Artikel

Ben je ooit als ondeugend gekarakteriseerd? Ooit vooringenomen, stereotiep, of onzorgvuldig, gegroepeerd in een categorie die niet uniek beschrijft wie je bent? Welnu, misschien kun je je met een Joodse gelovige in Jezus identificeren, die geïnstrueerd is door bepaalde niet-Joodse kerktradities, dat zijn nationale identiteit als Israëliet in wezen niets betekent nu hij "in Christus" is, waarin geen Jood of Griek is (vgl. Gal. 3:28). "Hoe zit het dan met de belofte van het land onder het Verbond met Abraham? Zo zou de beduusde Joodse gelovige kunnen vragen. In antwoord daarop is het geldende niet-Joodse antwoord door de eeuwen heen geweest: vergeet die aardse dingen, dat was slechts een schaduw van de grotere "spirituele" realiteiten die zijn gekomen, en dat zal uiteindelijk triomferen over alle "vleselijke" begrippen, zoals van de moderne Zionistische beweging.

Of misschien kun je je inleven in de niet-Joodse christen, die in een Hebreeuwse basisgroep gevangen zit en zich genoodzaakt voelt om Hebreeuws te leren, bepaalde regels van de mozaïsche wet te houden, en op zaterdag bijeen te komen uit angst dat hij of zij een tweederangs heilige wordt, of erger nog, eeuwig afgesneden van Gods volk. Immers, is de niet-Joodse gelovige in Jesjoea (Jezus) niet geënt in "het koninkrijk van Israël" en verplicht om haar verbonden en wetten na te leven?

En voor degenen die bevoorrechte leden zijn van het Lichaam van Christus in deze huidige tijd van Gods genade, wat is de reden om de gemeente in te lezen in de 70e week van Daniël? Wat als, zoals sommigen je misschien willen laten geloven, er geen ontsnapping is aan de komende Verdrukking. Moet ik dan tot het einde volharden in mijn geloof als de enige manier om waardig te worden gesteld om het koninkrijk binnen te gaan? En na het doorwaden door alle knip-en-plak-collages van Mattheus en Openbaring, door de woorden als "uitverkiezen" en "heilige" te isoleren, dan denk je misschien dat het beter zou zijn om te verhuizen naar Israël, of een bunker te bouwen in Nieuw-Zeeland. Noem mij een complotdenker, maar onder de meer virulente, anti-pre-trib karikaturen en -portretten die er zijn, vermoed ik dat er een opzettelijke poging gedaan wordt om het duidelijke dispensationele onderscheid betreffende Gods volk dat in de hele Schrift is uitgezet, te verdoezelen en te vermijden.

Helaas zijn de hierboven beschreven scenario's al te gemeenschappelijk en komen ze voort uit een lukrake behandeling van de tekst van de Schrift. Om eerlijk te zijn, in sommige gevallen komt de verwarring voort uit hen die grote ijver voor de Heer hebben, maar niet veel weten over het onderwerp. Ze volharden in dwaling en zorgen ervoor dat zwakkere broeders struikelen (vgl. Rom. 10:2). Een vogel is een vogel, zullen sommigen zeggen, en de uitverkorenen zijn de uitverkoren - zo simpel. Ok, probeer een enthousiaste vogelaar te vertellen dat alle vogels hetzelfde zijn en dat onderscheid er niet toe doet. Is een blauwe gaai de bovenste? Is een pinguïn een flamingo? Hebben ze allemaal dezelfde vorm en functie? Kunnen ze allemaal naar grote hoogtes vliegen?

Helaas zijn het dit soort gladde antwoorden op de eschatologie dat ik wil aansnijden in deze serie getiteld "Gemeente van de eerstgeborenen". In dit artikel zal ik me vooral richten op de implicaties betreffende het geïdentificeerd zijn met Christus als 'de eerstgeborene uit de dood' (Kol. 1:18; Openbaringen 1:5). De verbondenheid van de Gemeente met Christus, de ultieme eerstgeborene, betekent dat het lichaam van Christus de allereerste groep van Gods volk zal zijn die een totale verlossing en verheerlijking zal ervaren, voordat de niet-Joodse gelovigen gered worden tijdens de Verdrukking (de zogenaamde "heiligen uit de stammen"), en het toekomstig overblijfsel van Israël, en de heiligen van het Oude Testament en zelfs de heiligen uit de duizend jaren.

