Deskundigen van buitenlands beleid voorspellen dat een Iraanse aanval op Israël slechts een kwestie van tijd is

En als dat het geval is, zal er een massale vergelding moeten komen door de Joodse staat, idealiter met de verzekering van de steun van de Verenigde Staten.
 

 Door Israël Kasnett - 4 november 2019

Toen Iran deze week de straat op ging om na 40 jaar de overname van de Amerikaanse ambassade in 1979 te herdenken, kondigde Iran nieuwe schendingen aan van de nucleaire deal die het in 2015 ondertekende. De Islamitische Republiek schurkenstaat heeft toegegeven dat ze nu 60 geavanceerde IR-6-centrifuges exploiteren en werken aan een nieuw type centrifuge dat 50 keer sneller zal werken dan wat nu is toegestaan onder de overeenkomst.

Deze aankondiging volgt na de aanvallen van Iran op olietankers en Saoedi-Arabische oliefabrieken, het neerschieten van een Amerikaanse drone en natuurlijk de voortdurende en agressieve pogingen van Iran om een oorlogsmachine tegen Israël in Syrië en elders op te bouwen.

Van zijn kant kondigde het Amerikaanse Ministerie van Financiën maandag nieuwe sancties aan tegen negen Iraanse militaire bevelhebbers en functionarissen. De V.S. President Donald Trump trok zich in mei 2018 terug uit de kernovereenkomst met Iran en legde opnieuw harde sancties op in een poging om het destabiliserende gedrag van het regime in het Midden-Oosten en over de hele wereld in te dammen.

Desalniettemin is Teheran doorgegaan met de destabilisatie-inspanningen en steunt het sterk de terroristische activiteiten en de wapenopbouw in het Midden-Oosten.

Yaakov Amidror, een voormalig adviseur van de Israëlische premier Benjamin Netanyahu, en momenteel analist bij het Jeruzalem Instituut voor Strategie en Veiligheid en een medewerker bij het Joods Instituut voor Nationale Veiligheid van Amerika, vertelde JNS dat de Iraniërs ver weg van de Joodse staat willen blijven, maar er tegelijkertijd een "vuurring" omheen bouwen. Iran steunt Hezbollah in Libanon en deze terreurorganisatie heeft naar schatting maar liefst 100.000 raketten. Iran doet ook zijn uiterste best om een onafhankelijke oorlogsmachine te creëren in Syrië, wat Israël heeft proberen te ontmantelen. Volgens buitenlandse en sommige Israëlische rapporten heeft Israël tot nu toe 300 doelwitten in Syrië getroffen.

Volgens Amidror realiseerde Iran zich dat Israël succesvol is geweest in Syrië, dus begon het een tak van haar onafhankelijke oorlogsmachine in Irak op te bouwen, gebruik makend van het feit dat de Irakezen geen totale controle hebben over sommige delen van hun land. Voor Iran is het idee om een militaire strijdmacht te hebben dicht bij Israël, terwijl het zelf op een afstand blijft.

"Een interessante vraag is," zei Amidror, "wat de reactie van Israël in zo'n situatie zou moeten zijn? We weten dat de kop van de slang in Iran zit. Zal Israël achter doelen in Syrië, Irak, Libanon of Jemen aan gaan? Of gaan we direct naar de kop van de slang?"

Iran heeft het vermogen om Israël aan te vallen vanuit meerdere locaties, waaronder Libanon en Syrië, en nu ook Irak, en mogelijk Jemen - zoals Netanyahu onlangs vermeldde.

'Dit wordt ingewikkeld'

Eytan Gilboa, professor en directeur van het Center for International Communication aan de Bar-Ilan University in Ramat Gan en een senior onderzoeksmedewerker van het BESA Center for Strategic Studies, vertelde JNS dat er de laatste tijd elementen zijn veranderd die van invloed zijn op de paraatheid en besluitvorming in Israël.

