#

In deel één van dit artikel hebben we naar het Jeruzalem Verbond gekeken en gekeken naar enkele van de dingen wat het daadwerkelijk zegt en waarom die dingen belangrijk zijn. We zagen dat het Jeruzalem Verbond een document is dat in 1992 werd opgesteld ter ere van de 25e verjaardag van de overwinning van Israël in de Zesdaagse Oorlog, toen zij voor het eerst in tweeduizend jaar de controle over Jeruzalem overnamen. Dit document verklaart Jeruzalem officieel tot de hoofdstad van het Joodse volk van Israël, en tot de heilige stad van het Joodse volk. Het bevestigt de eeuwige banden van de Joden met de stad, maar tegelijkertijd verwelkomt het ook andere bevolkingsgroepen met hun verschillende religies om naar Jeruzalem te komen om hun goden te aanbidden op hun heilige plaatsen, vlak naast de Joden, die de enige ware God aanbidden. Het herhaalt ook nadrukkelijk dat de Israëlische regering de veiligheid en heiligheid van de heilige plaatsen van die andere godsdiensten wettelijk heeft gegarandeerd.

Sinds 2013 presenteert een groep genaamd Israël365 op Jeruzalemdag aan de burgemeester van Jeruzalem een papieren versie van het Jeruzalem Verbond met de handtekeningen van mensen uit de hele wereld. Het meest recente exemplaar droeg 216.168 handtekeningen van mensen in meer dan 100 landen. Een paar mensen in de wachtersgemeenschap zijn begonnen met het opmerken van dit verbond. Sommigen speculeren dat het Jeruzalem Verbond het "verbond met velen" zou kunnen zijn, waarover de profeet Daniël in Daniël 9:27 sprak, het verdrag dat door de Antichrist zal worden bevestigd en uiteindelijk de Grote Verdrukking zal starten.

En het was op dat moment dat ik besloot om mijn twee centen in het zakje te gooien - dit is cent nummer twee.

Het eerste wat ik nu wil doen is het verdrag van Daniël 9:27 zelf onder de loep nemen om vast te stellen wat de Schrift ons daarover vertelt. Een van de redenen dat ik me daartoe genoodzaakt voel, is dat veel mensen (inclusief deze schrijver) soms aannames over dit verdrag hebben gedaan die niet expliciet in de Schrift staan. Daarom wil ik eens goed kijken naar wat we over dit verdrag kunnen zeggen op basis van de tekst van Daniël 9, en wat we er redelijkerwijze van mogen aannemen op basis van andere passages uit de Schrift.

Ik wil ook ingaan op het idee dat het Jeruzalem Verbond in feite het verdrag van Daniël 9:27 is, en ik wil een paar mogelijke manieren aangeven waarop de weg naar Daniël 9:27 kan worden uitgestippeld met betrekking tot verschillende elementen van het eindtijdscenario, waaronder relevante joodse eschatologische verwachtingen.

Het verbond met velen

Zoals u ongetwijfeld weet, is een van de belangrijkste profetische Schriftgedeeltes in de hele Bijbel aantoonbaar Daniël 9:24-27 is, soms ook wel de profetie van Daniëls 70 Weken genoemd, of zoals ik het graag noem, de Rosetta-Steen van de Bijbelse profetie. Deze passage geeft ons het algemene kader van Gods profetische programma voor Israël; en hoewel het niet specifiek gericht is op de Kerk, kan het Kerktijdperk netjes en logisch in dit kader worden opgenomen als we goed begrijpen en interpreteren wat Daniël schreef.

Hoewel we ons in de eerste plaats op slechts één regel ervan zullen richten, is hier de hele profetie, ter referentie:

Voor een goed begrip en interpretatie... slechts weinig passages uit de Schrift zijn meer aan een exegetisch onderzoek onderworpen dan deze, en slechts weinig passages hebben aanleiding gegeven tot een grotere hoeveelheid interpretatieve speculaties (met mogelijk een uitzondering van de Gettysburg van de Evangeliën - de Eindtijdrede in Matteüs 24-25).

Bijvoorbeeld, zo vertelt vers 26 ons duidelijk dat na het einde van de 69e week, Christus gekruisigd zou worden. Sindsdien is de profetische klok van Israël gestopt, omdat God zich heeft gericht op de opbouw van het lichaam van Christus, en hij is bijna tweeduizend jaar stilgezet omdat we met spanning het einde van het kerktijdperk afwachten en het begin van de 70e week waarin God zijn aandacht weer op zijn volk Israël zal richten.

Maar er zijn gerespecteerde bijbelgeleerden die ons vol vertrouwen verzekeren dat er geen enkele kloof bestaat tussen de 69e en 70e week, ondanks het feit dat Daniël duidelijk zegt dat Christus na de voorafgaande 69 weken gedood zou worden - niet in de 69e week, of in de 70e week. Dat wil zeggen, er is duidelijk een leemte in de tekst gesuggereerd. De 69e week eindigde op de dag dat Jezus op de eerste Palmzondag op de rug van een ezel Jeruzalem binnenreed en door mensenmassa's werd geprezen als de Messias; enkele dagen later werd Hij "afgesneden" en de 70e week is nog steeds niet begonnen, omdat de gebeurtenis die het met beginnen nog niet heeft plaatsgevonden. Daar is de kloof, OK? En er zijn nog andere zulke profetische gaten in de Schrift, dus de profetie van Daniël is zeker niet uniek in dit opzicht.

Er zijn ook gerespecteerde bijbelgeleerden die ons vol vertrouwen verzekeren dat het "hij", dat in vers 27 wordt genoemd ("En hij zal het verbond bevestigen..."), niemand anders is dan Jezus zelf, niet een of andere snode soort van toekomstige "Antichrist". Om dit te doen moeten ze natuurlijk exotische grammaticale argumenten verzinnen over voornaamwoordelijke verwijzingen en antecedenten die indruisen tegen zowel het gezond verstand als de gevestigde praktijk.

En er zijn ook gerespecteerde bijbelgeleerden die ons vol vertrouwen verzekeren dat het verbond waarover in vers 27 gesproken wordt, niets anders is dan het Nieuwe Verbond dat de Zoon van God met Israël heeft gesloten door zijn kruisdood, zeker niet een of ander toekomstig "verdrag" dat deze vermeende "Antichrist" zal bevestigen met "de velen", dat duidelijk naar ons allen, christenen, of naar de mensen die in dat verbond zijn ingeënt, moet verwijzen.

Zodra u het feit ter sprake brengt dat wij de vaten van de vervulling van Daniëls profetie in de gaten houden, zullen zulke mensen u op de rug kloppen en met een neerbuigende grijns hun hoofd schudden en zeggen:

Nee nee nee nee nee, dat is allemaal voorbij, zie je het niet. Het was allemaal klaar en gedaan tweeduizend jaar geleden, dus genoeg met al die lege batterijtjes over die enge "Verdrukking" die aan de horizon opdoemt en deze waanzin over de "Opname" en zo verder. Waarom gaan we niet met het programma aan de slag en helpen we Christus' koninkrijk nú op te bouwen, zodat Hij op een mooie dag in dat kant en klare kan terugkomen om erover te heersen. Dat is een goeie.

