De onmiskenbare echo's in de cultuuroorlog tegen het Westen

Door Melanie Phillips - 11 juni 2020

 

 

 

 

Palestinianisme is de spandoek-reden van de westerse progressieven. Het is geen toeval dat de tactiek die in de cultuuroorlog tegen het Westen wordt gebruikt, dezelfde tactiek blijkt te zijn als die tegen Israël.

In Groot-Brittannië worden beelden van historische figuren die geassocieerd worden met kolonialisme of slavernij naar beneden gehaald of weggenomen.

Dit is om de Black Lives Matters-activisten en hun aanhangers, zowel zwart als blank, te sussen die de verschrikkelijke dood van George Floyd in de Minneapolispolitie-arrestatie hebben aangegrepen om te beweren dat de westerse samenleving fundamenteel racistisch is.

De vernietiging van deze beelden en andere soortgelijke artefacten, die deel uitmaken van het culturele geheugen van een beschaving, doet onvermijdelijk denken aan een andere daad van culturele uitroeiing, namelijk het verbranden van boeken door het nazi-regime in de jaren dertig van de vorige eeuw.

Zij wierpen boeken in het vuur van joodse, socialistische, liberale of andere auteurs die zij als nadelig voor de nazi-ideologie beschouwden. Ze deden dit om een westerse cultuur uit te wissen die ze wilden vernietigen en vervangen door hun eigen gruwelijke ideeën.

De verwijdering van de Britse beelden is niet alleen een protest tegen racisme. Het is een poging om een hele cultuur te vernietigen en te vervangen door een maatschappij die georganiseerd is volgens een bepaald onbetwistbaar dogma.

Natuurlijk, er zijn anti-zwarte, raciale vooroordelen in Amerika en Groot-Brittannië. Er is ook wreed zwart antisemitisme, net zoals er zwarte mensen zijn die zeer sympathiek staan tegenover het Joodse volk en Joden die bevooroordeeld zijn tegenover zwarte mensen.

Het punt is dat raciale vooroordelen bestaan in elke samenleving in de ontwikkelingslanden, maar ook in het westen. Het Westen als endemisch racistisch bestempelen is dan ook een grove dubbele moraal en laster.

Zoals gewoonlijk hebben liberale Joden echter de verkeerde kant gekozen in deze meest explosieve ontwikkeling van de cultuuroorlogen tegen het Westen. Nadat ze de omkering van waarheid en leugens, slachtoffer en onderdrukker die betrokken zijn bij identiteitspolitiek, zich volledig hebben eigen gemaakt, hebben ze kritiekloos de zwarte victimologie omarmd, die zwarte mensen als de onveranderlijke slachtoffers van de blanke maatschappij opwerpt, en de agenda en waarden van Black Lives Matter verdedigt.

Door de representatie van de eigen antiwitte, racistische, antisemitische animus als antiracisme te steunen, hebben ze zich ook beziggehouden met de venijnige demonisering van iedereen die de BLM-activisten durft te noemen voor wat ze werkelijk zijn.

Nadat de voorzitter van de Zionistische Organisatie van Amerika, Mort Klein, BLM op Twitter aan de kaak stelde als "de Jood-hatende, de blanke hatende, Israël hatende, de conservatieve zwarte hatende, en geweld bevorderende, alsook de gevaarlijke Soros gefinancierde extremistische groep haters," Rabbi Rick Jacobs, voorzitter van de Unie van Hervormd Jodendom, klaagde hem aan als een racist en probeerde de ZOA uit de invloedrijke Conferentie van Voorzitters van Grote Joodse Organisaties te laten schoppen.

In Groot-Brittannië heeft de Raad van Afgevaardigden van de Britse Joden een commissie ingesteld die onderzoek doet naar raciale vooroordelen binnen de Joodse gemeenschap. Het is niet duidelijk of dit beperkt moet blijven tot vermeend racisme van de gemeenschap ten opzichte van haar kleine aantal zwarte Joden of dat het vermeend gemeenschapsracisme ten opzichte van niet-Joden eronder valt.

Er kunnen gevallen zijn van vooroordelen in de gemeenschap tegen sommige zwarte Joden of Joden die getrouwd zijn met zwarte mensen. Degenen die het isolement en de afwijzing als gevolg hiervan hebben ervaren, verdienen sympathie, en het is een waardig doel om dit aan te pakken. De context waarin dit onderzoek is gestart is echter niet gunstig.

Zowel in Groot-Brittannië als in Amerika wordt iedereen die kritiek heeft op de zwarte victimologie vanwege haar antiwitte, anti-joodse, opstandige of subjectief verdachte kant een racist genoemd. Een Twitter-menigte verzamelt zich dan om dergelijke mensen te ontdoen van hun reputatie, platform of baan vanwege de misdaad van het vertellen van de waarheid.

