Hitler's "Endlösung" was een zwakke spiegel van wat er komt

18 augustus 2020 - door SkyWatch Editor

De terreur tegen de Joden werd de allesoverheersende drang van Hitlers plan om het Huis van Israël uit te roeien uit Duitsland en van de planeet. Hitler hield de Joodse bankiers en anderen van het ras verantwoordelijk voor de nederlaag en vernedering van Duitsland in de Eerste Wereldoorlog.

Hij schreef in zijn boek Mein Kampf dat de Joden de kern vormden van alle problemen in de wereld en in het bijzonder in Duitsland. Ze waren, zei hij, een submenselijk en inferieur ras, en moeten worden geëlimineerd. Dit moet gebeuren, samen met de onderwerping van alle andere inferieure volkeren, zodat het Arische ras Duitsland en uiteindelijk de wereld kan domineren.

De mensen van het Arische ras waren, zo geloofde hij, superieure mensen, zij waren degenen met blond haar en blauwe ogen. Het is meer dan paradoxaal dat Hitler zelf en andere naaste handlangers zoals Goebbels en Heinrich Himmler, hoofd van de SS, er allesbehalve "Arisch" uitzagen. Herman Goering, het hoofd van de Duitse Luftwaffe (luchtmacht) en nazi-terreurchef Reinhard Heydrich waren blond en blauwogig, maar velen binnen de top van het Derde Rijk zagen er allesbehalve Scandinavisch uit.

Hitlers antisemitische besmetting besmette al snel iedereen binnen de top van het Derde Rijk. Het plan om de eliminatie van alle Joden en andere "inferieure" rassen uit te voeren sijpelde door en kookte in een schuim van haatzaaiende retoriek en beleid. De nazi's verpakten het gruwelijke plan in een niet-bedreigende termijn, een plan dat was ontworpen om af te buigen van wat als waanzin werkelijk naar voren kwam - volkerenmoord in een omvang die nog nooit eerder in de annalen van de geschiedenis is gezien.

De naam voor de plannen voor genocide werd de "Endlösung".

Geschiedkundigen kunnen nog steeds niet wijzen op het precieze begin van de implementatie van de Endlösung. Maar het is ongetwijfeld het resultaat van een decennium van steeds beestachtiger beleid onder de richtlijnen die door Adolf Hitler zijn ondertekend. De resultaten waren genocidale wreedheden die naast Hitlers grootheidswaanzin bleven groeien en tot een wereldoorlog zouden leiden.

De genocide werd na het doorlopen van de etappes volledig in werking gesteld.

Nadat de nazi-partij aan de macht was gekomen, werd het door het Reich geforceerde racisme uiteindelijk omgezet in anti-joodse wetgeving. Dit omvatte boycots, "Ariënnisering" en de genocidale orkestrering door de staat. De antisemitische woede kwam tot een crescendo in de "Kristalnacht." De wreedheden van de pogrom werden met volle kracht neergehaald tegen de gehate Joden. De bedoeling was om ervoor te zorgen dat alle Joden uit de Duitse samenleving en uiteindelijk uit Europa werden verwijderd.

Lebensborn-programma

"Arianisering," of "Germanisering," werd in werking gesteld om ervoor te zorgen dat alle overblijfselen van onzuivere raciale kenmerken werden gewist uit het Rijk. Heinrich Himmler beval dat kinderen bij de ouders werden weggehaald om de Germanisering te laten werken. SS-gezinnen adopteerden kinderen die gestolen waren uit huizen in de door het Derde Rijk bezette gebieden.

Ouders zagen hun kinderen in de meeste gevallen van de ontvoeringen nooit meer terug. De nazificatie was zo brutaal en compleet dat de rijkshandhavers iedereen die zich niet aan het Arische meester-rasmodel hield, meedogenloos zouden vermoorden. Zelfs kinderen die niet de fysieke, Arische kenmerken hadden, werden uit de bezette gebieden verwijderd en in kampen geplaatst waar de meesten uiteindelijk stierven.

Later zette Himmler het Nazi Lebensborn-programma op, een fokprogramma om het Derde Rijk verder te doen germaniseren. Dat programma werd in het leven geroepen en in werking gesteld om een superras van germaniseerde kinderen tot stand te brengen door middel van voortplanting, ontvoering en zelfs moord.