En zo gaat het verder. Maar er zijn anderen (glorie aan God) die erop staan om de Bijbel te behandelen alsof God zegt wat Hij bedoelt en bedoelt wat Hij zegt, en die begrijpen dat de Bijbel zo letterlijk moet worden geïnterpreteerd als de context en het gezond verstand toelaat - en dat is precies hoe de Heilige Geest bedoelt om de Schrift te lezen. Ze zijn niet bang om het Woord van God op het eerste gezicht te nemen, zolang het maar zinvol is om dit te doen. De volgende opmerking van Precept Austin vat het samen:

Met die frisse gedachte in het achterhoofd gaan we eens kijken naar waar we kwamen om te kijken, wat het eerste deel van vers 27 is:

Laten we één sleutelwoord tegelijk nemen, en ik ga het woord "verbond" tot het laatst bewaren.

Zoals ik zojuist al aangaf, vereisen de normale regels van de grammatica dat het voornaamwoord "hij" verwijst naar de dichtstbijzijnde individu dat wordt genoemd, namelijk de "vorst die zal komen", die we verstaan als de man die bekend staat als de Antichrist (en niet de Messias die daarvóór werd genoemd). Dat is dus geen probleem... althans niet voor mensen die zich aan de regels van de grammatica willen houden.

Het woord vertaald met "bevestigen" is een vorm van het werkwoord gabar (groot, machtig, sterk, en impliciet om te overwinnen of arrogant om te handelen; te bevestigen; om sterker te zijn of te versterken), en het eerste om op te merken is dat dit woord niet het woord is dat normaal gesproken gebruikt wordt wanneer twee mensen, landen, enz. een verbond sluiten in de normale zin. Als dat het geval was geweest, zou er een vorm van het werkwoord karath gebruikt zijn, wat letterlijk betekent "af te snijden". Met andere woorden, in het Hebreeuws "snijd" je een verbond af. Maar dat is niet wat hier gebeurt.

Uit een eenvoudige lezing van de tekst blijkt dat de Antichrist "bevestigt" of "versterkt" of, zo u wilt, "krachtdadig implementeert" een reeds bestaand verdrag, in plaats van een verbond te "sluiten" op de gebruikelijke manier.

"De velen" in deze specifieke context verwijst naar de Joden of Israël - niet 'de vele' landen die betrokken kunnen zijn bij het verdrag (en zeker niet 'de vele' mensen die het Jeruzalem Verbond ondertekenden). Daniël gebruikt nog drie andere keren precies hetzelfde woord (Dan. 11:33, 39; 12:3) en het verwijst altijd naar Joden, en er is geen dwingende reden om aan te nemen dat het hier in hoofdstuk 9 een heel andere betekenis heeft.

Het woord als "week" vertaald in deze hele passage (een vorm van shabua) is een woord dat kan verwijzen naar een periode van zeven dagen of zeven jaar, waarbij de context het vrij duidelijk maakt welke betekenis bedoeld is (in dit geval jaren). Dat levert dus geen problemen op.

Er zijn geen offers en offeranden aangeboden in Jeruzalem vandaag. Waarom? Omdat er is geen tempel.

Ten slotte is het woord "verbond" vertaald als een vorm van berith (verbond, verdrag, overeenkomst, alliantie), en is het normale woord dat gebruikt wordt voor vrijwel elk type verbond, dat in totaal 284 keer in het Oude Testament voorkomt. Geen grote verrassingen om dit te ontdekken.

Merk echter op dat er weinig is gespecificeerd over de precieze aard van het verbond. Veel bijbelstudenten hebben de neiging om er als een "vredesverdrag" naar te verwijzen, maar ze begrijpen dat dit idee uit een context komt die verder gaat dan deze passage zegt (zoals we zullen zien). Er is echter iets opmerkelijks.

"...en in het midden van de week zal hij het offer en de offerande doen ophouden..."

Wacht eens even... welk offer en welke offerande? Er worden vandaag de dag in Jeruzalem geen offers en offerandes meer gebracht. Waarom? Omdat er geen tempel is. Daarom. Je hebt een tempel nodig om het Levitisch offersysteem te herstellen. Geen tempel, geen offers. Vindt u het niet een beetje vreemd dat Daniël onmiddellijk na het noemen van het verdrag dat de Antichrist met Israël zal bevestigen, plotseling een verwijzing naar een heropgericht offersysteem zou laten vallen? Helemaal los van de helderblauwe lucht als het ware? Hmm...

Aan de andere kant, als dat verdrag in feite verantwoordelijk was voor de herinstelling van dat offersysteem (wat een herbouwde tempel vereist), dan leest het hele vers op een volstrekt logische en eenvoudige manier:

De Antichrist bevestigt een verdrag met Israël dat een bepaling bevat die de bouw van de Derde Tempel toestaat, evenals de herinstelling van het bijbehorende offersysteem. Maar dan zorgt hij ervoor dat de offers en offerandes om de een of andere reden in het midden van de zeven jaar stoppen.

De rest van het vers verwijst naar de Antichrist die de tempel ontheiligt in een gebeurtenis die bekend staat als de gruwel der verwoesting, die het begin markeert van de Grote Verdrukking in het midden van Daniëls 70e Week. De valse profeet zal van de mensen verlangen dat ze het beeld van de Antichrist aanbidden, de Joden zullen hem afwijzen en zich realiseren dat ze bedrogen zijn, en de man van Satan zal een moorddadige achtervolging tegen hen lanceren die de Holocaust om de Joden voor eens en voor altijd uit te roeien, in het niet zal doen vallen, in Satans laatste poging om de Joden uit te roeien (zie ook Openb. 13:11-15).

Ik wil hier niet te ver gaan, want veel van dit alles is voor velen van jullie die dit lezen al vertrouwd terrein. Maar de clou is dat ik geloof dat we met een hoge mate van vertrouwen kunnen stellen dat vers 27 ons vertelt dat het verdrag een bepaling zal bevatten die Israël in staat zal stellen om hun langverwachte Derde Tempel te bouwen, evenals het offersysteem te herstellen. De tempel was het kloppende hart van Israël en de Joden hebben er al tweeduizend jaar naar verlangd, op een manier waar maar weinig groepen mensen ooit naar hebben verlangd.

OK, dus dit is wat we tot nu toe weten over dit verdrag, alleen al uit Daniël 9:27:

Is er nog iets anders dat we over dit verdrag kunnen achterhalen uit andere passages van de Schrift?

Ik heb er al eerder over geschreven, maar merk op dat de profeet in Jesaja 28 een oordeel velt over Efraïm, die in deze context het Noordelijke Koninkrijk vertegenwoordigt, en zegt:

De 10 stammen van het Noordelijke Koninkrijk waren dik en brutaal geworden, en hadden een dwaas verdrag met Egypte gesloten waarvan zij geloofden dat het hen zou beschermen tegen de Assyriërs die in het noorden opdoemden. God vertelt Israël die hond niet weggejaagd zal worden en dat ze aangevallen zullen worden.

En ze werden aangevallen.

Maar zoals veel oudtestamentische profetieën, vooral die over Israël, was er een vervulling op korte termijn om de waarheid van de woorden van de profeet te bevestigen, maar er is ook een toekomstige eschatologische vervulling - en ik ben ervan overtuigd dat dit ook hier het geval is.

