Hoe Erdogan deze etnische zuivering heeft gepland

Het is nu duidelijk dat de Turkse president Recep Tayyip Erdogan al twee jaar geleden de vernietiging van de Syrische Koerden voor ogen had. Bovendien werden zijn plannen begin 2019 duidelijk voor het Amerikaanse leger en werden ze toen aan president Trump overgebracht.

Om zijn plannen te verheimelijken, onthulde Erdogan ze stap voor stap, door eerst minder en vervolgens meer eisen te stellen aan het Amerikaanse leger, waarmee Trump instemde - soms in de loop van telefoongesprekken met Erdogan. Dus Erdogan was in staat om het Amerikaanse leger tot januari 2019 te misleiden, en tevens om dit voor Trump te verbergen tot aan de huidige invasie: Trump tartte resoluut het tegengestelde advies van de militairen (en van alle anderen).

Aanvankelijk eiste Erdogan de verwijdering van de Koerdische milities alleen ten westen van de rivier de Eufraat. Dit was het verkondigde doel van zijn zogenaamde Operaties Euphrates Shield en Bron: Olive Branch (de verdrijving van honderdduizenden Koerden uit het Afrin gebied). Tegelijk met dat was hij begonnen met het eisen van een door Turkije gecontroleerde "veiligheidszone" ten oosten van de rivier, die 32 kilometer diep moest zijn. De VS reageerde door in te stemmen met gezamenlijke VS-Turkse patrouilles in het gebied. Erdogan eiste dat de Koerdische steden in het gebied de vestingwerken die ze hadden opgeworpen om zich te verdedigen tegen de Islamitische Staat (ISIS) zouden ontmantelen. De Koerden stemden ermee in, gerustgesteld door het Amerikaanse leger dat deze stap elk excuus voor een Turkse invasie zou wegnemen.

Uiteindelijk in oktober 2019 vroeg Erdogan aan Trump in een nieuw telefoontje om de Amerikaanse troepen uit de patrouilles te verwijderen en Trump was van mening dat hij een Turkse invasie kon afschrikken door Turkije op Twitter te bedreigen. De invasie begon onmiddellijk. Het is misschien tot stilstand gekomen nu de Koerden het leger van het Assad-regime hebben uitgenodigd om zich in te zetten in heel noordoostelijk Syrië tot aan de Iraakse grens. Als dat zo is, dan zal Iran onder de begunstigden zijn, de aartsvijand van Amerika, die nu zijn verlangde snelweg heeft van Teheran tot Quneitra aan de Israëlische grens.

Tijdschema voor de vernietiging van het land

In dit tijdschema is er geen behoefte aan een document met links naar informatie die al vele malen in vele media is gerapporteerd. Aan te bevelen zijn echter vooral de artikelen van Seth J. Frantzman, die zowel het gebied als de leidende Koerdische partizanen persoonlijk goed kent.

September 2014-april 2015. De Koerdische stad en het gebied van Kobani werden aangevallen door ISIS-troepen met de vlucht van 400.000 Koerden. Maar een Koerdische militie, de Kurdish People's Protection Units (YPG), slaagde erin (met steun van de Amerikaanse luchtmacht) om ISIS te verdrijven - zij het met veel slachtoffers en de vernietiging van het grootste deel van de stad. Nu (oktober 2019) heeft Turkije Kobani aangevallen en zijn de inwoners weer gevlucht.

Oktober 2017. Na een lange campagne hebben de Syrische Democratische Strijdkrachten (SDF) - een coalitie van de YPG en andere Arabische en christelijke milities - ISIS-hoofdstad Raqqqa veroverd. In de daaropvolgende operaties veroverde het SDF alle andere ISIS-burchten en zette duizenden ISIS-terroristen en hun families gevangen. Ongeveer 11.000 Koerden hebben hun leven geofferd. Ze werden gesteund door de Amerikaanse luchtmacht en een kleine grondtroepenmacht van Amerikaanse, Franse en Britse eenheden van de speciale strijdkrachten, die weinig slachtoffers maakten. Al die tijd beweerde Erdogan echter dat de SDF terroristen waren die net zo slecht waren als ISIS, en beweerde - zonder enig notie aan bewijs - dat de YPG-deel tevens de opstand onder de Koerden in Turkije aanwakkerde.

