Verbond van genade

Door Wendy Cohen - 22 juni 2020

De Heer heeft me onlangs wakker gemaakt met een sterk uitgelichte gedachte. Elke keer als ik iets moest genezen wat andere mensen of situaties betrof, met uitdagingen die buiten mijn controle leken te zijn, of problemen die door elkaar heen liepen - als ik dan de gerelateerde problemen van mijn hart overgaf aan Christus, en Hem zijn koninkrijk in mij liet herstellen, losten alle daarmee samenhangende externe problemen onmiddellijk op.

Op die recente ochtend, toen de Heer me wakker schudde in een alertheid, vroeg ik me af wat Hij aan het doen was. Ik had deze waarheid zo vaak gezien dat het voor mij als de wet van de zwaartekracht was. Het werkte altijd, vaak op miraculeuze wijze. Maar er was al mijn lef voor nodig om het te volbrengen. Waarom benadrukte hij het nu?

Hij stelde enkele vragen die mijn gedachten naar het volgende niveau brachten: "Wat is het verband tussen jouw persoonlijke berouw en de gezondheid van mijn natie? Kan jouw persoonlijke berouw het leven van Mijn land veranderen?" Ik wist dat het antwoord ja was, want God deed het voorstel. Maar hoe? Wat was het verband tussen de gezondheid van mijn geestelijk/emotionele hart en de kwaliteit van het leven in Israël? In de Verenigde Staten?

Ik dacht aan Israël onder de Richters. Onder elke richter, gezalfd en uitverkoren door God, keerde Israël terug naar God. Ik dacht aan Daniël, die berouw had voor zijn volk en de weg bereidde voor hun terugkeer naar huis. Ik dacht aan Yeshua aan het kruis. Ik?? Had ik genoeg ijver om Gods volk te veranderen? Dat klonk als overmoedig! Heeft God mij daarvoor gezalfd?

Hij herinnerde me eraan, "Je bent een deel van mijn lichaam, een koninkrijk van priesters. Herhaaldelijk keerden koningen Israël en Judea naar mij terug. Priesters, door offers te brengen, bekeerden zich namens het volk. Ik had berouw voor de hele mensheid en mijn offer werd aanvaard. Jij bent een priester, jij bent het offer, en jij maakt deel uit van Mij, dus ja, je bent hiervoor met de opdracht gegeven en gezalfd".

Ik overwoog ... de politieagenten in Coral Gables, Florida stopten gewelddadige rellen door berouwvol gebed. De inwoners van Coeur d'Allene, Idaho hielden Antifa tegen door met hun geweren te paraderen. De Circuit Riders draaiden de straathoek waar George Floyd werd gedood om in een genezende, zielsverwinnende bijeenkomst. Onze gebeden zijn geweren. Het zijn automatische geweren. We hebben de opdracht om onze naties terug te keren naar God.

Nogmaals, God bracht mijn gedachten naar het volgende niveau. Hij richtte mijn aandacht op Israëls landsoevereiniteitskwestie, een van de vele huidige wereldwijde spirituele oorlogsgebieden. Het land is van YHVH, niet van Allah, ons eerste verbond is met God zelf, veel Palestijnen die in de gebieden wonen zouden liever onder onze regering staan, en niet onder de Palestijnse Autoriteit, een aantal van hen hebben dit privé aan mij toevertrouwd, en het is ook gedocumenteerd ... maar ... maar ... we zouden een grote oorlog kunnen beginnen. We zouden vreselijke relaties kunnen creëren met onze buren. We zouden de wereld van ons kunnen vervreemden. Zouden we dat moeten doen? Was dit het moment om te handelen? Hadden we God gevraagd wat we moesten doen, en wanneer, met een open hart en geest? Of waren we aan het switchen tussen verschillende menselijke agenda's, opgesloten in een doolhof zonder Gods keuzewijsheid?

En verder... hoe was het model dat ik in de eerste paragraaf heb beschreven van toepassing op deze kwestie? Wat was God aan het benadrukken? Als ik vergeef, als ik onderliggende problemen vind en loslaat, verdwijnen de problemen. Satans invloed wordt geëlimineerd, omdat zijn greep op mij, verwijderd aan het kruis, voor mij wordt verworpen. Als ik onder de zegen van het kruis kom door mijn overeenkomst met Jeshua's Overwinning, laat Jeshua me de bijzonderheden zien van wat ik moet doen en volg ik zijn instructies op, dan heb ik de overwinning. Maar hoe gaat dit op voor Israël? De puinhoop in het Midden-Oosten en onze rol daarin is ondoorgrondelijk diep en troebel. Wat kan ik zien? Waarvan kan ik verantwoordelijk zijn? Kan ik in deze situatie echt in de bres voor Israël staan? Hoe?

