Globalisme is een Westers idee. De rest van de wereld heeft het geannuleerd

Wanneer er geen gedeelde wereldwijde waarden zijn, is er geen wereldwijde gemeenschap.

 

21 augustus 2020 - door Daniel Greenfield

Als het overlijdensbericht van het globalisme eindelijk wordt geschreven, en de rouwenden in hun stijve pakken en mantelpakjes in het verleden verblijven, zal de doodsoorzaak vrijwel zeker zijn: de Volksrepubliek China.

China is de meest voor de hand liggende dader. Al voordat het Wuhan-virus de landen uit elkaar sneed, had de communistische oligarchie de wereldeconomie misbruikt met massale digitale diefstal, en nog massalere namaak, productdumping en elke mogelijke vorm van economische oorlogsvoering.

Daarom steunt elke maar een beetje serieuze volwassene aan de andere kant de strijd van Trump tegen China.

Vorig jaar noemde zelfs George Soros, de über-globalist, de handelsoorlog van Trump met China zijn grootste prestatie. Dit jaar, tijdens de coronaviruscrisis, was Soros tegen een samenwerking met de Volksrepubliek China tegen het virus.

De bron van Soros' verzet is de angst die hij in Davos uitte, dat het sociale kredietsysteem van de Volksrepubliek China "de doodsklok zou kunnen luiden van open samenlevingen". Met open samenlevingen bedoelde hij het globalisme.

In tegenstelling tot velen maakt Soros zich geen zorgen over het verlies van persoonlijke vrijheid, maar over het uithoudingsvermogen van de natiestaat. China heeft net als Rusland laten zien dat een natiestaat met massapropaganda, een gecensureerd internet, een machtige geheime politie en al het digitale speelgoed dat in de winkels te koop is, de druk van de moderniteit die de naties en volkeren van de westerse wereld breken, kan overleven.

Maar dat alles hangt af van het vermogen van de Volksrepubliek China om rijkdom te genereren en de levensstandaard te verhogen.

China is bezig met massale economische oorlogsvoering, niet alleen om de voor de hand liggende redenen, maar zodat de Communistische Partij haar greep op de macht kan behouden door dezelfde levensstijl van digitaal speelgoed te leveren, als die van de Westerse bevolking, aan de middenklasse van de Volksrepubliek China en een wat kwistiger levensstijl voor de rijken.

Wat Soros ook impliciet toegaf, was dat het globalisme de grootste bedreiging vormt, niet door de westerse opleving van het nationalisme, maar door niet-westerse naties die nooit zijn gestopt met nationalistisch te zijn. Globalisme is een westers idee dat niet-westerse landen nooit hebben overgenomen.

De Volkenbond raakte dodelijk gewond door de Japanse agressie tegen China. De Verenigde Naties werden dodelijk in diskrediet gebracht toen ze Taiwan verdreven en vervingen door China op aandringen van een lidmaatschap van niet-westerse derdewereldlanden die geallieerd waren met de Sovjet-Unie.

Internationale handelsorganisaties werden zwaar op de proef gesteld door Japan en vervolgens door China vernield.

De oorlogswetten en het vluchtelingensysteem, ooit het morele fundament van het internationalisme, werden door islamitische staten op brute wijze uitgebuit om terroristische campagnes en migranten/kolonisten naar westerse naties te voeren. Erdogan's Turkije is de eerste staat geweest die openlijk migranten heeft bewapend en geld en concessies heeft geëist in ruil voor het niet sturen van migranten naar Europa.

De wereldwijde club is gebouwd voor westerse landen. Toen ook niet-westerse landen werden toegelaten, werd de club, of het nu ging om handel, reizen, diplomatie of iets anders, onvermijdelijk vernield.

En niemand mag erover praten.

De nationalistische opwekkingen in Amerika en Europa zijn niet de uitbarstingen van onverdraagzaamheid van eigen bodem die globalisten zoals Soros graag pretenderen, maar een reactie op deze massale wereldwijde misstanden.

