Zijn de Abraham Akkoorden goed?

Door Howard - 21 september 2020

Op 15 september 2020 sloten de Verenigde Staten een overeenkomst tussen de leiders van Israël, de Verenigde Arabische Emiraten en Bahrein om de betrekkingen te normaliseren. Deze normalisering van de betrekkingen heeft in de eerste plaats betrekking op het bedrijfsleven, met inbegrip van het toerisme, en op militaire wapens. Het doorbreekt een taboe dat geen enkel Arabisch land (na Egypte en Jordanië) officieel "open voor zaken" zou zijn met Israël, tenzij het Israëlisch-Palestijnse conflict eerst werd opgelost. Een groot verschil tussen dit Akkoord van Abraham en de koude-vredesakkoorden met Egypte in 1979 en met Jordanië in 1994 is dat er nooit een oorlog is geweest tussen die laatste partijen, zoals tussen de eersten.

Dit akkoord zal op lange termijn geen vrede brengen in de regio, omdat Hamas in Gaza en de Palestijnse Autoriteit onder President Mahmoud Abbas het Akkoord al hebben verworpen als verraad aan de Islamitisch-Palestijnse "zaak" tot de vernietiging van Israël. Ze zijn van plan zich te verzetten en tot het bittere einde te vechten. Tegelijkertijd verklaarden de leiders van zowel de VAE als Bahrein tijdens de ondertekeningsceremonie dat ze nog steeds geloven in de tweestatenoplossing ten behoeve van de eeuwige vijandschap tussen de Palestijnen en de Israëli's. Wat dit akkoord onderscheidt, is de erkenning van Israël als een levensvatbare en soevereine natie door deze Arabische landen.

Is dit "vredesakkoord" goed? Daar heb ik gemengde en wisselende gevoelens over. Aan de ene kant willen de meeste normale mensen vreedzame relaties op elk niveau van de menselijke interactie. En hoe langer hoe beter. Maar er is ook een vijand die zowel snel als sluw is, die zal wachten om zijn kans te grijpen om dan gebruik te maken van de "naïeve onschuldige" die een goede wil hebben. Maar de onverbiddelijke vijand niet. De Antichrist, die uit het islamitische Midden-Oosten zal komen, zal ook proberen om Israël te verleiden met "goede dingen," in de hoop haar vertrouwen te krijgen, zolang ze maar elke intentie opgeeft om het beloofde land Kanaän te bezitten als een eeuwigdurende erfenis. Die woorden worden misschien niet uitgesproken, maar dat is de bedoeling. Naboth, die eigenaar was van de wijngaard die de Israëlische koning Achab begeerde en aanbood om te kopen, begreep dat hij zijn erfenis niet kon opgeven. Dit bracht Achab in een mentale toestand waarin zijn slechte vrouw Izebel hem toestond om Naboth te doden en de wijngaard voor zichzelf te nemen. Hij was tenslotte de koning! Wie was Naboth om hem dat te ontzeggen wat hij wilde?! Zal Israël bereid zijn haar geboorterecht en zegen op te geven voor tijdelijke en zinloze winst, zoals Ezau?

Voor gelovigen in Gods vredesplan door het kruis van de Heer Jezus Christus/Yeshua de Messias, biedt dit akkoord ook een tweesnijdend zwaard: het moedigt Israël niet aan om berouw te tonen naar haar God, die alleen vrede geeft gebaseerd op zijn gerechtigheid, noch bevordert het de urgentie om het evangelie naar de Arabieren te brengen terwijl hun enige echte hoop is in de naam van de Zoon en God de Vader. Het Abraham Akkoord geeft geen alertheid tot de aanstaande dag van de Heer (YHVH) in de niet al te verre toekomst. Deze zaak misleidt ons te denken dat er nog veel tijd is, en dat we elk probleem kunnen oplossen, als de mensen maar redelijk zouden zijn.

Op het wereldtoneel nemen de leiders van de landen in de wereld de beste beslissingen die ze kunnen nemen voor hun eigen geopolitieke doeleinden. De soevereine God van hemel en aarde gebruikt het beste wat de wereld kan doen om zijn eigen plan en doel te bevorderen. Hij geeft iedereen een keuze betreffende wie of wat zij zullen geloven. Het licht is in de wereld gekomen, maar de mensen verkiezen de duisternis omdat hun daden slecht zijn. Ze willen zich niet onderwerpen aan Zijn wil en aan Zijn heiligheid. Dit is de menselijke natuur sinds de verleiding in de Hof van Eden.