Ten eerste viel Iran de Saoedische olievelden aan. Ten tweede trokken de Verenigde Staten zich terug uit Syrië. En ten derde werden de Iraanse provocaties in de Perzische Golf niet beantwoord met een agressief Amerikaans antwoord.

"We zien ook de Islamitische Jihad in Gaza, in opdracht van Iran, om daar te proberen de situatie te saboteren en te ondermijnen," zei hij.

Evenals Amidror, merkte ook Gilboa op dat Israël heeft geprobeerd om Iran te verhinderen een nieuw front in Syrië op te bouwen, zeggend "deze strategie is uitgebreid tot Irak."

Hij maakte de huidige stand van zaken op vanuit het perspectief van Israël. Volgens Gilboa "is het duidelijk, om allerlei redenen, dat Iran niet direct Israël vanaf het eigen grondgebied zal aanvallen. Iran verloor een deel van de verrassing die men aan Israël had kunnen toebrengen als het geen kruisraketten tegen Saoedi-Arabië had gebruikt".

Israël bereidt adequate antwoorden voor op dit soort bedreigingen aangezien het verwacht dat Iran hen met precisie geleide kruisraketten en drones zal aanvallen.

Gilboa suggereerde dat onderdelen van de Israëlische strategie eerst moeten bestaan uit het onthullen van het plan van Iran. Daarna moet Israël dreigen met directe en ernstige vergeldingsacties. Tot slot moet Israël duidelijk maken dat Syrië en Libanon de prijs zullen betalen als er op hun grondgebied aanvallen op Israël ontstaan.

"Als Iran Nasrallah de opdracht geeft om Israël aan te vallen, zal dit ingewikkeld zijn," zei Gilboa. "In de Tweede Libanonoorlog van 2006 maakte Israël onderscheid tussen het Libanese leger en Hezbollah. Dit is niet langer het geval. Als Israël onder vuur komt te liggen, zal het Libanon aanvallen, inclusief Hezbollah. Hetzelfde geldt voor Syrië. Israël probeert [de Syrische president] Basher Assad en Rusland ervan te overtuigen dat als Israël door Syrië wordt aangevallen, het Assad is die de prijs daarvoor zal betalen.

"Bovendien," zo ging Gilboa verder, "moet Israël Rusland op de hoogte brengen van mogelijke Israëlische actie na een aanval door Iran. "Deze vuurwisseling tussen Israël en Iran in de basisopbouw in Syrië is helemaal niet in het belang van Rusland en daarom protesteert Rusland niet tegen de Israëlische militaire acties in Syrië," zei hij.

Israël zou moeten werken aan een Amerikaanse verklaring van steun en zich met de Verenigde Staten coördineren om aan te kondigen dat aanvallen op Israël een Amerikaanse actie zullen uitlokken.

"Op het eerste gezicht," zei Gilboa, "zouden deze componenten een zekere mate van afschrikking moeten creëren. De belangrijkste strategie van Israël is om afschrikking te creëren of op zijn minst een mogelijke Iraanse aanval te beperken."

Als Iran inderdaad aanvalt, zal er een massale vergelding tegen de Iraanse belangen moeten plaatsvinden.

Volgens Gilboa mag van Europa niet worden verwacht dat het zich aansluit bij de strijd tegen de hegemonische ambities van Iran en zijn steun voor het wereldwijde terrorisme. Ze zijn "dom en doof", zo beschuldigde hij, en proberen Iran alleen maar te sussen.

Zowel Amidror als Gilboa zijn het erover eens dat Iran zeker Israël in het vizier heeft.

"Een confrontatie tussen Iran en Israël is onvermijdelijk," zei Gilboa. "Er is een grote kans op een Iraanse militaire actie; dit is iets waar Israël zich op voorbereidt.

"Onze veronderstelling," zei Amidror, "is niet de vraag óf, maar wanneer."

Bron: Foreign-policy experts predict that an Iranian attack on Israel is just a matter of time - JNS.org