De kern van de zaak is, zoals we allemaal weten, een oorlog tussen Satan en God, geïnitieerd door Satan, maar toegestaan door God. Het is volledig gemanifesteerd in een oorlog die aan de gang is tussen Allah en God. We kijken niet in de eerste plaats naar een rassenkwestie, of een stammenkwestie, omdat veel van het Palestijnse bloed Joods bloed is, maar we kijken naar een geestelijke kwestie, een oorlog die op het hoogste sprituele niveau wordt gevoerd. Wat kan ik doen?

De Heer bracht me terug in de geschiedenis, naar 1967 en daarna, verder, naar de Gibeonieten, in het Boek van Jozua.

In 1967, in zes dagen, in een oorlog die God op wonderbaarlijke wijze voor ons heeft gewonnen, met wonder na wonder, hebben we het Sinaïschiereiland gewonnen en hebben we de Jordaanvallei, de Golanhoogten en Jeruzalem teruggewonnen. De oorlog had niet spectaculairder kunnen zijn. Elke natie op aarde stond tegen ons op of bleef neutraal. Niemand anders dan God hielp ons en zijn hulp was buitengewoon. De oorlog eindigde bijna al voordat hij begon, want God bereidde de overwinning al voor deze begon.

Toen verloren we ons vlaggeschip, onze overwinning, en ondertekenden we een overeenkomst, in ruil voor vrede, om het land dat we hadden veroverd terug te geven, om het land dat aan God toebehoorde terug te geven. Door onze staart tussen onze benen te leggen, werden we de romp in plaats van het hoofd. Het had voor ons duidelijk moeten zijn dat onze vijanden geen vrede wilden, maar niemand kan goed zien als zijn hoofd op de verkeerde plaats gericht is... We hebben gereageerd op internationale druk, en misschien wel op onze eigen wens om in vrede te geloven. We waren niet bang voor de mens op het slagveld, maar wel voor hem aan de onderhandelingstafel. God vocht voor ons op het slagveld, maar Hij leek niet voor ons te vechten aan de onderhandelingstafel. Waarom? Ik geloof dat Hij wilde dat we Hem eerden, dat we Hem boven alles kozen. Ik geloof dat Hij onze loyaliteit zocht. Hij kreeg die niet. Ik kan me niet voorstellen dat Hij het eens was met onze keuzes, vooral omdat geen van beide partijen de waarheid sprak.

Later, in 1993, werd de overeenkomst duidelijk gemaakt door het Oslo-akkoord. Maar in Netanyahu's geheimschrift legde hij in 2001 uit hoe hij het Oslo-akkoord omzeilde, omdat hij niet verplicht was om "militair land" op te geven, en hij beschouwde heel de Jordaanvallei als militair land.

Zo beschouwde hij het Oslo-akkoord privé als nietig. Op dit moment wil hij het eigendomsrecht van Israël op de Jordaanvallei legitimeren. Velen van ons zijn het daarmee eens. Maar als we de kosten tellen, is dat dan de beste wat we kunnen doen? Mogelijk...

Laten we de eerste paragraaf heroverwegen. Als ik alle spirituele negatieve invloeden in een situatie wegneem, Jesjoea's bloed als mijn bescherming opeis, berouw heb over mijn zonden, de andere partij volledig vergeeft en vrijlaat, en ervoor kies om voor mezelf te sterven, dan lost het probleem op. (Openbaring 12:11) Kan ik die formule in deze situatie op Israël toepassen? Kan ik het huidige scenario ten goede veranderen? Is dat een betere wat we kunnen doen?

Terwijl ik bid, neemt God me mee terug naar het verdrag dat Israël met de Gibeonieten heeft gesloten in het boek Jozua. De Gibeonieten hebben tegen ons gelogen, ons bedrogen en we hebben een beschermende overeenkomst met hen getekend, gebaseerd op hun leugens. We dachten dat ze een bevolkingsgroep van ver weg waren, maar ze woonden eigenlijk dicht bij ons, slechts drie dagen reizen, te voet. Dit verdrag ging direct in tegen Gods gebod dat we al onze buren zouden doden. Maar God eiste van Jozua dat hij het zou eren, ondanks het bedrog, en Jozua ging zelfs ten strijde om de Gibeonieten te verdedigen. Toen, meer dan 200 jaar later, probeerde koning Saul, misschien onbewust van dit verdrag, hen te vernietigen. In de laatste dagen van Koning Davids bewind was er een drie jaar durende droogte in het land, en de Heer legde aan David uit dat het werd veroorzaakt door Koning Sauls keuze om het Israëlitische verdrag met de Gibeonieten te verbreken, en dat hij, Koning David, de Gibeonieten moest teruggeven op de manier die zij kozen. Toen dat gebeurde, eindigde de droogte.

