Het pastorale advies van de apostel Paulus over de komst van de antichrist

Niemand houdt van wachten. Geduld, volharding en doorzettingsvermogen zijn geen populaire woorden. Ze brengen grillig verlangen, moeizaam verlangen en onbeantwoorde liefde over. Terwijl Augustinus aanraadde: "Geduld is de metgezel van de wijsheid"^[i], is wachten altijd verhoudingsgewijs moeilijk voor het object van iemands passie. Hoeveel intenser is het verlangen bij wachten op iets van oneindige waarde?

Christenen leven in de spanning van wat men het "reeds, maar nog niet" paradigma noemt. Dit verwijst naar het idee dat Christus het koninkrijk bij de eerste komst heeft ingewijd, maar dat het pas bij de tweede komst bij het eschaton volledig zal worden gerealiseerd. Gordon Fee schrijft: "Het theologische kader van het hele Nieuwe Testament is eschatologisch."^[ii] Er is dus een spanning die inherent is aan het Christelijke wereldbeeld dat al die jaren in het verlangen naar volwassen verduistert. Het is het zuchten van de schepping zelf (Rom 8:22). Christenen anticiperen gretig op de Parousia, dat is de transliteratie van het Griekse woord dat "aanwezigheid" of "komst" betekent. In de theologie van het Nieuwe Testament wordt het vaak gebruikt om alle gebeurtenissen van de tweede komst van Christus op te nemen.^[iii] Toch wordt ons verteld dat er vóór dit herstel van alle dingen een afvalligheid en de opkomst van een mens van wetteloosheid, de beruchte Antichrist, zal zijn. Het is dus echt niet zo verwonderlijk dat oprechte christenen door de geschiedenis heen de antichrist hebben voorspeld en zelfs geïdentificeerd.

Het concept van de antichrist gaat terug naar de Israëlitische geschiedenis, waar Israël als uitverkoren volk van God werd bedreigd of tegengewerkt door een verderfelijke heidense koning. Over de Babylonische koning schrijft Jesaja bijvoorbeeld: "Want gij hebt in uw hart gezegd: ik zal opstijgen naar de hemel, ik zal mijn troon verheffen boven de sterren van God: Ik zal ook op de berg van de ontmoeting zitten, aan het noordzijde" (Jes. 14:13). Ezechiël schildert een soortgelijk portret van de Koning van Tyrus (28:2) en Koning Gog van Magog (38-39). Terwijl sommigen geloven dat ze over Satan zelf spreken, zijn deze passages ook direct op een man toegepast. Dit suggereert een satanische inwoning die doet denken aan Judas in Lucas 22:3. Deze zelfverklaarde apotheose is ook te vinden in de "kleine hoorn" van Daniël 7 en 8. Nog meer is het te zien in Daniël 11:36-37. Antiochus IV Epiphanes, die de tweede tempel ontheiligde, typeert de eschatologische figuur. En de beruchte "gruwel van verwoesting" wordt door Jezus schijnbaar als een nog toekomstige gebeurtenis genoemd (Matt. 24,15). Deze vergoddelijkte tiranfiguur verschijnt in het Nieuwe Testament in Paulus' beschrijving als de "mens van de zonde" die zichzelf tot God verklaart (2 Thes. 2:3-4). In Johannes' Apocalyps is hij het beest uit de afgrond, waarvan het beeld afgodisch wordt aanbeden (13:1-18). In Marcus 13:22 waarschuwt Jezus bij zijn terugkeer dat valse christussen (pseudochristoi) en valse profeten (pseudoprophētai) de mensen zullen bedriegen door het doen van tekenen en wonderen (vgl. Matt. 7:15; 24:11, 23-24). Al deze teksten vormen een samengesteld beeld waaruit geleerden en exposanten een model hebben gevormd van wie dit is en hoe hij zich zou kunnen manifesteren. Historisch gezien heeft de meerderheid van de uitleggers, waaronder veel katholieke geleerden, de oormerken van Rome in deze profetische geschriften gezien, zoals die grondig zijn geschetst in de internationale bestseller Petrus Romanus: De laatste paus is hier (artikel).