Net zoals het Noordelijke Koninkrijk zijn vertrouwen heeft gesteld in de leugens van de boze mensen over vrede en veiligheid in plaats van hun vertrouwen te stellen in de machtige arm van hun God, zien we dat Israël uiteindelijk hetzelfde doet met de Antichrist, vertrouwend op een verdrag dat Hij met hen bevestigt voor hun vrede en veiligheid, in plaats van te vertrouwen op God zodat Hij hen kan zegenen en beschermen.

Het is mij duidelijk dat het verdrag van Daniël 9:27 de eindtijdvervulling is van deze profetie van Jesaja, en het zal net zo goed een "verbond met de dood" en een "overeenkomst met de hel" zijn, en in wezen om dezelfde redenen als het verdrag van het Noordelijk Koninkrijk 2700 jaar geleden dat was. Het verdrag van Daniël 9:27 zal Israël misleiden, zodat ze geloven dat ze een duurzame vrede hebben bereikt met landen die hun vernietiging zoeken en die hen uiteindelijk zullen aanvallen.

En ze zullen worden aangevallen.

(Zoals we zullen zien, ben ik echter geneigd te geloven dat deze aanval niet noodzakelijkerwijs de aanval is die in Ezechiël 38-39 wordt beschreven.)

Merk op hoe de formulering van de verzen 1-2 duidelijk spreken over het einde van de tijd. Hoewel Israël de laatste twee millennia een aantal keren verdeeld is geweest, zijn de Joden terug in hun land om te blijven (Amos 9:15) en ik geloof dat er een laatste eschatologische vervulling van deze profetie is die haar vervulling zal vinden in de bevestiging van het verdrag van Daniël 9:27.

Met andere woorden, ik geloof niet dat de huidige, maniakale, doelbewuste drang naar een tweestatenoplossing er per ongeluk is.

Of wat de aandacht afleidt wat dat betreft. De Palestijnen en andere belangrijke regionale Arabische spelers maken steeds duidelijker dat ze niets minder dan een onafhankelijke Palestijnse staat met Oost-Jeruzalem als hoofdstad zullen accepteren, ondanks alle glanzende economische voordelen en stimulansen die Jared Kushner onlangs in Bahrein heeft beloofd. En als Trump de goederen niet levert in zijn zogenaamde Deal of the Century (en op dit moment ben ik er 99 procent zeker van dat hij dat niet zal doen), dan hebben de Palestijnen aangegeven dat ze volledig bereid zijn om hun twee-staten show naar de Verenigde Naties te zullen brengen, waar ze geen gebrek aan sympathieke oren zullen vinden.

Mijn punt is dat ik er vast van overtuigd ben dat Israël nog een laatste keer verdeeld zal worden, en ik geloof dat Israël nog een laatste keer zal toegeven in een wanhopige poging om hun tempel en de ongrijpbare vrede waar ze achteraan zitten (en misleid zal worden om te geloven dat ze dit in het verdrag van Daniël 9:27 zullen krijgen). Maar dat roept de vraag op:

Vr. Zal dit dan het verdrag van Daniël 9:27 zijn dat de tweestatenoplossing creëert?

Ik geef toe dat het voor mij niet erg moeilijk is om me voor te stellen dat de schepping van een tweestatenoplossing wordt gedaan door middel van een aparte overeenkomst, een overeenkomst die verschilt van het verdrag van Daniël 9:27. Ik kan het me zo voorstellen. Maar het is voor mij niet echt zinvol.

Ten eerste zegt Daniël dat de Antichrist één verdrag zal bevestigen, niet twee verdragen. Niet een reeks verdragen die verschillende dingen bereiken: één verdrag. Dat is niet bepaald een rokend geweer, maar het idee van meerdere verdragen dwingt ons om dingen in de Schrift te lezen die er niet zijn.

Eén ding dat me echter stoorde, is dat de verdeling van het land Israël op het eerste gezicht niet "messiaans" lijkt te zijn. Ik bedoel, de Joden verwachten dat met de Messias Israël weer op de voorgrond treedt; en een tweestatenoplossing lijkt daartegenover te staan. Maar dat zijn dingen die nog steeds op volle toeren draaien, dus alles wat ik kan zeggen, is dat de Mashich een serieus overtuigend individu moet zijn - en dat is hij ook.

Maar ik geloof dat er meer aan de hand is dan dat. Overweeg dit eens: Als niet-Joodse christenen is het voor ons bijna onmogelijk om ons voor te stellen hoe diep het verlangen dat door de aderen van de Joden loopt, is om de tempel weer op te bouwen. Zoals ik al zei, de tempel was het kloppende hart van Israël, en ze zijn er al bijna tweeduizend jaar van beroofd.

Maar nu... de voorspelde heroprichting van Israël als natie is meer dan 70 jaar geleden, en de voorspelde heroprichting van hun geliefde hoofdstad Jeruzalem is meer dan 50 jaar geleden, en de Joden krijgen honger.

En die honger is naar een tempel, en het bereikt een koortshoogte.

Maar vergis je niet: de Israëlische premier Benjamin Netanyahu wil geen tweestatenoplossing. De meeste Israëlische burgers willen geen tweestatenoplossing. Waarom zouden ze dat in hemelsnaam doen? Ze zouden krankzinnig moeten zijn om een tweestatenoplossing te willen (óf dat, of enthousiaste kijkers van CNN). De Palestijnen bewijzen dat ze moordzuchtige maniakken zijn die kwijlend uit zijn op de vernietiging van Israël en de moord op zoveel mogelijk onschuldige Joodse burgers als menselijkerwijs mogelijk is, en je verwacht dat Joden geloven dat een mooi stuk papier daar verandering in zou brengen? Echt waar?

Maar als je hen een kans zou bieden om de Derde Tempel te bouwen... dat zou de dingen veranderen. Satan weet dat als hij de tempel voor hun neus hangt, de Joden met bijna alles zullen instemmen - inclusief het verdelen van hun land met hun vijanden die alleen hun vernietiging zoeken. En ik geloof dat ze precies dat zullen doen voor broze beloften van vrede op een waardeloos stuk papier dat het verdrag van Daniël 9:27 zal worden genoemd - maar het zijn broze beloften van vrede op een waardeloos stuk papier dat hen in staat zal stellen tot...

DE TEMPEL BOUWEN!

In de harten en geesten van de Joden zal Israël na tweeduizend jaar van lijden en vervolging werkelijk weer Israël zijn. Na twee millennia lang tegen de tanden geschopt te zijn, zullen de Joden eindelijk het laatste stukje van de puzzel bezitten, en de eerste tastbare stap naar hun langverwachte koninkrijk en de door God gewijde wereldheerschappij - de Derde Tempel! Met dank aan... u raadt het al: de Messias!