Wat heeft het voor zin?

Vanaf 1967 hebben we verschillende vredesverdragen ondertekend met mensen die ons bedrogen hebben, omdat ze geen verlangen naar vrede hadden. We hebben ze ook bedrogen, omdat we niet van plan waren om ze al het land te geven dat we veroverd hadden. Sindsdien hebben we de rampzalige gevolgen ontdekt van het teruggeven van iets. Het verbreken van een verbond met God heeft ernstige gevolgen. Dit land is niet van ons, maar van God.

Nu, in deze roerige tijd, waarin God oprukt en de vijand probeert die opmars tegen te gaan, houdt God ons allemaal verantwoordelijk voor dit verbond van leugens? Kunnen we dit verbond gewoon verbreken, omdat het ons vorige verbond met God verbreekt, omdat God dit land aan ons heeft gegeven als rentmeester en omdat we op Zijn steun vertrouwen? Misschien... maar ik word achtervolgd door gedachten van de Gibeonieten.

Ik benader God met Numeri 30. Daar kunnen de geloften van een dochter door haar vader worden geannuleerd, en de geloften van een vrouw door haar man, als hij het niet eens is met haar beslissingen. Ik vraag God of hij bereid is onze geloften af te zeggen. Dit is wat ik hoor als antwoord: "Heb je naaste lief als jezelf. Heb je vijand lief als jezelf. Zorg voor degenen die je misbruiken en zorg voor de weduwen en de wezen. Dan zal ik je verzoek om het land horen."

Ik herinner me hoe vaak hij mijn vragen over het land heeft beantwoord door voor te stellen dat we ziekenhuizen, scholen en werkplaatsen bouwen in de bezette gebieden om te dienen als ontmoetingsplaats tussen ons en de Palestijnen. Hij wil dat wij degenen die ons gekwetst hebben, liefhebben zoals wij onszelf liefhebben, en dat wij voor hen ruimte maken in ons hart, onze geest, onze ziel, onze geest en in onze praktische daden.

Dit is niet hetzelfde als het kopen van de leugen dat als we hen land geven er vrede zal zijn. Dat is onzin. We lijden elke keer als we dat proberen. Nee, dit is iets anders. Iets buiten de box, buiten het doolhof. Dit is Gods liefde. Ik weet dat we soortgelijke dingen eerder hebben geprobeerd en ze hebben niet gewerkt, of ze hebben slechts marginaal gewerkt. Maar God benadrukt dit nu, en ik heb de Heer ongelooflijke zegeningen zien teweegbrengen als ik hem heb vertrouwd. Als Hij klaar is om te bewegen, als ik me bij Hem aansluit, zijn de resultaten verbluffend. Ik begin te zien wat de Meesterchef kookt voor het avondeten. Dure genade. Ik bid dat het wordt gevolgd door Radicale Wederkerige Liefde als het dessert. Maar in ieder geval zal ik het bijbelse liefdesrecept van onze Meester Kok volgen. Ik zal mijn verbond met hem nakomen, en ik zal Zijn liefdesrichtlijnen volgen voor het omgaan in mijn verbond met mijn buren.

Ik begin te bidden...

Namens Israël heb ik berouw over het breken van ons verbond met Hem rond de onderhandelingstafel. Ik heb berouw over het onteren van Hem. Ik vraag om Zijn vergeving en genezende kracht om op mij en op heel Israël te laten vallen. Ik voel het op mij neerdalen als een duif ... Ik geef de huidige situatie over aan God, in nederigheid en geloof, zoals koning David dat deed, met betrekking tot de droogte met de Gibeonieten. Ik bid voor de Israëlische regering om hetzelfde te doen. Ik hernieuw mijn persoonlijke inzet om de Palestijnen net zo lief te hebben als ikzelf en ik vraag hetzelfde voor de Israëli's in het algemeen. Ik geef al het land van Israël over aan God, in ruil voor Zijn Shalom, voor Zijn Glorie. Ik heb berouw over mijn angst voor de mens en mijn onwil om God te eren als de mensen tegen me in het geweer komen. Ik bid dezelfde gebeden voor Israël. Ik bekeer me van het liegen, van het beoefenen van bedrog en misleiding om het leven gemakkelijker te maken, en ik bid hetzelfde voor Israël. Ik bekeer me van alle beperkingen in mijn liefde voor de Palestijnen en de naties die ons omringen, en ik bekeer me van alles wat me ervan weerhoudt om Gods perfecte oplossing voor onze problemen te horen. Ik bid voor ons volk en onze regering om gevuld te zijn met dezelfde verlangens.