De Griekse term antichristos kan op twee manieren worden opgevat: als "tegenstander van Christus" of als "valse Christus". Dit komt door de dubbele betekenis van het voorvoegsel "anti". Het kan betekenen 'tegen' of 'in plaats van'^[iv] Het wordt alleen expliciet gebruikt in 1 Johannes 2:18.22; 4:3; 2 Johannes 7, en in andere apocriefe christelijke literatuur. Als we naar de brieven van Johannes kijken, zien we dat "antichrist" wordt gedefinieerd als "hij die de Vader en de Zoon ontkent" (1 Joh. 2:22b). Dit komt overeen met het "tegen" gevoel van het voorvoegsel "anti". Toch lijkt Johannes ook onderscheid te maken tussen een enkele Antichrist "die zal komen" en een meervoud "nu zijn er veel antichristen" (1 Joh. 2:18). Leon Morris stelt voor: "Misschien moeten we in gedachten houden dat Johannes zowel naar 'de geest van de antichrist' als naar 'de Antichrist' verwijst (dus zowel de onzijdige als het mannelijke); hij verwijst inderdaad naar 'vele antichristen' in wie die geest uitdrukking vindt (1 Johannes 4:3; 2:18)"^[v] Het lijkt dus verstandig om flexibel te zijn in de ogen van de mens. Maar toch, in 2 Thessalonicenzen 2, met Paulus' gebruik van: 1) "mens van de zonde"; 2) "zoon van het verderf"; 3) "verzet zich tegen en verheft zichzelf boven alles wat God wordt genoemd"; en 4) "wiens komst is naar de werking van Satan" wijst op een enkel individu. Daarom moet bijzondere aandacht worden besteed aan de tweede brief van Paulus aan de kerk van Thessalonica. Vanwege Paulus' beschrijving van een "mens", en omdat Jezus wordt beschreven als verslaand een individu (vgl. 2 Th. 2:8; Op. 19:20), lijkt het het beste om het als de algemene term "antichrist" te begrijpen, met als hoogtepunt een ultieme incarnatie, "de Antichrist", net voor de parousia. Wat we zien in de Thessalonica-brieven is dat Paulus een kudde hoedt die acuut in de war is gebracht met die eschatologische spanning.

Het lijkt erop dat Paulus de beginnende Thessalonica-gemeente veel heeft geleerd over eschatologie. Desalniettemin, omdat sommige gelovigen reeds waren gestorven sinds Paulus er was, vreesden de leden van de jonge gemeente dat de overledene het hadden gemist. Paulus verzekerde hen dat bij de komst van Christus, bij de parousia, de doden eerst zouden opstaan en de Heer zouden ontmoeten. Dan zouden de levende gelovigen in wolken opgenomen worden en zo zouden beiden groepen voor altijd bij de Heer blijven (1 Thes 4:13-18). Deze beroemde "opname" is verbonden met de Dag van de Heer een paar regels later in 1 Tessalonicenzen 5:2. Paradoxaal genoeg anticipeert 1 Tessalonicenzen 5 op de fout die 2 Tessalonicenzen aan de orde stelt. Paulus had hen gezegd: "Maar gij, broeders, zijt niet in de duisternis, dat die dag u als een dief zou overvallen" (1 Th 5:4). Toch is dit precies wat zij dachten dat er korte tijd later was gebeurd, zij het door een opzettelijke misleiding.

In de tweede brief corrigeert Paulus een gevaarlijke en wrede leer dat de realisatie van het koninkrijk in volle gang was met uitsluiting van de door hem gestichte en dierbare Gemeente. De dankzegging van Paulus in 2 Tessalonicenzen (1:3-12), vergelijkbaar met die in 1 Tessalonicenzen, verheerlijkt hun karakteristieke loyaliteit in het lijden en hun voorbeeld voor anderen. Het probleem is dat sommigen geloofden dat "de Dag des Heren" al had plaatsgevonden. Nog erger is dat de leugen onder Paulus' naam werd uitgesproken (2 Thes 2:2). De hoofdtekst die hier besproken wordt (2:1-12) is de inhoudelijke doctrinele basis voor Paulus' correctie.

