De echte vijand van de Islam

De Turkse President Recep Tayyip Erdogan is niet bevoegd om namens de Moslims te spreken, vooral niet over de huidige controverse rond de houding van Frankrijk ten opzichte van de Islam en Moslimterroristische aanvallen. Dat is wat veel moslims tegenwoordig zeggen in de nasleep van Erdogans poging om zichzelf te presenteren als de grote verdediger van de Islam in een conflict dat onlangs is uitgebarsten tussen moslims en Frankrijk.

Volgens verschillende islamitische politieke analisten en schrijvers probeert Erdogan te profiteren van de anti-Frankrijk campagne in de moslimwereld voor zijn eigen politieke gewin. De boodschap die de moslims naar Frankrijk en de rest van de wereld sturen is dat Erdogan een hypocriet en opportunist is, die handelt vanuit persoonlijk belang en niet uit bezorgdheid voor moslims of de Islam.

Vorige week heeft Frankrijk Erdogan veroordeeld voor zijn opmerkingen over de geestelijke gezondheid van de Franse President Emmanuel Macron en de behandeling van moslims. Erdogan had gesuggereerd dat de Franse president "een soort mentale behandeling" nodig had vanwege Macrons houding ten opzichte van moslims in Frankrijk. "Wat valt er nog meer te zeggen over een staatshoofd dat niet gelooft in de vrijheid van godsdienst en zich zo gedraagt tegen de miljoenen mensen met verschillende geloofsovertuigingen die in zijn eigen land wonen?" Erdogan zei het in een toespraak op een vergadering van zijn Justice and Development Party. Hij riep ook moslims op om Franse goederen te boycotten.

Erdogans opmerkingen kwamen in reactie op Macrons belofte om het radicale islamisme in Frankrijk aan te pakken nadat op 16 oktober een moslimterrorist Samuel Paty, een geschiedenisleraar, onthoofde. Paty had les gegeven over de vrijheid van meningsuiting tijdens welke hij cartoons gebruikte van de islamitische profeet Mohammed uit de satirische krant Charlie Hebdo. Zelfs voordat Paty werd vermoord, verdedigde Macron het recht om de Profeet Mohammed te karikatureren. In september beschreef hij de Islam als een religie "in crisis" en kondigde aan dat hij een wetsvoorstel zou presenteren om een wet te bekrachtigen die kerk en staat in Frankrijk scheidt.

Sommige moslims zien de aanvallen van Erdogan op Frankrijk als een poging om de aandacht af te leiden van de groeiende kritiek in de Arabische wereld op de inmenging van Turkije in de interne aangelegenheden van een aantal Arabische landen. Saoedi-Arabische activisten hebben opgeroepen tot een boycot van Turkse producten om te protesteren tegen de herhaalde aanvallen van Erdogan op Arabische leiders en landen.

Andere moslims zien dit als Erdogans poging om zichzelf te positioneren als de verdediger van de Islam in de context van de inspanningen van de Turkse president om zichzelf zo te verkopen als een nieuwe Sultan van het Ottomaanse Rijk en leider van de moslimwereld.

"In een poging om de aandacht af te leiden van de Arabische boycot van Turkse producten, probeerde Erdogan de campagne tegen Frankrijk te gebruiken ten voordele van zijn politieke berekeningen," vertelden Arabische deskundigen aan de Golfkrant Al-Ain.

"Erdogans verklaringen en zijn verdediging van de Islam dragen in essentie geen religieuze dimensies, maar eerder een poging om de vriendschap van de boze straat te winnen en ook om de economie van zijn land te redden, die zwaar lijdt na het succes van de Arabische boycot van Turkse goederen."

Er nota van nemend dat Arabische zakenlieden en anderen hebben opgeroepen tot een boycot van Turkse producten om te protesteren tegen het "vijandige beleid van het Erdogan-regime", citeerde de Egyptische krant de politieke analist Tareq Fahmi die zei:

"Erdogans gesprek over het opnemen van de verdediging van de Islam is onaanvaardbaar geworden nadat iedereen zich realiseerde dat de zaak puur politiek is en niets te maken heeft met de religieuze dimensie. De kwestie heeft ook betrekking op het aanpakken van de Arabische en islamitische publieke opinie, zodat Erdogan in het beeld verschijnt van de grote Arabische en islamitische leider. Erdogan wil de huidige golf berijden en proberen deze politiek te gebruiken en te investeren in zijn strijd tegen Europa en Frankrijk."

De Libanese journalist Joseph Abu Fadel bespotte de oproep van Erdogan tot bescherming van moslims in Frankrijk:

"Erdogan vraagt om de bescherming van moslims in Frankrijk! We vragen de Ottomaanse dromer Erdogan naar de moslims die werden afgeslacht door zijn Moslimbroederschapsgroep en de jihadisten in Syrië, Irak, Libië en Turkije."

De Egyptische politieke analist Walid Abbas ondervroeg de motieven van Erdogan om de Islam te verdedigen en de aanvallen op Frankrijk te leiden. "Het lijkt er niet op dat de motieven van de Turkse president, om zijn campagne tegen Frankrijk en haar president Emmanuel Macron te starten, er een is om de Islam of Moslims te verdedigen," merkte Abbas op:

"Een eenvoudig voorbeeld hiervan kwam ongeveer vier jaar geleden naar voren, toen Erdogan stopte met het verdedigen van de Oeigoerse moslims in China en zelfs een van de leiders van de beweging, die een vluchteling in Turkije was, arresteerde. Hij heeft ook honderden Oeigoerse vluchtelingen in zijn land gedeporteerd naar China in 2019."