Zonder China's economische oorlogsvoering, massale opengrenzenmigratie en islamitisch terrorisme zou de Amerikaanse politiek na de Koude Oorlog er heel anders hebben uitgezien. En als Groot-Brittannië niet was overspoeld met migranten uit de rest van de wereld, zou de Brexit dan ook zijn gekomen?

Globalisme is een slecht idee. Maar wat het nog erger maakte dan het verlies van soevereiniteit en individuele vrijheden van de natiestaat, waren de wijdverbreide misbruiken van de infrastructuur.

Paradoxaal genoeg waren de grootste aanhangers en vernietigers van het globalisme beide communisten.

De westerse communisten waren de grootste voorstanders van mondiale instellingen, zelfs als de Sovjet-Unie en vervolgens het communistische China hen ondermijnden en corrupt maakten. Wat de USSR op beperkte schaal heeft gedaan om zijn doelstellingen op het gebied van het buitenlands beleid na te streven, heeft China op een veel grotere schaal gedaan.

China's model van grootschalige diefstal van intellectueel eigendom was door de USSR geïnnoveerd.

De spionage van de Sovjet-Unie was niet alleen gericht op politieke en militaire doelen, maar ook op economische doelen. Communistische agenten stalen en kopieerden routinematig westerse technologie en ontwerpen. De Chinese gewoonte om een zakelijke deal met een Westers bedrijf te onderzoeken, alleen om toegang te krijgen tot de handelsgeheimen, was de standaard tactiek geweest voor de industrieën in de landen van het Warschaupact.

Waar de Sovjet-Unie faalde, slaagde het communistische China erin, niet alleen vanwege een superieure arbeidsethos en vaardigheden, maar ook omdat het internet het mogelijk maakte om binnenlandse fabrikanten in andere landen te overweldigen, terwijl ze hun handelsgeheimen hackten.

De fatale fout van het globalisme was de messianistische veronderstelling dat andere volkeren hun wereldbeeld deelden. Er was geen reden voor Peking, Tokio, Teheran of Islamabad om een bepaalde gedachtegang te delen waarvan de oorsprong duidelijk Europees is in filosofie, het recht en de geseculariseerde religie.

Ze zijn blij om lid te worden van de club, het uit te buiten voor alles wat het waard is, en dan halen ze hun schouders op bij elke morele verantwoordelijkheid voor wat wij zouden zien als een hippie die gratis lunches uitdeelt aan iedereen.

Nu komt het hippie-experiment ten einde, omdat het niemand meer interesseert.

Behalve de mensen die de gratis lunches aannemen.

Tijdens de Koude Oorlog vocht Amerika tegen de communistische invloed door middel van een wereldwijde infrastructuur met wisselend succes. Na de Koude Oorlog werd de wereldwijde infrastructuur een dreiging met islamitische terroristen die als vluchtelingen op vliegvelden aankwamen, en China dat de Amerikaanse economie schoonplukte.

Het globalisme is afgeschilderd als rijzend, maar in werkelijkheid is het aan het afnemen.

George W. Bush ging tegen de natievorming in totdat 11 september Amerika terugbracht naar de regels van de Koude Oorlog, met het islamisme in plaats van het communisme. Barack Obama ging tegen de Amerikaanse macht in en bleek terughoudend om zich met militaire interventies bezig te houden. Obama's idee van globalisme was het opbouwen van leiderloze coalities en hij maakte een einde aan de rol van Amerika als wereldleider op het internationale toneel.

President Trump heeft het buitenlands beleid opnieuw vorm gegeven om de binnenlandse economische behoeften van Amerika te dienen, terwijl hij de bondgenoten aanspoorde om te coördineren in een streven naar hun eigen binnenlandse politieke belangen. Onder Trump is het veel minder waarschijnlijk dat Amerika dicteert wat andere landen zouden moeten doen. In plaats daarvan vertelt het de rest van de wereld om te doen wat het denkt dat het het beste is, met weinig aandacht voor een wereldwijde agenda.

