Dr. Aaron Lerner - 19 december 2019/p>
Lacune!
Een "gat" in de wet.
Zo nu en dan ontstaat er een ongewone combinatie van omstandigheden die door een scherpe juridische geest kan worden uitgebuit.
En wat doet men in een democratische staat als reactie op zo'n ontwikkeling?
Lobbyen voor een wetswijziging door de wetgever, en in het geval van een besluit van de regering, lobbyen bij de regering om een nieuw besluit te nemen.
Deze week betoogde procureur-generaal Avichai Mandelblit dat de minister van Justitie, Amir Ohana, een leemte uitbuitte om een interim-aanklager van Ohana's eigen keuze te benoemen.
In een opmerkelijke brief aan Ohana stelt Mandelblit openlijk dat Ohana's actie in overeenstemming is met de wet en stelt vervolgens dat hij als procureur-generaal nog steeds zijn veto uitspreekt over de benoeming omdat hij voelde zijn veto uit te moeten spreken.
Nogmaals. Mandelblit beroept zich niet op de wet om zijn positie te ondersteunen, want hij geeft toe dat de wet aan Ohana's kant staat. Mandleblit gaat zelfs zover dat hij erop wijst dat de procureur-generaal alleen wordt geraadpleegd over dergelijke benoemingen, terwijl in andere gevallen de procureur-generaal expliciet verplicht is de benoeming goed te keuren.
Ik beweer niet te weten hoe de Hoge Raad over deze zaak gaat oordelen. En dat schrijf ik met een zeer bezwaard hart.
Maar ik weet wel dat procureur-generaal Avichai Mandelblit de minister van Justitie Amir Ohana een uiterst eenvoudig voorbeeld heeft gegeven van hoe Mandelblit zijn gezag overschrijdt. Als het Hooggerechtshof het standpunt van Mandelblit steunt, zal dit zeker het argument versterken dat er hervormingen nodig zijn om de rechtsstaat te herstellen.
Bron: IMRA - Thursday 19 december 2019 Weekly Commentary: No Lacunas For AG Mandelblit