www.wimjongman.nl
Ga voor goud
De Olympische Spelen zijn onlangs in het nieuws gekomen, mede dankzij de inspanningen van Noord-Korea om in februari naar de Winterspelen in Seoel, Zuid-Korea, te komen. Terwijl sommigen de stap toejuichen, waarschuwen anderen dat de kluizenaar-staat gewoon lekker mee zal kunnen spelen om sanctie-verlichting en tijd te winnen en zo hun kernwapenprogramma vooruit te helpen. (Denk je?)
Behoudens de politieke intriges, heb ik echter altijd genoten van de Olympische spelen. Het is altijd spannend om 's werelds beste atleten te zien concurreren op het hoogste niveau, en het is bijzonder spannend wanneer een atleet die je aan het steunen bent uiteindelijk op het podium staat om een gouden medaille te ontvangen.
Maar net als die prachtig getrainde atleten, zullen wij als wedergeboren gelovigen ook ooit eens staan op een podium om spoedig te worden beloond — alleen de beloningen die wij ontvangen zullen nooit worden aangetast of wegroesten:
Weet u niet dat zij die in de renbaan lopen, allen wel lopen, maar dat slechts één de prijs ontvangt? Loop dan zo dat u die verkrijgt. En iedereen die aan een wedstrijd deelneemt, beheerst zich in alles. Zij nu doen dat om een vergankelijke krans te ontvangen, maar wij om een onvergankelijke te ontvangen. Ik loop daarom niet zonder duidelijk doel en ik vecht zó met de vuist dat ik niet maar wat in de lucht sla. Maar ik oefen mijn lichaam op harde wijze en maak het dienstbaar, opdat ik niet misschien, na anderen gepredikt te hebben, zelf verwerpelijk word.
(1 Korintiërs 9:24-27 / nadruk toegevoegd)
En houd er rekening mee dat wanneer Paulus zegt "verworpen", het woord dat hij gebruikt (adokimos) aangeeft dat hij zijn beloning zou kunnen verliezen — niet dat hij zijn zaligheid zou kunnen verliezen. Paulus communiceert zijn houding naar zijn toekomstige beloningen in de hemel:
Ik ga voor het goud.
En hij vertelt ons dat we hetzelfde moeten doen. Maar hoe zit het dan met dit idee van een te ontvangen beloning in de hemel?
Veel mensen in de kerk lijken bijna het begrip te geringschatten, alsof het ongepast is, of dat het lijkt ons hebzuchtig of egoïstisch te maken met het zoeken van "beloningen" van God. Het concept van God om ons genadig te belonen voor trouwe dienst en gehoorzaamheid blijkt in tal van Schriftplaatsen. Het is beloofd vanaf het Oude Testament tot de gelijkenissen in het Nieuwe Testament. Als God niet van plan was een legitieme bron van motivatie te zijn voor ons, om Hem te dienen, in combinatie met het feit dat we Hem liefhebben en Hem willen eren, waarom komt het dan zo vaak voor in Zijn Woord?
Nu, als je net zo bent als ik, dan realiseer je je dat er nog een aantal belangrijke bijbelse leerstukken en onderwerpen zijn die in de kerk van vandaag zelden gepredikt worden. Aan het ene uiteinde van het spectrum hebben we kerken die inhoud te geven en hun gemeenteleden oppeppen met PowerPoint-preken die er gemakkelijk in gaan en de mensen een week een goed gevoel geven, en aan de andere kant heb je kerken die blijven hameren op afwijkende leerstellingen die volledig gescheiden zijn van het ijverig beoordelen van wat Gods Woord eigenlijk zegt.
Zo zijn er kerken die in wezen goede kerken zijn en die in principe het Woord prediken, maar de neiging hebben om bepaalde doctrines te vermijden omdat ze worden gezien als dat ze verdeeldheid geven of als controversieel worden ervaren - en zoals iedereen weet, bestaat er controverse omdat iemand dan beledigd is, en als iemand beledigd is betekent dit dat de kerk er niet in slaagt om voldoende inclusief, tolerant, divers, bevestigend of anderszins politiek correct te zijn. Zo zijn dergelijke leerstellingen in strijd met het mantra van de heersende kerk uit de eenentwintigste eeuw:
Gezien het feit dat we voor allerlei praktische doeleinden kijken naar allerlei zaken van de Opname, Ik vind het enigszins ironisch dat dit specifieke onderwerp door de leerstellige barsten heen lijkt te zijn geslopen in veel moderne kerken. Het valt me op dat een aanzienlijk percentage christenen er slechts marginaal van op de hoogte is, of er in het beste geval maar vage en vaak onbijbelse ideeën over heeft.