De berg Zion in de hemel. Het nieuwe Jeruzalem. De stad van de levende God. Sommigen noemen het een fantasie. De gelovigen noemen het: Thuis.

Volgens een fascinerende passage in het boek Hebreeën, krijgen we een glimp te zien van Gods woonplaats in de hoge, die een divers scala aan wezens omvat. Er is zowel eenheid als verscheidenheid. Laten we het daarom in onze huidige studie Gods Verscheidenheidsstad noemen. Hier is de preview:

Maar u bent genaderd tot de berg Sion en tot de stad van de levende God, tot het hemelse Jeruzalem en tot tienduizendtallen van engelen, tot een feestelijke vergadering en de gemeente van de eerstgeborenen, die in de hemelen opgeschreven zijn, en tot God, de Rechter over allen, en tot de geesten van de rechtvaardigen, die tot volmaaktheid zijn gekomen, en tot de Middelaar van het nieuwe verbond, Jezus, en tot het bloed van de besprenkeling, dat van betere dingen spreekt dan dat van Abel. (Heb.12:22-24, HSV).

Vraag: Waarom niet wat inkt en papyrus besparen en gewoon zeggen: "Je bent genaderd tot God en de uitverkorenen van alle tijden"?

Antwoord: Omdat er belangrijke onderscheidingen te maken zijn, niet alleen tussen de heiligen [de geheiligden] van God, maar ook van God zelf, die een Drie-enig wezen is: Vader, Zoon en Heilige Geest.

Ik geloof dat het gedeelte hierboven uit Hebreeën 12:23 een exclusieve betekenis benadrukt en onthult van gelovigen in deze huidige tijd [de Gemeente/Christus lichaam]. Wij, die door de Geest tot één lichaam gedoopt zijn, krijgen dezelfde titel als Jezus in andere passages ["eerstgeborenen"; vgl. Heb.1:6]. Ook de vermelding van onze namen in de hemel verwijst naar een groot aantal heidenen. Ik zal mijn redenering op dit punt snel genoeg toelichten.

Ten eerste wil ik iets zeggen over de eenheid en verscheidenheid binnen Gods familie:

Hoewel sommigen geloven dat het onderscheid tussen Israël en de kerk in het millennium en in de eeuwige staat geleidelijk zal vervagen, lijkt het bijbelse bewijs erop te wijzen dat elke groep heiligen zijn eigen identiteit zal behouden (vgl. Heb. 12:22-24). Dit kan ook worden afgeleid uit het feit dat de namen van de twaalf stammen van Israël op de poorten van de hemelse stad zullen worden opgeschreven en de namen van de twaalf apostelen van de kerk op de fundamenten van de stad zullen worden opgeschreven (Openb. 21:12, 14). Kortom, in het eeuwige koninkrijk zal er één Godsfamilie zijn met een verscheidenheid aan leden" (Donald K. Campbell, "De Kerk in Gods profetisch programma", uit 'Essays in Honor' van J. Dwight Pentecost, 160-161).

Ongetwijfeld hebben de medeleden van het Lichaam van Christus niets om op te pochen, dan alleen op de soevereine genade en barmhartigheid van de HEERE, en hetzelfde geldt voor de verlosten van alle tijden (vgl. 1Kor.1:29-31). Er is echter iets unieks en exclusiefs met betrekking tot de titel "Gemeente van de eerstgeborenen".

Met "eerstgeborenen" bedoelen we de Gemeentelijke geestelijke vereniging in haar gemeenschap met de Zoon van God, de uitmuntende Zoon (Kol. 1:15; Rom. 8:29; Heb. 2:12-13). Meer in het bijzonder, Jezus staat op uit de dood en wordt als eerste verheerlijkt. En hoewel Paulus op dit moment kan zeggen dat we met Christus opgewekt zijn en met Hem in de hemel zitten (Ef. 2:6; Kol. 3:1-4), is er nog steeds een onvolkomenheid in de verheerlijking van Christus totdat Hij terugkomt om Zijn lichaam te verzamelen (1 Thess. 4,13-18).