Maar, prijs God voor zijn wijsheid die ver boven die van ons is! Terwijl hij alle naties tegen Jeruzalem zal brengen, reikt hij ook zijn rechterhand van Gemeenschap uit aan iedereen die berouw zal tonen en het evangelie zal geloven. Op enig moment kan er druk op de VAE en Bahrein komen die hen ertoe zal brengen om terug te komen op de voorwaarden van overeenstemming in het Abraham Akkoord. God zal dit gebruiken om Israël te laten weten dat ze niemand hebben om op te rekenen — niet zichzelf; geen enkele natie of bepaalde leider; zelfs niet op de Israël steunende christenen - om meer Israëliërs ertoe te brengen om de God van Abraham, van Isaak en van Jakob te zoeken, en om hun ongeloof en ontrouw tegen Hem te erkennen.

Onze God zal deze akkoorden ook gebruiken om meer Moslims naar zichzelf toe te brengen via Jezus/Yeshua, zelfs als hun regeringen zich uiteindelijk tegen Israël kunnen keren. De openheid en de schijnbare echtheid van de ontspannen omgang tussen de leiders brengt de gewone moslims — en zelfs Arabische christenen — ertoe hun houding tegenover Israël en het Joodse volk te heroverwegen. Terwijl individuen en families zich openstellen om wat licht in hun duisternis te laten, is de levende God dichtbij om hen dichter bij de openbaring van Zijn Zoon te brengen, en ook van Hem als liefhebbende Vader, die barmhartig en volmaakt is in al zijn manieren ten opzichte van de mensenkinderen in het algemeen en ten opzichte van de kinderen van Abraham in het bijzonder.

(De kinderen van Izaäk én Ismaël zijn kinderen van Abraham in levende lijve, maar Isaac is slechts de zoon die een verbond heeft gesloten. Moslims zijn geen zonen van Abraham, omdat de Islam een geloofskwestie is, geen kwestie van afstamming. Wedergeboren christenen zijn zonen van Abraham in het geloof, omdat zij in de God van Abraham geloven, wat de Islam niet doet. Joden zijn zonen van Abraham, Izaäk en Jakob in het vlees, maar Joden die niet in Yeshua/Jezus geloven zijn niet Abrahams kinderen in het geloof. De Heilige Geest werkt aan verzoening in de familie van Abraham, wat alleen komt door te geloven in de naam van Yeshua/Yasua/Jezus voor verlossing van onze zonden en van onze zonden.)

Romeinen 11:25-36; Want ik wil niet, broeders, dat u geen weet hebt van dit geheimenis (opdat u niet wijs zou zijn in eigen oog), dat er voor een deel verharding over Israël is gekomen, totdat de volheid van de heidenen is binnengegaan. En zo zal heel Israël zalig worden, zoals geschreven staat:

"De Verlosser zal uit Sion komen
en zal de goddeloosheden afwenden van Jakob.
En dit is het verbond van Mij met hen,
wanneer Ik hun zonden zal wegnemen.”

Zij zijn weliswaar wat het Evangelie betreft vijanden vanwege u, maar wat de verkiezing betreft geliefden vanwege de vaderen. Want de genadegaven en de roeping van God zijn onberouwelijk. Zoals ook u immers voorheen God ongehoorzaam was, maar nu ontferming verkregen hebt door hun ongehoorzaamheid, zo zijn ook zij nu ongehoorzaam geworden, opdat ook zij door de ontferming die u bewezen is, ontferming zouden verkrijgen. Want God heeft hen allen in hun ongehoorzaamheid opgesloten om Zich over allen te ontfermen.

O, diepte van rijkdom, zowel van wijsheid als van kennis van God, hoe ondoorgrondelijk zijn Zijn oordelen en onnaspeurlijk Zijn wegen!

Want wie heeft de gedachten van de Heere gekend?
Of wie is Zijn raadsman geweest?
Of wie heeft Hem eerst iets gegeven
en het zal hem vergolden worden?

Want uit Hem en door Hem en tot Hem zijn alle dingen. Hem zij de heerlijkheid, tot in eeuwigheid.
Amen.

Bron: The Abraham Accords | Streams in the Negev