Paulus' oplossing voor hun angst is dit: "want die dag zal niet komen, tenzij er eerst een afval komt, en dat de mens van de zonde wordt geopenbaard, de zoon van het verderf". Het "afvallen" kan ook worden weergegeven als "rebellie" van de Griekse apostasie en zou een massaverschuiving binnen de Gemeente kunnen voorspellen van de solide theologie en de klassieke christelijke leer. Dit is zeker een verdedigbaar standpunt, want men kan niet "afvallen" of in opstand komen tegen iets als een buitenstaander (opstand komt noodzakelijkerwijs van binnenuit). Aan de andere kant zijn er mensen die geloven dat de term apostasie een "vertrek" betekent in de zin van de "opname" - als de gemeente lichamelijk wordt verzameld en de aarde verlaat voor het begin van de Grote Verdrukking en de komst van de Antichrist.

Het tweede teken is veel raadselachtiger en vindt plaats wanneer Paulus de man van de zonde noemt die geopenbaard is, "de zoon van het verderf; die zich verzet en zichzelf verheft boven alles wat God genoemd wordt, of die aanbeden wordt; zodat hij als God in de tempel van God zit en zich laat zien dat hij God is" (2 Th. 2,3-4). Deze mens van de zonde, of afwisselend "mens van wetteloosheid", wordt in het boek Openbaring (Openbaring 13, 17) algemeen beschouwd als de Antichrist of het Beest uit de afgrond. Er is discussie over de vraag of deze twee tekenen, de afvalligheid en de komst van de antichrist, afzonderlijke of contingente gebeurtenissen zijn. Sommige geleerden lezen het als een apostasie en het onthullen van de antichrist, terwijl anderen de apostasie onder leiding van de antichrist zien of andersom. Zoals bij alle exegese, is wat essentieel is voor de interpretatie van de Thessalonica-brief, wat Paulus in gedachten had. Paulus lijkt duidelijk te verwijzen naar de profetie van Daniël. In het bijzonder de kleine hoorn (Dan 7:8; 8:9) en de eigenzinnige koning (11:36).

De parallellen tussen Daniëls profetie en Paulus' leer in vv.3-4 zijn duidelijk. Daniël schreef over een koning die "naar zijn eigen wil zou doen; en zichzelf zal verheffen en uitvergroten boven iedere god, en wonderlijke dingen zal spreken tegen de God der goden" (Dan. 11:36). Terwijl Daniëls voorspellingen enige vervulling vinden in Antiochus IV, zien veel schriftgeleerden een scharnierpunt in vers 36 waar Daniël verschuift naar de eindtijd van de Antichrist. Stephen Miller stelt bijvoorbeeld: "Exegetische noodzaak vereist dat 11:36-45 wordt toegepast op iemand anders dan Antiochus IV. De context geeft aan dat de heerser nu in het zicht van de laatste dagen zal leven, vlak voor de komst van de Heer"^[vi] Daniël voorspelt ook: "En in de laatste tijd van hun koninkrijk, wanneer de afvalligen ten volle de maat hebben volgemaakt, zal een meedogenloze koning, bedreven in duistere streken opstaan" (Dan. 8:23) die hem in de eschaton plaatst.^[vii] Deze godslasterlijke gebeurtenis lijkt ook in Daniël 12:11 in het middelpunt van de belangstelling te staan. Maar uiteindelijk doet Jezus de beslissende oproep op dit punt.

Wat in wezen de futuristische interpretatie voor evangelisten op slot doet, is wat Jezus in Matteüs 24 voorspelde: "Wanneer gij dan de gruwel der verwoesting,waarover Daniël de profeet spreekt, op de heilige plaats ziet staan" (Matt. 24,15; onderstreping toegevoegd). Dit was natuurlijk lang na de demonisch geïnspireerde daden van Antiochus IV, en toch spreekt Jezus over de profetie van Daniël als een toekomstige gebeurtenis. Hoewel het aantoonbaar is dat Paulus in Mattheüs 24:15 op de hoogte was van Jezus' waarschuwing,^[viii] kunnen we concluderen dat dit niet bij de Thessalonicenzen is opgekomen. Hoeveel van Jezus' eschatologie aan Paulus' Thessalonicaanse lezers bekend was, is een kwestie van speculatie, maar het is duidelijk dat Paulus bedoelde dat er voor hen een verschijning zou zijn van een eindtijdpersoon met een apotheose-ambitie die aan de terugkeer van Christus voorafgaat en ook voorspelt.