Januari-maart 2018. Ondersteund door Turkse luchtmacht, artillerie en andere bewapening veroverde het Vrije Syrische Leger (FSA) - een militie getraind in Turkije en samengesteld uit islamitische vluchtelingen het gebied van Afrin , de stad aan de westkant van die delen van Syrië waar een grote Koerdische bevolking woont. Sinds 2012, onder bescherming van de YPG en later het SDF, was Afrin een van de weinige vreedzame enclaves tijdens de verschrikkelijke burgeroorlog in Syrië. De door Turkije gesteunde invasie verjaagde niet alleen de SDF-militie, maar ook naar schatting 400.000 civiele Koerden. In hun voormalige huizen vestigde het Turkse Vrije Syrische Leger zich met de gelijkgezinde islamitische vluchtelingen die door het Syrische regime met Russische hulp uit Oost-Ghouta waren verdreven. De nieuwkomers stelden een hard sharia-regime in dat ook lokale christenen dwong te vluchten. Dit was een generale repetitie voor het huidige Turkse offensief van oktober 2019.

April 2018. President Trump kondigde zijn voornemen aan om alle Amerikaanse troepen uit Syrië terug te trekken. Zijn eigen minister van Defensie James Mattis, zijn persoonlijke adviseurs en zijn belangrijkste aanhangers in het Congres, zoals senator Lindsey Graham, drongen er bij hem op aan om op zijn minst te wachten. Een Gatestone artikel stelde de vraag: "Staat Trump op het punt Obama's ergste fout te herhalen?" Het voorspelde daarin dat het resultaat een Turkse poging zou zijn om de volledige Koerdische aanwezigheid in Syrië te vernietigen. Het artikel voegde eraan toe dat, aangezien Iran de Turkse operatie in Afrin aan de kaak had gesteld, Iran hét land zou kunnen zijn, door zijn aanwezigheid in Syrië, waar de Koerden zouden toe worden gedwongen om zich tot hen te moeten wenden voor hun redding. De belangrijkste bondgenoten van de VS, om te kunnen overleven, wellicht geen andere keuze hebben dan om zich tot de belangrijkste tegenstander van de VS te wenden.

December 2018. Turkije dreigde zijn Afrin-operatie in Manbij bij de westelijke oever van de Eufraat te herhalen. Het Amerikaanse leger heeft zich afgevraagd hoe het zijn SDF-bondgenoten en de Koerden van Manbij moet beschermen. Het was toen vervolgens verbaasd en ontsteld toen de SDF het leger van het Syrische regime, met Russische steun, uitnodigde om hun posities over te nemen. Turkije gaf zijn plannen op, maar vandaag bedreigt het opnieuw Manbij. Een ander Gatestone artikel was getiteld "Amerika's Loyale Syrische Koerdische Geallieerden Ontwijken Vernietiging - Terwijl de Amerikaanse troepen in Irak dreigen te worden uitgewezen". Het verwierp Trumps bewering dat hij op de een of andere manier de gebeurtenissen in Syrië op afstand kon controleren via de aanwezigheid van de VS in Irak; het merkte op dat juist deze aanwezigheid op elk moment zou kunnen eindigen vanwege de lokale oppositie daar, wat zou kunnen leiden tot een ineenstorting van het Amerikaanse beleid in het Midden-Oosten. Trumps bewering werd onmiddellijk weerlegd in oktober 2019. Wat de ineenstorting van het Amerikaanse beleid betreft, geeft Trumps recente tweet aan dat "Turkije, Europa, Syrië, Iran, Irak, Rusland en de Koerden de situatie nu zullen moeten uitzoeken" en dat het hem niets meer kan schelen.

