Daniël 9:1-23 - Daniëls gebed

Door Howard Bass - 16 augustus 2020

Deel 1 - Deel 2 - Deel 3 - Deel 4 - Deel 5 - Deel 6 - Deel 7 - Deel 8 - Deel 9

In ons leven zijn er momenten dat we zwaar belast worden, maar dat we niet echt begrijpen wat we moeten doen aan de zaak die zo zwaar op ons drukt. De apostel Paulus schrijft dat als gelovigen die de Heer dienen, er momenten en situaties zijn waarin we "aan alle kanten zwaar belast zijn, maar niet verpletterd; verbijsterd, maar niet in wanhoop". (2Kor 4:8) Dit is wat Daniël doormaakte in zijn leven in dienst van YHVH, zijn God, in een vreemd land dat machtig wordt met invloed van niet-Joodse koningen en hun koninkrijken. (Ps 137:1-6) Daniëls antwoord hierop was zichzelf te veroormoedigen in het geloof in de Allerhoogste God. (2Kr 7:14; Jak 1:5-8) Daniël is een van de grote mannen van geloof en wijsheid in de Bijbel (Ezechiël 14:14,20; 28:3), en hij zette zich er vanaf zijn jeugd op om trouw te zijn aan de God van Israël en aan zijn verbonden.

We bestuderen het boek Daniël niet alleen voor de kennis, maar we willen geloven wat de Heilige Geest tegen ons zegt, en reageren - zelfs om ons te bekeren, indien nodig - op de waarheid zoals die ons eigen leven en het leven van anderen beïnvloedt.

Daniël vertelt ons dat de gebeurtenissen van dit hoofdstuk zich voordoen in het "eerste jaar van Darius". Dit betekent dat Belsazar al is gestorven, het Babylonische rijk (het goud; de leeuw) is geëindigd en het Medo-Perzische rijk (zilver; beer) heeft nu zijn plaats ingenomen. (Dan 5:30; Jer 25:12; 29:10-14; Zach 1:12) Daniël was misschien aan het bidden op de tijd van zijn gebeden toen zijn gelijken en rivalen in het koninkrijk van Darius aan het plannen waren om hem te betrappen op het bidden tot een andere God dan de koning Darius, en hem zo in het hol van de leeuwen te laten gooien. (Dan 6) Zijn last was zowel persoonlijk als nationaal. Dit gebed volgt chronologisch op het visioen dat Daniël had in hoofdstuk 8, waardoor hij flauwviel en ziek werd nadat Gabriël het hem uitlegde. Daniël werd verteld om het visioen te verzegelen, omdat het voor vele dagen in de toekomst geldt. (12:4,9) Dit legt opnieuw de focus van de kleine hoornprofeet ten tijde van het einde, en op de Antichrist, in plaats van op Antiochus Epifanus.

In hoofdtuk 9 reageerde Daniël op een overgangstijd in het leven van zijn volk in die tijd: de 70 jaar van gevangenschap in Babylonische ballingschap die YHVH had beloofd, liep ten einde. Daniël geloofde wat de profeet Jeremia had voorspeld en geschreven over dit verbondsoordeel, ook al had Jeremia in zijn tijd voortdurend te maken met heersers en valse profeten over de vraag of hij wel of niet de waarheid sprak. Daniël reageerde op het Woord van God met nederigheid en met geloofsgebed en vasten. De profetie van Jeremia bracht het verleden naar het heden in Daniëls leven, die in die generatie leefde om het te zien gebeuren. God zou zijn profeet, Jeremia, rechtvaardigen.

Uit alles wat we in het boek Daniël hebben bestudeerd, hebben we ook aanwijzingen in het profetische woord over de tijd van de tweede bezoeking van de Messias als Hij terugkeert. De profetie en de huidige gebeurtenissen - de geschiedenis - komen in onze dagen samen. Wij bevinden ons in een overgangsgeneratie, waarbij de laatste, de 70e week (7 jaar) nadert, net zoals Daniël begreep dat het einde van de 70 jaar van gevangenschap nabij was.