Abbas wees erop dat Erdogan ook gemotiveerd was door zijn bezorgdheid over de daling van zijn populariteit in Turkije:

"Sinds de opkomst van zijn interne problemen en de invloed ervan op zijn populariteit, veranderde de Turkse president zijn politieke strategie en begon hij gevechten op het internationale toneel te ontketenen, in een poging zijn regionale invloed te doen gelden. Parijs is de belangrijkste partij geweest die zich consequent tegen deze pogingen heeft verzet en zich er altijd al tegen heeft verzet."

Erdogans belangrijkste doel, voegde hij eraan toe, "is om een intern nationaal en religieus conflict aan te wakkeren dat hem in staat stelt om het Turkse volk te dwingen zich achter de leider te scharen die hevige gevechten met de wereld voert onder de slogan van het verdedigen van de Islam."

De Tunesische schrijver Al-Habib al-Aswad, die reageerde op de crisis tussen Frankrijk en Turkije, zei: "De politieke Islam zoekt met alle mogelijke middelen om de Islam in zijn oorlogen en conflicten te betrekken, waarvan de laatste de oorlog die tegen Frankrijk is." Al-Aswad voegde eraan toe dat Erdogan gewoon probeerde zijn macht en invloed in de islamitische en Arabische landen te demonstreren.

"De onthoofding van de Franse geschiedenisleraar bewijst dat de politieke Islam een echte bedreiging voor de wereldvrede is geworden in het licht van haar expansionistische tendens, die momenteel wordt belichaamd door Erdogans project, dat niet alleen gericht is op de samenlevingen van moslimlanden, maar ook op andere samenlevingen die belangrijke islamitische gemeenschappen bevatten... Toen de Turkse president Frankrijk en president Macron aanspoorde, was zijn voornaamste zorg niet de godsdienst of de Profeet Mohammed, maar zijn geopolitieke strijd met de Fransen in het oostelijke Middellandse Zeegebied, Libië, en in het algemeen Noord-Afrika en de Sahara. Erdogan is ervan overtuigd dat Macron een verklaarde bondgenoot is van landen die Ankara als haar vijanden beschouwt."

De Egyptische media-persoonlijkheid Mustafa Bakri zei dat Erdogan misbruik maakte van verschillende crises en niet oprecht kan zijn in zijn verdediging van de Islam. Erdogan zo voegde hij toe: "is geen eerlijk man."

"Hij maakte gebruik van de situatie tegen Frankrijk en beweerde de Islam te verdedigen. Hij wil zichzelf vertegenwoordigen als verdediger van de Islam. Voor welke Islam spreekt hij? Erdogan heeft misdaden gepleegd in Libië, Syrië en alle Arabische landen. Hij is degene die de Islam beledigt."

Emirati schrijver Mohammed Khalfan al-Sawafi zei dat hij het eens was met veel Arabieren en moslims die Erdogan beschouwen als een opportunist die de Islam uitbuit om zijn eigen politieke agenda te dienen:

"Sommige populistische politici denken er alleen maar aan om hun persoonlijke overwinningen te behalen door gebruik te maken van krachtige en extremistische retoriek... Wat Erdogan naar buiten bracht kan niet worden beschouwd als een poging om de belangen van moslims en de Profeet Mohammed te verdedigen, en hij weet meer dan anderen wat de gevolgen zouden kunnen zijn voor de moslimgemeenschappen die in westerse samenlevingen leven."

Al-Sawafi is blijkbaar bezorgd dat moslims in Frankrijk en andere Europese landen geconfronteerd kunnen worden met verschillende beperkingen, zoals de sluiting van Islamitische liefdadigheidsinstellingen en een verbod op politieke activiteiten in reactie op de opmerkingen van Erdogan.

De Syrische journalist Baha al-Awwam zei dat Erdogan probeerde een "renaissance" of "revolutie" in de Islam te leiden als onderdeel van zijn poging om de Arabieren en Moslims te beheersen. "De Arabische regio heeft geen behoefte aan een islamitische 'renaissance' of 'revolutie'", argumenteerde al-Awwam. Erdogan wil Libië, Qatar, Syrië en Irak controleren.

"De Sultan [Erdogan] trekt aanhangers aan door de volkeren te steunen die door hun heersers worden vervolgd... Maar u weet niet dat de extremisten en bloedhandelaren het meest profiteren van de steun van Erdogan. Niet te vergeten dat de 'Sultan' de Turken zelf vervolgt wanneer hij daartoe in staat is, en het bewijs daarvoor is zijn gevangenneming van tienduizenden van zijn tegenstanders. Opportunisme is de naam van het spel dat Erdogan speelt. Hij wil een wereldoorlog beginnen tegen de achtergrond van de crisis over de Franse leraar. Oorlogen vertegenwoordigen is zijn enige redding als hij zijn opgehoopte mislukkingen onder ogen ziet. Helaas voor hem, zal dit niet gebeuren, en Erdogan zal falen in zijn inspanningen."

De reacties van veel Arabieren en moslims tonen aan dat zij Erdogan als een ernstiger bedreiging beschouwen voor de Islam dan Macron of anderen in het Westen. De stemmen van critici over Erdogan vinden echter zelden hun weg naar de mainstreammedia.

Ironisch genoeg wordt Erdogan, die op dit moment oproept tot een boycot van Franse producten, zelf geboycot door een groeiend aantal Arabieren en moslims. Het is Erdogan, die de "beledigingen" van westerlingen aan de Islam bekritiseert, maar zelf wordt beschuldigd door moslims van het doden van moslims en het bezetten van hun land.

Khaled Abu Toameh, een bekroond journalist uit Jeruzalem, is een journalist van Shillman Journalistiek aan het Gatestone Institute.