Januari 2019. Nadat Mattis ontslag had genomen als minister van Defensie vanwege Trumps Syrië-beleid, kondigde Erdogan zijn voornemen aan om een "veiligheidszone" van 32 kilometer voorbij de grens van Turkije met Syrië te creëren. Zoals de Voice off America zelf meldde op 23 januari, was Erdogans plan om drie miljoen of meer vluchtelingen uit andere delen van Syrië te hervestigen in deze "veiligheidszone" die zich uitstrekt tot twintig mijl diep in Syrië. Twintig mijl klinkt misschien niet veel, maar - de VOA heeft niet vermeld - dat bijna alle Koerdische steden in het noordoosten van Syrië in dat gebied liggen. (De enige opmerkelijke uitzondering is Hasaka, waar veel Koerden zijn.) Erdogans voornemen om de Koerdische aanwezigheid in dat gebied te vernietigen en te vervangen door anderen is dus al sinds begin 2019 duidelijk aanwezig.

Oktober 2019. Op aandringen van Erdogan in een telefoongesprek op 6 oktober besloot Trump om het kleine aantal Amerikaanse soldaten dat betrokken was bij de gezamenlijke Amerikaans-Turkse patrouilles (niet meer dan 50) te verwijderen, tot volledige verrassing van (onder andere) minister van Defensie Mark Enser en Jim Jeffrey, de Speciale Vertegenwoordiger van de regering voor de Syrische inzet. De Turken vielen snel binnen en gebruikten het Vrije Syrische Leger als grondmacht, ondersteund door artillerie en bombardementen vanuit de lucht. Koerdische leiders klaagden dat het Amerikaanse leger hen niet alleen in de steek had gelaten, maar hen ook belette zich tot Rusland en het Syrische regime (zoals in het geval van Manbij) te wenden. Vervolgens werden honderden gevangenen uit een Koerdisch gevangenenkamp voor ISIS-gevangenen vrijgelaten door de Turkse bombardementen op het gebied of door een aanval van het Vrije Syrische Leger (de lezingen verschillen). Enser, zich realiserend dat er binnenkort nog eens duizenden ISIS-gevangenen op vrije voeten zouden kunnen komen, evacueerde haastig het overgebleven Amerikaanse personeel in dat gebied. Nu dat obstakel is weggenomen, hebben de Koerden het Syrische regime uitgenodigd om te komen met Russische hulp. Het moet gezegd worden dat, hoezeer men Bashar Al-Assad, die verantwoordelijk is voor de massamoord, ook verafschuwt, men hoopt dat hij opnieuw de achtergelaten bondgenoten van Amerika zal redden.

Machteloze tweets en Republikeinse verontwaardiging

Dit zijn een paar tweets waarmee Trump dacht dat hij Erdogan kon afschrikken van zijn genocidale plannen:

"Zoals ik al eerder sterk heb gezegd, en om nog eens te herhalen, als Turkije iets doet wat ik in mijn grote en ongeëvenaarde wijsheid als verboden terrein beschouw, zal ik de economie van Turkije volledig vernietigen en uitwissen (ik heb het al eerder gedaan!). Zij moeten, samen met Europa en anderen, waken over...

"...de gevangengenomen ISIS strijders en families. De VS heeft veel meer gedaan dan iemand ooit had kunnen verwachten, waaronder de verovering van 100% van het ISIS-kalifaat. Het is nu tijd voor anderen in de regio, sommigen van hen met grote rijkdom, om hun eigen grondgebied te beschermen. DE VS IS GROOT!".

Het is nauwelijks mogelijk om iets te vinden in deze tweets dat niet aan grote twijfel onderhevig is. De vrolijkheid kan men zich voorstellen waarmee Erdogan zijn minachting voor de tweets op Twitter toonde en zich haastte om zijn zorgvuldig voorbereide plannen uit te voeren. Wat betreft "grote en ongeëvenaarde wijsheid"... veel van Trumps toenmalige adviseurs en aanhangers zagen hun angst voor deze ongeëvenaarde dwaasheid bevestigd worden.

De ISIS-gevangenen zijn al begonnen om te ontsnappen. Ze bestaan uit 11.000 strijders en 70.000 familieleden, die onder toezicht stonden van duizenden SDF-soldaten. Deze SDF-soldaten zullen nu hun eigen huizen en families moeten verdedigen. Hoe weinig Amerikaanse grondtroepen hebben bijgedragen aan de verovering van het Islamitisch Kalifaat en hoe groot de offers van de Syrische Koerden waren, is al opgemerkt. De rijke sheikhdoms van de Golf, waarvan sommige buitenlanders 80% of 90% van de bevolking uitmaken, worden alleen door Amerikaanse bases tegen Iran beschermd. Saoedi-Arabië, dat over een aanzienlijk leger beschikt, heeft moeite om hun weg te vinden tegen de Houthi's in Jemen. En het gooien van de trouwe Koerdische bondgenoten van de VS voor de honden is geen bewijs van een grootheid van de VS.