In dit belijdenisgebed en de smeekbede van Daniël de profeet, die voor ons is opgenomen in hoofdstuk 9, leren we dat tenminste een deel van de Bijbel (Tenach/O.T.) al beschikbaar was voor het Joodse volk, en dat Daniël heeft gelezen wat hij had. Uit de Wet van Mozes had YHVH Zijn verbond met zijn geboden, zijn beloften, zijn zegeningen en zijn vervloekingen, zijn oordelen gegeven; en op basis van het verbond was het volk in Babylon in gevangenschap als een bestraffende straf, en de verwoesting van Jeruzalem en van de Tempel, ze waren allemaal in overeenstemming met de Wet van Mozes en de woorden van de Profeten die YHVH naar Zijn volk stuurde. (Lev 25:3-5; 26:27-35; Num 14:20-24; Pr 3:11-12; Jer 44:4; Lc 13:34-35) Daniël geloofde het Woord van God en zocht het aangezicht van God en Zijn gerechtigheid. Daniël onderscheidde de tekenen van zijn generatie waarin God een grote verlossing aan het plannen was.

God heeft altijd Zijn historische daden en bedoelingen verklaard voordat Hij ze uitvoerde. Hij kent het einde vanaf het begin, en Hij neemt Zijn uitverkorenen op in Zijn denken en plannen. Wat een geweldige Vader in de hemel hebben we! (Gen 18:17-19; Is 46:9-10; 62:6-7; Amos 3:7-8; Mt 16:1-3; Mt 24; Mk 13:23; Lk 19:44; Joh 15:13-15)

Het begin van Daniëls gebed was het toeschrijven van glorie aan God en het prijzen van Gods gerechtigheid en verbondsgetrouwheid. Daniël belijdt zowel zijn zonden als die van zijn volk. Dit toont de oprechte nederigheid van Daniëls hart en geest ten opzichte van God en zijn eigen Joodse volk: we lezen niets over de zonden in Daniëls leven, maar toch identificeerde hij zich met zijn zondige volk voor de Heilige God. Dit is hetzelfde als wat de Hogepriester zou doen op de Grote Verzoendag, en wat Jeshua voor ons deed bij zijn doop door Johannes, en vooral aan het kruis om de straf voor onze zonden te dragen in onze plaats van schuld en schaamte.

Terwijl God Daniëls eigen gerechtigheid voor Zich erkende, wacht God nog steeds op Israël als een natie om haar ontrouw en zonden tegenover Hem en het verbond dat Hij met hen alleen heeft gesloten onder alle volken van de aarde te belijden, zodat Hij haar kan herstellen en voor haar alles kan doen wat Hij heeft willen doen voor de glorie van Zijn eigen naam, en voor de zegening van hen wanneer zij Zijn gerechtigheid erkennen in het straffen van het volk voor hun zonden, en dat Hij alleen heilig en rechtschapen is. (Lev 26:40-46; Hos 5:15 - 6:1-6; Mt 23:37-39; Handelingen 2:17-21) Daniël en het volk en de leiders van het volk werden beschaamd vanwege al hun zonden en de weigering om de wet en de woorden van de profeten, die God hen voortdurend had gezonden om hen tot bekering te roepen, in acht te nemen. (Jer 44:4)

Merk hier op (vv 7,9) dat Daniël niet alleen zegt dat de Heer rechtvaardig, barmhartig en vergevingsgezind is, maar dat deze karaktereigenschappen aan Hem toebehoren. Voor ons die in Jeshua geloven en de Heilige Geest hebben ontvangen, worden deze eigenschappen de onze in de Messias, omdat we conform zijn aan het beeld van de Zoon van God, wat Gods wil voor ons is, vaak gebruik makend van vervolging en verdrukking om ons karakter te transformeren in meer van Zijn karakter voor een getuigenis dat we bij Hem horen.

Merk ook op (v 14) dat Daniël weet dat Gods Woord overeind blijft, en ook al zijn er honderden of duizenden jaren verstreken, God zou zich aan Zijn Woord houden om de ramp over Zijn volk te brengen die het verbond eist. Dit is vandaag de dag van groot belang voor ons, omdat God heeft gesproken over de eindtijd en de grote verdrukking die over Israël en de naties, en over de heiligen zal komen. (Dan 7:23-27; 8:18-26; Mt 5:17-18; Openbaring 12:13-17; 13:1-10)

De tijd doet Gods Woord of Zijn standaard of Zijn manieren om Zijn doel te bereiken, niet teniet.