Een andere belangrijke exegetische kwestie is wat Paulus bedoelde met de "tempel van God". Amillenniale supercessionisten, zoals Beale en historici zoals Calvijn, pleitten voor een niet-letterlijke betekenis waarbij Paulus metaforisch verwijst naar de gemeente. Beale betoogt: "Dezelfde zin, Gods tempel, wordt in het Nieuwe Testament buiten 2 Thessalonicenzen negen andere keren gevonden, en het verwijst bijna altijd naar ofwel Christus ofwel de kerk."^[ix] Vanuit dezelfde redenering ziet Calvijn het uitsluitend als de paus.^[x] Terwijl veel van de pausen door katholieke en evangelische vaders werden gezien als profetische types van de uiteindelijke antichrist en de valse profeet, schreef Johannes in de eerste eeuw dat er al veel antichristen waren gekomen (1 Johannes 2:18). Het lijkt erop dat Paulus in 2 Thessalonicenzen noodzakelijkerwijs verwijst naar een laatste manifestatie die de Dag van de Heer direct aangeeft en gaat zitten in de enige "tempel van God" die bekend is bij zijn lezers, die in Jeruzalem. De lezers van Paulus hadden duidelijk nog niet het Nieuwe Testament.

Hoewel Beale, Calvijn en andere strenge historici vanuit de latere Paulustheologie terecht kunnen beargumenteren dat de christen een tempel is, is dit een exegetische drogreden, welke de ontwikkelde theologie van het Nieuwe Testament in een zeer vroege context plaatst. Het Nieuwe Testament bestond niet en Paulus spreekt instructief en pastoraal. Hij corrigeert een fout en spreekt niet mystiek. Er is niets in 1 of 2 Thessalonicenzen dat de lezers van Paulus zou doen denken aan wat Beale en Calvijn verkiezen. De tempel was geen symbool in deze vroege context. De achtergrond van Daniël en Antiochus IV zal in hun gedachten geweest zijn en zij zouden zich zeker de tempel in Jeruzalem voorstellen. Als theologische vooronderstellingen terzijde worden geschoven, lijkt het duidelijk dat Paulus voor zijn lezers de toenmalige tempel in Jeruzalem wilde doen begrijpen en niet de metaforische kerk.

Paulus bespreekt dan enkele bijzonderheden over deze man van wetteloosheid: 1] hij is momenteel ingehouden (2:6-7); - 2] hij zal gedood worden door Christus (2:8); - 3] hij is gemachtigd om tekenen te doen door Satan (2:9); en 4] zijn volgelingen worden geconfronteerd met een angstaanjagend oordeel (2:10-12); maar wat onmiddellijke aandacht vraagt, is het 'geheimenis van de wetteloosheid'. Hij gebruikt het woord 'geheimenis' in 2:7 omdat hij de antichristelijke profetie van Daniël begrijpt als een begin dat in vervulling gaat op een mysterieuze manier die niet duidelijk door Daniël is voorzien. Hoewel Daniël schreef dat de ultieme antichrist voor iedereen zichtbaar in volle kracht verschijnt, ziet Paulus nu in dat, terwijl deze duivel nog niet is gekomen zoals hij wil bij de eschaton, hij toch al aan het werk is in de vroege Kerk door zijn duivelse bedriegers, de valse profeten. Voor zover het de antichrist betreft, verwarren veel uitleggers de twee betekenissen van "anti" met elkaar tot een figuur die zich voordoet als Christus, terwijl hij zich in eerste instantie clandestien tegen God keert in zijn trouw aan de Satan.

