Het einde van Pax Americana, en ik voel me prima

door Aaron Hecht - 22 oktober 2019

 

 

Tijdens de recente Sukkot-vakantie was er een storm die een groot deel van Israël heeft getroffen door hevige wind, regen, donder en blikseminslag. Dit resulteerde onder andere in een vloed van video's op mijn Facebook-feed met Sukkot (kraampjes) die de Israëliërs op hun gazons, balkons, etc. hadden geplaatst en die door het slechte werden vernield. Dit biedt een metaforische les voor Israëliërs en de aanhangers van Israël.

Het eerste zionistische congres in Genève in 1897 en alle andere dingen die plaatsvonden en die culmineerden in de vorming van de moderne staat Israël in 1948 vonden plaats in een tijd van algemene onrust in de wereld. Het Britse Rijk was in deze tijd echter de belangrijkste mondiale supermacht en haar beleid werd sterk beïnvloed door evangelische christenen die het zionisme zeer steunden. Dus hoewel de rol van Groot-Brittannië in de geboorte en vroege ontwikkeling van Israël veel van deze problemen bevatte, kon men zeggen dat deze periode tussen 1897 en 1948 plaatsvond in een "Sukka" die gevormd werd door de Britse militaire, economische en diplomatieke macht die een groot deel van de wereld domineerde en fysiek het Land Israël beheerste. Deze "Sukka" bood het zionistische project enige (vaak zwakke) bescherming tegen de stormen die er vanuit de hele wereld op neersloegen.

Sinds 1948, en tot op de dag van vandaag, bevindt de staat Israël zich in een andere "Sukka", die "Pax Americana" wordt genoemd en die veel gelijkenis vertoont met de "Pax Britannica" die eraan voorafging. Natuurlijk, net als zijn Britse voorganger, met de wereldwijde hegemonie die Amerika kreeg toegewezen om haar rol te spelen in de bescherming en groei van Israël was niet perfect. Voorafgaand aan de spectaculaire Israëlische overwinning in de Zesdaagse Oorlog van 1967 was de VS niet zo'n grote voorstander van Israël als later het geval zou zijn. Maar bijna elke serieuze historicus zal het ermee eens zijn dat Israël op vele manieren profiteerde van "Pax Americana", zelfs daarvoor al.

In de afgelopen weken hebben we echter dramatisch bewijs gezien dat het tijdperk van "Pax Americana" ten einde loopt, met als meest in het oog springende voorbeeld de beslissing van de Amerikaanse president Donald Trump om de Amerikaanse troepen weg te halen in het noordoosten van Syrië die waren ingezet om de Koerdische strijdkrachten te helpen en te steunen, waardoor ze kwetsbaar werden voor een Turkse invasie. Ook het besluit om niet kinetisch te reageren op de recente raket- en drone-aanvallen van Iran tegen de olie-infrastructuur van Saoedi-Arabië is opgemerkt door de strategische gemeenschap van Israël, waardoor enkele van de meest gerespecteerde analisten van de Joodse staat hebben verklaard dat "Israël alleen" staat in haar impasse met Iran en andere regionale problemen. De consensus onder deze analisten is dat als Washington bereid is om niet Saoedi-Arabië tegen een flagrante militaire aanval te steunen en de Koerden aan hun lot over te laten, dan moet Israël de realiteit onder ogen zien dat ook zij binnenkort aan hun eigen lot kunnen worden overgelaten.

Dit is wat ik denk.

Ten eerste, de "Sukka" van bescherming die Israël genoot onder "Pax Americana" was altijd net zo kwetsbaar en vergankelijk als die van de Britse voorganger.

Groot-Brittannië trok zich in 1948 terug uit het Heilige Land (en trok zich in de jaren daarna langzaam terug uit de rest van het Midden-Oosten en de wereld) omdat het uitgeput was. De kosten in bloed, geld en nationale wil om de "politieagent van de wereld" te zijn voor het grootste deel van de 19e en begin 20e eeuw hadden het versleten en lieten het kapot en berooid achter, niet bereid/onwillig om door te gaan. Hetzelfde zou vroeg of laat met de VS gebeuren en Israël, samen met Saoedi-Arabië, de Koerden en iedereen die erop rekende dat Amerika de zaken voor onbepaalde tijd bij elkaar kon houden, kunnen niemand anders dan onszelf de schuld geven van de situatie waarin we ons nu bevinden.

Veel mensen willen president Donald Trump de schuld geven van "het verraden van de Koerden" en andere regionale bondgenoten, en dat is de waarheid. Maar deze dag zou komen, vroeg of laat, ongeacht wie de president was toen hij eindelijk aankwam. Want Amerika mag dan "uitzonderlijk" zijn, maar het is niet immuun voor de wetten van de natuurkunde en de wiskunde, dat wil zeggen dat als je er voortdurend op uitgaat zonder er iets in te stoppen en/of als je er steeds meer geld eraan uitgeeft dan dat je aan belastingen kan innen, je uiteindelijk een breekpunt zult bereiken.

Het overkwam de Britten in 1948 en het overkwam de VS in 2019.

Ik heb hierover eerder geschreven in blogs hier bij het KNI met de titel "When the mighty are fallen" en "America as John the Baptist" en ik heb er zeker geen enkel genoegen in om mijn sombere voorspellingen te zien uitkomen. Maar ik voel ook geen angst als ik nadenk over de nabije toekomst, die zeker een aantal zeer hevige stormen zal omvatten, metaforisch analoog aan het zware weer dat zo veel Sukkot in Israël tijdens de recente vakantie vernielde.

Instabiliteit en bedreigingen confronteren Israël aan elke grens, inclusief de grens met Jordanië die slechts een paar kilometer ten oosten van het appartement ligt waar ik en mijn kinderen 's nachts slapen, dus ik spreek hier niet in het abstracte. Ik weet dat overal waar je dit leest, het waarschijnlijk is dat er ernstige stormen zijn die jou en je manier van leven bedreigen.

Maar de reden dat ik niet bang ben, is omdat ik weet dat er een God in de hemel is die veel om mij en mijn kinderen geeft en die in Zijn Woord belooft om voor ons te zorgen en ons te beschermen. Ik behoor ook tot een sterke gemeenschap van gelovigen, inclusief degenen die deze blog nu lezen, die voor mij en mijn familie bidden, net zoals ik voor hen bid.

Het bladerdak van bescherming die dit biedt is veel sterker en permanenter dan "Pax Americana" of welke andere aardse Sukka dan ook. Ik ben slechts één man in Israël die deze les heeft geleerd en eigen gemaakt, en als je wilt weten hoe te bidden voor steun aan Israël en de komende stormen, bid dan voor meer mannen en vrouwen hier om tot datzelfde begrip te komen en een passende actie te ondernemen.

Zoals II Kronieken 7:13-14 zegt: Wanneer Ik de hemel sluit, zodat er geen regen valt, of wanneer Ik de sprinkhaan gebied om het land te verslinden, of wanneer Ik pest onder Mijn volk zend, en Mijn volk, waarover Mijn Naam is uitgeroepen, in ootmoed buigt en bidt, en zij Mijn aangezicht zoeken, en zij zich bekeren van hun slechte wegen, dan zal Ík vanuit de hemel horen, hun zonden vergeven en hun land genezen.

Bron: It’s the end of Pax Americana, and I feel fine » Kehila News Israel