Gezien het gruwelijke kwaad dat het Derde Rijk in het bijzonder tegen de Joden heeft begaan, is het Lebensborn-programma niet zo verguisd of zelfs maar onder de loep genomen als andere nazi-wreedheden. Het publiek in het algemeen heeft er weinig aandacht aan besteed. Misschien omdat het in vergelijking met de getto's, gaskamers en crematoria een soort poging lijkt te zijn om iets positiefs te doen in plaats van gruwelijk kwaad. Desalniettemin heeft het programma om een meesterras tot stand te brengen elk principe van de mensheid en de moraal op zijn meest basale niveau geschonden.

Terwijl andere nazi-politiek gericht was op het bijeendrijven en vermoorden van mensen die Hitler, Himmler, Goering, Goebbels en de rest beschouwden als submenselijk die moesten worden uitgeroeid, was Lebensborn bedoeld om de samenleving te herbevolken met het beste dat genetische manipulatie kon opleveren - een natie vol met raciaal zuivere Arische kinderen. Daarom leek het programma bijna onschuldig.

Himmler begon in 1935 een campagne, door middel van propaganda, meesterlijk georkestreerd door Josef Goebbels, om elke ongehuwde moeder die past bij het rassenprofiel uit te nodigen om te bevallen in een Lebensbornse woning. De poging was om iets te zijn dat in het gezicht zou vliegen van het vorige Duitse morele gedrag. Het krijgen van een buitenechtelijk kind werd niet langer beschouwd als een bron van schaamte. In plaats daarvan zou het Derde Rijk de geboorte van elk Arisch kind vieren, ongeacht de burgerlijke staat van de ouders.

Himmler beloofde elke zwangere vrouw die aan de kwalificaties van raszuiverheid voldeed, dat ze op vertrouwelijke wijze naar een Lebensbornse inrichting zou worden gebracht en dat ze de allerbeste zorg zou krijgen. Ze zou na de geboorte van haar kind naar huis worden teruggebracht.

Elk meisje dat niet in staat is om voor het kind te zorgen, zou worden geholpen bij het vinden van een geschikt Arisch gezin dat het zou adopteren.

De vrijgevigheid van het beleid was niet zonder grenzen. Van de vrouw die een baby zou produceren voor het meesterras werd verwacht dat ze aan compromisloze normen zou voldoen. Ze moet raszuiver zijn, ongeacht haar sociale of andere status. Haar acceptatie en hulp van de nazi-staat was strikt gebaseerd op de genealogie. Alleen het bewijs van het vaderschap en een raszuivere stamboom van drie generaties terug, gaven haar toegang. Het resultaat was een acceptatiegraad die rond de 40 procent schommelde.

Maar zelfs het Lebensborn-programma kon niet voldoen aan de eisen van de nazi's om het meesterras te creëren in het door hen gewenste tijdsbestek. Himmler ging dus veel verder met het programma. Hij beval het regelen van geheime echtelijke bezoeken tussen gewillige jonge vrouwen en SS-ers met Arische trekken. Het doel was om meer baby's te creëren voor de nazi-partij, zonder dat er een huwelijksaanbieding op tafel lag.

De nazi's vernietigden bijna alle documenten van het Lebensborn-programma toen de geallieerde overwinning naderde, waardoor naar schatting 200.000 slachtoffers van hun families werden gescheiden. Sommigen kwamen thuis, maar anderen konden zich niet genoeg van hun familie herinneren om de weg terug te vinden.

Weer anderen bleven ervan overtuigd dat hun oorspronkelijke families hen niet wilden en geloofden in de omscholing; ze zagen zichzelf als Duitse burgers, in voor- en tegenspoed.

Het beroemdste kind van het Lebensbornse programma is de Noorse ABBA-zangeres Anni-Frid Lyngstad, die werd verwekt door een Duitse sergeant. Haar weduwe-moeder ontsnapte na de oorlog en nam haar dochter mee naar Zweden, waar de regering enkele honderden vluchtelingenkinderen opnam en hen redde van de vervolging.

Veel ouders kozen ervoor om hun kinderen niet te vertellen over hun erfenis en het Lebensbornse programma, waarbij ze betere verhalen en fictieve vaders verzonnen voor hun kinderen om in te geloven.