De man van de wetteloosheid is "die de Heer zal verslinden met de adem van zijn mond en zal vernietigen met de verschijning van zijn komst" (2 Th. 2:8b). Dit is een citaat van Jesaja, "met de adem van zijn lippen zal hij de goddelozen doden" (Jes. 11:4b). Daniël voorspelt ook, "hij zal gebroken worden, maar niet door [menselijke] hand" (8:25b). Misschien had Paulus met deze uitspraak ook de Armageddon-scenario's uit Zacharia 14:12 en Ezechiël 39:4 in gedachten. Natuurlijk is er een directe parallel van dit eindtijd-gezicht geschreven door Johannes enkele tientallen jaren na de brief van Paulus (Openb. 19:15-20). In lijn met zijn pastorale bedoeling zouden Paulus' lezers getroost zijn om te weten dat het schrikbewind van de mens van de zonde van korte duur zou zijn. Maar wat hen toen betreft, dus ook zo bij ons vandaag de dag, mag dit vertrouwen niet leiden tot zelfgenoegzaamheid, de tekst spreekt over de toekomstige onthulling van deze figuur die door Satan in staat zal worden gesteld om bedrieglijke wonderen te verrichten. Jezus was nadrukkelijk: "Want er zullen valse Christenen en valse profeten opstaan, en grote tekenen en wonderen doen, zodat zij, als het mogelijk is, de uitverkorenen bedriegen" (Matt 24:24; onderstreping toegevoegd). Dit is een oproep aan de christenen om waakzaam en kritisch te zijn.

De parousia van de antichrist, "is na de werking van Satan met alle macht en tekenen en bedrieglijke wonderen" (2 Thes 2:9). Het woord 'werking' is afkomstig uit het Griekse energeian en wordt in het Nieuwe Testament altijd gebruikt als bovennatuurlijke activiteit (Handelingen 2:22,43; 4:30; 5:12; 6:8; 7:36; 14:3; 15:12; Rom 15:19; 2Kor 12:12; Heb 2:4).^[xi] Deze bovennatuurlijke 'werking' heeft een parallel in Openbaring 13:2 waar de grote rode draak het beest macht geeft. Het lijkt er ook op dat dit beest niet alleen is, maar vergezeld gaat van een magisch werkende landgenoot. Paulus en zijn lezers werden niet beïnvloed door de naturalistische filosofie van onze tijd. Daarom bedoelde hij waarschijnlijk niet dat de tekenen en wonderen louter salontrucs of illusies zullen zijn, maar eerder echte, paranormale fenomenen. Het doel van de bovennatuurlijke handelingen is om te bedriegen, maar de werken zelf zijn zeer reëel. Het lijkt erop dat God deze manifestatie van bovennatuurlijke kracht toestaat als een middel om het oordeel over de ongelovige wereld uit te voeren.

De "sterke waanvoorstelling" uit het Griekse energeian is zeer controversieel, omdat het aantoonbaar impliceert dat God opzettelijk bedriegt. Paulus wilde echter dat zijn lezers zouden begrijpen dat die uiteindelijk zelf is opgelegd omdat ze de waarheid weigeren. God bedriegt geen onschuldigen en het is niet zonder precedent. In de Hebreeuwse Bijbel straft God mensen met een "perverse geest" (Jes. 19:14) en dronkenschap, "maar niet met wijn; ze wankelen, maar niet door sterke drank" (Jes. 29:9). De Joden geloofden dat dit was omdat de andere volken ervoor kozen om zich van Jahwe af te keren en dat alleen Israël Zijn wet accepteerde.^[xii] God stuurde ook een bedrieglijke geest om koning Achab te misleiden zodat zijn plannen zouden mislukken (1 Kon. 22:22). Een soortgelijk idee komt hier tot uiting in het feit dat degenen "die niet in de waarheid geloofden, maar welgevallen hadden in ongerechtigheid" (v. 12b) een "sterke waanvoorstelling" van God krijgen, zodat ze geloven wat vals is. Het wordt ook geïmpliceerd door de gelijkenis van de zaaier (Marcus 4:15 e.v.), net als in Romeinen, waar Paulus schrijft: "God gaf hen over..." (Rom. 1:24, 26). Uit de stroom van Paulus' argumentatie hier, lijkt het waarschijnlijk dat Paulus de aanspraak van de Antichrist op godheid in gedachten had met "wat vals is". De uiteindelijke Antichrist zal onweerstaanbaar zijn voor de ongelovige wereld en dit is hun gepaste oordeel.