Het is volkomen logisch dat de Joden een aantal offers zullen moeten brengen om hun tempel te krijgen. Ze zullen moeten instemmen met sommige dingen waar ze zich niet helemaal prettig bij voelen - en om te zeggen dat de tweestatenoplossing in die categorie valt, is een understatement. Maar de vijanden van Israël weten heel goed (net als Satan) dat de tweestatenoplossing slechts een tussenstap is naar de vernietiging van Israël, aangezien de grenzen van vóór 1967 Israël hen zeer kwetsbaar maken, ondanks alle hoogdravende beloften van vrede en veiligheid. Maar voor de Derde Tempel...?

Waar tekenen we?! (hijg....hijg...)</p>

Ik geloof dat het dwingen van Israël om een pijnlijke verdeling van hun land te accepteren ten voordele is van een kluwen van eeuwige Arabische vluchtelingen die Israël en het Joodse volk haten en die hun verwoesting gezworen hebben, en dat is waar de tempel-gerelateerde bepaling van het verdrag van Daniël 9:27 allemaal om draait. Het is volkomen logisch. Anders krijgt Israël in principe een gratis lunch - hun tempel, vrede en veiligheid... waarvoor? Omdat de Arabieren een stel aardige jongens zijn? Nauwelijks.

Het punt is dat ik sterk geneigd ben om te geloven dat het verdrag van Daniël 9:27 de parameters zullen bevatten voor een tweestatenoplossing, die de eschatologische vervulling van Joël 3:2 zal zijn.

Is het Jeruzalem Verbond het verdrag van Daniël 9:27?

Ik denk dat het op dit moment overduidelijk is dat een zorgvuldig onderzoek van wat het Jeruzalem Verbond zegt (zie deel één) en wat het verbond van Daniël 9:27 inhoudt en wat het verbond bijna zeker met zich mee zal brengen (zie het bovenstaande), dit idee weg blaast. Ik zie niet eens in waar er echt zoveel te bespreken valt.

Het Jeruzalem Verbond doet niets wat het verdrag van Daniël 9:27 zal doen. Nu, ik denk dat als je echt wilde, dat je kon zeggen dat het Jeruzalem Verbond een "verbond met de dood" en een "overeenkomst met de hel" is, omdat het openlijk de aanbidding van valse goden op de Tempelberg huisvest - dat zal ik je nageven. Maar zelfs als het Jeruzalem Verbond zeven jaar lang stand zou houden, zou het nog steeds niet het verdrag van Daniël 9:27 zijn, en zelfs dat heeft weinig zin. Alsof ze een overeenkomst gaan sluiten om Jeruzalem te erkennen als de hoofdstad van Israël, met de bepaling dat het aan het eind van de zeven jaar niet meer zo erkend wordt? Kom op.

Er is geen tempel, geen offers, geen offergaven, geen vrede, geen veiligheid, geen verdeling van het land... niets.

Ik vermoed dat velen van jullie dat al die tijd al wisten, maar ik wilde dit artikel toch uitwerken omdat ik denk dat het de moeite waard is om eens goed naar Daniël 9:27 te kijken en meer grip te krijgen op wat er de komende dagen in de pijplijn zit als het profetische scenario stolt in zijn door God gewijde vorm.

Begrijp me nu alsjeblieft niet verkeerd. Ik wil niet klinken alsof ik afwijzend sta tegenover het Jeruzalem Verbond, of tegenover mensen die het idee zouden kunnen hebben dat dit het verdrag van Daniël 9:27 zou kunnen zijn. Dat is niet mijn bedoeling.

Het Jeruzalem Verbond is geen onbelangrijk document.

Zoals ik in deel één zei, verklaart het Jeruzalem Verbond officieel en bijbels dat Jeruzalem de eeuwige hoofdstad van Israël is - het is de heilige stad van het Joodse volk, en zet een uitroepteken bij de Joden over de aanspraak daarop. Israël is Gods land en Jeruzalem is Gods stad, en dus is zo'n claim geen onbeduidende zaak.

Maar het is gewoon niet het verdrag van Daniël 9:27, dat is alles. Sorry, jongens.

En wie weet? De Antichrist zou het Jeruzalem Verbond onderweg kunnen erkennen. Waarom niet? Maar zelfs als hij dat niet doet, denk ik dat het heel goed mogelijk is, dat een of meer van de kernideeën van het Jeruzalem Verbond hun weg zullen vinden naar het Verdrag van Daniël 9:27. Op dit punt kunnen we alleen maar speculeren over hoe de status van Jeruzalem zal worden behandeld, maar het zal vrijwel zeker op de een of andere manier geïnternationaliseerd worden. Wie weet... misschien zal Israël een speciale vorm van erkenning of "quasi-soevereiniteit" over Jeruzalem worden verleend om haar historische en inherente Joodse identiteit te erkennen op een manier die de Joden zal kalmeren, maar waarbij andere volkeren in staat zullen zijn om het in enige politieke en/of religieuze zin op te eisen, zoals de Palestijnen met Oost-Jeruzalem als hun hoofdstad en moslims in het aanbidden op de Tempelberg. Niemand kan met vertrouwen zeggen welke vorm de details zullen aannemen, maar de diplomatieke mogelijkheden zijn legio.

En als het erop aankomt, is het ook mogelijk dat de Joden de kogel door de diplomatieke status van Jeruzalem jagen in ruil voor hun tempel en voor vrede en veiligheid, het Jeruzalem Verbond of niet.

Aan de andere kant ben ik er 100 procent zeker van dat het deel van het Jeruzalem Verbond over het officieel en wettelijk toestaan van andere religies om in hun heilige plaatsen op de Tempelberg te aanbidden, zal worden opgenomen in het Verdrag van Daniël 9:27 (indien niet erkend zoals in het Jeruzalem Verbond zelf). In feite zal dit waarschijnlijk worden onderstreept en benadrukt. Ik geloof dat dit een deel van de prijs is die de Joden uiteindelijk zullen betalen om hun tempel te krijgen, die naar mijn persoonlijke mening uiteindelijk vlak naast de Rotskoepel zal worden gebouwd. En als de tempel voltooid is, zal de Tempelberg een van de grootste cults van de eenentwintigste eeuw worden - het zal het ultieme beeld worden van tolerantie, inclusie en diversiteit.

Eén Mashiach of twee?

Voordat we het hebben over een paar mogelijke manieren waarop de gebeurtenissen rond het verdrag van Daniël 9:27 zich kunnen afspelen, is het belangrijk om enig begrip te krijgen van wat de Joden verwachten op het gebied van eschatologie. (Ik schreef vier jaar geleden iets over dit onderwerp, maar het is zeker de moeite waard om het nog eens te bekijken.)

Zij, niet wij: Het is van cruciaal belang om te begrijpen dat Joodse eindtijdverwachtingen van groot belang zijn - ongeacht hoe bijbels verkeerd geïnformeerd en misleid ze in werkelijkheid kunnen zijn - eenvoudigweg omdat zij het zijn die hier zullen zijn om vorm te geven aan hoe het eindtijdsscenario zich afspeelt, niet de Kerk.

Ik wou dat ik een sjekel kreeg wanneer elke keer als ik luisterde naar een oprechte leerling van de Bijbel, en zijn ideeën uiteenzette over hoe zij zich het eindtijdsscenario inbeelden, en ik in mijn hart wist dat het een absolute ravage was, omdat ze geen idee hadden van wat de Joden verwachtten, en dat het dus nooit zo zou gaan, niet in een miljoen jaar. Denk er dan aan:

De schijnwerper is gericht op de Joden, die misleid zullen worden door leugens en hun eigen verkeerde verwachtingen. De Gemeente zal het podium al verlaten hebben.