In een sfeer van de 17e-eeuwse heksenprocessen in Salem bestaat het risico dat de Raad van Afgevaardigden een hangende jury heeft aangesteld om de joodse gemeenschap van Groot-Brittannië schuldig te bevinden aan de gemanipuleerde culturele regels. Als dat zo is, zou dit het zoveelste voorbeeld zijn van een raad van bestuur die "op de knieën gaat" voor mensen met een verrotte agenda, maar die de macht hebben om de voorwaarden van het publieke debat te dicteren.

Het is niet alleen dat veel liberale Joden aan de verkeerde kant staan van deze titanenstrijd om de beschaving te verdedigen. Het is zelfs niet zo dat ze het gevaar voor zichzelf niet herkennen van een agenda om een cultuur te vernietigen waarvan de wortels in de Hebreeuwse Bijbel liggen. Het is ook een opvallend feit dat de tactiek die nu wordt gebruikt in deze oprukkende aanval op het westen wordt weerspiegeld in de poging om de staat Israël ten val te brengen.

Het neerhalen van de beelden is de fysieke manifestatie van de decennialange poging, om door middel van de kaping van het onderwijssysteem, het Westen te vernietigen door het verslag van zijn prestaties uit te wissen en het in plaats daarvan te presenteren als intrinsiek racistisch, kolonialistisch en kwaadaardig.

In Israël hebben de Palestijnen de archeologische opgravingen in Jeruzalem systematisch vernield om zo het opgegraven afval met mogelijk onbetaalbare artefacten in de vuilnisbak te gooien. Ze doen dit om het bewijs te vernietigen dat voortdurend wordt opgegraven van het oude koninkrijk Israël en daarmee de unieke aanspraak van de Joden op het land. Door deze oude voorwerpen aan te vallen, proberen ze fysiek de eigen geschiedenis van de Joden uit te wissen.

De zwarte victimologie geeft routinematig de schuld aan anderen voor alle nadelen die zwarte mensen ondervinden en ontkent de rol die toeval, ongeluk of hun eigen gedrag speelt, terwijl ze als "slachtoffer" een morele straffeloosheid opeist voor alle misstanden die ze zelf begaan.

De Palestijnen geven Israël de schuld van al hun ellende en beschuldigen het land er valselijk van dat het hen uit hun vaderland verjaagd heeft en dat het hun eigen staat ontzegt. Tegelijkertijd ontkennen ze hun eeuwenoude oorlog om het Joodse vaderland te vernietigen en hebben ze het aanbod van een Palestijnse staat, dat hun sinds de jaren dertig van de vorige eeuw herhaaldelijk is gedaan, altijd afgewezen.

BLM-activisten besmeuren de westerse samenleving met verwrongen beweringen over slavernij en onderdrukking om hun werkelijke agenda voor het omverwerpen van de blanke kapitalistische samenleving te vergemakkelijken en te vertroebelen.

Palestijnen besmeuren Israël met valse beweringen over bezetting en onderdrukking om hun echte agenda om Israël van de kaart te vegen te vergemakkelijken en te vertroebelen.

Anti-blanke racisten projecteren hun eigen belediging van racisme op anderen, waarbij ze iedereen die de sinistere agenda van de zwarte victimologie bekritiseert valselijk beschuldigen van racistisch zijn.

Palestijnen, wier doel een Palestijnse staat is waaruit alle Joodse inwoners van het land zouden worden verdreven, projecteren hun eigen agenda van racistische etnische zuivering op Israël, dat ze met kwaadaardige en aantoonbare absurditeit beschuldigen van het plegen van genocide op de Palestijnen.

Aanhangers van BLM die het Westen als de endemische racistische daders van de slavernij bestempelen, terwijl ze hetzelfde of nog erger in de rest van de wereld negeren, onderwerpen het Westen aan een dubbele moraal.

Palestijnen en hun aanhangers die Israël als misbruiker van mensenrechten bestempelen en tegelijkertijd de Palestijnse anti-vrouwen-, anti-homo-, anti-vrije-spraak- en andere mensenrechtenschendingen negeren, en de mensenrechtenschendingen van de andere tirannieën en terroristische regimes in de wereld negeren, hanteren een dubbele standaard, rechtstreeks uit het antisemitisme-spelboek.

Palestina is de spandoek-reden van de westerse progressieven. Het is geen toeval dat de tactiek die in de cultuuroorlog tegen het Westen wordt gebruikt, dezelfde tactiek blijkt te zijn als die tegen Israël.

Wat begint met de Joden, houdt nooit op bij de Joden. In deze huidige chaos in de straten van Amerika en Groot-Brittannië speelt het zich nu uit voor onze verbijsterde ogen.

Melanie Phillips, een Brits journalist, omroeper en auteur, schrijft een wekelijkse column voor JNS. Momenteel is ze columniste voor "The Times of London", haar persoonlijke en politieke memoires, "Guardian Angel", gepubliceerd door Bombardier, die ook haar eerste roman, "The Legacy", publiceerde in 2018. Haar werk is te vinden op: www.melaniephillips.com.

Bron: The unmistakable echoes in the culture war against the West - JNS.org