Om de ijdelheid van Erdogan te bedreigen die met tweets aan het licht kwam, sprak Trump in een persconferentie, waarin hij de eer van de Syrische Koerden probeerde te bezoedelen door te klagen dat zij in de Tweede Wereldoorlog niet hadden deelgenomen aan de landingen in Normandië. Wat hij ook weet over het huidige Syrië, hij weet niets van het Vichy Syrië, het regime van Franse collaborateurs met Duitsland dat na de ineenstorting van Frankrijk in 1940 over Syrië regeerde. Toen de Britse troepen van het Britse Rijk Syrië binnenvielen en het Vichy-regime daar afzetten, hadden ze geen middelen om die te vervangen en stonden ze de Syrische politici toe om de onafhankelijkheid uit te roepen. Onder beide Syrische regimes had de Koerdische minderheid noch de kans, noch de opleiding, of zelfs maar een zinloze uitnodiging om in Europa te vechten.

In dezelfde persconferentie beweerde Trump verwarrend genoeg dat de VS in Syrië had samengewerkt met de PKK, een Koerdische terroristische organisatie in Turkije - precies wat Erdogan beweert als excuus voor zijn invasie. Trump beweerde ook de Syrische Koerden te hebben overspoeld met wapens om zich te verdedigen. Turkije, natuurlijk, gebruikt tanks, artillerie en vliegtuigen, waar de Koerden geen antwoord op hebben.

Een hele reeks Republikeinse aanhangers van Trump in de Senaat uitte hun verontwaardiging over zijn beslissing, te beginnen met Lindsey Graham ("Bid voor onze Koerdische bondgenoten die schaamteloos in de steek zijn gelaten door de Trump-regering") en verder met Mitch McConnell, de meerderheidsleider van de Senaat, die opmerkte: "Zoals we tijdens de Obama-regering hebben geleerd, worden de Amerikaanse belangen het best gediend door het Amerikaanse leiderschap, niet door terugtrekking of weggaan. Zowel zij als de leidende republikeinen van het Huis haastten zich om sancties tegen Turkije en Erdogan in te voeren.

Militaire figuren voegden hun kritiek op Trump eraan toe, te beginnen met James Mattis, maar inclusief Joseph Votel, de generaal die van maart 2016 tot maart 2019 aan het hoofd stond van het US Central Command en toezicht hield op de samenwerking met de Syrische Koerden met de viersterren Generaal van de mariniers John Allen, die zei dat de gevolgen van de beslissing van Trump "volledig voorspelbaar" waren en dat:

"Er bloed zit aan Tumps handen voor het in de steek laten van onze Koerdische bondgenoten. Ik zei dat er bloed zou zijn, maar ik kon me niet deze uitkomst voorstellen. Er was geen kans dat Erdogan zich aan zijn belofte zou houden en er is een volledige etnische zuivering aan de gang door Turkse gesteunde milities. Dit is wat er gebeurt als Trump zijn instincten volgt en vanwege zijn verbondenheid met autocraten."

Dat zijn onlangs gepensioneerde hoge officieren. Voeg daaraan toe een reeks berichten van Jennifer Griffin, die ter plaatse verslag uitbrengt van een actieve Special Ops Officer (wiens naam ze duidelijk niet kon onthullen). Dit was een van de duizend Amerikaanse personeelsleden die, zoals we zagen, plotseling uit het gebied moesten worden teruggetrokken:

"Ik schaam me voor het eerst in mijn carrière. Turkije doet niet wat het heeft afgesproken. Het is verschrikkelijk. We hebben alle veiligheidsovereenkomsten gehouden. De Koerden hebben elke overeenkomst gehouden. Er was GEEN bedreiging voor de Turken - GEEN - aan deze kant van de grens. Dat is waanzin. Ik weet niet hoe ze wreedheden noemen, maar ze gebeuren. Trump begrijpt het probleem niet. Hij begrijpt de gevolgen hiervan niet. Erdogan is een islamist, geen nuchtere toneelspeler. De Koerden staan net zo dicht bij het westerse denken in het Midden-Oosten als iedereen. Het is een schande. Het is verschrikkelijk. Dit helpt de ISIS-bestrijding niet. Veel van hen [de ISIS-gevangenen] zullen de komende dagen en weken vrij komen".

