Tweestatenoplossing is mogelijk niet langer levensvatbaar

De historische erkenning door de Trump-regering van het nederzettingen-gebeuren in Judea en Samaria is een nieuwe, misschien zelfs de laatste nagel aan de doodskist van het idee van een Palestijnse staat.

door prof. Eyal Zisser - 12-09-2019

Sommige mensen in Israël probeerden de motieven en de betekenis van de verklaring van de Amerikaanse Minister van Buitenlandse Zaken, Mike Pompeo, in twijfel te trekken, dat de Israëlische nederzettingen in Judea en Samaria niet in strijd zouden zijn met het internationaal recht. Maar het blijft een feit dat de Verenigde Staten - de hoogste wereldmacht die de sleutel in handen heeft tot elke beweging in de internationale arena en zeker het Midden-Oosten - het kleed onder de Palestijnen heeft weggetrokken met hun langdurige poging om Israël te dwingen de Palestijnse claim te accepteren en zich terug te trekken tot de lijnen van 1967 en de oprichting van een Palestijnse staat toe te staan.

Net als bij haar besluit om Jeruzalem te erkennen als de Israëlische hoofdstad, heeft de Amerikaanse regering niet geprobeerd om een bepaalde realiteit op te leggen of te creëren, maar eerder om de bestaande realiteit ter plaatse te erkennen, met andere woorden, dat het Israëlische nederzettingen-gebeuren al lang het punt van geen terugkeer had overschreden. Het feit dat Pompeo's verklaring nauwelijks werd betwist door de "gebruikelijke bekenden" - de Palestijnen, de Arabische staten en sommige Europese landen - toont alleen maar aan dat velen in de wereld al hebben geaccepteerd dat de tweestatenoplossing twijfelachtig is en zelfs ter ziele kan zijn gegaan.

In 1993, met de ondertekening van de Oslo-akkoorden, waren de Palestijnen het dichtst bij de verwezenlijking van hun staatsdromen, zo niet alle gebieden die Israël tijdens de zesdaagse oorlog van 1967 in beslag nam. Op het moment van de waarheid kozen ze echter voor geweld om de eindstreep te bereiken, wat hen op hun beurt weer tientallen jaren terugwierp.

Vandaag de dag wordt de Palestijnse nationale beweging geplaagd door een van de moeilijkste crises die ze heeft gekend en ze heeft geen antwoord op de uitdaging waar ze voor staat, noch kan ze de beslissing van de VS of de stappen van Israël weerleggen.

Maar de uitdaging waar de Palestijnen voor staan, ligt niet noodzakelijkerwijs bij de VN of Washington, maar eerder bij het Palestijnse publiek zelf.

Hoewel de Palestijnse jongeren nog steeds achter het idee van de Palestijnse staat staan, zijn ze duidelijk geïnteresseerd in integratie in de Israëlische samenleving. Zo is het in Oost-Jeruzalem en ook in andere delen van Judea en Samaria.

Dit lijkt een eersteklas prestatie van Israël, althans vanuit het perspectief van de huidige regering. Maar als we eerlijk zijn, vormt dit ook een echte uitdaging voor Israël. Velen in Israël, in de regering en in het openbare leven, hebben zich immers verzet tegen het idee om een Palestijnse staat op te richten, maar hebben zich tegelijkertijd onthouden van het presenteren van een alternatief voor de tweestatenoplossing, waarbij ze er de voorkeur aan hebben gegeven het debat over de kwestie van de verre toekomst uit te stellen, als dat al het geval is.

Maar de toekomst is er. In het licht van de ineenstorting van het idee van de Palestijnse staat moet Israël met een beleid komen dat het land in staat stelt zijn identiteit als joodse en democratische staat te behouden en in stand te houden. De dag waarop de Palestijnen zelf de vraag naar éénstaatoplossing zullen doen toenemen, is immers niet ver weg. In feite wordt dit idee zelfs zonder een expliciete eis langzaam maar zeker een feit op dit terrein. Israël heeft de plicht om te zoeken naar een creatieve oplossing voor deze nieuwe realiteit en als we een derde verkiezing houden, moet deze vraag worden gesteld aan de kandidaten die het land willen leiden.

Bron: 2-state solution may no longer be viable - www.israelhayom.com