Hoe kan Israël de Diaspora van het Jodendom helpen?

Door Caroline Glick - 12 juli 2020

 

 

 

Net zoals de joden wereldwijd hun passie en geld hebben gestoken in het helpen van Israël toen het nog jong en kwetsbaar was, is Israël vandaag de dag moreel verplicht om deze gunst terug te geven.

Op de regeringsbijeenkomst van zondag hebben de gekozen Israëlische leiders hun betrokkenheid getoond bij het helpen van Joodse gemeenschappen in de diaspora. De regering keurde met een overweldigende meerderheid een plan goed dat werd gepresenteerd door het ministerie van Diaspora-aangelegenheden om de band tussen de staat Israël en de Joodse gemeenschappen in de hele wereld te versterken.

De minister van Diaspora-aangelegenheden, Omer Jankelevitsj, kondigde de stap aan door te zeggen: "Het regeringsbesluit vertegenwoordigt een aanvaarding van de verantwoordelijkheid voor het Joodse volk, zoals Israël verplicht is te doen vanaf de Onafhankelijkheidsverklaring tot aan de Wet van de Natiestaat. Het goedgekeurde kader stelt ons in staat om een stabiel strategisch plan voor de lange termijn op te stellen, dat niet afhankelijk is van de samenstelling van toekomstige regeringen."

Om duidelijk te zijn, als de grootste en sterkste Joodse gemeenschap ter wereld, is Israël verplicht om de Joden van de diaspora te helpen. Net zoals de Joden wereldwijd hun passie en geld hebben gestoken in het helpen van Israël toen het nog jong en kwetsbaar was, is Israël vandaag de dag moreel verplicht om deze gunst terug te geven. Tussen de sterke opkomst van antisemitisch geweld en pesterijen van alle kanten van het politieke spectrum en de wereldwijde economische recessie die is ontstaan door de pandemie van het coronavirus, wordt het voortbestaan van de Joodse gemeenschappen in het buitenland bedreigd op een manier die nog nooit eerder is vertoond.

Nu de vraag is beantwoord of Israël de diasporagemeenschappen moet helpen door het kader goed te keuren dat zondag door het ministerie van Diaspora-aangelegenheden is gepresenteerd, is de vraag die de regering nu moet beantwoorden hoe zij hen moet helpen.

Het op zondag goedgekeurde kaderbesluit biedt weinig houvast. Het besluit van 10 bladzijden is zwaar van de gemeenplaatsen, maar inhoudelijk is het leeg. De persmededeling van het ministerie van Diaspora Zaken waarin het besluit wordt geprezen, zegt dat de toekomstige overheidsprogramma's zich zullen concentreren op: "Formeel en informeel onderwijs, activiteiten in Israël, tikkun olam, innovatie en technologie, evaluatie en metingen, en gemeenschappelijke doelen."

Het regeringsbesluit zelf benadrukte de noodzaak om een "eerlijk en echt partnerschap" met de diasporagemeenschappen te cultiveren.

Met al hun leegte wijzen zowel het persbericht van het ministerie als het regeringsbesluit op twee potentiële problemen die zich voordoen. Ze zouden nu op tafel moeten worden gelegd en behandeld worden voordat ze Israël in een positie brengen waarin het zich verplicht tot programma's die meer kwaad dan goed doen.

Het eerste waarschuwingslicht is de opname van tikkun olam door het ministerie, als een van de belangrijkste aandachtspunten van de overheidsinspanningen. Vandaag de dag is tikkun olam, of "het repareren van de wereld", een verbaal hologram. Het kan alles betekenen wat je wilt dat het betekent.

In de klassieke Joodse teksten is het doel van het "herstellen van de wereld" het tot stand brengen van een universele erkenning van Gods koninkrijk onder alle naties van de wereld die het Messiaanse tijdperk compleet met de terugkeer van alle Joden naar Israël en de acceptatie van Gods heerschappij door de hele mensheid inluidt.

Voor sommige Joden komt tikkun olam neer op het geven van liefdadigheid.

Maar vandaag de dag betekent de term tikkun olam, zoals die het meest algemeen wordt begrepen, iets heel anders dan de traditionele definitie of haar meer alledaagse conceptualisering.

Vandaag de dag is tikkun olam niet zozeer een religieus als wel een politiek concept. Werken aan tikkun olam is handelen in naam van het Jodendom om de politieke doelen van ideologisch links te bereiken.