Ik kies ervoor om de Palestijnen en de naties die ons omringen volledig te vergeven. Ik heb berouw dat ik een van hun afwijzingen van mezelf als Joodse Israëliër ter harte neem. Ik geef mijn pijn aan God, zodat ik ze met een open hart, geest en ziel kan ontmoeten. Ik heb berouw van het beoefenen van valse hoop, van de verwachting dat anderen zich goed zullen gedragen tegenover mij die mij nog steeds haten, maar ik concentreer me op mijn goddelijke hoop dat YHVH al onze harten zal vernieuwen in Zijn Liefde. Ik bid voor verlossing voor ons allemaal. We hebben het wanhopig nodig!

Ik kan de pijn, de woede, de wrok, de pijn, zelfs de haat, aan beide kanten voelen. Ik bid over hoe ik kan helpen genezen met mijn gebeden, hoe ik deze zeer moeilijke emoties kan aanvaarden, in liefde, en ze aan God kan overhandigen met mijn gebeden.

Ondersteunen Gods voorwaarden een echtscheiding? Of een hernieuwde verloving? Kunnen we ons zo diep bekeren en ons zo hoog op Gods waarheid richten, kunnen we zo volledig liefhebben en zo medelevend de hand reiken, dat Satan ontslagen wordt en niet meer terug kan keren? Ik denk het wel. Ik denk het wel. Met onze gebeden, door middel van geestelijke oorlogsvoering, kan de vijand volgens Gods termen verslagen worden, dit keer, voordat hij zelfs toeslaat. Laten we ons inzetten voor deze strijd om Gods glorie en in zijn naam. Halleluja.

Veel van deze brief is een gebed. Doe alsjeblieft mee met je gebeden voor de mijne. Laten we toekijken hoe God hier de overwinning behaalt en de beoogde loop van de geschiedenis ongedaan maakt. Het is al eerder gebeurd. Het gebeurde toen Mozes weigerde door de woestijn te gaan zonder God. Het gebeurde toen Jona naar Ninevé ging. Het kan nu gebeuren. De waarheid van de liefde kan het kwaad dat op het punt staat te beginnen, ongedaan maken. Ga alsjeblieft met me mee.

Heer God, o Koning van de Vrede, Degene die ons Volmaakte Vrede heeft gebracht, Degene die Vrede is, ik geef toe aan U dat we hier hulpeloos in zijn. Als we op U wachten, zult U ons laten zien wat we moeten doen. Alsjeblieft, stop ons van het creëren van een ergere hel op aarde door onze schaamteloosheid. Help ons om onze lessen te leren over alleen maar bang te zijn voor U, een eeuwige machtige God. Ik bid dat U ons deze overwinning van hart, wil, emotie, verstand en geest geeft voordat we verder gaan.

Heer, ik erken dat het moeilijk is om dingen door te werken met mensen die ons alleen maar willen afwijzen, die beïnvloed of gecontroleerd worden door geesten die U in ons haten. Maar ik weet ook dat U groter bent dan dat, en wanneer U de wonden die het kwaad heeft veroorzaakt, geneest, kunnen wij reageren vanuit Uw heelheid. Dan gebeuren er wonderen, er gebeurt verandering, er gebeurt heelheid en er gebeurt genezing. Ik vraag dit tussen Israël, de Palestijnen en onze buren. Ik vraag U om ons op wonderbaarlijke wijze te helpen om ons hart in genade vooruit te helpen, op dezelfde manier waarop U ons hielp met militaire overwinningen. We kunnen dit niet alleen doen, maar met uw hulp wel.

Ik weet dat Israël als geheel geen berouw heeft voor haar wereldsheid, maar sommigen van ons wel, en we staan in de kloof. Ik vraag Israël om een waarheidsgetrouwe, naastenlievende natie te zijn, ongeacht hoe anderen ons behandelen, en om Uw liefde en Uw kracht te weerspiegelen voor de bevolkingsgroepen die met ons strijden.

Ik geloof, Heer God, dat het uw volmaakte wil is dat er geen natuurlijke oorlog zal zijn, maar dat de strijd in de geest zou worden gewonnen en dat de vrede op aarde zou worden hersteld. God helpt ons om ons daarvoor te positioneren. Ik vraag u om ons volledig door te prikken, zodat de hele besmetting eruit kan uitvloeien en de genezende balsem van uw vrede hier kan worden gevestigd, voor uw koninkrijk. Laat de oorlog eindigen voordat hij begint. Laat het uw oorlog zijn, en niet onze oorlog. Help ons... amen.

Wendy Cohen is de directeur van Beit Tiferet Yeshua, Home of Yeshua's Glorious Beauty, een kunstcentrum gewijd aan de Heer. Voor informatie kunt u contact met haar opnemen via beit.tiferet.yeshua@gmail.com

Bron: Covenant of Grace » Kehila News Israel