Het Witte Huis en het ministerie van Buitenlandse Zaken zijn niet beschaamd om op het Verenigd Koninkrijk te leunen over Huawei, of op Duitsland over haar energieverbindingen met Rusland, maar in tegenstelling tot zijn voorgangers ziet het niet alles wat andere landen doen als een stukje van een groot raadsel dat moet worden afgemeten aan het internationale recht en moet worden geïntegreerd in wereldwijde coalities. Amerika legt nog steeds zijn gewicht in de schaal bij het tegengaan van economische dreigingen van grote mogendheden. Het is een terugkeer naar de 19e eeuwse diplomatie, terwijl het de mislukte internationale experimenten van de 20e eeuw terzijde schuift.

Voor de linksen offert het globalisme de internationale waarden op aan de Amerikaanse belangen, en voor de conservatieven is het globalisme een probleem omdat het de Amerikaanse belangen opoffert aan de internationale waarden.

Hoe dan ook, het is onhoudbaar.

Het globalisme wordt verscheurd door dezelfde demografische krachten die de natiestaat vernietigen. De sociale contracten die een land of de internationale orde beheersen, zijn afhankelijk van de bereidheid van alle deelnemers om te geloven in de grotere gemeenschap. Op het meest basale niveau wordt dat vertegenwoordigd door het evenwicht tussen geven en nemen door middel van het sociale contract.

Altruïsten geven meer dan ze nemen, nietsnutten nemen meer dan ze geven, en misbruikers nemen alles en geven niets, behalve daar waar het direct hun kortetermijnbelangen dient.

Binnenlandse demografische veranderingen vernietigen de sociale contracten van de welvaartsstaat en internationaal zijn het sociaal contract en de infrastructuur ervan gekaapt door niet-westerse landen zonder rekening te houden met de westerse obsessie voor het behoud van een internationale gemeenschap.

Het globalisme werd gevoed door de mythe van een wereldwijde gemeenschap die nooit zou kunnen bestaan.

Het communistische China en de islamisten hebben de afgelopen 30 jaar laten zien dat het niet kan en niet wil. Gemeenschappen zijn opgebouwd rond gemeenschappelijke waarden. Als er geen gedeelde waarden zijn, is er geen gemeenschap. Dat is wereldwijd net zo waar als in de straten van Londen en New York City.

Globalisten hebben geworsteld met het falen van het sociale contract door de schuld te geven aan degenen die zich eraan houden, de inheemse middenklasse huiseigenaren ter plaatse, en Amerika en zijn bondgenoten wereldwijd. Maar het internaliseren van de schuld laat een gemeenschap niet werken. Zoals we dit jaar in grote Amerikaanse steden hebben gezien, vernietigt het toestaan van misbruik van het sociale contract uit schuldgevoel de gemeenschappen.

Een gemeenschap moet een manier hebben om om te gaan met degenen die het sociale contract schenden. Als het niet mogelijk is om naties en individuen die het sociale contract schenden te beteugelen, dan worden schendingen de norm, en mensen en naties laten de mislukte gemeenschap in de steek omdat het hun belangen niet beschermt.

Als er weinig gedeelde waarden zijn, dan moeten gemeenschappen meer tijd besteden en de politie dwingen het sociale contract te respecteren. Dat kan betekenen: gemilitariseerde politie, bewakingscamera's en DNA-databanken in de grote steden, en een constante staat van oorlog en eindeloze militaire inzet in het buitenland.

Het ontbreken van een gedeeld sociaal contract maakt het leven, lokaal of globaal, tot een eeuwige strijd.

Linkse politieke filosofieën hebben geprobeerd deze crisis te ontwijken door de daders te verdedigen en de slachtoffers de schuld te geven. Maar wie ze ook de schuld geven, hun systeem valt nog steeds uit elkaar.

Het globalisme is stervende. De grootste vijanden van de westerse wereld redden het tegen zichzelf.

Bron: Globalism is a Western Idea. The Rest of the World Killed It | Frontpagemag