De Verdrukking duurt zeven jaar. Deel 3

Zeventig weken zijn er bepaald over uw volk en uw heilige stad, om de overtreding te beëindigen, de zonden te verzegelen, de ongerechtigheid te verzoenen, om een eeuwige gerechtigheid tot stand te brengen, om visioen en profeet te verzegelen, en om de Heiligheid van heiligheden te zalven. U moet weten en begrijpen: vanaf de tijd dat het woord uitgaat om te laten terugkeren en om Jeruzalem te herbouwen tot op Messias, de Vorst, verstrijken er zeven weken en tweeënzestig weken. Plein en gracht zullen opnieuw gebouwd worden, maar wel in benauwde tijden. Na de tweeënzestig weken zal de Messias uitgeroeid worden, maar het zal niet voor Hemzelf zijn. Een volk van een vorst, een volk dat komen zal, zal de stad en het heiligdom te gronde richten. Het einde ervan zal zijn in de overstromende vloed en tot het einde toe zal er oorlog zijn, verwoestingen waartoe vast besloten is. Hij zal voor velen het verbond versterken, één week lang. Halverwege de week zal Hij slachtoffer en graanoffer doen ophouden. Over de gruwelijke vleugel zal een verwoester zijn, zelfs tot aan de voleinding, die, vast besloten, uitgegoten zal worden over de verwoeste.

1. De Messias wordt gedood ná de 69e week en vóór de 70e week. Volgens Daniël 9:26 zal de Messias na de eerste 69 perioden van zeven worden uitgeroeid, niet in het midden van de 70e periode van zeven (vers 27). Een letterlijke lezing van Daniël 9:24-27 presenteert wat ik zou beschouwen als een onoverkomelijk probleem voor de theorieën die worden gepresenteerd door degenen die geen kloof zien tussen de 69e en 70e week van Daniël (en ook de theorie dat Jezus de 'hij' is van vers 27) als we deze Schriftteksten tegen de basiswaarde nemen.

2. Jezus is niet de 'hij' in vers 27. De Messias die in vers 26 "maar niet voor Zichzelf" is uitgeroeid, is duidelijk Jezus (geen enkele christen die ik ken, zou iets anders beweren). Jezus wordt echter in de eerste helft van vers 26 genoemd. Het is later in het vers dat "de vorst" verschijnt wiens volk de stad en het heilige [plaats] vernietigt, dus volgens de regels van de recentste vermelding is het veel waarschijnlijker dat het antecedent van 'hij' in vers 27 "de vorst" is in vers 26. Dit is, naast andere contextuele redenen, de reden waarom er zeer weinig geleerden de opvatting verdedigen dat Jezus de 'hij' is in vers 27. Zelfs veel preteristen en historici maken in vers 26 onderscheid tussen de Messias en de vorst.

Bovendien, wie deze "vorst" ook is, zijn volk vernietigt Jeruzalem en het heilige [plaats]. Of het nu gaat om het volk van de Romeinse natie in het algemeen (de klassieke visie op een nieuw leven ingeblazen Romeins rijk) of de meer recente opvattingen van Joel Richardson en Walid Shoebat (dat het Syrische en Turkse legers zijn), er is geen enkele historische of bijbelse basis om te zeggen dat deze mensen Joden zijn. De vorst in vers 27 kan dus niet Jezus zijn.

3. Jezus heeft nooit een zevenjarig verbond gesloten. Dit is altijd de olifant in de porseleinkast geweest, de suggestie is dat de 'hij' van vers 27 Jezus is. Voorstellen dat Hij degene is die een zevenjarig verbond heeft gesloten, zou een zuivere aanname zijn of mogelijk nog erger. Het Nieuwe Verbond in Zijn bloed is eeuwigdurend.

4. Jezus heeft geen einde gemaakt aan de offers bij Zijn dood. Een andere olifant in de porseleinkast. De voortdurende offers gingen nog ongeveer 37 jaar door. Nu zou iemand kunnen antwoorden dat Hij een eind maakte aan de behoefte van offers (wat waar is), maar er zijn twee belangrijke problemen met dát oogmerk: ten eerste zegt vers 27 duidelijk dat deze "vorst" de offers onderbreekt/voorkomt/beëindigt, en niet dat hij slechts een uitvlucht/behoefte voor hen beëindigde. Ten tweede vertelt Hebreeën 10 ons heel duidelijk dat de oude dierenoffers nooit de zonden konden wegnemen, zelfs niet vóór het verzoenende offer van Christus (vandaar Jezus het Lam vanaf het begin van de wereld geslacht).

