Israëls verkiezingsramp uitgelegd in een paar woorden

19 september 2019 - door Daniel Greenfield

Israël heeft een giftig en destructief politiek systeem, dat bekend staat als parlementaire politiek. Parlementaire politiek, zoals we in het Verenigd Koninkrijk met de Brexit hebben gezien, is een open uitnodiging voor eindeloze corruptie, verraad, leugens en wantrouwen binnen een politieke partij. Het maakt niet uit wat er buiten de partij gebeurt.

Israëlisch links, dat door de oprichting van een terroristische staat in Israël zeer impopulair is geworden, heeft op één trucje vertrouwd om zijn hoofd boven water te houden. En dat is het creëren van fake derde partijen die als dekmantel fungeren en tegelijkertijd beweren dat ze onpartijdige probleemoplossers zijn.

Deze partijen worden vaak geleid door gepensioneerde generaals die de media juist voor dit doel hebben opgezet.

In Amerika worden sjofele gepensioneerde generaals, lobbyisten in de defensie-industrie. In Israël zijn ze het front van derde partijen.

Deze specifieke zwendel heeft in beperkte mate gewerkt. Sommige van deze derde partijen waren tijdelijk succesvol, maar geen van hen was daadwerkelijk succesvol genoeg om een regering te vormen en het land te besturen. Israël is in dat opzicht gezegend. Maar misschien is het geluk van het land op.

Netanyahu probeerde te gokken op een tweede verkiezing vlak na een vorige verkiezing in de hoop dat de opkomst zou verbeteren omdat de kiezers begrepen wat er op het spel staat. In plaats daarvan verergerde zich de wrok, en ook de apathie in de opkomst, wat tot verbeteringen voor moslims en links leidde.

De conservatieve Israëlische kiezers zijn in tegenstelling tot Amerika jonge en midden-oostelijke kiezers. Om ze naar buiten te laten komen is meer werk nodig.

De verkiezingen waren kortom een ramp die uiteindelijk een linkse derde partij aan de macht zal brengen, hetzij als onderdeel van een eenheidsregering of, nog rampzaliger, als de regering van het land. Hoe dan ook, de voordelen van de Netanyahu-Trump-verkiezingen, die geleid hebben tot de verhuizing van de ambassade, de erkenning van de Golanhoogte en de mogelijke toekomstige veranderingen in de Jordaanvallei, zijn nu waarschijnlijk verdwenen.

Net op het moment dat Amerika een pro-Israëlische regering heeft, kan Israël geen pro-Israëlische regering meer krijgen.

Dat is tragisch. En de fout komt grotendeels op rekening van een corrupt systeem en de mensen die ervoor stemmen.

De voortdurende aanwezigheid van Avigdor Lieberman, een rioleringssysteem in menselijke vorm, of van Shas 'Aryeh Deri, in de Israëlische politiek is te wijten aan het feit dat Russische en Midden-Oosterse Joden op grond van identiteitspolitieke overwegingen op deze volstrekt rotte partijen stemmen.

En dan is er nog het aanhoudende fenomeen van rechtse kiezers die stemmen weggooien door te stemmen op kleine partijen die de drempel niet overschrijden. Als dat deze keer niet was gebeurd, zou er geen sprake zijn van een linkse regering. Het argument hiervoor is begrijpelijk.

Netanyahu heeft niet genoeg gedaan. Hij praat veel, maar komt niet door. Veel rechtse partijen beloven een echte rechtse regering.

En zo hebben Rabin en Peres een vuile deal kunnen sluiten die een terroristische staat in Israël tot stand heeft gebracht.

De Israëlische kiezers zijn cynisch en walgen ervan. Maar uiteindelijk bestendigen ze het systeem door hun vreselijke keuzes. En dat is een van de redenen waarom ik weinig schrijf over de Israëlische politiek.

De Israëlische kiezers hebben het potentieel om Israël fundamenteel te veranderen. Politiek gezien is het land klaar voor een rechtse revolutie. Maar elke verkiezing brengt dezelfde misdadigers weer aan de macht. Of stemmen worden verspild aan hervormingsgezinde derde partijen die dezelfde kerels zijn met nieuwe maskers. Eindeloze energie wordt verspild aan gekibbel over de macht en protestakties met andere identiteitspolitieke groeperingen, terwijl de raketten het land overspoelen.

De parlementaire politiek van verdeeldheid en verovering heeft de Israëlische politiek verlamd en leidt steevast tot corrupte resultaten.

Deze rampzalige verkiezingen zijn het resultaat. De schade moet nog worden opgemeten.

Bron: Israel's Election Disaster Explained in a Few Words | Frontpage Mag