Er zijn enkele belangrijke lessen voor de hedendaagse kerk te trekken uit 2 Thessalonicenzen. Paulus stelde duidelijk dat het mysterie van de ongerechtigheid al aan het werk was (2:7). Dit lijkt erop te wijzen dat de geest van de antichrist sinds zijn tijd niet alleen de wereldse cultuur, maar ook de kerk heeft bedrogen. De christenen hadden dan ook moeten anticiperen op de massale afstoting van de klassieke christelijke leer en de waarden die nu in de hedendaagse maatschappij zichtbaar zijn. Evangelicalen en rooms-katholieken zijn in toenemende mate afgeweken van het bijbelse christendom om ketterse begrippen te omarmen als Dominionisme, Welvaartsbeweging en Dual Covenant Theology (waarin de Joden Jezus niet als Messias hoeven te accepteren). Op dezelfde manier gelijkgesteld met de komst van de Valse Profeet en Antichrist is het Oecumenisch Modernisme, dat getuige is geweest van de hereniging van anglicanen en evangelicalen met Rome en zelfs van de ontwikkeling onder belangrijke rariteiten zoals de ELCA^[xiii] en PCUSA^[xiv] om niet alleen onbijbelse huwelijksverbanden te accepteren, maar ook om geestelijken van hetzelfde geslacht te steunen. John MacArthur heeft betoogd dat dit Gods oordeel over onze natie vertegenwoordigt in overeenstemming met Romeinen 1:18-32.^[xv] John Piper wijst erop dat deze denominaties mensen bewust naar de hel leiden (1Kor 6:9).^[xvi] En dan is er de aanval van de "nieuwe" atheïsten zoals Dawkins, Harris, en Hitchens. Vertegenwoordigt dit alles de impuls van de grote afvalligheid? Het lijkt erop dat de kerk op de rand van de vernietiging staat en toch verspreidt het christendom zich als een lopend vuurtje in China.^[xvii] Ook dit zou de vervulling van Jezus' profetie kunnen vertegenwoordigen: "En dit evangelie van het koninkrijk zal over de hele wereld worden verkondigd als een getuigenis voor alle naties, en dan zal het einde komen" (Mattheüs 24:14)?

Dit roept natuurlijk de vraag op over Petrus Romanus (die volgens de profetie van de pausen zijn schapen laat grazen totdat deze dingen klaar zijn en de Stad van de Zeven Heuvels zal worden vernietigd): "Is hij de valse profeet van de eindtijd of misschien zelfs de Antichrist?" Het lijkt de katholieken en evangelicalen duidelijk dat de Stad van de Zeven Heuvels Rome is en voor velen van hen ook het Grote-Babylon. Maar als we ons richten op de parallelle passages in het Boek van de Openbaring vinden we niet één maar twee dieren beschreven. Beide zijn apocalyptische symbolen voor antichristelijke krachten en/of personen die door Satan worden gesterkt. Het eerste beest, gewoonlijk de "Antichrist" genoemd, komt uit de afgrond, en het tweede beest, dat van de aarde komt, wordt gewoonlijk de "valse profeet" genoemd (Openb. 16:13; 19:20; 20:10).^[xviii] In de profetie van Daniël is er een cryptische verwijzing naar een ram met twee hoorns, de ene groter dan de andere: "...een ram die twee hoorns had: en de twee hoorns waren hoog; maar het ene was hoger dan het andere, en het hogere kwam als laatste tevoorschijn" (Daniël 8:3). In de Openbaring zien we iets dergelijks. Het landbeest of de valse profeet "had twee hoorns als een lam, maar hij sprak als de draak" (Openb. 13:11), waaruit blijkt dat hij weliswaar verschijnt als een christelijk leider, maar dat zijn boodschap bedrieglijk en satanisch is.

