog. Maar er was toen een groot verschil. Vier jaar na de piek in de overheidsuitgaven voor de oorlogsvoering hadden de Verenigde Staten hun uitgaven met 75% verlaagd. Dat zal deze keer niet gebeuren.
Nog voor Covid-19 hadden de Amerikanen en Europeanen een geestelijke gezondheidscrisis. In 2018 publiceerde de National Alliance on Mental Illness een rapport waarin stond dat één op de vijf Amerikaanse volwassenen gediagnosticeerd was met een of andere vorm van geestesziekte.
De levensverwachting in de Verenigde Staten is in de loop van de decennia meestal gestegen. Maar zelfs vóór de pandemie begon dat al te veranderen. De Centers for Disease Control zeggen dat er drie redenen zijn waarom mensen gemiddeld zo lang gestopt zijn met leven: een stijging van de overdosis drugs, een epidemie van zelfmoorden en een toename van leverziekte. De toename van de leverziekte is veroorzaakt door een gevaarlijke toename van het alcoholgebruik. Met andere woorden, alle drie zijn het symptomen van geestelijke gezondheidsproblemen. Mensen zijn zelfmedicerend, en het doodt hen.
Dat gebeurde al voor de pest. Tijdens de pandemie zijn mensen gedwongen om maandenlang thuis te blijven. Gedurende een groot deel van die tijd bleven ze horen dat het ergste snel voorbij zou zijn. Maar vijftien dagen worden vier weken, en die weken worden maanden. Sommige gezondheidsfunctionarissen waarschuwen nu dat dit nog jaren bij ons zou kunnen blijven. Spreuken 13:12 zeggen: "Uitgestelde hoop maakt het hart ziek." In de Schrift staat dat het hart metaforisch gezien de zetel van de emoties is. De hoop op een snel herstel, op een terugkeer naar een normale situatie en op het kunnen genieten van de dingen die je vroeger als vanzelfsprekend beschouwde, is herhaaldelijk uitgesteld. Het maakt mensen emotioneel ziek.
Nog vóór Covid pleegden kinderen in recordaantal zelfmoord. De ziekte en onze methoden om de ziekte te bestrijden hebben de zaken voor het grootste deel verergerd. Jongeren zijn afgesneden van hun vrienden, van geliefde familieleden en van normale activiteiten. Voor velen van hen vertegenwoordigde de school het enige gebied van consequente structuur en discipline in hun leven. Dat werd in het voorjaar van 2020 weggenomen. Voor sommige kinderen zal het in de herfst weer terug zijn. Maar niet voor iedereen. En als de Covid-getallen opnieuw stijgen, zullen de scholen weer sluiten.
Sommige schooldistricten, met inbegrip van Los Angeles en San Diego, zullen deze herfst slechts een online school aanbieden. Maar het is niet hetzelfde. Een extreem hoog aantal studenten doet gewoon online niet mee. Na verloop van tijd gaat dat aantal niet omhoog, maar juist omlaag. De meest risicovolle kinderen vallen dan tussen de barsten door.
De effecten van de invasie van de planeet aarde hebben zich over elk deel van de samenleving verspreid. Bijna niets is hetzelfde gebleven. En op sommige gebieden, zoals de psychologische impact op de jongeren, hebben de effecten geen bekende vervaldatum.
Voor volgelingen van Jezus is de plaag een bevestiging van Zijn woord geweest. De Bijbelse profetie vertelt ons over de pest die op de wereld komt als de tijd van de wederkomst van de Heer nadert. Er wordt ook gesproken over een ernstige economische neergang en er wordt beschreven dat er steeds meer psychische aandoeningen en zelfmoorden zijn.
In zulke tijden moeten echte christenen in geloof en vertrouwen wandelen, maar niet in arrogantie. We moeten op onze knieën voor God zitten en bidden als nooit tevoren. We zouden elk moment moeten leven in afwachting van de opname. Maar we moeten niet alleen maar passief wachten op die gebeurtenis. We moeten alle mogelijke middelen gebruiken om het Evangelie te verspreiden aan iedereen die we kunnen. Ons getuigenis moet eerlijk en moedig zijn, maar ook vriendelijk en liefdevol. Hoe gefrustreerd we ook worden van het gedrag van de mensen om ons heen, we zouden deze dagen moeten gebruiken om hen te zegenen.
Laten we, nu de eindstreep zo dichtbij is, opstaan naar een nieuw niveau in God. Deze kansen zullen niet weer komen.
Bron: The Hal Lindsey Report | Hal Lindsey