Aan wie behoort het land Israël?

Door Hal Lindsey - 18 juni 2020

In 2007 richtten de machten die deze wereld besturen hun groffe geschut op Israël... en schoten zichzelf in de voet.

Dat jaar stemde de Algemene Vergadering van de VN voor iets dat bekend staat als de Verklaring van de Verenigde Naties over de Rechten van Inheemse Volken, vaak afgekort tot UNDRIP. Honderd vierenveertig landen stemden voor, vier tegen, met elf onthoudingen. De VS stemden tegen tijdens die jaren onder Bush, maar onder de regering Obama werd de verklaring in 2010 formeel bekrachtigd.

Velen hadden gehoopt UNDRIP te gebruiken als machtsmiddel voor de Palestijnen. Ze hadden zich moeten realiseren dat er een probleem was met hun plan toen Israël voor de resolutie stemde.

Waarom? Omdat de Joden de inheemse bevolking in het land Israël zijn. Het gaat 3500 jaar terug in de tijd. UNDRIP zegt specifiek dat het niet gebruikt kan worden voor rassendiscriminatie. Als iemand zegt dat dit niet voor de Joden geldt, dan schendt hij de bepaling in de resolutie tegen discriminatie.

In de loop der jaren heeft een reeks internationale verdragen het historische recht van de Joden als de inheemse bevolking van het land, met inbegrip van Judea en Samaria (in de media bekend als "de Westelijke Jordaanoever"), bevestigd. Michel Calvo is een advocaat die gespecialiseerd is in internationaal recht. Vorige maand schreef hij voor het Gatestone Instituut: "Na de Balfour-verklaring van 1917 hebben het Verdrag van Lausanne (1923), het Britse Mandaat voor Palestina (1922), de San Remo-resolutie (1920) en het Verdrag van Sevres (1920) het internationaal recht gecreëerd en de historische inheemse rechten van de Joden op hun land erkend en hersteld."

In 1922 erkende en bevestigde de Volkenbond "de historische band van het Joodse volk met Palestina en de gronden voor het herstel van hun nationale tehuis in dat land". Het VN-Handvest verbiedt de Verenigde Naties specifiek om het internationale recht en de overeenkomsten die voor de oprichting van de VN waren geschreven, ongedaan te maken. Artikel 80 zegt: "Niets in dit Handvest mag worden geïnterpreteerd als een wijziging, op welke wijze dan ook, van de rechten van staten of volkeren of van de voorwaarden van bestaande internationale instrumenten waarbij de leden van de Verenigde Naties respectievelijk partij kunnen zijn."

Calvo zegt ook: "Recente resoluties van de Algemene Vergadering van de VN waarin wordt gesteld dat de vestiging van de Joden in Judea Samaria in strijd is met het internationaal recht, zijn niet meer dan aanbevelingen en hebben nooit geleid tot wijzigingen van bestaande bindende verdragen. De resoluties van de VN-Veiligheidsraad, waarin staat dat de Joodse gemeenschappen in Judea en Samaria illegaal zijn, zijn niet bindend. Alleen resoluties die op grond van hoofdstuk VII van het VN-Handvest zijn genomen, zijn bindend voor alle lidstaten van de VN."

De afgelopen jaren is Israël in de media afgeschilderd als een schurkenstaat, die het internationale recht met voeten treedt door Joodse nederzettingen in Judea en Samaria toe te staan. Maar dat is gewoon niet waar. Het internationaal recht geeft hen duidelijke rechten op al het land. Ze zijn bereid te onderhandelen met de Palestijnen en een deel van dat land op te geven. Maar het is niet iets wat het internationaal recht voorschrijft. Het is een mogelijke politieke oplossing voor een voortdurend politiek probleem.

Niet iedereen accepteert het gezag van de Bijbel. Maar die mensen kunnen gewoon naar het internationaal recht kijken en de rechten zien van de Joden op het Heilige Land.

Voor degenen die de Bijbel geloven, zou deze kwestie niet eens een vraag moeten zijn. God gaf de eigendomsakte van het Heilige Land aan Abraham, Isaak en Jakob. Hij bevestigde het opnieuw en opnieuw. In dit geval is er geen conflict tussen het internationale recht en Gods wet. Als je zegt dat je de Bijbel gelooft, moet het duidelijk zijn. God gaf het Heilige Land aan de Joden voor altijd!

Bron: The Hal Lindsey Report | Hal Lindsey