www.wimjongman.nl
Deel 3: De Damascus/Jeruzalem-fase van eindtijdprofetieën voor de 21e eeuw / Israël bereidt zich voor op een tsunami
13 februari 2017 - door Ernest L. Martin, (geschreven in 2000 – geëdit door David Sielaff.
De gedaanteverandering
Toen ze daar aankwamen (op de berg), vond er een zeer belangrijke gebeurtenis plaats. God de Vader trad binnen in de menselijke omgeving. Het is van groot belang dat we er rekening mee houden dat deze interventie van God de Vader (de Schepper van het hele universum) NIET in Jeruzalem was. Het was ook NIET op de berg Sinaï. Het was ook NIET in Mekka of een andere "heilige plaats", maar het was op de meest prestigieuze "heilige plaats" van de oude wereld - het was op de top van de berg Hermon (de heiligste van de bergen in de ogen van de oudste mensen). Dat is de plaats waar Christus Jezus werd uitgeroepen tot de redder van de wereld. Het was op die plek (de vroegste "Berg Sion"), dat Jezus Christus werd gewijd op aarde, om onze Verlosser te zijn, door niemand minder dat God de Vader. Dit is wat God de Vader zei: "Dit is Mijn geliefde Zoon, in Wie Ik Mijn welbehagen heb; luister naar Hem!" (Matteüs 17:5). Ja, de kruisiging en opstanding van Christus waren het belangrijkste, maar deze opdracht was de bevoegdheid van het legitiem maken van de laatste acties door Jezus Christus in Jeruzalem. Dit alles werd gedaan op de eerste Berg Sion.
Zo is het hoe God werkt: als de hele wereld betrokken is bij een probleem, dan trekt God de Vader zich terug naar de berg bij de achterdeur van Damascus - "de Stad van Mijn Vreugde [zei God]" (Jeremia 49:24,25). Als God zegt dat Hij woont in Damascus, en Hij een besluit neemt, zal dat een wereldwijde relevantie hebben (niet alleen voor Israël en Juda - die besluiten voor hen komen vanuit Jeruzalem). En dat is wat we vinden in wat wordt genoemd "De Damascus fase van de eindtijd". Als God klaar is om bezig te gaan met zaken die betrekking hebben op de hele wereld, dan beweegt Hij zich naar Damascus.
De Dode Zeerollen
Zelfs de schrijvers van de Dode Zeerollen (de meeste van die rollen werden gevonden in 1947-1975 rond de ruïnes van de de Qumran-gemeenschap in de buurt van de Dode Zee) kenden deze leringen. Hun geschriften laten zien dat zij Jeruzalem en de Tempel als verdorven beschouwen in de 2e eeuw v.C. Toen begonnen ze om zichzelf "de mensen van Damascus" te noemen, vanwege de betekenis die ze lezen in deze profetie die we nu overwegen. Hoewel ze de oorspronkelijke heiligheid van Jeruzalem erkenden, beschouwden ze het in hun tijd als verlaten door God, zodat zij de rug hebben toegekeerd naar Jeruzalem en de Tempel. Ze begon te zoeken in de richting waar God was "in Damascus". Maar ze gingen zelfs nog verder.
De Dode Zee sekte dacht eigenlijk over zichzelf als een groep (Grieks: ekklesia) die veel leek op wat de apostel Paulus later leerde dat christenen daaronder gerekend werden. Ze waren als de "groep mensen" die de juiste "Tempel van God" was. Inderdaad, het was geen toeval dat Paulus werd geroepen door God en Christus, net buiten, en binnen Damascus (Handelingen 9:1-9). Na het betreden van Damascus werd Paulus gedoopt en de kreeg hij de opdracht om zijn werk te doen door naar Israël en naar de heidenen te gaan (Handelingen 9:10-22).
Let op de betekenis van het feit dat de eerste onderwijzing van de apostel Paulus aan de Israëlieten en de heidenen in Damascus was. Deze gebeurtenis laat zien (door de nuance van de profetie in Zacharia 9 t/m 14), dat God toen ontevreden was met Jeruzalem en de Tempel. Al had Hij nog steeds te maken met de twee delen van Israël (Israëlieten en Joden), Hij was nu van plan om zich ook te wenden tot de heidenen. Hij deed dit vanuit het "wereldhoofdkwartier" in Damascus (niet Jeruzalem).