Maar gezien de voelbare nabijheid van de Opname, denk ik aan enkele dingen waarom wedergeboren gelovigen meer tijd en aandacht aan dit onderwerp zouden moeten besteden:
In werkelijkheid zullen we dit evenement waarschijnlijk binnen enkele jaren bijwonen (en ja, het kan volgende week zijn). Ondanks dit feit lijken er maar weinig mensen in belangrijke mate op gericht te zijn. Hoewel grote aantallen mensen allemaal spreken over de Opname, en geobsedeerd zijn met hun onvermoeibare inspanningen om de exacte timing uit te wisselen in een enorme oceaan van prikkelende aanwijzingen (succesvol genoeg, de laatste keer dat ik het heb gecontroleerd), heeft bijna niemand het over één van de eerste en belangrijkste dingen die we direct na de Opname zullen doen.
Het gebrek aan duidelijk Bijbels onderricht over de rechterstoel van Christus is een tragische vergissing van de gevestigde kerk, en in dit artikel wil ik de Bimah bespreken en verscheidene belangrijke ideeën in betrekking daarmee, en dat voor geen andere reden dan een paar mensen wakker te krijgen, die zullen beginnen het de serieuze aandacht te geven die het verdient.
Want vergis je niet:
Dit artikel is niet bedoeld als een volledige, diepgaande studie over de plaats van het oordeel van Christus - zie het als een memo. Ik wil mensen er eerlijk gezegd alleen maar toe bewegen om het serieuzer te gaan overwegen. Het is iets om de herinneringen van mensen wat aan te jagen en ze aan het denken te krijgen, oh ja, dat Bimah ding. Hmm, misschien zou ik mijn beloningssituatie eens moeten overwegen....
In dit artikel, is alles wat ik wil doen, kort enkele van de bijbelse details over de Bimah bekijken, en een paar basis-dingen te behandelen, zoals waar het is, wanneer het is, wat het is, en net zo belangrijk, wat het niet is. Onderweg hoop ik dat ik een aantal inzichten over deze gebeurtenis met u kan delen die ik meer aandacht waardig vind, vooral in het licht van de laatste tijden.
Wat is een bimah?
Het Griekse woord dat ten grondslag ligt aan zinnen als "de rechterstoel van Christus" is bimah (verhoging). In het oude Griekenland was een bimah een platform dat met een aantal trappen boven het maaiveld werd opgetrokken, en oorspronkelijk werden er prijzen op uitgereikt aan de winnaars van openbare sportevenementen.
Later werd het gebruikt als een plaats waar de ambtenaren de openbare oproepen deden, en vanwaar men rechtszaken aanhoorde. De apostel Paulus stond op een bimah in Korinthe voor Gallio, de proconsul van Achaje, op aanklacht van het beïnvloeden van mensen om God te aanbidden op een manier die "in strijd met de wet was" (Handelingen 18:12-17).
In feite stond Christus vóór de bimah van Pontius Pilatus toen hij werd veroordeeld om te worden gekruisigd:
"Toen hij op de rechterstoel zat, stuurde zijn vrouw hem een boodschap: Laat je toch niet in met deze Rechtvaardige, want ik heb vandaag in een droom veel om Hem geleden. Maar de overpriesters en de oudsten haalden de menigte over dat zij om Barabbas zouden vragen en Jezus zouden ombrengen. De stadhouder antwoordde hun en zei: Wie van deze twee wilt u dat ik voor u zal loslaten? Zij zeiden: Barabbas. Pilatus zei tegen hen: Wat zal ik dan doen met Jezus, Die Christus genoemd wordt? Zij zeiden allen tegen hem: Laat Hem gekruisigd worden!"
(Matt. 27:19 – 22 / nadruk toegevoegd)
(Zie ook Joh. 19:13.)
De Bimah waar we hierover praten, is echter veel meer dan dat. Het is een toekomstige gebeurtenis waarbij alle leden van het lichaam van Christus, zich simpelweg voor het aangezicht des Heren stellen en beloond worden voor de goede werken die ze tijdens hun aardse leven hebben uitgevoerd.
Wat betreft de plaats waar de Bimah staat - dat is vrij gemakkelijk. Ieder lid van de kerk zal voor Christus staan om rekenschap af te leggen over zijn of haar leven, wat betekent dat ons aardse leven voorbij is. Het spreekt dus vanzelf dat de Bimah in de hemel staat. Het zou voor mij in ieder geval niet duidelijk zijn hoe de zaak ergens anders gedaan kan worden.