Als gevolg van het niet onderscheiden van de mystieke vereniging van Christus en zijn lichaam, is de vereniging van het eerstgeboren "mannelijk kind" uit Openbaring 12:5 verloren gegaan voor velen, maar zeker niet voor allemaal (zie Gary's post, "Conservative Scholars Agree: The Male Child Is The Church").

De Gemeente, de ene nieuwe mens uit Efeze 2:15, was vóór Pinksteren in circa 33 na Chr. verborgen gebleven, "een mysterie", maar toen werd Gods plan uitgelegd en verlicht vooral door middel van de geschriften van Paulus. De apostel verkondigt hierin enthousiast dat niet-Joden samen met Joden een nieuw en onderscheiden 'lichaam' vormen (Efeze 2:16), 'in Christus Jezus' (Efeze 2:13), die nu 'medeburgers met de heiligen' en 'huisgenoten van God' zijn geworden' (Efeze 2:19).

Terwijl Gods huis [d.w.z. het Huis van de Vader] de overkoepelende, verenigende uitdrukking lijkt te zijn voor de verlosten van alle tijden, is er een scherper onderscheid als het gaat om het hoofd van ons huidige gezin, namelijk Jezus, de Zoon van God. Nogmaals, ik geef u een citaat van de auteur van het boek Hebreeën:

En Mozes is wel trouw geweest in heel Zijn huis, maar als dienaar, om te getuigen van wat later gesproken zou worden; Christus echter is getrouw over Zijn huis als Zoon. Zijn huis zijn wij....". (Heb. 3:5-6, nadruk van mij).

Hmmm. Christus als hoofd over een huis? Waar vinden we die hechte, familiale relatie nog meer? Ah, ja. In Paulus' brief aan de Efeziërs:

...want de man is hoofd van de vrouw, zoals ook Christus Hoofd van de gemeente is; en Hij is de Behouder van het lichaam. ...zoals ook Christus de gemeente heeft liefgehad en Zich voor haar heeft overgegeven, opdat Hij haar zou heiligen, door haar te reinigen met het waterbad door het Woord, opdat Hij haar in heerlijkheid voor Zich zou plaatsen, een gemeente zonder smet of rimpel of iets dergelijks, maar dat zij heilig en smetteloos zou zijn....wij zijn leden van zijn lichaam....Dit geheimenis is groot; maar ik spreek met het oog op Christus en de gemeente." (Ef. 5:23, 25-27, 30, 32, HSV, nadruk van mij).

Dit soort relaties zul je in vorige eeuwen [dispensaties] niet vinden, en ook zal het in de komende eeuwen nooit meer voorkomen. Het mysterie van Christus en zijn kerk is inderdaad diep.

Dus, eerstgeboren burger van Gods familie betekent dat u beter bent dan Adam, Mozes, David of Johannes de Doper? Meer geschikt bent voor het koninkrijk dan iemand die onthoofd wordt door de Antichrist, of een Israëliet die zich moet verbergen in de woestijn tijdens de laatste jaren van deze eeuw, of dan de laatste persoon die gered wordt aan het einde van het millennium net voordat Satan wordt bevrijd uit de afgrond?

Nee, nee. Zo ver gaan we niet (vgl. Luk.10:20). Niettemin zijn wij die lid zijn van het lichaam van Christus een selecte groep, die door de eeuwen heen onze unieke identiteit zullen behouden (Efeze 1:20-23; 2:6-7). We hebben niets gedaan om dit voorrecht te verdienen of te verwerven, want alles wat we ontvangen is genade, genade en genade. Wees dus dankbaar dat je voorzienig geboren bent tussen Pinksteren en de Opname. Wat een zegen!

Bekijk nog eens het hierboven gemarkeerde gedeelte van Hebreeën: Het lichaam van Christus is "de gemeente van de eerstgeborenen, van wie de namen in de hemel zijn opgeschreven". Ik geloof dat de onderstreepte zin een toespeling is op een groot aantal niet-Joden aan wie de God en Vader van Abraham, Izaäk en Jakob een hemelse "geboorteakten" heeft verleend.