En sommigen tasten tot op de dag van vandaag in het duister over hun erfgoed, zich niet bewust van de rol die Adolf Hitler en Heinrich Himmler voor hen hebben gespeeld met hun zoektocht naar een meesterras dat duizend jaar lang zou regeren - het uiteindelijke doel van Lebensborn.[i]

Het begin van de Tweede Wereldoorlog bracht het ongebreidelde instellen van de Endlösung met zich mee - het demonisch geïnspireerde plan om iedereen van het Joodse ras te vermoorden die de nazi's maar konden lokaliseren en elimineren.

Terwijl de kwestie van de raszuiverheid werd behandeld, was de Endlösung in volle razernij. Getto's werden gevestigd in bezette gebieden. Het Joodse volk van Polen was het eerste en meest opmerkelijke volk dat te lijden had onder het feit dat het werd opgesloten in deze bruut gecontroleerde binnenstedelijke gebieden. Niet alleen Poolse burgers, maar ook West-Europese Joden werden naar de getto's gedeporteerd.

Tijdens de Duitse invasie van de Sovjet-Unie in 1941 begonnen de nazi-troepen massaal Joden te vermoorden. Mobiele moordploegen (Einsatzgruppen) begonnen hele Joodse gemeenschappen af te slachten.

In het begin werd het moorden uitgevoerd door middel van schietpartijen of vergassing op provisorische wijze met behulp van mobiele bestelwagens. Al snel echter kregen de moordenaars psychologische gevolgen. Daarom werd deze methode als ongemakkelijk en ontoereikend beschouwd om de massale aantallen te elimineren die door Hitler, Himmler en de rest gewenst waren om zo de Endlösung uit te voeren,.

Hitler zelf, die de protesten van een groot deel van de Duitse bevolking tegen de toenemende wreedheid van de nazi-partij heeft waargenomen, heeft nooit meer zijn persoonlijke handtekening gezet onder een document dat zulke gruwelijke activiteiten toestaat. Hij wilde dat het leek dat hij niets te maken zou hebben met de komende massamoorden.

De nazi's begonnen met de systematische deportatie van Joden om een grotere moordcapaciteit te bereiken na de Wannsee-conferentie in januari 1942.

De term "Definitieve oplossing van het Joodse vraagstuk" was een eufemisme dat door de nazi-Duitse leiders werd gebruikt. Het verwees naar de massamoord op de Joden in Europa. Het maakte een einde aan het beleid dat erop gericht was Joden aan te moedigen of te dwingen het Duitse Rijk en andere delen van Europa te verlaten. Dit beleid werd vervangen door systematische vernietiging.

Belangrijkste feiten

!. Het is onduidelijk wanneer Hitler precies besloten heeft om de Europese Joden te vermoorden. De beslissing werd waarschijnlijk ergens in 1941 genomen, met de invasie van de Sovjet-Unie.
2. Op 20 januari 1942 hield Reinhard Heydrich, het hoofd van de Duitse veiligheidspolitie, een geheime bijeenkomst die bekend staat als de Wannseeconferentie. Vooraanstaande politie- en burgerambtenaren bespraken de verdere uitvoering van de "Endlösung".
3. De nazi-leiders voorzagen het doden van 11 miljoen Joden als onderdeel van de "Endlösung". Ze slaagden erin om 6 miljoen mensen te vermoorden.[ii]

Joden werden vanuit heel Europa naar verschillende vernietigingskampen verplaatst die waren gevestigd in gebieden die vroeger tot Polen behoorden. Namen als Chelmno, Belzec, Sobibor, Treblinka, Auschwitz-Birkenau en Majdanek zouden de beruchte vernietigingskampen van het Derde Rijk worden. Dit waren moordcentra die bedoeld waren om genocide uit te voeren. Naar schatting werden ongeveer drie miljoen Joden vergast in vernietigingskampen.

Volgende keer: Het patroon dat gevolgd zal worden in de komende Grote Verdrukking.

Notities

[i] Erin Kelly, “Lebensborn, The Nazi Breeding Program to Create a Master Race,” November 22, 2017, https://allthatsinteresting.com/lebensborn.

[ii] “Final Solution”: Overview | The Holocaust Encyclopedia, https://encyclopedia.ushmm.org/content/en/article/final-solution-overview.

Bron: Hitler’s “Final Solution” Was A Frail Mirror Of What’s Coming » SkyWatchTV