Het wanneer is ook vrij eenvoudig, aangezien dat wordt weergegeven in de klare tekst van de Schrift. Hier is uw eerste aanwijzing: wanneer de Kerk terugkeert naar de aarde met Christus voor de Tweede Komst, zijn we blijkbaar al beloond:
"Laten wij blij zijn en ons verheugen en Hem de heerlijkheid geven, want de bruiloft van het Lam is gekomen en Zijn vrouw heeft zich gereedgemaakt. En het is haar gegeven zich met smetteloos en blinkend fijn linnen te kleden, want dit fijne linnen zijn de gerechtigheden van de heiligen."
(Openbaring 19:7-8)
Ik ben ervan overtuigd dat dit een verwijzing is naar de beloningen die de kerk op de Bimah ontvangt, en het geeft aan dat men op zijn minst beloond wordt op de Bimah vóór de wederkomst (wat meteen een post-trib-Opname uitschakelt). En als we accepteren dat de 24 ouderlingen in Openbaring 4:4 in feite de opgenomen kerk zijn, die dragen hun stephanous, oftewel de kronen van beloning voor trouwe dienst, dan hebben we het optreden met de Bimah zelfs voordat de verdrukking in Openbaring 6 begint.
Oeps, laten we er niet verder gaan: Het maakt mij tot een innerlijke samenzweringstheoreticus, maar het valt me op dat een mogelijke reden dat het onderwijs over de rechterstoel van Christus schijnbaar onder de radar geraakt is, omdat een zorgvuldige studie ervan onvermijdelijk en onverbiddelijk leidt tot de Opname die zich voordoet vóór het begin van de Verdrukking. Dat klopt: een duidelijk bijbels begrip van de Bimah Zetel bevestigt de meest beschaafde en vreselijk aangevallen leer van de Kerk van vandaag de dag - de Opname vóór de verdrukking. Dus: willen veel kerken vandaag de dag niet over de Bimah leren? Dat is geen verrassing.
Hoewel het Griekse woord bimah 13 keer in het nieuwe Testament is gebruikt, wordt het slechts tweemaal gebruikt in een specifieke verwijzing naar de rechterstoel van Christus:
"Daarom stellen wij er ook een eer in, hetzij inwonend, hetzij uitwonend, om Hem welbehaaglijk te zijn. Want wij moeten allen voor de rechterstoel van Christus openbaar worden, opdat ieder vergelding ontvangt voor wat hij door middel van zijn lichaam gedaan heeft, hetzij goed, hetzij kwaad."
(2 Korintiërs 5:9–10 / nadruk toegevoegd)
"U echter, wat oordeelt u uw broeder? Of ook u, wat minacht u uw broeder? Wij zullen immers allen voor de rechterstoel van Christus gesteld worden. Want er staat geschreven: Zo waar als Ik leef, zegt de Heere: Voor Mij zal elke knie zich buigen, en elke tong zal God belijden. Zo zal dan nu ieder van ons voor zichzelf rekenschap geven aan God."
(Romeinen 14:10–12 / nadruk toegevoegd)
Pot... ketel... zwart: De meeste christenen zijn vertrouwd met het idee dat we niet over anderen moeten oordelen, aangezien dit laatste vers duidelijk de reden omschrijft waarom. Wij heb niets te oordelen over anderen en hun werken, want als gelovigen, zal elk van ons op de Bimah staan en krijgen we onze eigen oordeel op het afgesproken tijdstip door de rechtvaardige rechter.
Paulus gaat dieper in op de Bimah, zowel in zijn eerste als tweede brief aan de kerk van Korinthe. In zijn eerste brief spreekt hij in termen van gelovigen die voortbouwen op het fundament dat Christus is:
Of nu iemand op dit fundament bouwt met goud, zilver, edelstenen, hout, hooi of stro, ieders werk zal openbaar worden. De dag zal het namelijk duidelijk maken, omdat die in vuur verschijnt. En hoe ieders werk is, zal het vuur beproeven. Als iemands werk dat hij op het fundament gebouwd heeft, standhoudt, zal hij loon ontvangen. Als iemands werk verbrandt, zal hij schade lijden. Hijzelf echter zal behouden worden, maar wel zo: als door vuur heen.
(1 Korintiërs 3:12-15)
Als gelovigen worden de dingen die wij in ons leven doen met wat God ons gegeven heeft - goed, slecht of zonder gevolg - vergeleken met de materialen die wij gebruiken om te bouwen op het fundament van Christus. Sommige van die dingen worden gekarakteriseerd als goud, zilver en edelstenen. Dit zijn dingen die wij doen in gehoorzaamheid aan het Woord en door de kracht en ingevingen van de Heilige Geest.