Een fascinerend ding dat ik tijdens het lezen van dit artikel ontdekte, is het feit dat de geloofssystemen van het Joodse volk in sommige opzichten structurele overeenkomsten vertonen met die van de huidige kerk. Ik weet dat dat een beetje raar klinkt, dus sta me toe om dat uit te leggen.

Er is vandaag de dag een enorme variatie in het Joodse geloof, die voor een groot deel te wijten is aan de verwoesting van de tempel in het jaar 70, die de doodsklok betekende voor het jodendom zoals het in het Oude Testament bestond. In de volgende eeuwen werd het jodendom in wezen opnieuw uitgevonden door het opnemen van vrachtwagenladingen met meningen en leringen van legioenen rabbijnen en verschillende joodse geleerden in de Talmoed, en sinds die tijd hebben zich binnen het jodendom talloze groepen gevormd die zeer uiteenlopende opvattingen hebben over zowel de Tenach als de Talmoed.

Ten eerste, met betrekking tot de algemene profetische interpretatie, lopen de Joden over het algemeen langs een spectrum dat verrassend veel lijkt op dat van het christendom in het algemeen. Men zou dit spectrum kunnen onderverdelen in drie brede banen, die we (a) fundamentalistisch, (b) gematigd en (c) seculier zouden kunnen noemen.

(a) In de fundamentalistische groep, heb je Joden die geloven dat de Bijbel goddelijk geïnspireerd is, en zo het gewicht van goddelijke autoriteit draagt. Zij geloven dat de Bijbel in zijn oorspronkelijke vorm foutloos is en dat de profetieën van de Bijbel zo letterlijk moeten worden geïnterpreteerd als het gezond verstand en de context dat toelaten. Zij geloven dat apocalyptische profetieën specifiek van toepassing zijn op de eindtijd, en daarom hebben zij de neiging om zich actief te richten op de profetie van de Bijbel en gretig te anticiperen op de vervulling daarvan.

(b) In de gematigde groep zijn er Joden die geloven dat de Bijbel geschreven is door mensen, misschien in sommige delen geïnspireerd of "beïnvloed" door God. Ze staan er dus niet op dat de Bijbel foutloos of "goddelijk geïnspireerd" is en hebben de neiging om de profetieën van de Bijbel te zien als iets dat niet bedoeld is om te letterlijk genomen te worden en niet noodzakelijkerwijs te verwijzen naar toekomstige gebeurtenissen. Sommige Joden in deze groep zien de profetieën van de Bijbel als al vervuld in de geschiedenis (preteristen, ik kijk naar u), en als gevolg daarvan heeft de profetie de neiging om een ondergeschikte plaats in hun religieuze leven in te nemen, terwijl de morele leer van de Bijbel wordt benadrukt.

(c) De seculiere groep bestaat uit Joden die de Bijbel als een belangrijk, geliefd, zelfs majestueus boek zouden kunnen beschouwen, dat gelezen zou moeten worden, maar zeker niet als een boek dat niet foutloos is, of goddelijk geïnspireerd. Zij hebben de neiging om profetie te zien als iets dat allegorisch geïnterpreteerd moet worden, zo niet als helemaal afgedaan als een verzameling van verhalen - mythen - die op zijn best een literaire of mogelijk allegorische betekenis hebben.

Het spijt me, maar klinkt dit niet allemaal bekend in de oren? Dat zou zo moeten zijn, omdat het absoluut het volgende vastlegt: (a) de vasthoudende Kerk van wedergeboren gelovigen die reikhalzend uitkijken naar de vóór-de-verdrukking-Opname, (b) de sociaal relevante Kerk van het beste leven nu, en (c) de afvallig geworden bedrijfsmatige kerk, waar waarschijnlijk ook de rooms-katholieken deel van uit maken (en het kostte me een tijdje voor mezelf om uit te spreken dat ik het woord "kerk" hier met een kleine letter "k" moest spellen).

Voor zover deze verschillende lagen van het Joodse volk geloven, moet je begrijpen dat de joodse eschatologische overtuigingen zich rond één belangrijk onderwerp centreren:

De Messias

Het draait allemaal om de Mashiach - de man waarvan veel Joden verwachten dat hij Israël weer op de voorgrond zal laten optreden, en een wereldprimeur zal laten worden, naast verschillende andere prestaties in het messiaanse gegoochel. Het gaat allemaal om de Messias.

Messias gerucht: Wanneer zal hij komen? Onder welke omstandigheden zal hij komen? Wie zal het zijn? Hoe zal hij er uitzien? Wat zal hij doen? Hoe zal hij het doen? Kunnen gewone Joden zijn komst op de een of andere manier bespoedigen, en zo ja, hoe? Zullen er één of twee Messiassen zijn? Zal hij een militaire leider zijn, een politieke leider, of beide? Moeten we verwachten dat de Zoon van Jozef eerst komt, gevolgd door de Zoon van David? Of zal er maar één Messias zijn, beide tot één Messias opgerold?

En het gaat maar door, en het debat woedt al meer dan twee millennia lang. Merk echter op dat het voor veel Joden niet om een persoonlijke Messias gaat, maar om het messiaanse tijdperk dat zal worden ingehuldigd, met of zonder zo'n verheven persoon. Sommige Joden geloven dat messiaanse profetieën in het Oude Testament spreken van een messiaanse periode of "Gouden Eeuw" in plaats van een individu dat zo'n tijdperk zal inluiden - een tijdperk dat gelovigen met bijbelse kennis onmiddellijk zouden herkennen als het Duizendjarige Rijk onder de heerschappij van de echte Messias Jezus Christus.

Net zoals de meeste Joden in drie brede groepen kunnen worden verdeeld in termen van hun algemene houding ten opzichte van de interpretatie van profetie, kunnen zij in vier brede groepen worden verdeeld in termen van hun opvattingen over de Messias en het messiaanse tijdperk, en zij zijn (a) Orthodox, (b) Conservatief, (c) Hervormend, en (d) Reconstructionist.

(a) Orthodoxe Joden zijn onder andere de ultra-orthodoxe "zwarte-hoeden" met die de lange zwarte jassen en zwarte hoeden dragen en lange gekrulde bakkebaarden en die in wezen niets anders doen dan de Tenach en de Talmoed bestuderen, naast degenen die even toegewijd zijn aan de studie van de Tenach en de Talmoed, maar wiens levenswijze meer geïntegreerd is in de seculiere samenleving.

Orthodoxe Joden zijn de meest fundamentele van alle Joden, en zij geloven dat de Tenach en de Talmoed (de geschreven en de mondelinge wet) beide goddelijk geïnspireerd zijn en strikt moeten worden nageleefd. Zij hebben de neiging om profetie letterlijk te interpreteren en geloven dat de Messias op een bepaald moment in de toekomst zal verschijnen en zal beginnen met het herstel van Israël op zijn bijbelse profetische plaats als de vooraanstaande natie op aarde, en dat hij zich bekend zal maken door de dingen die hij doet - namelijk het herbouwen van de tempel, het weer opbouwen van de vrede in Israël, het terugbrengen van de Joden naar Israël, het weer bijeenbrengen van Israël tot een gerespecteerde natie in de wereld, het verspreiden van kennis van de Thora over de hele wereld, enz.

