Lessen van het Gaza-conflict

Door res. Majoor Generaal Gershon Hacohen Hacohen - 14 november 2019

 BESA Center Perspectives Paper No. 1.344, 14 november 2019.

SAMENVATTING: De meest recente opleving in Gaza - een direct gevolg van de Oslo-akkoorden en de eenzijdige terugtrekking uit de Gazastrook in 2005 - is een triest bewijs van de grenzen voor de Israëlische macht en een waarschuwing vooraf tegen het herhalen van dezelfde fouten op de Westoever.

De laatste Gaza-vuurzee was allesbehalve voorspelbaar. Hoewel het hen ontbreekt aan geavanceerde wapensystemen zoals gevechtsvliegtuigen, tanks en artillerie, hebben Hamas en de Islamitische Jihad een formidabel militair systeem geconstrueerd dat past bij hun strategische behoeften om belangrijke aspecten van de militaire suprematie van Israël te neutraliseren.

Zozeer zelfs, dat het aantoonbaar is dat de twee terreurgroepen een strategisch evenwicht met Israël hebben bereikt. Niet in de zin van het kunnen veroveren van (hoe klein ook) delen van Israël of om te voorkomen dat de IDF Gaza binnenvalt; maar in hun vermogen om Israëls nationale routine te verstoren tot op het punt van het stoppen van de financiële en economische activiteit in het binnenland - het Gush Dan grootstedelijke gebied in het land.

Aan deze strategie ligt de erkenning ten grondslag dat muggen veel gevaarlijker zijn voor de mens dan wilde dieren. Muggen hebben door de eeuwen heen miljoenen mensen gedood, terwijl wilde dieren een relatief zeldzaam fenomeen zijn en de mens geleerd heeft om om te gaan met wilde dieren. Zelfs de bewoners van de jungle komen niet regelmatig leeuwen en luipaarden tegen in hun leefomgeving, terwijl de muggen de schijnbaar meest beschermde huizen als vanzelfsprekend binnendringen. In het besef dat elke poging om de IDF te overweldigen in een frontale aanval, die gedoemd is om te mislukken, hebben Hamas en de Islamitische Jihad geprobeerd om Israël uit te putten door middel van maar voortdurende talrijke mug-achtige "steken".

Het vinden van een adequate reactie op deze strategie is natuurlijk een integraal onderdeel van de algemene verantwoordelijkheid van de IDF. Maar het hangt ook af van het vermogen van het Israëlische publiek om de aard van de terroristische dreiging te begrijpen en de zeer veeleisende gevolgen ervan te dragen.

Al geruime tijd vertelt Israëlisch Links aan de Israëliërs dat zij de grenzen aan hun macht moeten erkennen, en een einde moeten maken aan de "bezetting" op de Westelijke Jordaanoever. In feite is het niet de voortdurende ordehandhaving van dit gebied (hoewel niet de bevolking sinds 1996 door de Palestijnse Autoriteit wordt geregeerd) die de grens van de macht van Israël aangeeft, maar het onvermogen van de IDF om de catastrofale gevolgen van een terugtrekking aangaande de veiligheid te herstellen.

In tegenstelling tot de overtuiging dat de IDF door haar bekwaamheid in staat zou zijn om elke dreiging van de toekomstige Palestijnse staat gemakkelijk te verslaan, illustreert de ervaring in Gaza in het algemeen, en in de laatste ontbranding in het bijzonder, de grenzen van de Israëlische macht. Zelfs als de IDF in de strijd wordt geworpen en een ondubbelzinnige overwinning behaalt (iets wat zij de afgelopen tien jaar niet heeft kunnen bereiken in de drie Gaza-oorlogen), dan zal zij nog steeds niet in staat zijn om de langdurige ontwrichting van het nationale leven van Israël vanwege de massale raketaanvallen op de burgerbevolking van het land te voorkomen. Dit is een situatie die geen enkele Israëlische beleidsmaker kan amuseren.

Dit is een geredigeerde versie van een artikel dat op 13 november in Israel Hayom is gepubliceerd.

Maj. Gen. (res.) Gershon Hacohen is een belangrijke medewerker in het Begin-Sadat Center for Strategic Studies. Hij heeft 42 jaar in de IDF gediend. Hij voerde het bevel over troepen in de gevechten met Egypte en Syrië. Voorheen was hij korpscommandant en commandant van de IDF Militaire Hogescholen.

Bron: Lessons of the Gaza Conflagration