In de Verenigde Staten wordt tikkun olam gepresenteerd als het centrale thema van de Joodse identiteit, niet om Joden te inspireren tot het omarmen van rituele en religieuze observatie, of om naar Israël te verhuizen, maar om hen te dwingen te werken in naam van het ideologische en in toenemende mate revolutionaire links.

In het huidige Amerika gaat het, naast het vrijwilligerswerk in de gaarkeuken en het deelnemen aan kledingverzameling voor de armen, vaak om het ageren ten behoeve van het niet handhaven van de immigratiewetten, het voeren van campagnes voor progressieve politici, het protesteren tegen president Donald Trump en het steunen van de revolutionaire en structureel antisemitische Black Lives Matter-beweging.

Het doel van deze campagnes en activiteiten is om het Jodendom te herdefiniëren, met name in de Verenigde Staten, als linkse partij. Tikkun olam Judaïsme verwerpt het particularisme van het Joodse geloof en het Joodse volk ten gunste van een universalistische visie die steeds vijandiger staat tegenover het traditionele Jodendom, het Joodse volk en de Joodse natiestaat Israël.

Gezien het feit dat dit is hoe tikkun olam vandaag de dag voornamelijk wordt begrepen en beoefend in de Joodse wereld, roept het aangekondigde plan van Israël om tikkun olam-programma's te ontwikkelen de zorgwekkende mogelijkheid op dat de regering zichzelf zal vinden in het besteden van publieke middelen aan projecten die in strijd zijn met het publieke belang.

Dit brengt ons bij het tweede probleem met het kader dat de regering zondag heeft goedgekeurd. Met welke groepen en gemeenschapsleiders is Israël van plan om "eerlijke en ware" partnerschappen te ontwikkelen? Net als het probleem met tikkun olam heeft dit probleem vooral te maken met de relaties van Israël met de Amerikaanse Joodse gemeenschappen.

Vandaag de dag zijn er veel krachten in de Verenigde Staten - zowel Joodse als niet-joodse - die astronomische bedragen investeren om de Joodse gemeenschap te radicaliseren. [Zie Bron: hier voor details].

Met veel gemeenschappen die doordrenkt zijn van een diepe economische crisis, worden rijke groepen die zich aan de meest linkse rand van het politieke spectrum bevinden, machtige spelers in de Joodse gemeenschap. Met hun gevulde zakken zijn ze in staat om enorme invloed op het Joodse gemeenschapsleven te kopen.

De verontwaardiging tegen deze subversieve inspanningen is gedempt. En het gebrek aan noemenswaardige verontwaardiging onder liberale joden wijst op een belangrijk probleem voor Israël. Onder deze omstandigheden zal elke groep waarmee Israël samenwerkt door iemand worden veroordeeld. Als het samenwerkt met conservatieve groepen en filantropen of met orthodox-joodse outreach organisaties, zal Israël veroordeeld worden door de progressieven. Als het zich aansluit bij liberale en progressieve groepen zal het veroordeeld worden door conservatieve groeperingen en zal het zich aansluiten bij organisaties en activisten die zich verzetten tegen zijn inspanningen om het zionisme en de Joodse identiteit van het diasporajodendom te versterken.

Wat moet Israël dan doen?

Israël zou echte en eerlijke partnerschappen moeten ontwikkelen met Joden op de basisniveaus van gestresste en verzwakte diasporagemeenschappen door hen diensten te verlenen die ze nodig hebben en die Israël in staat is om te verlenen. Er zijn drie gebieden waarop Israël de grootste hulp kan bieden: onderwijs, religieuze diensten en veiligheid.

Zoals het programma van het ministerie van Diaspora aangeeft, met name in de Verenigde Staten, studeert slechts een kleine minderheid van de Joodse kinderen op Joodse dagscholen. De meeste Joden worden door het hoge schoolgeld uit het systeem gehaald. Het is niet de taak van Israël om Joodse dagscholen in het buitenland te subsidiëren en met Israël zelf op de rand van de door het coronavirus veroorzaakte economische depressie, kon het hen niet subsidiëren, zelfs niet als het dat zou willen.

Maar Israël kan twee diensten leveren die de kosten voor dagscholen kunnen verlagen en hen zo in staat stellen het schoolgeld te verlagen en meer Joodse gezinnen in staat te stellen hun kinderen naar Joodse scholen te sturen.

Ten eerste zou het Israëlische Ministerie van Onderwijs leerplannen kunnen ontwikkelen en lesboeken en ander onderwijsmateriaal kunnen publiceren voor Joodse studenten in de diaspora. Dit zou geen nieuw programma zijn.