Trouwens, van alle dingen die de Joden van de Messias verwachten, is de bouw van de tempel het meest in het oog springend van alle dingen die de Joden van de Messias verwachten. Dit is hetgeen tastbaar is. Hij is zwart-witte - baksteen en cement. Of er is een tempel, of er is geen tempel. Je kunt die niet intekenen. Omgekeerd schreef de twaalfde-eeuwse joodse geleerde Maimonides (Rambam), een beroemd schrijver, dat wanneer iemand langskomt die de tempel met succes herbouwt, dan is hij de Messias met absolute zekerheid. Met andere woorden:

De houding van de orthodoxe Joden ten opzichte van de Messias en het messiaanse tijdperk is over het algemeen in overeenstemming met de leer van Maimonides, die ook schreef:

Zijn alle profetieën over de Messias allegorisch? Nou, natuurlijk zijn ze dat, jij domoor! Allegorie, voor ieder van hen. Met andere woorden, ze kunnen zo worden geïnterpreteerd dat ze van alles onder de zon kunnen betekenen, behalve van wat ze duidelijk zeggen. Anders zou het voor Joodse rabbijnen onmogelijk zijn geweest om passages weg te wissen zoals die van Jesaja 53, Psalm 22 en nog ongeveer 40 andere.

Dus in feite - de Joden hebben in principe twee keuzes voor een dergelijke passage:

1. Allegoriseer het tot het kon verwijzen naar een paarse krokodil genaamd Barney, óf
2. Scheur het eruit.

Hé, niet lachen... er zijn in de geschiedenis rabbijnen geweest die dat tweede eigenlijk wilden doen.

Orthodoxe Joden geloven dat de Messias een echte man zal zijn, die op een bepaald moment in de toekomst zal komen om Israël weer een prominente plaats te geven onder de naties van de wereld, de Joden in de diaspora zal beïnvloeden om terug te keren naar Israël, om de Torah vanuit Jeruzalem te verspreiden, om de Derde Tempel te bouwen, en om een tijdperk van vrede, voorspoed en gerechtigheid in te luiden (en ze geven al snel toe dat dit enige tijd zal duren). Natuurlijk, veel Joden voegen toe en halen weg aan deze lijst, naar eigen smaak, maar dit is de vrij gemiddelde taakomschrijving voor de Mashiach.

(b) Conservatieve Joden zijn het over het algemeen eens met veel van het bovenstaande, maar veel conservatieve Joden zien de messiaanse profetieën als een verwijzing naar het messiaanse tijdperk zelf, en niet noodzakelijkerwijs als een echte persoon. Conservatieve Joden geloven meestal dat mensen vrij zijn om hun eigen persoonlijke speculaties over de Messias en het messiaanse tijdperk vorm te geven.

(c) Hervormde [Reform] Joden zijn veel meer geneigd om te geloven in het messiaanse tijdperk zonder een persoonlijke Messias.

(d) Reconstructieve Joden verwerpen volmondig het idee dat God ofwel een persoonlijke Messias of een Messias-tijdperk kan of zal sturen, maar onderwijzen dat de mens door zijn eigen inspanningen een dergelijk tijdperk van vrede en voorspoed tot stand kan brengen.

Voor de rest van dit artikel zullen we alleen ingaan op de opvattingen van de eerste groep, de orthodoxe Joden. Deze opvattingen komen vaker voor dan die van andere groepen (en ze zijn duidelijk relevant voor dit artikel).

Sommige orthodoxe Joden geloven ook in de toekomstige komst van twee Messiassen: een Messias-zoon van Jozef en een Messias-zoon van David. De meesten geloven dat Mashiach ben Yosef een militaire leider zal zijn die waarschijnlijk gedood zal worden in de strijd van Gog en Magog, en dat zijn inspanningen om Israël militair te redden/beschermen de naties van de wereld zullen inspireren om Israël te respecteren en met Israël in vrede te leven, en dat hij de belangrijkste man, Mashiach ben David, zal voortbrengen.

Historisch gezien: Sommigen in Israël hadden luitenant Gen. Yitzhak Rabin al in juni 1967 aan de Mashiach ben Yosef gekoppeld, omdat hij de IDF-officier was die grotendeels verantwoordelijk was voor de herovering van Jeruzalem door de Israëliërs.

Natuurlijk geloven veel andere orthodoxe Joden dat er maar één Mashiach zal zijn. Zij geloven dat de twee Mashiachs zijn gecombineerd tot één man, wat wijlen Rabbi Jitschak Kaduri zei, dat hij in 2005 rechtstreeks van de Mashiach zelf hoorde in een visioen.

Ik ben geneigd te denken dat de Joden de Masjiach in feite zullen zien als één geheel, in plaats van als Masjiach ben Yosef gevolgd door Masjiach ben David, omdat dit leeft met het idee dat de Antichrist, naast andere dingen, ook zal worden gezien als een sterke militaire leider:

Dus of het nu in de vorm van één of twee Mashiachs is, de verdediging en bescherming van Israël is duidelijk een messiaans gebeuren dat moet worden afgevinkt:

En zoals ik al zei, Joden geloven dat de Mashiach een man zal zijn, niet goddelijk, dus dat is een makkelijke om af te vinken. Niet God in levende lijve of zoiets absurd godslasterlijk.

Ik kan zonder angst voor tegenstrijdigheden stellen dat dit het enige is waarover er onder de Joden vrijwel een universele overeenstemming bestaat (en dat zegt iets). Zelfs Joden die er niet eens zeker van zijn dat er een persoonlijke Messias zal zijn, zullen op dit punt een rol spelen:

De Messias zal een man zijn die niet goddelijk kan zijn, of God in het vlees.

Er zijn maar weinig dingen die dieper in de Joodse psyche liggen verankert dan de eenheid van God, die door de Joden zo wordt geïnterpreteerd dat de goddelijkheid van de tweede Persoon van de Drie-eenheid - of iets wat er ook maar in de verste verte op de Drie-eenheid lijkt - wordt uitgesloten. Het idee dat de Messias God is of een goddelijke aard heeft en dus de verering die God toekomt waardig is, is niet alleen onmogelijk absurd voor de Joden, maar het is de meest pijnlijke soort van godslastering voor hen. De volmaakte eenheid van God wordt door religieuze Joden over de hele wereld dagelijks verkondigd, meestal voordat zij 's avonds gaan rusten, in een gebed uit Deuteronomium 6:4 dat bekend staat als de Shema:

"De HEER is ÉÉN." Dit is de sleutel, omdat de Antichrist de grote messiaanse gebeurtenissen zo overtuigend gaat afvinken dat de Joden gefascineerd zullen zijn door het feit dat hij de langverwachte redder is, niet alleen van de Joden, maar van de hele wereld. In hun ijver zullen zij eisen dat de hele wereld hem zo erkent (voor het welzijn van de hele mensheid natuurlijk), en dit zal het gehoorzamen van de universele wetten omvatten die deel zullen uitmaken van de wereldwijde religie die door de Valse Profeet zal worden afgedwongen ter ondersteuning van de heerschappij van de Antichristelijke wetten die de doodstraf zal opleggen aan mensen die de eenheid van God durven blasfemeren door de aanbidding van het infame bedrog uit Nazareth.

