Drie redenen waarom veel predikanten er niet in slagen om blijvende hoop te bieden

11 mei 2020 - door Jonathan Brentner

Sinds de COVID-19 lockdowns in de Verenigde Staten zijn begonnen, heb ik verschillende bijbelse boodschappen gehoord die bedoeld zijn om de gelovigen te troosten. Vele van hen hebben mij echter geen echte bemoediging gegeven, omdat ze de profetische context van de dag waarin we leven negeerden of misten.

Ik hoorde een predikant zijn online-publiek verzekeren dat het leven ooit weer normaal zou worden. Later onthulde hij dat hij niet geloofde in een letterlijke verdrukking of in een millennium, maar in een wederopstanding van gelovigen in de verre toekomst. Zijn poging om mijn verontruste ziel te troosten verdween in een oogwenk. Zijn boodschap hielp al helemaal niet de volgende ochtend toen ik wakker werd met nog meer verontrustend nieuws.

Een andere predikant probeerde zijn kerk te bemoedigen met een boodschap uit 1 Tessalonicenzen 4:13-18, maar hij noemde de opname niet. Hij las vers 17, maar sprak de woorden ervan onmiddellijk tegen door te stellen dat alle gelovigen uiteindelijk zouden sterven. Zijn poging tot bemoediging ging op zijn zachtst gezegd onderuit.

Naast de normale profetie-sprekers waar ik naar luister, heb ik slechts één voorganger horen uitroepen dat onze hoop alleen bestond uit de op handen zijnde terugkeer van Jezus voor ons. Ik begon bijna te juichen toen ik dat hoorde.

Door niet te spreken over de opname en de verdrukking die in onze toekomst opdoemen, herhalen veel herders vandaag de dag de fout van de valse profeten in de tijd van Jeremia: "Zij hebben de wond van mijn volk op zijn lichtst genezen, / ze zeggen: "Vrede, vrede," / als er geen vrede is" (Jer. 6:14). Omdat deze profeten Gods waarschuwing afwezen voor de dreiging van de opkomende Nebukadnezar en de Babyloniërs, boden zij slechts oppervlakkige troost en een ijdele hoop op vrede aan.

De populaire boodschappen van troost van vandaag de dag negeren wat de Bijbel zegt van wat er komt, en ze laten de gelovigen dus ongeïnformeerd achter over wat er in de komende dagen voor hen op het spel staat.

Waarom slagen veel populaire bemoedigende preken er niet in om blijvende hoop te bieden?

Ze slagen er niet in om de tijd waarin we leven te herkennen

Veel predikanten weigeren vandaag de dag te kijken, of ze zijn blijvend blind voor de profetische tekens die overal om hen heen te vinden zijn. Als gevolg daarvan hebben hun boodschappen geen inhoud, omdat ze niet erkennen dat we in de laatste momenten van de menselijke geschiedenis leven zoals we die nu kennen.

Twee Bijbelpassages komen op in mijn gedachten. De eerste is Matteüs 16:1-3 met de woorden van Jezus over de blindheid van de Farizeeën voor de tekenen van die tijd. Ze interpreteerden de weerpatronen in de lucht correct, maar misten alle aanwijzingen dat hun Messias in hun aanwezigheid stond.

Velen blinken uit in het prediken over hoe Jezus de profetie vervulde tijdens Zijn eerste komst, maar vertellen ons dan dat de profetische teksten die geassocieerd worden met de eindtijd slechts symbolen zijn van grotere waarheden die alleen zij voor ons kunnen begrijpen en interpreteren. Net als de Farizeeën van Jezus' dagen, blijven ze blind voor de tekenen van Jezus' wederkomst die voor hun ogen gebeuren.

De tweede passage is Matteüs 24:45-51, dat is de gelijkenis van Jezus over "de trouwe en wijze dienaar" die waakzaamheid toont door zijn of haar meester te dienen tot aan zijn wederkomst. De woorden die voor mij altijd van de bladzijde afspringen komen aan het eind van vers 45 waar Jezus de trouwe knecht prijst voor het feit dat hij de leden van zijn "huishouding ... hun voedsel op het juiste moment heeft gegeven".

