Veiligheidstaken in afwachting van de volgende Israëlische Premier

Door Yaakov Lappin - 3 november 2019

 

BESA Center Perspectives Paper No. 1.334, 3 november 2019.

SAMENVATTING: De volgende Israëlische regering zal kritische beslissingen moeten nemen over urgente veiligheidsproblemen die tegelijk voortvloeien uit de vele gebieden. Zij zal ook geen tijd moeten verspillen aan het veiligstellen van de volgende defensiebegroting.

Welke Israëlische regering er uiteindelijk ook aan de macht komt, zij zal te maken krijgen met een reeks dringende veiligheidsuitdagingen die tegelijkertijd uit een reeks van gebieden voortkomen. Kritische beslissingen over deze uitdagingen zullen aan de orde van de dag zijn voor de premier en zijn veiligheidsdiplomatieke kabinet.

De fragiele toestand van de huidige veiligheidssituatie werd op 23 oktober samengevat in een korte maar veelzeggende verklaring door de IDF-chef van generale staf, luitenant Gen. Aviv Kochavi. Hij zei dat zowel de noordelijke als zuidelijke fronten gespannen zijn en "zouden kunnen verslechteren tot een conflict, ondanks het feit dat onze vijanden niet geïnteresseerd zijn in oorlog. De IDF heeft een versneld voorbereidingsproces uitgevoerd."

Kochavi identificeerde het noordelijk front als de belangrijkste strategische uitdaging van Israël, die twee vormen aanneemt. De eerste is de oprichting van de door Iran geleide aanvalsas in Syrië. De tweede is het Hezbollah-Iraanse programma om niet-geleide raketten in Libanon om te zetten in precisie-geleide raketten en te richten op gevoelige Israëlische strategische plekken.

"Iran leidt beide inspanningen door gebruik te maken van het grondgebied van staten met beperkte soevereiniteit," waarschuwde Kochavi.

In de afgelopen weken en maanden heeft de Israëlische defensie-organisatie te maken gehad met een aanzienlijke toename van Iraanse aanvalsintriges tegen Israël in het hele Midden-Oosten, met name in Syrië. De aanvalspogingen zijn toegenomen, zowel kwalitatief als kwantitatief.

De Iraanse Quds Force, onder leiding van generaal Qassem Soleimani, heeft de inspanningen opgevoerd om de aanvallen te organiseren en te orkestreren.

Als gevolg daarvan is het IDF zeer alert geweest op het Syrische front. De volgende Israëlische regering zal moeilijke beslissingen moeten nemen over de toekomst van de oorlog tussen de oorlogen in - de aan de gang zijnde Israëlische low profile militaire en inlichtingencampagne om de Iraanse verankering in Syrië te verstoren. De oorlog tussen de oorlogen is zeer succesvol geweest in het verstoren van de regionale troepenopbouw in Teheran zonder het Israëlische burgerfront in een volledig conflict te storten.

Iran toestaan om een oorlogsmachine in Syrië op te bouwen, zoals het al in Libanon heeft gedaan, is geen optie waar Israël mee kan leven. Maar Teheran zweert om vergeldingsmaatregelen te nemen voor toekomstige Israëlische preventieve aanvallen, wat betekent dat de risico's van een escalatie aanzienlijk hoger zijn dan in het verleden.

Israël mag Iran niet laten profiteren van het onlogische idee dat het vrij is om in Syrië bases voor raket-, drone- en terreuraanslag op te bouwen, maar dat Israël gestraft moet worden voor het elimineren van deze bedreigingen wanneer het deze ontdekt.

De potentiële rol van Rusland in een eventuele toekomstige escalatie met de Iraanse as in Syrië is een vraagteken welke door elke toekomstige regering zorgvuldig in aanmerking moet worden genomen. De militaire aanwezigheid van Rusland in Syrië betekent dat het een buurland van Israël is geworden, met alle gevolgen van dien.

Ondertussen, als onderdeel van het de rug toekeren aan de Trump-regering en in antwoord op de Amerikaanse sancties, is Iran geleidelijk delen van haar kernprogramma aan het reactiveren. De volgende Israëlische regering zal de Amerikaanse bereidheid moeten meten om militaire actie te ondernemen in het geval van een Iraanse uitbraak tot de bom, en te beslissen wat de eigen rode lijn zou zijn van Israël in een dergelijk scenario.

In het licht van de groeiende Amerikaanse isolationistische tendensen moet Israël voorbereid zijn op de mogelijkheid om te bemerken alleen te staan in een militaire confrontatie met Iran en haar gevolmachtigden, met inbegrip van een situatie waarin het alleen de Iraanse nucleaire sites moet aanpakken en ook de oorlog tegen Hezbollah en de terroristische groeperingen van Gaza, wat waarschijnlijk zou volgen.