Waar is het bijbelse precedent voor zo'n grootse veronderstelling? We gaan terug naar de Hebreeuwse Bijbel! In de Psalter is een weinig bekend lied weggestopt, een profetisch bijbelstuk dat in wezen het bekende concept van het Nieuwe Testament van "wedergeboren zijn", of beter nog, "vanaf boven geboren zijn", weergeeft (Johannes 3,6-7).

Zie je de centrale focus van de psalm (verzen 4-6)? Niet alleen valt de exclusieve nadruk op de niet-Joden op temidden van de andere psalmen, maar ook de korte lijst van naties die de privileges van burgerschap zullen genieten: Egypte (vlg. Jesaja 30:7), Babylon, Filistea, Tyrus en Cush? Deze lijst van personages zijn meestal de schurken in het bijbelse verhaal. Wat een wending aan de gebeurtenissen!

Ik stel me voor dat deze Schriftpassage werd weggemoffeld en vermeden door schriftgeleerden en profeten, met een houding als van Jona (vgl. Jona 4:1-4,11). Eerlijk gezegd, voor de farizeeër en vurige Israëlische nationalist is er hier gewoon te veel genade en troost. U wilt mij te vertellen dat de HEERE, de God van Israël, geboorteakten en voorrechten met betrekking tot het staatsburgerschap zal uitdelen aan mensen die ooit zijn vijanden waren? Ja, dat is altijd onderdeel geweest van het plan (vgl. Rom. 5:10; Efeze 2:11-13).

In plaats van Israël iets te ontnemen, maar door de niet-Joden eraan toe te voegen, heeft Gods eeuwige stad genoeg ruimte om deze massa's te behandelen:

Zion zal die dag verrijkt worden met deze aanwinst van nieuwe burgers. Alle naties zullen in die dag Zion zien als de 'moederstad'. Als God hun namen in een register schrijft, beschrijft dat figuurlijk Zijn verzekering dat Hij hen een plaats in Zion geeft" (Allen P. Ross, "Psalmen", in The Bible Knowledge Commentary: An Exposition of the Scriptures, 857).

Zion is de moederstad. Dit geeft een geheel nieuwe kijk op de reden waarom veel afgestudeerden naar hun vroegere collegiale instellingen verwijzen als een "alma mater", Latijn voor "voedster/moeder" (vlg. Jes. 54:1,11-13; 66:10-13). Nu, als we maar een deel van de passie en ijver die sommigen hebben voor hun college sport teams en dat overdragen voor het winnen van zielen voor Gods team en het maken van nieuwe burgers van Zion....

Dit beeld van de berg Zion, de stad van God, als moeder, is echt expliciet in de Griekse vertaling van Psalm 87 (wat Psalm 86:5 is in de LXX):

Moeder Zion! Een man zal zeggen. En [die] man werd geboren in haar. De Allerhoogste heeft haar fundamenten opgericht" (mijn vertaling, van Rahlfs en Hanhart, eds., Septuaguinta: SESB editie).

De apostel Paulus had onder andere OT-passages en "Moeder Zion" beeldtaal als Psalm 86:5 (LXX) in gedachten toen hij schreef:

...het Jeruzalem van boven is vrij, en zij is onze moeder" (Gal.4:26, ESV, nadruk van mij).

En hoewel Paulus profiteerde van zijn status als Israëliet, Hebreeër uit de Hebreeën geboren (Filippenzen 3:5), en zijn Romeinse staatsburgerschap hem een of twee keer uit een problemen haalde (Hand.22:22-29), hield de apostel niettemin zijn oog gericht op de echte prijs (Filippenzen 3:14, 20-21) - zoals zijn fysieke en spirituele voorvader in het geloof, Abraham:

Door het geloof is hij een inwoner geweest in het land van de belofte als in een vreemd land en heeft hij in tenten gewoond, met Izak en Jakob, die mede-erfgenamen waren van dezelfde belofte. Want hij verwachtte de stad die fundamenten heeft, waarvan God de Bouwer en Ontwerper is." (Heb. 11:9-10, HSV, nadruk van mij).

Zien jullie, net als de gelovige mannen en vrouwen die ons zijn voorgegaan, ook wat zij van een afstand hebben gezien (Heb. 11:13-16)? Zult u deel uitmaken van degenen die zich verheugen in Zion, de moederstad, wiens namen zijn opgenomen in het boek van het leven? Als je dorst hebt en naar huis verlangt, neem dan de gave aan van een permanente eeuwige verblijfplaats waar God vrij wordt geofferd (Openb. 21:6-7; 22:17).