Is dit niet het "juiste moment" om te praten over de veelheid aan tekens die wijzen op de snel naderende verdrukking? Is dit niet het moment om de terugkeer van de Heer te verkondigen voor Zijn kerk die daarvóór plaatsvindt? Ja, dat is het wel.

We leven in een dag als geen ander. Bedrog is er in overvloed, in een wereld die op weg is naar een Marxistische nieuwe wereldorde. De wereldeconomie staat op het punt in te storten en daarmee de grootste depressie ooit in de geschiedenis van de wereld. Deze crisis heeft al vier biljoen dollar toegevoegd aan de toch al enorme staatsschuld van de VS en brengt ons zo dicht bij de rand van een economische ramp.

Gelovigen moeten weten hoe hun dagelijkse drama zich verhoudt tot wat de Bijbel zegt over de nabije toekomst en waarom het er toe doet.

Ze slagen er niet in de naderende verdrukking te erkennen

Omdat veel leraren vandaag de dag het boek Openbaring als allegorie zien, erkennen ze de realiteit van de snel naderende beproeving niet. Andere predikanten lijken bang om daarover te praten, of over de opname. Zij nemen aan dat het COVID-19-dilemma tijdelijk is en snel zal eindigen, net als alle andere crises uit het verleden. Ze zien geen noodzaak om de boot te laten schommelen door toch te praten over Gods oordeel of de dag van de Heer.

Jeremia verkondigde een zeer onpopulaire boodschap van veroordeling voor het volk van Juda. Hij waarschuwde dat Nebukadnezar en de Babyloniërs binnenkort Jeruzalem zouden veroveren en het volk voor zeventig jaar gevangen zouden nemen. Zijn waarschuwingen kwamen uit tijdens zijn leven toen de Chaldeeërs Jeruzalem en de tempel vernietigden en vele gevangenen naar Babylon brachten.

Hoe reageerden de andere profeten van Jeremia's dagen op zijn boodschap? "Ze hebben valselijk over de HEER gesproken / en hebben gezegd: 'Hij zal niets doen; / er zal geen ramp over ons komen, / en we zullen geen zwaard of hongersnood zien'". (Jer. 5:12). Niet alleen hebben deze valse profeten het volk niet gewaarschuwd, ze hebben ook het woord van de Heer, dat door zijn ware profeet kwam, tegengesproken.

De nadering van de verdrukking is cruciaal voor het begrijpen van de reactie van de wereldleiders op COVID-19. De wereldregering die tijdens de verdrukking tot stand zal komen, krijgt voor onze ogen snel vorm. In de Verenigde Staten testen veel gouverneurs de bereidheid van het volk om hun rechten op te geven voor het "grotere goed", en ze vinden uit dat velen dat wel willen. Ze bereiden de mensen voor op de komende nieuwe wereldorde.

Ze slagen er niet in om de aanstaande hoop van de heiligen te verkondigen

Misschien wel het meest frustrerende ontbrekende stukje van de huidige populaire boodschappen van troost is hun falen om de gelovigen te informeren over hun aanstaande hoop. In plaats daarvan gaan ze ervan uit dat we allemaal zullen sterven, en dat de Heer die ons in de verre toekomst uit de dood zal laten opstaan. Ik heb dit de laatste tijd vele malen gehoord van predikanten die belijden de Bijbel te geloven.

Dit is in tegenspraak met de woorden van 1 Korintiërs 15:51 en die van 1 Tessalonicenzen 4:17, waarin staat: "Dan zullen wij die leven, die overblijven, samen met hen in de wolken worden opgenomen om de Heer in de lucht te ontmoeten, en zo zullen wij altijd bij de Heer zijn". Misschien dat zo'n verre hoop sommige christenen kan bemoedigen, maar het laat hen toch niet geïnformeerd zijn over wat de Schrift zegt over wat hun aanstaande hoop is: de opname van de kerk.