5. Er is al een Bijbelse basis voor profetische hiaten in de tijd, vooral als het gaat om de periode van de Dag van de HEER. Er is niets onbijbels aan een onderbreking, alsof de dispensatie-pauze tussen de 69e en 70e week op de een of andere manier vals is. Dat is het niet. In feite zijn er verschillende voorbeelden van profetische pauzes, waaronder Jesaja 61:2. Deze onderbreking komt in feite halverwege het vers voor! En het is een perfect voorbeeld, omdat de onderbreking die Jezus in dit vers (zie Lucas 4:19) noemt, de 2000 jaar durende onderbreking van Daniël 9:26-27 overlapt.

Terugkomend op Daniël 9: de passage zelf maakt een onderscheid tussen een eerste periode van 49 jaar, een tweede periode van 434 jaar, en een laatste periode van 7, zodat als er een gat zou zijn, het natuurlijk zou passen tussen de 49 en 434 of tussen de 434 en de 7 jaar. Daniël 9:26-27 maakt duidelijk waar het gat moet worden geplaatst: tussen de 69e en 70e week van de jaren.

6. Ten slotte wordt het doel van de profetie expliciet gegeven (v. 24): voor Daniëls volk (de Joden) en zijn stad (Jeruzalem). Aan het eind van de 70e week zal: 1. het volk en de stad de overtreding beëindigd hebben, 2. de zonde beëindigd hebben, 3. verzoening gemaakt voor de ongerechtigheid, 4. de eeuwige/constante gerechtigheid hebben gebracht, 5. visie en profetie verzegeld, en 6. de Allerheiligste gezalfd. Geen van deze dingen zijn nog gebeurd voor de mensen of de stad, dus de 70e week is nog niet voorbij.

Als we dit punt versterken en teruggaan naar Jesaja 61:2, gebaseerd op Lucas 4:19 zien we Jezus zelf in Jesaja 61:2 door... De huidige periode van 2000 jaar waarin we leven, die voorafgaat aan de Dag van de HEER, wat de huidige periode van 2000 jaar is.

Handelingen 15:14-18 verschaft de basis voor deze kloof. God zou eerst "uit" de heidenen een volk voor Zichzelf nemen.... en pas daarna zou de profetie van Israël en Jeruzalem's volledige verlossing en herstel in vervulling gaan. Het hele hoofdstuk van Romeinen 11 pakt dit uit: Israël is tijdelijk verhard tot het volledige aantal (of sommigen zouden zeggen "volheid") van de heidenen binnenkomt. Daarna zal heel Israël gered worden.

4. De vijgenboom is Israël.

Jezus voorspelde dat de generatie die getuige was van bepaalde eindtijdtekenen zou leven om de vervulling ervan te zien. Er is geen uitspraak in de Eindtijd-rede dat de vijgenboom expliciet met Israël verbonden is, maar het verband is niet zwak, noch is het een recente uitvinding van het dispensationalisme. Een aantal Schriftplaatsen verwijst naar Israël als Gods vijgenboom of de Israëlieten zelf als vijgenbomen (bijvoorbeeld 1Kn.4:25; Jer.24:5; Hos.9:10; Joël 1:6-7; Matt.21:18-20; Matt.11:12-14; Luk.3:7-9; 13:6-9; Joh.1:47-49).

Want een volk is tegen Mijn land opgetrokken, machtig en niet te tellen; zijn tanden zijn leeuwentanden, het heeft de hoektanden van een leeuwin. Het heeft van Mijn wijnstok een woestenij gemaakt en Mijn vijgenboom tot een kale tak. Het heeft hem volledig afgeschild en weggeworpen, zijn ranken zijn wit geworden.- Joël 1:6-7

Ik vond Israël als druiven in de woestijn; als vroege vijgen aan de vijgenboom, zijn eerste opbrengst, zag Ik uw vaderen. Zíj gingen echter naar Baäl-Peor, wijdden zich aan die schande.- Hosea 9:10

