#Is dit het einde van Mashiach ben Yosef?

En u, o Beit Lechem van Efrat, de minste onder de stammen van Yehuda, uit u zal voortkomen om over Yisrael te heersen voor Mij - Iemand wiens oorsprong van oudsher, uit de oudheid, is. Micha 5:1 (De Israëlische Bijbel™)

De heersende elites, de heilige oprichters van de Israëlische bureaucratie, komen met hun geslepen messen en dringen op tegen Bibi Netanyahu, de premier van Israël. Het is immers hun staat, hun vestiging en niet de zijne. Dit werd Menachem Begin duidelijk gemaakt, de man die Bibi's vader als secretaris diende toen David Ben Gurion Yitzhak Rabin opdracht gaf om op de Atalena te vuren om het te vernietigen, de munitie erin te vernietigen en vele passagiers te doden - de meesten van hen waren overlevenden van de Holocaust. Het echte doelwit was Begin die er levend uitkwam.

Israël Eldad had Begin gewaarschuwd om de Mapai, de voorloper van Labor, niet te vertrouwen. "Menachem, denk je echt dat ze je gewoon binnen laten lopen met genoeg wapens om de controle over te nemen? Het is hun staat, niet de jouwe en ze vernietigen hem liever dan hem aan jou te overhandigen."

Eldad had natuurlijk gelijk. De vernietiging van de Altalena leidde tot de val van Jeruzalem, omdat de munitie en wapens die Begin wilde binnenbrengen tot de overname ervan zouden hebben geleid.

Toen Avichai Mandelblit zijn intentie uitsprak om de premier aan te klagen, maakte hij in wezen de weg vrij voor de linkse superstructuur, Israëls Deep State, om het proces van het eindelijk de controle over het land te krijgen die het van de straat verloor toen Begin in 1977 de parochiale klassen en Labor verraste.

Het is waar, er zijn al eerder rechtse leiders geweest, maar ze hebben uiteindelijk allemaal gebogen voor de wil van de rechtbanken en de media, maar niet Netanyahu - hij is altijd slimmer geweest dan links. De straat, de kansarmen, de religieuzen, de kolonisten, de sefardi, ze hebben allemaal gevoeld dat Netanyahu anders was.

Het is waar, Netanyahu heeft niet altijd gehandeld zoals iedereen zou willen, maar hij veranderde het gezicht van Israël met in het wegsturen van een mislukt beleid en veranderde het in een krachtpatser - een echte wereldleider. De premier is een doorn in het oog van links geweest, omdat hij standpunten die ooit ondenkbaar waren, heeft gemainstreamd en een wankel schip heeft gestuurd nadat het onder Olmert ten onder was gegaan en hij heeft de staat omgedraaid voor de ogen van de enorme systematische oppositie.

Aan het einde van de dag zal er een leider opstaan die een voorloper zal zijn van Mashiach ben David. Deze voorloper wordt Mashiach ben Yosef genoemd, wiens gehele doel het is om het Joodse volk in het land Israël in materiële zin te beschermen. Zijn kracht en vermogen zijn om de beschikbare fysieke vaten te gebruiken en ze in te zetten voor het welzijn van de Israëlische natie en tegelijkertijd de natie te beschermen tegen schade.

De Mashiach be Yosef is ook een concept of een beweging, vertegenwoordigd door duizenden "verlossers" sinds de geboorte van de zionistische beweging. Deze beweging is ingekapseld door de staat - de beweging die door de huidige Premier is verheven op een manier die nog nooit eerder was voorzien.

Samen met Mashiach ben Yosef is er de Erev Rav, genoemd naar de gemengde menigte die Egypte met de Israëlische natie verliet. Aan het einde der dagen wordt gezegd dat deze gemengde menigte de controle over het land Israël zal hebben en uiteindelijk de Mashiach ben Yosef zal vernietigen, zowel de leider zelf als het fysieke herstel van de Israëlische natie in het land Israël.

Soms denken we aan Redding en we voelen dat het einde der dagen ergens in de toekomst is, maar het lijkt erop dat we nu op dat punt zijn.