Dit verklaart waarom de Joden hun veronderstelde Mashiach zullen gaan verwerpen na de gruwel der verwoesting, ondanks alles wat hij voor hen heeft gedaan. Op dit klimatologische moment dat de man van Satan vraagt waar Satan het meest naar verlangt, dan zullen de Joden zich tegen hem keren - het zit in hun religieuze DNA.

Als gevolg daarvan zal de Antichrist zich tegen hen keren en een zuivering van de Joden lanceren die de Holocaust zal doen lijken op een afgelaste kerkpicknick. Dit is Satans moment - zijn grote kans om ze eindelijk uit te roeien, maar hij zal nog steeds tekortschieten omdat God tijdens de Grote Verdrukking een overblijfsel van Zijn volk zal beschermen dat met heel hun hart zich naar Hem terugkeert.

En tot Hem zullen ze terugkeren.

Paden naar het verdrag

Tot slot wil ik een paar mogelijke manieren overwegen om tot het Verdrag van Daniël 9:27 te komen en de gebeurtenissen er rondom, en ik wil benadrukken dat dit slechts een speculatie is die oprecht probeert om samen te gaan met en te profiteren van de Schrift, als het beste is waar we allemaal op kunnen hopen.

Zoals ik eerder al zei, is het mij duidelijk dat het Jeruzalem Verbond hier geen leidende rol in zal spelen. De Antichrist zal het op een gegeven moment misschien erkennen, maar het zal een secundaire kwestie zijn in vergelijking met het verdrag van Daniël 9:27, waarin een of meer ideeën uit dit verbond kunnen zijn verwerkt.

Ik heb ook besloten om niet te veel aandacht te besteden aan het messiaanse tijdperk waarvan de Joden geloven dat het hun Mashiach zal inluiden, omdat dat een kwestie van langere termijn is en ik me meer richt op het tijdsbestek tussen de Opname en het eerste deel van de Verdrukking.

Eerst en vooral voel ik me verplicht om het scenario te vermelden dat door veel mensen in de wachtersgemeenschap nog steeds worden meegenomen, en dat is dat het scenario dat vandaag de dag in het nieuws is als, de Deal of the Century (DotC) van Trump.

Hoewel sommigen (inclusief deze schrijver) de Trump-deal bijna hebben afgeschreven, kunnen we eerlijk gezegd nog steeds voor een grote verrassing komen te staan.

Hoewel het waar is dat Trumps team een aantal subtiele en niet-zo-subtiele hints heeft laten vallen dat een tweestatenoplossing niet in het verschiet ligt, is de realiteit dat er waarschijnlijk een wisselende stapel van verschillende versies van Trump-plan zijn opgesteld, en niemand zal weten welke hij gaat uitbrengen, totdat hij het uitbrengt.

Theoretisch zou Trump nog steeds met een plan kunnen komen dat Israël op de een of andere manier verdeelt (zoals het verdrag van Daniël 9:27 vrijwel zeker zal doen), en hij zou de wereld kunnen choqueren door er een voorziening in te gooien om de wederopbouw van de tempel mogelijk te maken - en ook de beloften van vrede en veiligheid.

Ik wil niet afwijzend klinken over dit idee, want, zoals ik al zei, niemand van ons weet wat Trumps deal zal inhouden. We kunnen het niet afschrijven, aangezien we het niet weten.

Dat gezegd hebbend, lijkt het echter onwaarschijnlijk dat dit in het uiterste geval wel het geval zal zijn. Ik neem het mee, omdat ik het niet zomaar kan negeren en het verder kan gaan, totdat Trump zijn plan vrijgeeft. De duidelijke waarheid is echter dat ik geen enkele dwingende reden zie om te denken dat het op deze manier zal gaan werken. Ik zie dit als het "wensdenken"-scenario.

OK, laten we aannemen dat Trumps deal wordt afgewezen door de Palestijnen (wat het al is, ongezien). Wat dan?

Op een gegeven moment, na hun afwijzing van Trump-deal, geloof ik dat de Palestijnen bij de Verenigde Naties zullen komen met de hoed in de hand, wat ze al hebben aangegeven dat ze dit van plan zijn, en er ten minste één Europese topleider al belangstelling heeft getoond om hen te helpen (en ik zal weigeren deze persoon te noemen omdat ik niet beschuldigd wil worden van sensationele namen noemen). Bij de VN zullen ze zeker sympathieke oren vinden, en de parameters van een deal die hen een onafhankelijke staat en Oost-Jeruzalem als hoofdstad geeft, zullen gesmeed worden. Maar hoe zit het met de uitvoering van deze deal?

Het is duidelijk dat Israël niet blij zal zijn met het idee. Waarom zouden ze dat zijn? Zij zullen zich ongetwijfeld verzetten tegen de verdeling van hun land, en zullen zich blijven verzetten totdat er iets verandert.

En er zal iets veranderen.

We moeten niet uit het oog verliezen dat de Opname moet voorafgaan aan de bevestiging of uitvoering van het verdrag van Daniël 9:27, en dat de opname waarschijnlijk een aantal maanden, zo niet enkele jaren eerder zal plaatsvinden. Ik weet het niet. Maar ik weet wel één ding:

Dat het nooit meer hetzelfde zal zijn: Dit is nog een reden waarom het zo moeilijk is om een duidelijk en nauwkeurig gevoel te krijgen van wat er precies zal gebeuren en hoe het precies zal gebeuren vóór en na de Verdrukking: De Opname zal de wereld op zijn kop zetten en dooreen schudden, en het zal de geopolitieke berekening van de wereld veranderen op een manier die we ons op dit moment niet kunnen voorstellen.

Het zal enige tijd duren voordat de wereld de schijn van normaliteit weer bereikt in het kielzog van de verwijdering van de Gemeente, en het nieuwe normaal zal de wereld zien aan het begin van een oprisping voor de ongrijpbare Nieuwe Wereld waar ze al naar verlangt en die satanisch misleid is om te geloven dat ze het door de inspanningen van de mens kan bereiken.

In dit "No-DotC"-scenario is er op een gegeven moment na de Opname een duwtje in de rug nodig om vrede te brengen in het Midden-Oosten en een charismatisch leider (mogelijk Europees, en zeker met een Joodse achtergrond) zal voortkomen uit het nieuwe politieke landschap dat zal bestaan in de nasleep van de Opname, en zal het verdrag van Daniël 9:27 met Israël bevestigen. Dat verdrag zal de punten bevatten die we al besproken hebben - en merk op dat het mogelijk is dat een of meer van die punten na de oorspronkelijke opstelling aan het verdrag worden toegevoegd. Dat kan deel uitmaken van een "versterking" van het verbond. Maar uiteindelijk zal Israël een valse vrede hebben, een nieuwe tempel, een verdeeld land en zal het zich met het idee dat de Messias is gekomen, van de wijs laten brengen.