Decennia geleden, toen Israël veel armer en zwakker was, had het Ministerie van Onderwijs een afdeling die zich bezighield met het opstellen en verspreiden van leerplannen en schoolboeken voor Joodse schoolkinderen in de diaspora. De schoolboeken omvatten onder andere Hebreeuws onderwijs, Joodse geschiedenis, Israëlische geschiedenis en religieuze teksten. De tijd is gekomen om het weer in de afdeling op te nemen.

Ten tweede kan Israël voor leerkrachten zorgen. Israël heeft een overdaad aan leraren en er zijn geen problemen meer met het opleiden van leraren. Het zou een programma kunnen lanceren om leraren op te leiden om les te geven in diasporagemeenschappen voor een periode van drie tot vijf jaar. Een dergelijk programma zou studiebeurzen kunnen omvatten in erkende programma's voor leerkrachten en een specifieke opleiding voorafgaand aan de verhuizing. Israël kan de salarissen van de leraren subsidiëren of samenwerken met filantropen om hun werk in het buitenland te financieren. De diasporagemeenschappen zouden een bijdrage kunnen leveren door de leraren en hun gezinnen te huisvesten en ten minste een deel van hun salaris voor de duur van hun verblijf te betalen.

Net als de productie en verspreiding van educatief materiaal, zou Israël door het verstrekken van leraren - in alles, van Thora tot wiskunde - de overheadkosten voor Joodse dagscholen verminderen en hen in staat stellen om het schoolgeld te verminderen. Bovendien zou het diepe, duurzame partnerschappen en vriendschappen tussen Israëlische en Diaspora Joden tot stand moeten brengen.

Een van de redenen voor de snelle daling van het lidmaatschap van de synagoge en de rituele naleving ervan zijn de kosten. Vandaag de dag zijn er al buitengewone programma's in Israël die jonge rabbijnen opleiden om te dienen als gemeenschapsrabbijnen in diaspora-joodse gemeenschappen. De jonge rabbijnen en hun families verhuizen voor vijf jaar naar verafgelegen gemeenschappen waar ze bouwen, organiseren en de gemeenschappen dienen. De rabbijnen zorgen voor religieus leiderschap, training en religieuze diensten zoals het toezicht op de bereiding en verkoop van koosjer voedsel, zodat de lokale gemeenschapsleden koosjere restaurants en supermarkten kunnen openen.

De overheid zou deze programma's moeten ondersteunen en uitbreiden. Door jonge Israëlische rabbijnen naar het buitenland te sturen, zal Israël de kosten van het lidmaatschap van de synagoge verlagen - en daarmee de kosten van het leven van de joden. Deze rabbijnen en hun families zullen sterke, duurzame basisrelaties ontwikkelen tussen de Israëlische Joden en het Diaspora Jodendom.

De toename van gewelddadige aanvallen op synagogen en Joodse scholen, kruidenierswinkels en andere Joodse instellingen wereldwijd in de afgelopen jaren heeft veel Joden bang gemaakt om deel te nemen aan het gemeenschapsleven. Israël kan en moet de Joodse gemeenschappen helpen zichzelf te beschermen door hen de middelen te verschaffen om hun instellingen te beschermen.

Ook hier kan en moet Israël, tegen marginale kosten in termen van mankracht en financiële middelen, zorgen voor opleiding van lokale Joodse veiligheidsagenten en, indien nodig, voor veiligheidsagenten om Joodse instellingen te beschermen tegen aanvallen.

De positie van de Joodse diasporagemeenschappen verslechtert in alle opzichten. De sterke toename van het antisemitisme, het hoge tempo van de assimilatie en de stijgende kosten van het lidmaatschap van synagogen en de schoolkosten voor Joodse scholen te midden van economische tegenvallers dragen allemaal bij aan de snelle leegloop van de Joodse gemeenschappen wereldwijd; de verzwakking van hun banden met Israël en de opkomst van radicale krachten binnen de verzwakte gemeenschappen.

De regering nam zondag een kritische beslissing. Israël moet een strategisch plan ontwikkelen en beginnen met de uitvoering ervan om het diasporagemeenschap weer in contact te brengen met Israël en het Jodendom. Israël heeft de professionele en menselijke middelen om dit vitale doel te bereiken. Gezien de ernst van de situatie moet de regering nu duidelijke methoden en doelen definiëren om het succes van haar inspanningen te garanderen.

Bron: How can Israel help Diaspora Jewry? - JNS.org