We hebben geen excuus. Namen worden toegevoegd aan Gods hemelse volkstelling over de hele wereld, en de gemeente van de eerstgeborenen is gezegend om nog meer inzicht te hebben dan zelfs Abraham of Paulus hadden, mede dankzij Johannes, de auteur van het laatste boek van de Bijbel (zie Openbaring hoofdstukken 21-22):

En ik, Johannes, zag de heilige stad, het nieuwe Jeruzalem, neerdalen van God uit de hemel, gereedgemaakt als een bruid die voor haar man sierlijk gemaakt is." (Openb. 21:2, HSV).

De apostel Johannes sluit het boek Openbaring af met de roep van ieder hart dat verlangt naar de vervulling van de belofte van Johannes 14:1-3: 'Kom, Heer Jezus! (Openb. 22:20). Onze Heer bereidt ons een plaats, en Hij komt terug om Zijn lichaam, de gemeente van de eerstgeborenen, te verzamelen, opdat wij met Hem in het Vaderhuis in de hemel mogen zijn.

Als eerstelingen voor de Heer (Rom.8:23; 1 Kor.15:20-23; Efeze 1:12; 2 Thess.2:13; Jer.1:18), zullen wij de eerste groep heiligen en medeburgers van de moederstad zijn, die verrijst/opgenomen/verheerlijkt zal worden. Onze van boven wedergeborenen, wat echt en uiteindelijk gebeurt op het moment van de verrijzenis en opname - een gebeurtenis die plaatsvindt voordat de zeven verzegelde boekrollen worden geopend (zie mijn vorige artikel).

Laten we eens kijken naar een korte opsomming over de tijd van onze verheerlijking zoals geopenbaard in Openbaring.

Wie overwint, hem zal Ik tot een zuil in de tempel van Mijn God maken, en hij zal daaruit niet meer weggaan. En Ik zal de Naam van Mijn God op hem schrijven en de naam van de stad van Mijn God, het nieuwe Jeruzalem, dat neerdaalt uit de hemel, bij Mijn God vandaan, en Mijn nieuwe Naam." (Openb. 3:12, HSV, nadruk van mij).

Aldus zal de overwinnende Gemeente als de eerste geboren worden [verheerlijkt] en staatsburger van Zion, omdat hun ook een ontsnapping uit de hele verdrukkingperiode beloofd wordt (Openb. 3,10). Let ook op de "kroon" in Openb. 3:11 + de "witte kleding" + het opnemen van namen in Openb. 3:5.

Vervolgens hebben we de belofte om in de troon van Christus te zitten, (Openb. 3:21). Al met al, voordat we bij de open deur van Openbaring 4:1 komen (vgl. Openb. 3:8) kregen we kronen, witte kleren en tronen, beloofd aan de eerstgeboren Gemeente.

Als we nu een nieuw pagina omdraaien, komen we bij hoofdstuk 4, en het pas verheerlijkte lichaam van Christus wordt vertegenwoordigd door de 24 oudsten... wacht erop... wacht erop... draag kronen, witte kledingstukken, en zittend op tronen! (zie Openb. 4:4). Ja, net zoals de Heer had beloofd.

Opmerking: De Gemeente van de eerstgeborenen werpt hun kronen aan de voeten van de Vader, ondanks het populaire lied: "Wij vallen neer, wij leggen onze kronen, aan de voeten van Jezus...". (Openb. 4:10-11).

Dan zien we in hoofdstuk 5 de oudsten weer afgebeeld met het Lam "temidden van de troon van de [Vader]" (Openb. 5,6). De verzen van het lied in Openb. 5:9-10 zouden het meervoudig voornaamwoord voor de eerste persoon moeten bevatten, "...[U] hebt ons gekocht/verlost door Uw bloed uit elke stam, tong, volk en natie....en ons tot koningen en priesters van onze God gemaakt, en wij zullen heersen op de aarde" (zie KJV, NKJV, YLT). Merk op hoe het lied van de pas verloste Gemeente, vol staat met niet-Joodse afbeeldingen, wat het openingskoor van de brief van Johannes aan de gemeenten in Openbaringen 1:5-6 weergeeft.

