Waarom laat God zich niet gewoon zien?

Velen roepen tot God (zoals ik ooit deed): "Waarom laat U uzelf niet zien? Waarom praat U niet gewoon? Dan zou ik het geloven!" Het lijkt logisch, toch? Als God zich gewoon visueel zou laten zien, en hoorbaar zou spreken, dan zou iedereen geloven. Dat denk ik nu niet meer. Deze redenering gaat ervan uit dat mensen inherent goede of neutrale partijen zijn die geloven wat waar is. In werkelijkheid zijn mensen buiten Christus blind voor de waarheid en kunnen ze er niet in geloven.

God verscheen zowel visueel als hoorbaar aan de Israëlieten in Egypte en vrijwel allen waren ongelovig. God overspoelde het land met sprinkhanen, kikkers en pestilentieën. God verduisterde de zon en doodde de eerstgeborene van hun ontvoerders, terwijl ze nog steeds bleven vragen - zelfs dagen later aan de Rode Zee (Ex. 14:10–12). De Israëlieten waren getuige van de tien plagen, zagen de pilaren van vuur en de wolk, keken naar het uiteengaan van de Rode Zee, en voedden zich met brood dat uit de hemel viel, maar toch konden ze het Beloofde Land niet binnen vanwege hun ongeloof (Heb. 3:16–19).

Zo'n 1500 jaar later verscheen God zichtbaar en hoorbaar. Hij werd een man. Hij verrichtte talloze wonderen, voor iedereen te zien. Zijn voeden van massa's met een paar vissen, of zijn genezing van ontelbare mensen van hun ziekten, of zijn opwekken uit de doden een paar keer, zou dat mensen hebben doen geloven? Ja, een paar geloofden, maar de meesten niet. Zijn eigen mensen hebben hem gekruisigd. Ze hebben hem afgewezen.

Een atheist vroeg eens: "Waarom laat God zich niet zien als Hij werkelijk bestaat?" Wel dat deed Hij en ze spijkerden Hem aan een Kruis.

Maar hoe zit het met onze generatie? Hoe heeft God zich laten zien? De manieren zijn te talrijk om het te proberen, maar we zouden het kunnen: zie hier, hier en hier. Maar laten we beginnen met dit: geen enkel land werd ooit vernietigd en zijn mensen verspreid en vervolgens weer opgebouwd, tot aan Israël in 1948. De Bijbel zei dat dit zou gebeuren. Israël is het nationale brandpunt van dat oude stoffige boek, en toch is het hier na 2669 jaar (722 v.Chr. tot 1948 na Christus).

Vandaag blijft dit hardnekkige probleem van ongeloof — zowel binnen als buiten het [zichtbare, institutionele] christelijke geloof. Zonde is niet het probleem. Het probleem van de zonde werd resoluut aan het kruis aangepakt. Het probleem dat nog rest is ongeloof. Niet-christenen tonen hun ongeloof door hun afwijzing van Christus. Veel christenen tonen hun ongeloof door het evangelie te verwerpen. Dit koppige ongeloof heeft de mensheid geplaagd sinds Eden toen onze eerste ouders voor de leugen vielen: "Zei God het echt... ?" Ja, God heeft het echt gezegd, en God bestaat echt, en zonde heeft echt een fatale consequentie, en Jezus komt echt terug met zijn kleding gekleurd in het bloed van zijn tegenstanders.

Het grappige aan de realiteit is, dat het beter is dan alles wat de mens kan bedenken of hopen: God heeft volledige vergeving, eeuwig leven en adoptie als zijn eigen zonen en dochters aangeboden aan iedereen uit elke stam, natie of taal — en dat afgezien van enige menselijke inspanning — voor wie alleen maar gelooft in het goede nieuws dat Christus Jezus kwam, Hij stierf voor onze zonden en herrees weer. Wat er op hen wacht die alleen maar geloven en deze meest eenvoudige van alle heilzame boodschappen accepteren, is onvoorstelbaar (1 Cor. 2:9; Rom. 8:18; Ps. 16:11; Joh. 14:1-6; zie hier, hier en hier). Toch, aan de andere kant, zullen velen geen van deze dingen verkrijgen en zelfs verliezen wat ze al hebben simpelweg vanwege hun koppige trots en ongeloof (Matt. 13:12; Joh. 13:18).

Aan hen die bereid zijn om die koppige trots op te offeren en die het goede nieuws zullen ontvangen als een onschuldig, alles gelovend kind, zal God spreken. En hij zal elke dag spreken. Elke dag dat gelovigen God een open hart aanbieden, een niet verstopt oor met ogen die zien, zal God door zijn woord spreken (2 Tim. 3:16), Zijn Heilige Geest (John. 16:13), en door de sterren (Gen. 1:14; Ps. 19:1–4). Wil je luisteren?

God spreekt zeer zeker En Hij spreekt elke dag. De meesten zullen niet luisteren. Als de dag van de Heer komt, zullen degenen die doof zijn geweest voor Zijn genadige maar nog steeds zachte stem in deze tijd, niet in staat zijn Zijn stem te dempen wanneer diezelfde stem uit de hemel dondert:

Ik heb van oude tijden af gezwegen, Ik heb Mij stilgehouden, Mij bedwongen. Als een barende vrouw zal Ik het uitschreeuwen. Ik zal verwoesten, ja, Ik zal tegelijk verslinden. (Jes. 42:14, HSV)

Menigten, menigten [zijn] in het dal van de beslissing, || want nabij [is] de dag van YHWH in het dal van beslissing. De zon en de maan zijn zwart en de sterren hebben hun glans verloren. En YHWH brult uit Zion, en zijn stem klinkt uit Jeruzalem, en de hemelen en de aarde beven, maar YHWH is een toevluchtsoord voor zijn volk, || en een vesting voor de zonen van Israël. (Joël 3:14-16, LSV)