Nadat hij zijn zonden en die van zijn volk heeft beleden, gaat Daniël verder in zijn gebed om de Heer te smeken zich af te wenden van Zijn woede en woede uit Zijn stad Jeruzalem en Zijn volk en om te handelen omwille van Zijn heilige naam om Zijn volk te herstellen in hun land dat Hij hen beloofde te geven toen Hij hen uit Egypte haalde. Daniël vraagt God nu, nu de 70 jaar voorbij zijn, barmhartigheid te betuigen, niet omdat zij het verdienen voor alle gerechtvaardigde daden die zij hebben verricht, maar vanwege Zijn grote barmhartigheid. (Rom 11:28-36) Daniël wordt bekrachtigd door de noodzaak voor de Joden om uit een vreemd land te komen en terug te keren naar het land van hun vaders, dit alles omwille van de heilige naam van YHVH, God van Israël, omdat Zijn volk en zijn stad bij Zijn naam worden genoemd. (Ezech.36:16-38) Daniël wist dat Gods Koninkrijk verbonden was met Israël in het land, met de herbouw van de Tempel in Jeruzalem, en dat de eer van de naam van de ene ware God op het spel stond onder de naties. (Ps 122; 137:1-6)

Wat opvalt aan dit door de Heilige Geest geleide gebed (Judas 20-21) is dat Daniël geen woord in zijn gebed zegt tegen het volk of de overheid van waar hij woont en dient. Hij bidt als een man van God over de gerechtigheid van YHVH voor het huidige lijden van het [gekozen] volk van God, en voor God om te handelen omwille van Zijn eigen heilige naam in genade voor Zijn volk en stad en land.

Terwijl Daniël nog steeds sprak, badend en de Heer smeekte, werd de 'man' Gabriël naar hem toe gestuurd om hem de vaardigheid te geven om iets te begrijpen dat verder zou gaan dan wat Daniël zich had gerealiseerd. Hier staat geschreven dat Daniël zeer geliefd was.

Als we echt geïnteresseerd zijn in Gods belangen, in de zaak van onze Vader, en hoe dat verbonden is met Israël, en ook voor elke individuele persoon, en voor de kerken en de naties, dan zullen we actief de Schrift lezen als zijnde wat ze zijn - het Woord van de Levende God - en bidden in overeenstemming met wat er geschreven staat, en met de heiliging van de Naam van onze Vader in de Hemel een topprioriteit als het gaat om waarom Hij zijn beloften en intenties zou moeten vervullen. (Mt 6:9-10)

Zoals Daniël ook het karakter van God begreep, was hij de noodzakelijke oordelen voor het verbreken van het verbond niet vergeten, dus dat is vandaag de dag nog steeds waar. We kunnen van Daniël leren hoe relevant en belangrijk het is om te bidden en te smeken met begrip voor Gods plan en wil, en dat er een vastgestelde tijd is, en dat alles in overeenstemming moet zijn met Gods gerechtigheid, Zijn barmhartigheid en Zijn heilige naam. God is op zoek naar individuele personen die de verantwoordelijkheid op zich nemen, zoals Daniël deed, om Zijn gunst te tonen, zelfs terwijl een natie onder het oordeel en de toorn van de heilige God blijft. Er is een heilig overblijfsel binnen elke natie en groep mensen die de enige ware God en Heiland dienen.

Gaan we als Daniël in nederigheid en biddende waakzaamheid reageren en geloven we het Woord van God aan ons voor Zijn volk, Zijn natie, Zijn land, Zijn stad, Zijn tempel, Zijn schepping, Zijn heilige naam? (v 16-19; Dt 12:10-11; Mt 24; Mk 13; Lk 21; Mt 6:9-13; Rom 8:18-25; Zach 14)

Zijn we net zo wakker op Gods Woord als Daniël? Herkennen we de tekenen van de tijd waarin we leven en weten we wat het Lichaam van de Messias zou moeten doen? Zijn onze gebeden en zaken in overeenstemming met Gods geopenbaarde plan en doel? Vernederen we onszelf en zoeken we Gods gezicht, identificeren we ons met onze broeders en onze vaders in de zonden tegen onze grote en geweldige God, zodat onze Vader in de hemel onze gebeden in Jeshua's naam zal verhoren?

Ik kan niet zeggen dat God ons iets nieuws of groots zal openbaren zoals Hij dat met Daniël heeft gedaan, of dat de Heer Gabriël zal sturen om de dingen aan ons uit te leggen. De Schrift is al geschreven - er is niet wat aan toe te voegen, en niet eruit te nemen. Maar de Heilige Geest zal ons meer inzicht geven in wat er geschreven staat, zodat we het evangelie naar anderen kunnen brengen en ons leven kunnen leiden met de heilige verwachting van de grote en gezegende verlossing die komen gaat, en om een zegen te zijn voor anderen in onze dienst voor onze Heer.

Bron: Daniel 9:1-23 — Daniel’s Prayer » Kehila News Israel