Yuli Edelstein en de strijd voor de Israëlische democratie

De implosie van de Blauw-Wit Partij toont duidelijk aan waarom de impulsieve interventie van het Hooggerechtshof verkeerd was en verklaart waarom het ontslag van Edelstein een wijs besluit was.

Door Moshe Dann - 4 april 2020

[Commentaar van IMRA via e-mail: Er dient te worden opgemerkt dat het Hooggerechtshof zo'n haast had om te handelen na het ontslag van Edelstein, dat zij openlijk zeggen dat zij hun definitieve besluit al hadden voorbereid om de verkiezing van een nieuwe Knesset-spreker de volgende dag te gelasten (in plaats van te wachten tot het ontslag van Edelstein na 48 uur van kracht zou worden) en VOORDAT zij een reactie van de advocaat van Edelstein hadden ontvangen.
Zo konden zij letterlijk minuten na ontvangst van een reactie van de advocaat van Edelstein een ondertekend besluit nemen. ]

Om het politieke drama van het aftreden van voormalig Knesset-spreker Yuli Edelstein te begrijpen, moet men het in de context plaatsen van drie lopende politieke strijden: 1) recente niet-overtuigende verkiezingen waarin geen van beide grote partijen een duidelijke meerderheid had; 2) een zeer agressief hooggerechtshof met juridische adviseurs en openbare aanklagers die probeerden hun agenda op te leggen aan de uitvoerende en wetgevende takken van de regering; en 3) pogingen om premier Benjamin Netanyahu af te zetten.

Geconfronteerd met een ultimatum van het Hooggerechtshof om de Knesset bijeen te roepen en over zijn vervanger te stemmen, werd Edelsteins dilemma beschouwd als een "constitutionele crisis". Veroordeeld door velen in de media en ook zijn tegenstanders, riskeerde hij zijn politieke carrière. Het was voor hem een moment van Waarheid dat ook een mogelijkheid van genezing en verzoening creëerde.

De implosie van de Blauw-Wit Partij toont duidelijk aan waarom de impulsieve interventie van het Hooggerechtshof verkeerd was en verklaart waarom Edelsteins ontslag een wijs besluit was. Het Hooggerechtshof eiste dat Edelstein de claim van Blauw-Wit zou accepteren, dat het de steun van 61 leden van Knesset had en het recht had om Edelstein te vervangen door hun eigen kandidaat.

Hoewel Blauw-Wit een minimale meerderheid van Knessetleden leek te hebben (met de Joint List), kon het echter geen regering vormen en had het daarom geen recht om de voorzitter te vervangen, aangezien de voorzitter de regering vertegenwoordigt.

Hij is overigens de enige regeringsvertegenwoordiger die specifiek door de Knesset is gekozen.

De inmenging van het Hooggerechtshof in de functie van de Knesset was niet alleen ongegrond, maar vormde ook een schending van het fundamentele fundament en de basisregel van elke democratie: de scheiding der machten.

In plaats van een bevel van het hof te schenden, dat zijn status zou hebben ondermijnd en zijn gezag zou hebben aangetast, koos Edelstein ervoor om af te treden. Dat was een daad van moed en integriteit.

Critici van Edelstein en Netanyahu noemden dit een "schending van de rechtsstaat" en een "aanval op de Israëlische democratie". Er was echter geen "wet" en het besluit van Edelstein om af te treden versterkte niet alleen de Israëlische democratie, maar maakte ook de weg vrij voor de vorming van een broodnodige eenheidsregering. Daar moeten we allemaal dankbaar voor zijn.

Inspanningen om een effectieve premier te verwijderen vanwege een aanklacht in een tijd van nationale crisis, bedreigen onze nationale veiligheid en stabiliteit. Ze zijn politiek gemotiveerd en grillig. Netanyahu is nu in alle opzichten onmisbaar. Er is geen urgentie voor een proces, vooral niet wanneer de aanklachten niet significant zijn en eerst door een rechtbank moeten worden geëvalueerd.

Edelsteins wijdverspreide populariteit als voorzitter, zijn politieke volwassenheid, waarden, ervaring en achtergrond maken ook hem tot een broodnodige leider. Hij lijkt een van de weinige politieke leiders in Israël te zijn met een zionistische visie die de verdeeldheid kan overwinnen die de Israëlische politiek en onze samenleving teistert.

Bron: Yuli Edelstein and the struggle for Israel’s democracy - The Jerusalem Post