Abraham Akkoorden worden deze week bevestigd

Nieuws uit Jeruzalem: het Israëlische kabinet heeft zojuist unaniem gestemd voor de goedkeuring van de Abraham Akkoorden. Nu blijft donderdag slechts een stemming van de Knesset over. De overeenkomst bepaalt echter niet alleen de noodzaak van een onderhandelde regeling tussen Israël en de Palestijnen (ook bekend als de verdeling van het land), maar bevordert ook een godslasterlijke, interreligieuze visie op God als de Vader van valse religies.

Het "Verdrag van Vrede, Diplomatieke Betrekkingen en Volledige Normalisatie tussen de Verenigde Arabische Emiraten en De Staat Israël" verbindt de ondertekenaars om "verder te gaan met hun inspanningen voor het bereiken van een rechtvaardige, uitgebreide, realistische en duurzame oplossing van het Israëlisch-Palestijnse conflict" en het gaat verder met: "samen te werken aan het realiseren van een onderhandelde oplossing voor het Israëlisch-Palestijnse conflict, dat voldoet aan de gerechtvaardigde behoeften en aspiraties van beide volken, om een uitgebreide Midden-Oosten vrede, stabiliteit en welvaart te bereiken.”

Het Verdrag tussen de Verenigde Arabische Emiraten en Israël stelt dat de ondertekenaars "erkennen dat de Arabische en Joodse volkeren afstammelingen zijn van een gemeenschappelijke voorouder, Abraham, en zijn in die geest geïnspireerd om in het Midden-Oosten een realiteit te bevorderen waarin moslims, joden, christenen en volkeren van alle religies, denominaties, overtuigingen en nationaliteiten leven en zich inzetten voor een geest van coëxistentie, wederzijds begrip en wederzijds respect."(Bron)

Er wordt nu ook gemeld dat een aantal belangrijke Arabische en Europese landen druk uitoefenen op de Palestijnse Autoriteit om directe onderhandelingen met Israël aan te gaan — een enorme verandering in de internationale positie, aangezien hun historische houding is opgebouwd rond internationale en niet directe onderhandelingen. Directe onderhandelingen impliceren een beweging in de richting van de volledige goedkeuring van de visie voor vrede ("Deal van de eeuw"). Saudi-Arabië, Qatar, Egypte en Jordanië behoren tot de landen van het Midden-Oosten die rechtstreekse gesprekken voeren, maar de drie belangrijkste Europese machten zijn ook aan boord gesprongen (Frankrijk, Duitsland en Groot-Brittannië). Er is nu een groeiend gevoel van onvermijdelijkheid dat de Trump-Kushner deal inderdaad het kader zal zijn dat een Palestijnse staat tot stand brengt en Israël in staat stelt om ongeveer 30 procent van Judea en Samaria (de Westelijke Jordaanoever) te annexeren.

Er gaan ook steeds meer geruchten dat Saoedi-Arabië binnenkort publiekelijk de Abraham Akkoorden inwilligt, misschien zelfs al voor de Amerikaanse verkiezingen volgende maand. Saudi-Arabië is het religieuze centrum van beide takken van de Islam, waar zowel Mekka als Medina liggen. Het is ook de rijkste Golfstaat en de op twee na rijkste Moslimnatie in het algemeen. Als zij formeel vrede met Israël zou sluiten, zouden de huidige kreten van "vrede en veiligheid" honderd keer groter worden.

Ondanks wat sommigen zeggen, is deze overeenkomst niet in het belang van Israël. Het houdt het land zo in de greep dat de Israëli's niet in staat zullen zijn (en niet bereid zijn) om hun door God gegeven land of de volledige stad Jeruzalem te heroveren, tenzij God zelf ingrijpt (en dat zal Hij). Vóór de Abraham Akkoorden had Israël niets te verliezen. Zij marcheerden op naar een annexatie van nog meer van hun oorspronkelijke thuisland, ondanks Palestijnse bezwaren, maar nu, met het akkoord dat op het punt staat bevestigd te worden, is "vrede" feitelijk het middel waardoor de verdeling van het land zal plaatsvinden. Israël durft geen land meer in te nemen, anders zullen haar nieuwe vrienden het akkoord ontbinden. En hoe meer landen toetreden, hoe moeilijker het voor Israël zal zijn om zich terug te trekken.

Het is net een tijgerjong. Het ziet er leuk uit en iedereen wil er een. Maar uiteindelijk groeit de welp op tot een tijger die jou verslind. De visie op vrede en de daarop volgende Abraham Akkoorden leken Israël oppervlakkig te bevoordelen vanuit het perspectief van de wereld. De bezwaren tegen de overeenkomst met de historische vijanden van Israël maakt dat de Israëli's zich comfortabel voelen. Welke deal kan beter zijn dan deze? - dat dachten ze. Maar deze deal heeft een spiraal en een sneeuwbaleffect dat hen in een overeenkomst trekt, en ze kunnen het niet langer weigeren — een deal waaruit het onmogelijk zal zijn om zich eruit terug te trekken wanneer het volle gewicht van de wereld erachter zit.