"En Ik zal over het huis van David en over de inwoners van Jeruzalem een geest van genade en smeekbeden uitgieten. En zij zullen naar Mij kijken vanwege hen die zij doorstoken hebben (met zwaarden), en zij zullen er om treuren als één die rouwt om een enige zoon en zullen in verbittering zijn, daarom, zoals men verbitterd is over een eerstgeboren zoon. Op die dag zal er een grote rouw zijn in Jeruzalem, als de rouw van Hadadadrimmon in het dal van Megiddon. Zacharia 12:10-11-11

De eerste Ashkenazische opperrabbijn van het Britse Palestina, Rav Kook, schreef in 1904 bij wijze van lofrede ter gelegenheid van de dood van Theodor Herzl het volgende in 1904:

De kenmerken van het nationalisme waren prominent aanwezig in Achab, die een grote liefde voor Israël had. Hij trad in de voetsporen van zijn vader Omri, die in het land Israël een stad stichtte. Schriftuurlijke commentatoren zeiden: Iedereen krijgt een deel van de wereld in de komende tijd. 'Gilead is van mij' verwijst naar Achab, die in Gilead is gevallen. Op het hoogtepunt van de strijd verborg Achab, ondanks het feit dat hij met pijlen werd doorschoten, zijn verwondingen om zijn soldaten niet te alarmeren. Zo'n moedige geest komt voort uit een enorme, overvloedige liefde. Hij eerde ook de Torah, omdat hij de waardigheid van de natie in de ogen van Ben-Haddad naar buiten toe heeft behouden. Toch erkende hij niet de waarde van de Torah en van Gods unieke heiligheid, waarin het hele voordeel van Israël ligt. Daarom volgde hij de wegen van Izebel en de verachtelijke gewoonten van andere naties tot een mate waarin zij toen de overhand hadden op de tijdgeest.

Josia daarentegen verhoogde het spirituele aspect als geen koning voor of na hem. Zoals de tekst getuigt: "En vóór hem was er geen koning zoals hij, die met heel zijn hart en ziel en met de hele Thora van Mozes terugkeerde naar de Heer, en evenmin stond iemand zoals hij na hem op". Daarom wilde hij dat Israël geen relatie zou hebben met de volkeren van de wereld. Hij luistert dus niet naar de woorden van Jeremia, die hem in Gods naam aanraadde de Egyptenaren toe te staan het grondgebied van Israël te doorkruisen.

Zo combineren Achab en Josia de twee aspecten van Jozef en Juda, de kracht van de Messias van het Huis van Jozef en het Huis van Juda. Wanneer de mensen er klaar voor zijn, zal de vervorming van elke afzonderlijke dynastie worden verwijderd, want in de tijden van de Messias zullen de twee koninkrijken zich verenigen en het volledige potentieel van hun macht als gekozen natie volledig realiseren. Op dat moment, met deze hereniging, zal de rouw [in Jeruzalem] ook een climax bereiken, want wat verloren is gegaan en de afstand tot de ware vervulling zal eindelijk herkend worden, en de rouw om zowel Achab en Josia zal zich combineren en exponentieel groeien. Deze grote rouw zal dienen als een moraal die [beide koninkrijken] hun krachten moeten laten bundelen om het evenwicht te scheppen dat zal leiden tot het grootste algemene welzijn.

Waar we nu getuige van zijn, is het verscheuren van een benadering om plaats te maken voor iets veel groters. Immers, Bibi en degenen binnen de Revisionistische Zionistische Beweging probeerden een evenwicht te vinden tussen een verlossende visie op de staat en een ouderwets nationalisme dat zich baseerde op seculiere concepten in plaats van op de Torah en het Joodse geloof. In dit geval werden de Erev Rav nooit afgeschaft omdat de Revisionisten, om hen te vernietigen, zouden moeten vertrouwen op een kracht die hun cognitieve capaciteiten te boven gaat. Deze kracht is het licht van de Mashiach ben David, dat boven tijd en ruimte staat.

Aan het einde van de dag valt Mashiach ben Yosef, wat leidt tot de volgende fase van het Verlossingsproces. Dit brengt natuurlijk chaos en angst met zich mee, omdat we allemaal, in welk kamp we ook waren, begrijpen dat wat er is geweest niet echt kan blijven bestaan zoals het is. De val van Netanyahu is de val van de staat zoals wij die kennen.

Hoe de weg naar de uiteindelijke Verlossing zich nu zal ontwikkelen is ieders gissing, maar één ding is zeker - het zal een verrassing zijn.