Dit sluit geenszins de mogelijkheid uit dat Jezus ook een meer vage toepassing in gedachten had, en dat degenen die getuige waren van de geboortepijnen van de Verdrukking kunnen rekenen op de nabijheid van Jezus' wederkomst, maar het kan niet worden ontkend dat de Schrift de vijgenboom met Israël verbindt. Bovendien was dit in de tijd van Christus alom bekend, zoals blijkt uit het zeer vroege apocriefe schrift De Apocalyps van Petrus (waarschijnlijk begin/halverwege de 2e eeuw) - bron:

En ik, Petrus, antwoordde en zei tot hem: Verklaar mij met betrekking tot de vijgenboom, waarbij wij hem zullen waarnemen; want gedurende al zijn dagen zendt de vijgenboom scheuten uit, en elk jaar brengt hij zijn vrucht voort voor zijn meester. Wat betekent dan de gelijkenis van de vijgenboom? Wij weten het niet.

En de Meester (Heer) antwoordde en zei tot mij: Begrijpt gij niet dat de vijgenboom het huis van Israël is? Als een man die een vijgenboom in zijn tuin heeft geplant en die geen vrucht heeft voortgebracht. En hij zocht de vrucht daarvan vele jaren en toen hij die niet vond, zei hij tot de hoeder van zijn tuin: Ontwortel deze vijgenboom, opdat hij onze grond niet onvruchtbaar laat. En de tuinman zei tot God: Laten we hem van onkruid ontdoen en de grond er omheen omspitten en besproeien. En als het dan geen vrucht draagt, zullen wij de wortels uit de tuin verwijderen en er een andere plant in plaats daarvan planten. Hebt gij niet begrepen dat de vijgenboom het huis van Israël is? Voorwaar, Ik zeg u, wanneer de twijgen daarvan in de laatste dagen zijn uitgekomen, dan zullen de gefingeerde Christussen komen en verwachting wekken, zeggende: Ik ben de Christus, die nu in de wereld is gekomen. En wanneer zij (Israël) de goddeloosheid van hun daden zullen opmerken, zullen zij zich van van Hem afwenden verloochenen, de eerste Christus, die zij gekruisigd hebben en daarin een grote zonde hebben begaan. Maar deze bedrieger is niet de Christus.

De reconstructie van het volk Israël in 1948-1949 was niet alleen een profetisch teken, het was een mega-teken. Misschien wel het grootste profetische teken dat de wereld ooit zal meemaken tot de opname zelf, samen met het meer recente teken van Openbaring 12:1-2. Het is niet genoeg om te zeggen dat Israël na twee millennia weer tot stand kwam. Dat doet de situatie geen recht. Israël kwam terug als een natie na bijna 2700 jaar. Het was in 722 voor Christus dat de Israëlische natie ophield te bestaan. Wat daarna overbleef was het kleine koninkrijk Juda en zelfs dat werd iets meer dan een eeuw later door Babylon overgenomen.

Het feit dat er een natie genaamd Israël terug is in het Heilige Land na 2700 jaar, en dat het terug is gekomen in het leven van deze huidige generatie, is gewoonweg verbazingwekkend. Nu Israël stevig is geplant, brengt elke dag die voorbijgaat ons zo veel dichter bij het herstel van de David-dynastie en alle duizendjarige beloften die voortvloeien uit Davids erfgenaam die op de Troon zit.

5. De antichrist blijft verborgen.

Afgezien van de speculatie kan de identiteit van de mens der wetteloosheid niet met zekerheid bekend zijn, totdat degene die hem in toom houdt (de Heilige Geest-inwonende Kerk) is verwijderd. Dit blijkt duidelijk uit de Schrift:

Want het geheimenis van de wetteloosheid is al werkzaam. Alleen is er iemand die hem nu weerhoudt, totdat hij uit het midden verdwenen is. En dan zal de wetteloze geopenbaard worden. De Heere zal hem verteren door de Geest van Zijn mond en hem tenietdoen door de verschijning bij Zijn komst.- 2 Tessalonicenzen 2:7-8 (HSV)

Ik hoop dat dit artikel een zegen voor u was. En ik bid dat u het zult delen met uw vrienden en familie die op zoek zijn, en terug zullen komen als u een opfrissing nodig hebt. Ik denk dat ik hier in de loop van de tijd nog meer aan zal toevoegen.