De Kerk van de eerstgeborene verschijnt hier en daar als de visioenen van de hemel zich ontwikkelen in de rest van het boek. Enkele andere vermeldenswaardige passages zijn Openb.12:5, 10-12; 19:4, 14-15. Naarmate de chronologie van de wederkomst van Christus voortschrijdt, keert Jezus met de heiligen vanuit de hemel fysiek terug naar de aarde om de Antichrist en zijn legers te verslaan, en nadat Satan is gebonden, kijk goed naar wat volgt...

En ik zag tronen, en zij gingen daarop zitten, en het oordeel werd hun gegeven. En ik zag de zielen van hen die onthoofd waren om het getuigenis van Jezus en om het Woord van God, en die het beest en zijn beeld niet hadden aanbeden, en die het merkteken niet ontvangen hadden op hun voorhoofd en op hun hand. En zij leefden en gingen als koningen regeren met Christus, duizend jaar lang." (nadruk van mij).

Daar zijn die tronen weer. Degenen die erop zitten, krijgen het gezag om te oordelen (Openb. 3:21; 4:4; vgl. Matt. 19:28; 1Kor. 6:2-3), en Johannes ziet dit heersend gezag in hun plaats komen, voordat de martelaren van de Verdrukking uit de doden zijn opgewekt.

Ja, de heiligen uit de Verdrukking zullen samen met Christus en de Kerk van de eerstgeborenen regeren tijdens het millennium. De Kerk en de heiligen van de Verdrukking zijn echter twee verschillende groepen binnen de medeburgers en heiligen van Gods huisgenoten. Ja, er is maar één "eerste opstanding" (Openb. 20:5-6). We moeten echter het idee verwerpen dat dit slechts een eenmalige gebeurtenis is en niet iets dat zich daadwerkelijk in fasen of progressieve fasen zal voordoen.

Krijgen de heiligen die in het millennium geboren zijn immers niet het voorrecht om deel te nemen aan de eerste opstanding? Als de eerste opstanding een eenmalig gebeuren was en vermengd met de opstanding/opname van de Kerk en de verheerlijking van de martelaren uit de Verdrukking, hoe zit het dan met deze heiligen uit de duizend jaren, die niet eens lichamelijk, laat staan geestelijk geboren zijn? Helaas vereist de waarheid van deze kritieke fasen van de eerste opstanding, wijsheid en onderscheidingsvermogen.

Als de heersers en rechters van het eerste lid van Openb. 20:4 zich al in een verheerlijkte staat bevinden, wanneer het stof na Armageddon nog maar net is neergedaald, en vlak voor de opstanding van de heiligen uit de Verdrukking, dan laat dat alleen de Gemeente van eerstgeborene over om voor zo'n beschrijving in aanmerking te komen.

Verheug u, leden van de gemeente van de eerstgeborenen! Uw staatsburgerschap is verzekerd en uw namen zijn in de hemel opgeschreven. U zult ook de eersten zijn die verheerlijkt wordt, en u bent niet gesteld tot toorn (de 7-jarige toorn van de zeven verzegelde boekrollen, nog te openen door het Lam staande in zijn verheerlijkte lichaam).

Bent u er klaar voor? Bent u moe geworden van het ronddwalen in de woestijn, en verlangt u naar de stad van God? Dan kunt u zich aansluiten bij de heilige (of heilige), die schreef: "Kom, Gij bron van zegeningen".

Richt uw blik op wat boven is en verhef uw stem in lof tot onze God. Dank Hem, want Hij is goed en Zijn liefde en trouw blijven voor eeuwig bestaan (Ps. 107:1-9). Op een dag, op een dag heel snel, zullen we de glorieuze stad voor onszelf zien.

Ik denk dat de schrijver(s) van "Kom, Gij Bron" Psalm 87 in gedachten heeft (hebben) gehad. In Psalm 87:7 zingen de zangers in de stad van God (letterlijk): 'Al mijn bronnen/fonteinen zijn in u'.

Gemeente van de eerstgeborenen (deel I): Gecertificeerde burgers van Gods eeuwige stad