In Filippenzen 3:20-21 hield de apostel Paulus hen de opname voor als de onmiddellijke verwachting van de heiligen: "Maar ons burgerschap is in de hemel, en van daaruit wachten we op een Verlosser, de Heer Jezus Christus, die ons nederig lichaam zal veranderen om als zijn glorieuze lichaam te zijn, door de kracht die hem in staat stelt om zelfs alle dingen aan zichzelf te onderwerpen". Het Griekse woord voor "wachten" duidt op een gretig anticiperen of verlangen naar iets dat moet gebeuren.

De vroege kerk verlangde naar het komende verschijnen van Jezus. Wat is er sindsdien gebeurd om deze verwachting te veranderen in een verre opstanding van de doden?

Ik zeg niet dat elke gelovige die vandaag de dag nog leeft de opname zal zien, dat niet. Maar ik geloof dat het heel dichtbij is, en het Nieuwe Testament leert ons om het als aanstaand te beschouwen.

De beantwoording op COVID-19 heeft ons land al onherstelbare schade toegebracht. Zelfs als de dingen weer normaal worden, zullen de globalisten niet vergeten wat ze de afgelopen maanden hebben geleerd over het beheersen van mensen met angst, intimidatie en de bereidwillige nieuwsmedia om het verhaal te beheersen.

Ik denk dat de Verenigde Staten moreel gezien het punt van "no return" hebben bereikt. De Heer zal op een bepaald moment in de nabije toekomst over Amerika oordelen; we weten alleen niet wanneer. De Heer ziet het onschuldige bloed dat onverminderd in onze straten stroomt van de afschuwelijke abortusmolens en hoort de angstige kreten van kinderen die betrokken zijn bij de sekshandel, die helaas door veel machtige politici en beroemdheden wordt gesteund.

De verering van Satan onder de elite in Amerika omvat de meest weerzinwekkende en barbaarse praktijken.

Op dit punt op Gods profetische kalender moet onze hoop gericht zijn op de naderende terugkeer van Jezus om ons naar huis te brengen, naar de plaats die Hij nu voor ons voorbereidt (Johannes 14:2-3). Dit is de boodschap die weerklank moet vinden op YouTube, Facebook en alle andere elektronische media van onze tijd. (En er zijn velen die deze precieze boodschap verkondigen!)

Ik zeg niet dat God de populaire boodschappen van troost die we vandaag de dag horen niet kan gebruiken. Ik ben er zeker van dat Hij dat wel doet. Mijn punt is dat we zoveel méér nodig hebben dan wat we vandaag de dag vaak horen. We hebben behoefte aan predikanten die moedig zullen leren wat ze weten over de opname en de naderende verdrukking. Ja, men zal er de spot mee drijven en er veel misbruik van maken, maar het is wat de gelovigen in hun kerken wanhopig nodig hebben om van hen te horen.

Mijn boodschap lijkt hardvochtig, dat weet ik, maar nu is het tijd voor predikanten, leraren en schrijvers om de waarheden van Gods Woord door te geven die speciaal voor deze tijd zijn ontworpen. Volgens Jezus' woorden in Matteüs 24:45 onderscheidt dit in de dag waarin we leven, iemand als een "trouwe en wijze dienaar", tegenover iemand die dat niet is.

Herders die de opname, de dag des Heren en onze heerschappij met Christus tijdens het millennium negeren, bieden een verbleekte en oppervlakkige troost aan voor de wonden die gelovigen in de huidige COVID-19-wereld oplopen. Ze herhalen onbewust de dwaling van de geestelijke leiders van Jeremia's dagen: "Mijn volk is gebroken! - / en ze doen er een pleisters op, / Zeggende: 'Het is niet zo erg. Het komt wel goed met je. / Maar de dingen zijn 'gewoon niet goed.' (Jer. 6:14, MSG).

Naarmate de wereld zich versnelt in de richting van de verdrukking, te midden van pandemieën, aardbevingen, hongersnood, economische ellende en geruchten over oorlog, zijn de dingen "niet alleen maar niet zo fijn". Welke hoop blijft er voor ons over in een wereld die op een ramp lijkt uit te lopen, afgezien van de naderende terugkeer van de Heer?

Jonathan Brentner

Bron: 3 Reasons Why Many Pastors Fail to Provide Lasting Hope — Jonathan Brentner