Maar die valse vrede wordt op een gegeven moment tijdens de eerste helft van de Grote Verdrukking verbroken wanneer de Gog Magog-coalitie aanvalt, en God bovennatuurlijk ingrijpt om Israël te redden. Het is dan dat Israël en de naties van de wereld weten dat God de HEER is en Hij vecht voor Zijn volk.

Een potentieel pluspunt voor dit scenario is dat de vrede die door het verdrag van Daniël 9:27 tot stand is gekomen, de vrede verklaart die er bestaat vóór Gog Magog:

Dit scenario is naar mijn mening echter niet zonder problemen. De Joden verwachten dat Gog Magog aan de komst van de Messias zal voorafgaan, niet daarop volgend. En het lijkt vreemd om de gebeurtenis die de harten van Israël terugbrengt naar God te zien komen nádat ze de man hebben ontvangen waarvan ze geloven dat hij de Messias is die God hen heeft gestuurd om Israël weer tot vrede en bekendheid te brengen. Het lijkt een beetje rommelig.

Dus... wat dacht je hiervan: Dit scenario begint op een gelijksoortige manier als het vorige, met het verwerpen van Trumps deal, de Palestijnen die naar de VN gaan, een deal die wordt gesmeed, en de Opname die op een bepaald moment tijdens dit alles plaatsvindt en de wereld in chaos stort. Na een zekere mate van normalisering van de situatie na de opname bestaat er in het Midden-Oosten een tijdelijke vrede (niet de vrede die het verdrag van Daniël 9:27 tot stand heeft gebracht, maar wel een tijdelijke vrede).

Maar niet voor lang.

De Gog Magog-coalitie grijpt de gelegenheid aan om Israël aan te vallen (mogelijk door gebruik te maken van de chaotische omstandigheden na de opname - waaronder mogelijk een verlamming van de VS), en deze wordt vernietigd als God bovennatuurlijk ingrijpt voor Zijn volk. Volgens de profeet Ezechiël wendt deze gebeurtenis de harten van Israël terug naar hun God.

Echter, de bovengenoemde leider (mogelijk Europees en zeker met een Joodse achtergrond) zal op de een of andere manier worden gezien als een instrumentele factor in het succes van Israël tegen Gog en Magog. Ja, zij zullen weten dat het God was die het gedaan heeft, maar Satan zal ervoor zorgen dat zijn man op de een of andere manier in staat zal zijn om op de een of andere manier een zekere mate van eer ervoor te ontvangen. Dit is in lijn met Satans stijl, die erin bestaat om alles wat God doet te nemen en te verdraaien tot iets wat hij voor zijn eigen doeleinden kan gebruiken.

In de nasleep van Gog en Magog zal die leider, die nu zal worden gezien als een verdediger en beschermer van Israël, het eerder uitgewerkte verdrag bevestigen en uitvoeren. Het zal hen hun tempel laten bouwen, de Palestijnen hun staat geven, en in ruil voor de verdeling van hun land zal het de vrede en veiligheid van Israël garanderen (een belangrijke kwestie na een aanval als die van Gog en Magog).

En BOEM... de Joden zullen klaar zijn om Mashiach te zijn over zichzelf.

Een pluspunt van dit scenario is dat het alle belangrijke messianistische kwalificaties in één keurig dramatisch pakket heeft verpakt, dat naar mijn mening goed past bij Satans M-O. Satan mag dan kwaadaardig zijn, maar hij heeft een briljant gevoel voor showmanschap - en voor Satan en zijn man is dit het Eindtijd Theater. Dit is de toneelproductie die hij al duizenden jaren van plan is. Het podium wordt opgezet, de acteurs nemen hun posities in, en het doek staat op het punt opzij te worden geschoven.

Het is showtime, mijn beste.

Veel bijbelstudenten zijn ervan overtuigd dat het de vrede is die voortvloeit uit het verdrag van Daniël 9:27 welke Israël kenmerkt vóórafgaand aan Gog en Magog (zoals in scenario #2), en ik heb die mening ook in het verleden al eens eerder gehuldigd. Maar dat is een veronderstelling, en het is niet moeilijk voor mij om me voor te stellen dat die veronderstelling verkeerd is en dat de dingen zich ontvouwen volgens de lijnen van dit derde scenario. Het is logischer in termen van de Joodse eindtijdverwachtingen, en het schendt niet bruut relevante Schriftteksten die ik kan bedenken.

Natuurlijk moeten we niet vergeten dat er veel verschillende manieren zijn waarop dit scenario zich zou kunnen afspelen, die het meest gevormd worden door toekomstige gebeurtenissen die we niet kunnen zien aankomen. En we moeten ook niet vergeten dat zelfs de meest inzichtelijke, meest bijbelse speculatie (laat staan mijn geklets) slechts gewoon is wat het is: speculatie.

Ogen naar voren gericht!

Bekentenis-tijd: Het echte punt van dit tweedelige artikel was niet om serieus de mogelijkheid te overwegen dat het Jeruzalem Verbond het verdrag van Daniël 9:27 zou zijn. Ik realiseerde me al vroeg dat dit niet het geval was, en ik vermoed dat velen van u dat ook vermoeden. Mijn werkelijke doel was om het verdrag van Daniël 9:27 en de eschatologische verwachtingen van de Joden in de schijnwerpers te zetten.

Een van de redenen waarom ik me daartoe aangezet voelde, is omdat wat de Joden verwachten met betrekking tot de eindtijdgebeurtenissen er eigenlijk wel toe doet (ook al is een groot deel ervan vol met fouten), maar bijna niemand praat er ooit over of neemt het in overweging. Als wedergeboren gelovigen neigen wij ertoe om te negeren wat de Joden geloven en hoe zij de Schrift interpreteren, omdat... nou ja, laten we eerlijk zijn:

Kun je het ons kwalijk nemen? Maar ook al weten we heel goed dat het Joodse geloof doordrenkt is van meningen van mensen, we mogen nooit vergeten dat het God is die hun harten heeft verhard voor de waarheid van het evangelie, en Hij deed het voor Zijn eigen soevereine doeleinden van (a) het enten van de Gemeente in het Nieuwe Verbond, en (b) het veroorzaken van het feit dat de Joden zichzelf in een positie plaatsten waar Hij hen uiteindelijk zou kunnen zegenen door het vervullen van Zijn onschendbare beloften aan hen.

En hun misinterpretaties van Zijn Woord zijn een belangrijk onderdeel van hun positionering voor die zegening.

Zoals we hebben gezien, is een groot deel hiervan het gevolg van het feit dat de Joden de Antichrist als hun Mashiach ontvangen. Verrast? Dat zou je niet moeten zijn. Jezus zelf vertelde de Joden dat zij op een dag een bedrieger zouden ontvangen:

En ironisch genoeg is het de laatste tweeduizend jaar "Vooruit kijken" geweest voor de Joden, omdat ze angstig wachten op die bedrieger, en het lijkt erop dat ze niet veel langer meer hoeven te wachten.

Dus, moge het ook voor ons "Vooruit kijken" zijn, want we wachten met spanning op de echte Messias om ons mee te nemen met Hem, voordat die bedrieger het podium opkomt en probeert de schijnwerpers op zichzelf te richten.