Ik geloof dat dit een juist begrip is van de leerstellingen die in Gods Woord zijn vastgelegd, en dat we begrip verkregen door gehoorzaamheid aan de geboden zoals het volgende:
Sta dan vast, broeders, en houd u aan de overleveringen waarin u onderwezen bent door ons woord of door onze brief.
(2 Timotheüs 2:15)
Alles wat is verteld, zijn dingen die het vuur van Gods oordeel zullen overleven, en wij zullen daarvoor rijkelijk worden beloond. Wat de werkelijke aard van die beloningen betreft, wel de Bijbel spreekt over vijf specifieke kronen die gelovigen kunnen winnen (een onderwerp dat ik hier meer in detail heb behandeld: klik hier...). Ik zie echter geen bijbelse reden om te geloven dat onze beloningen zich beperken tot slechts die vijf kronen; ik ben van mening dat onze beloningen rijkelijk gevarieerd en voor ons als individuen uniek zullen zijn.
Ik ben ook geneigd om te geloven dat er beloningen zijn die we kunnen verliezen (Openb. 3:11) en beloningen die we niet kunnen verliezen (Matt. 10:40-42). Bijvoorbeeld, sommige van de kronen genoemd in de Schrift worden toegekend aan degenen die een bepaalde status handhaven, zoals leven in afwachting van de Opname, of streven naar het kruisiging van het vlees en een leven te leven dat wordt gekenmerkt wordt door heiligheid. Dit zijn beloningen die verbeurd kunnen worden als men ervan wegvalt of nalaat om die voorwaarden te handhaven.
Aan de andere kant zijn sommige beloningen voor het doen van specifieke dingen, zoals iemand naar het geloof in Christus leiden. Dat soort beloning is een gesloten deal en kan niet verloren of ongedaan gemaakt worden.
Ik heb de neiging om te denken dat onze beloningen op de een of andere manier zullen leiden tot verbeterde capaciteiten en ruimere mogelijkheden om in het koninkrijk te dienen, maar ik ben er afkerig van om er verder over te speculeren. Ik heb echter vertrouwen in één ding:
Sluit van de doos van Pandora
Naar mijn mening lijken hier gradaties te worden gesuggereerd. Met andere woorden, goud is iets meer waard dan zilver, en beide zijn doorgaans meer waard dan vele andere soorten edelstenen - ook al worden ze alle drie als zeer waardevol beschouwd en worden ze universeel gekoesterd.
Ik denk niet dat deze gradaties er per ongeluk zijn - ik denk niet dat de Heilige Geest gewoon een zin probeert om te draaien. Het suggereert voor mij dat sommige dingen die we doen door de macht en het aansporen van de Heilige Geest waardevoller en prijzenswaardiger zijn voor de Heer dan andere, hoewel alle als een beloning kunnen worden beschouwd.
Bijvoorbeeld, een evangelist die in een reeks van herhalingsbijeenkomsten in een bepaalde stad honderden mensen naar Christus leidt om in Christus te geloven, zou daarvoor ongetwijfeld een grotere beloning ontvangen op de Bimah dan iemand zou ontvangen voor het heimelijk maar strategisch een evangelietractaat achter te bij het koffiezetapparaat, hopend dat een bepaalde medewerker het zal vinden, ook al kunnen beide mensen gedaan hebben wat ze deden door de kracht en opgewekt door de Heilige Geest en in oprechtheid dienend.
Andere werken van ons worden gekarakteriseerd als hout, hooi en stoppels. Dat zijn dingen die geen geestelijke of eeuwige waarde hebben, en het zijn dingen die in het vuur van het oordeel bij de Bimah zullen verbranden, net zoals hout, hooi en stoppels letterlijk door het vuur worden geconsumeerd.
Merk op dat Paulus, schrijvend onder de inspiratie van de Heilige Geest, de dingen die het oordeel van God niet zullen overleven, niet noemt als vuilnis. Hij noemde dergelijke werken geen stinkende stapels zieke kamelenmest. Hij noemde ze hout, hooi en stoppels - maar hoe zit het dan met hout, hooi en stoppels?
Overweeg dit: Al deze drie dingen zijn eigenlijk nuttig - ze zijn niet helemaal zonder waarde in ons stoffelijk leven hier op aarde. En ook hier lijken er weer gradaties gesuggereerd te worden.
Hout is gemakkelijk het meest waardevolle ding — wordt gebruikt voor het bouwen van huizen die voor de komende generaties staan. Hout wordt gebruikt voor het bouwen van sterke en functionele items van allerlei beschrijving, en kan worden gesneden in prachtig mooie vormen en ontwerpen.