Gaza is van zijn kant het minst stabiele gebied in het Israëlische milieu. Hamas vermijdt op dit moment een escalatie terwijl het probeert de gesprekken met Egypte en de internationale gemeenschap, die gericht zijn op het zoeken naar manieren om een economische ineenstorting in de Gazastrook te voorkomen, voort te zetten. Maar mochten die inspanningen mislukken, dan zou Hamas zich tot een escalatie kunnen wenden om het vooruitzicht van een binnenlandse opstand te vermijden. De door Iran gesteunde Palestijnse Islamitische Jihad (PIJ) heeft de laatste maanden de controle van Hamas over Gaza getest en is begonnen met escalaties tegen Israël, aangezien het met Hamas concurreert om macht en prestige. PIJ is vrij van de ellende van Hamas en heeft geen verantwoordelijkheid voor de twee miljoen inwoners of economische problemen van Gaza.

De volgende Israëlische regering zal een beleid moeten formuleren dat eerst bepaalt in hoeverre Jeruzalem bereid is om te proberen een escalatie te voorkomen door de economie van Gaza te helpen zonder dat de terroristische groeperingen hun krachten vrijelijk kunnen opbouwen. Als die inspanningen mislukken, moet het doel worden geformuleerd van een nieuwe Israëlische operatie in Gaza als reactie op een escalatie.

Zo'n 40.000 goed bewapende Hamas- en PIJ-agenten zijn actief in Gaza, en de twee terreurgroepen hebben een gecombineerd raketarsenaal van meer dan 20.000 projectielen die op Israëlische steden zijn gericht. Mocht de Gaza-arena in brand vliegen, dan zal de volgende Israëlische regering dringend moeten bepalen wat zij met een operatie wil: moet zij zich ten doel stellen om Hamas ernstig te schaden en het regime van Hamas aan de macht te houden, of om het regime van Hamas volledig omver te werpen? Dit laatste scenario zou op zijn beurt de vooruitzichten in werking stellen op gewapende jihadistische bendes die Gaza in de stijl van Somalië of dat Israël de overvolle Strook voor onbepaalde tijd gaat bezetten, een militair bewind vestigen en en vast komen te zitten in jaren van het aanzwengelen van veiligheidsoperaties.

Ook de tweede Palestijnse arena, de Westelijke Jordaanoever, blijft licht ontvlambaar, hoewel Israël door zijn aanwezigheid ter plaatse veel beter in staat is dit gebied te beïnvloeden. Deze aanwezigheid maakt een hecht inlichtingennetwerk en nachtelijke aanslagen op het gebied van terrorismebestrijding mogelijk. De huidige veiligheidscoördinatie met de Palestijnse Autoriteit is voor beide partijen zeer nuttig gebleken.

De formule van het defensie-instituut om "het gras kort te houden" op de Westelijke Jordaanoever, door middel van veiligheidsinvallen die gericht zijn op terroristen en tegelijkertijd de verstoring voor de rest van de Palestijnen tot een minimum te beperken en de economische mogelijkheden stimuleren, is vooralsnog succesvol in het handhaven van een relatieve rust.

Maar toch vertegenwoordigt de toekomst van de Westelijke Jordaanoever een geladen politiek-diplomatieke veiligheidskwestie die de volgende Israëlische regering zal moeten aanpakken. De regering zal moeten beslissen of de status-quo haalbaar is, met name nadat PA-president Mahmoud Abbas het toneel verlaat.

Ondertussen, in eigen land, zal de regering een nieuwe begroting moeten goedkeuren voor het volgende meerjarenprogramma van de IDF, dat essentieel zal zijn voor de herstructurering van de IDF en de voorbereiding op toekomstige slagvelden. Het navigeren door een wrijving tussen de ministeries van Defensie en Financiën, en het bedenken van de noodzakelijke defensiebegroting om aan Israëls' zeer grote veiligheidsbehoeften te voldoen, zal een andere en geduchte uitdaging zijn die de toekomstige regering zal moeten aangaan.

Yaakov Lappin is onderzoeksmedewerker bij het Centrum voor Strategische Studies van Begin-Sadat en correspondent voor militaire en strategische zaken. Hij doet onderzoek en analyse voor defensiedenktanks en is de Israëlische correspondent voor IHS Jane's Defense Weekly. Zijn boek The Virtual Caliphate onderzoekt de online jihadistische aanwezigheid.

Bron: Security Tasks Awaiting the Next Israeli PM