Deze profetische traditie lijkt ouder te zijn dan velen weten. Sommige schriftgeleerden denken dat Johannes zich baseert op de Leviathan en Behemoth, monsters voor de zee- en landdierenbeelden uit de intertestamentele pseudpigrapha, 1 Henoch 60:9-10:

En ik vroeg de andere engel, dat hij mij de kracht van die monsters zou laten zien, hoe zij op een dag werden gescheiden en geworpen, de ene in de afgronden van de zee, en de andere in het droge land van de woestijn. En hij zei tegen mij: "Gij, zoon van de mens, hierin zoekt gij te weten wat er verborgen is." ^[xix]

Geleerden in de apocalyptische literatuur beweren ook dat het tweede beest, de valse profeet, een valse religie in het algemeen vertegenwoordigt, maar we beweren hier dat het een vals christendom is. De missie van de valse profeet is de mens te overtuigen om de Antichrist te aanbidden en hij wordt daartoe in staat gesteld door openlijke bovennatuurlijke tekenen en wonderen. Het is hier dat de Apocalyps van Johannes een scherper beeld geeft dan wat we zagen in de brief van Paulus aan de Thessalonicenzen, die bijna veertig jaar eerder was. In Openbaring lezen we dat het dit tweede beest is dat "grote wonderen verricht, zodat hij vuur uit de hemel op de aarde doet neerdalen voor de mensen" (Openbaring 13:13). Met dit in gedachten beschouwen we Paulus' leer dat zijn 'komst is na de werking van Satan met alle macht en tekenen en leugenachtige wonderen' (2 Thess. 2:9). Als we het samen bekijken, lijkt het erop dat het waarschijnlijk deze valse profeetfiguur is die de komst van de Antichrist in gang zet. Volgens de gerespecteerde academische bron, Dictionary of Biblical Prophecy and End Times: "Als de draak, het beest en de valse profeet de satanische drie-eenheid vormen, dient de valse profeet als de demonische tegenhanger van de Heilige Geest"^[xx].

Peter Goodgame heeft overtuigend beargumenteerd dat de Romeinse vorst, gezien in Daniël 9:27, die de Gruwel der Verwoesting opzet, eerder de valse profeet is dan de Antichrist. ^[xxi] Hij haalt Openbaring 13:14 aan, waarin de valse profeet "hen die op de aarde wonen misleidt door middel van die wonderen die hij kon doen voor de ogen van het beest; hij zegt tegen hen die op de aarde wonen, dat zij een beeld moeten maken van het beest, dat de wond van een zwaard had en leefde" (cursivering toegevoegd), en Daniël 11:31 dat profeteert: "En de krachtige armen zullen hem bijstaan, Die zullen het heiligdom en de vesting ontheiligen en het steeds terugkerende offer wegnemen en de verwoestende gruwel opstellen." (onderstreping toegevoegd; cursivering toegevoegd). Deze passages laten duidelijk zien dat het de confederatie van de Antichrist is die het gruwelijke beeld heeft opgezet. Goodgame stelt ook dat, omdat Daniël in 7:24, 8:23 en 11:21-35 naar de Antichrist verwijst als een koning (Hebreeuwse melek), het onwaarschijnlijk lijkt dat hij hem in 9:26-27 een vorst (Hebreeuwse nagiyd) zou noemen. We kunnen veilig aannemen dat hij Romeins is door de zinsnede: "En het volk van de komende vorst zal de stad en het heiligdom vernietigen" (v. 26; onderstreep toegevoegd), die noodzakelijkerwijs verwijst naar de Romeinse plundering van Jeruzalem in het 70e jaar n. Chr.

De implicaties voor de profetie van Petrus Romanus zijn ook vanzelfsprekend. In overeenstemming met de voorspelling van Daniël 9:27 over een verbond voor een week, stelt Goodgame dat dit betekent dat een paus een overeenkomst over Jeruzalem zal sluiten.

Deze laatste periode van zeven jaar zal beginnen wanneer de toekomstige Romeinse vorst "een verbond bevestigt" dat de natie Israël en de stad Jeruzalem zal omvatten. Deze onderzoeker heeft de overtuiging gekregen dat het zeer waarschijnlijk is dat deze toekomstige Romeinse vorst de valse profeet van de Bijbelse profetie zal zijn, en dat hij inderdaad een leider van de rooms-katholieke kerk kan zijn. Het is duidelijk uit de Schrift dat de Valse Profeet een krachtig en gerespecteerd wereldomvattend geestelijk leider zal zijn, en niemand is machtiger of meer gerespecteerd in religieuze zaken dan de rooms-katholieke paus.^[xxii]

[i] ThinkExist.com, last accessed January 13, 2011, http://thinkexist.com/quotation/patience_is_the_companion_of_wisdom/14659.html.