Ook evangelische christenen, tot nu toe onder de sterkste aanhangers van Trump, zijn in ontzetting. Het zijn onder andere Mike Huckabee, Pat Robertson (Trump dreigt "het mandaat van de hemel te verliezen"), John Stonestreet en Tony Perkins. Hun bezorgdheid geeft boodschappen weer van Syrische christenen in de Koerdische gebieden:

Over nu naar Fox News, waar Trump meer dan de meeste anderen op vertrouwt voor een eerlijk en accuraat bericht. Dus hoe heeft Fox News gereageerd?

Een blik op de reacties na de beslissing van Trump in zijn opinie-sectie onthult het volgende (in volgorde van verschijnen):

Uit de titels van Thiessens artikel zelf blijkt dat hij het niet eens is met de wijsheid van Trump. Carlson, in de verdediging van Trump, gaf de opmerking:

"We zouden je graag vertellen dat het gewoon de linkse hacks op CNN waren die eisten dat we voor altijd in Syrië zouden blijven. Maar helaas, dat was niet zo. Niet eens in de buurt. Een vracht aan Republikeinen op Capitol Hill maakte precies hetzelfde punt."

Carafano vroeg: "Dus de vraag is: vormt de Turkse operatie, indien uitgevoerd op de manier waarop de Turkse regering beweert, een bedreiging voor de belangen van de VS in Syrië", en hij antwoordde: "Aantoonbaar niet. (Intussen gelooft Trump zelf natuurlijk niet dat de operatie "wordt uitgevoerd op de manier waarop de Turkse regering het beweert".)

Hansons "DIT" bestaat uit het eisen van een staakt-het-vuren, sancties tegen Turkije, vluchtelingenkampen voor vluchtende Koerden, het afdwingen van no-fly en no-drive zones op Turkije in Syrië, en het streven naar "goedkeuring van een resolutie van de VN-Veiligheidsraad die de oorlogsmisdaden en etnische zuivering van Turkije veroordeelt". Maar toch dringt hij ook aan: "Turkije is de NAVO-bondgenoot van Amerika en als we gedwongen worden te kiezen tussen de Koerden en Turkije, moeten we naar de kant van Turkije leunen." Blijkbaar is Hanson verbijsterd en vraagt hij de VS om zowel sterk op Turkije te leunen als naar zijn kant te leunen.

De bekende jurist Andrew McCarthy heeft sympathie voor de wens van Trump om de verre oorlogen te verlaten. Maar zijn nadruk ligt elders: Hij merkte op dat nu het de hogere Republikeinen zijn die woedend zijn op Trump; en dan gaat hij verder:

"Door een paar dozijn Amerikaanse troepen in Syrië te hergroeperen, is de president toegetreden tot een Turkse invasie van het door de Koerden bezette gebied...

"Er is woede over de beslissing van Trump. Het is woede over een beleidskeuze, niet over hoge misdaden en overtredingen. Alleen de meest blinde boosheid kan twijfelen aan de wettigheid van de stap door de opperbevelhebber van de Amerikaanse soldaten, ook al was het onvermijdelijk dat de Turken de Koerden op de vlucht zouden jagen... Waar het om gaat is dat president Trump zijn steun onder de Republikeinen van de Senaat heeft beschadigd. Hoe erg is nog te bezien."

Trump heeft geen enkele smet erkend in zijn "ongeëvenaarde wijsheid"; in plaats daarvan vernedert hij iedereen, te beginnen met de dappere Syrische Koerden zelf, die zijn wijsheid in twijfel trekken.

Malcolm Lowe is een Wales geleerde die gespecialiseerd is in Griekse Filosofie, het Nieuwe Testament en Christelijk-Joodse Relaties.