Hout zou zijn gebruikt om de stal te bouwen waar Christus is geboren.
Hooi is ook waardevol, zij het minder dan hout. Hoewel, het werd gebruikt voor duizenden spullen als matrassen en andere onderdelen, is het primaire gebruik ervan het voeden van het vee in de wereld.
Hooi kan ook in de kribbe hebben gelegen van het kindje Jezus waar hij lag te slapen.
Zelfs stoppels, die voornamelijk bestaat uit stengels die overblijven nadat de korrel is geoogst, kan dit ook worden gebruikt als veevoeder evenals een middel van belangrijke voedingsstoffen om terug te keren in de bodem.
De schapen onder de hoede van de herders, die werden bezocht door een engel in de nacht van de geboorte van Jezus, zouden de stoppels kunnen grazen.
Het punt is dat hout, hooi, en stoppels dingen vertegenwoordigen die we doen in ons leven maar niet noodzakelijkerwijs zondig zijn per se, maar gewoon dingen zijn waar we geen beloning voor ontvangen. In Paulus' woorden zullen wij "verlies lijden", en het Griekse woord dat gebruikt is zemioo, wat betekent dat iets in de trant van het "verspelen" van een potentiële beloning, waardoor verlies of schade ontstaat, of in de zin van: worden "beboet."
Het vuur zal zeker hout, hooi en stoppels verteren, zodat ze een beeld schetsen van dingen die simpelweg geen spirituele of eeuwige waarde hebben. Maar de werken die verbrand worden zijn niet per se zondig, maar gewoon dingen die we deden met wat God ons gaf, maar die geen geestelijke of eeuwige waarde hebben.
Dit leidt ons naar een kernpunt en een gemeenschappelijk misverstand over de aard van de rechterstoel van Christus:
Misschien worden sommige mensen beïnvloed door het gebruik van het woord "oordeel" in de zin van "de rechterstoel van Christus", maar het punt is dat elke zonde die we ooit hebben begaan of ooit zullen plegen in ons aardse leven, werd verzoend door het kostbare bloed van Jezus tweeduizend jaar geleden:
Voorwaar, voorwaar, Ik zeg u: Wie Mijn woord hoort en Hem gelooft Die Mij gezonden heeft, die heeft eeuwig leven en komt niet in de verdoemenis, maar is uit de dood overgegaan in het leven.
(Joh. 5:24 / nadruk toegevoegd)
Dus is er nu geen verdoemenis voor hen die in Christus Jezus zijn, die niet naar het vlees wandelen, maar naar de Geest.
(Romeinen 8:1 / nadruk toegevoegd)
En Hij heeft u, toen u dood was in de overtredingen en het onbesneden zijn van uw vlees, samen met Hem levend gemaakt door u al uw overtredingen te vergeven, en het handschrift dat tegen ons getuigde, uit te wissen. Dit handschrift was met zijn bepalingen tegen ons gericht, en Hij heeft dat uit het midden weggenomen door het aan het kruis te nagelen.
(Kolossenzen 2:13–14 / nadruk toegevoegd)
Ik zou nog zonder te knipperen een half dozijn kunnen opsommen, maar er worden zeker weinig dingen geleerd met meer duidelijkheid in de Schrift. Jezus nam het oordeel voor onze zonden aan het kruis. Punt. Als onze zonden op de Bimah zouden worden beoordeeld, zou de moeder van alle theologische doosjes van Pandora opengaan:
"De Schrift leert dat voor de gelovige Gods rechtvaardigheid reeds volledig en tot in eeuwigheid is voldaan aan het kruis ten opzichte van de zonden van de gelovige. Als God de gelovige gerechtelijk zou straffen voor zijn zonden, waarvoor Christus reeds betaling heeft verricht, zou Hij twee betalingen vereisen voor de zonde, en zou het daarom onrechtvaardig zijn. Een dergelijk concept (straf voor zonde) schaadt ten onrechte de geheel-toereikendheid van de dood van Christus aan het kruis." (cursivering in het origineel)
— Samuel Hoyt
"De rechterstoel van Christus in theologisch Perspectief" (deel 2) Bibliotheca Sacra
Het zijn onze werken die worden beoordeeld, niet onze zonden, en dit oordeel is geenszins straffend van aard. Met andere woorden, er worden hier geen straffen opgelegd. Denk er over na:
Nadat het oordeel voorbij was, liepen ze met lege handen weg. Het criterium voor beloningen aan de Binah is vrij eenvoudig:
Wij zullen beloond worden voor onze werken die niet zijn verbrand, en we zullen beloningen krijgen voor datgene wat blijft.
Wordt vervolgd
Bron: A Little Strength