[ii] Gordon D. Fee and Douglas K. Stuart, How to Read the Bible for All Its Worth, 3rd ed. (Grand Rapids, MI: Zondervan Publishing House, 1993), 145.

[iii]Chad Brand, Charles Draper, Archie England et al., Holman Illustrated Bible Dictionary (Nashville, TN: Holman Bible Publishers, 2003), 1249.

[iv] L. J. Lietaert Peerbolte, “Antichrist,” Dictionary of Deities and Demons in the Bible, 2nd extensively rev. ed. K. van der Toorn, Bob Becking, and Pieter Willem van der Horst (Leiden; Boston; Grand Rapids, Michigan: Brill; Eerdmans, 1999), 62.

[v]Leon Morris, 1 and 2 Thessalonians: An Introduction and Commentary Volume 13, Tyndale New Testament Commentaries (Downers Grove, IL: InterVarsity Press, 1984), 129.

[vi] Stephen R. Miller, Daniel Volume 18, electronic ed., Logos Library System; The New American Commentary (Nashville: Broadman & Holman Publishers, 2001), 305.

[vii] H. A. A. Kennedy, St. Paul’s Conceptions of the Last Things (New York: A.C. Armstrong & Son, 1904), 49.

[viii] Paul’s use of “labor pains” in 1 Thes 5:3 cf. Mt. 24:8; “thief in the night” 1 Thes 5:2 cf. Mt 24:43–44; the apostasy is seen in Mt. 24:9–11; Richard N. Longenecker, “The Nature of Paul’s Early Eschatology,” New Testament Studies 31 (1985), 91.

[x]John Calvin, Calvin’s Commentaries: 2 Thessalonians, electronic ed. (Albany, OR: Ages Software, 1998), 2 Th 2:4.

[xi] “In 2 Thess 2:9, 11 (→ also 2) use of the word underlines the demonic power of Satan and the πλάνη caused by him.” Horst Robert Balz and Gerhard Schneider, Exegetical Dictionary of the New Testament, Translation of: Exegetisches Worterbuch Zum Neuen Testament (Grand Rapids, Michigan: Eerdmans, 1993), 1:453.

[xii]Craig S. Keener, The IVP Bible Background Commentary: New Testament (Downers Grove, IL: InterVarsity Press, 1993), 2 Th 2:10.

[xiii] “ELCA Assembly Opens Ministry to Partnered Gay and Lesbian Lutherans,” ELCA News Service, last accessed December 08, 2011, http://www.elca.org/Who-We-Are/Our-Three-Expressions/Churchwide-Organization/Communication-Services/News/Releases.aspx?a=4253.

[xiv] Eric Marrapodi, “First Openly Gay Pastor Ordained in the PCUSA Speaks,” CNN News, October 10, 2011, http://religion.blogs.cnn.com/2011/10/10/first-openly-gay-pastor-ordained-in-the-pcusa-speaks/.

[xv] John MacArthur, “When God Abandons a Nation,” Grace to You, August 20, 2006, http://www.gty.org/resources/sermons/80-314.

[xvi] John Piper, “The Tornado, the Lutherans, and Homosexuality,” Desiring God, August 19, 2009, http://www.desiringgod.org/blog/posts/the-tornado-the-lutherans-and-homosexuality.

[xvii]Lauren Green, “Christianity in China,” Fox News, January 20, 2011, http://www.foxnews.com/world/2011/01/20/christianity-china/.

[xix]Pseudepigrapha of the Old Testament, ed. Robert Henry Charles (Bellingham, WA: Logos Research Systems, Inc., 2004), 2:224–225.

[xx]J. Daniel Hays, J. Scott Duvall, and C. Marvin Pate, Dictionary of Biblical Prophecy and End Times (Grand Rapids, MI: Zondervan Publishing House, 2007), 63.

[xxi] Peter Goodgame, “The Biblical False Prophet,” RedMoonRising, last accessed November 11, 2011, http://www.redmoonrising.com/21Defense/biblicalFP.htm.

HET PASTORALE ADVIES VAN DE APOSTEL PAULUS OVER DE KOMST VAN DE ANTICHRIST IS PLOTSELING EEN ZEER TIJDIGE INDICATIE VAN "DE ESCHATON".