(Eigenlijk is Damascus onderdeel van het "Beloofde Land", maar het is een gebied waar andere nakomelingen van Abraham en zijn neef Lot [en die van Laban] zouden leven, en niet Israël en Juda. Die anderen zijn de Ismaëlieten [Arabieren], Moabieten, Ammonieten, Edomieten, enz. De berg Hermon was hun berg Sion. In feite was het de "dauw" van de berg Hermon die de zeven "Bergen Sions" bedekte in Jeruzalem ("de bergen van Sion") om heilig te zijn).
Eigenlijk was de reden dat de nieuwtestamentische schrijvers de profetie geselecteerd hebben betreffende de dertig zilverlingen, die door door Judas waren verkregen in zijn smadelijke verkoop van de Herder, in de profetie van Zacharia (de Messias van de Godsspraak, die zij gelijkgesteld hebben met Jezus), omdat Judas het geld in het Heiligdom van de Tempel gooide. Daaruit bleek dat de Tempel in Gods ogen slechts was geworden tot een plaats voor de vervaardiging en de verkoop van potten met stinkende ovens, op de plaats van de Tempel (dat wil zeggen, waardoor het een niet-geheiligde plaats werd). In Gods ogen, was de tempel toen niet meer dan een fabriek voor het maken van potten (Zacharia 11:12,13). Om de allegorie af te sluiten, zoals die is begrepen door de nieuwtestamentische schrijvers, de priesters verbonden het geld van Judas met het veld van de pottenbakker (Matteüs 27:3-10). Dit betekende symbolisch dat God geen heiligheid meer zag in de tempel te Jeruzalem tijdens het proces en de kruisiging van Christus. Het "scheuren van het gordijn" was om aan te tonen dat God de tempel had verlaten, het was NIET dat de mensen dan de toegang zouden kunnen hebben tot het Heilige der Heiligen.
Dus, de selectie van Damascus als locatie voor de bekering van Paulus was geen toeval. Jahweh werd toen gerekend als te zijn "in Damascus" voor een wereldpubliek (zie: Handelingen 9:3-8). Hij was niet meer alleen in Jeruzalem met te spreken voor Israël en Juda. God had zich afgekeerd van Jeruzalem en de Tempel. Hij was toen in Damascus, terwijl Zijn volk Israël en Juda (uit het oogpunt van God) in opstand waren tegen Hem. Sterker nog, God is zelfs nu nog "in Damascus" om het zo te zeggen. Hij zal niet terugkeren naar Jeruzalem, totdat de inwoners van de Stad zich bekeren van hun wegen en een gepaste Tempel bouwen waarin Hij kan wonen.
Als Jeruzalem weer een rechtvaardige hoofdstad wordt, met een Tempel die goed functioneert, zal God teruggaan naar Jeruzalem en Zijn verblijf hebben bij Israël en Juda (Zijn verbondsvolk). De profetie in Zacharia 9 t/m 14 is een voorspellend verslag van hoe God Israëls verlossing zal beginnen met een God zijnde "in Damascus". Maar God zal uiteindelijk in Jeruzalem komen als Hij Zijn Zoon stuurt naar de Olijfberg om Jeruzalem te herstellen. Deze profetie geeft de stap voor stap weg aan (van Damascus naar Jeruzalem) die Christus neemt voor Zijn wederkomst.
Wat wil de Damascus Profetie in Zacharia 9-14 zeggen?
Deze profetie begint voor allen die leven in "De Vruchtbare Sikkel" met een tijd waarin Israël en Juda gerekend worden in ballingschap te zijn vanwege hun zonden en de tijd dat de Tempel niet juist functioneerde (Inderdaad was de tempel zo beschadigd geraakt en verontreinigd in de tijd van Jeremia, dat het Heiligdom een plaats was geworden voor de vervaardiging en de verkoop van potten, met ovens die zich zelfs binnen het heiligste deel van de tempel bevonden. Zie Zacharia 11:12-13). De profetie is voor de eindtijd, want het is een voorspelling van hoe God op een stap-voor-stap manier opnieuw Zijn woonplaats zal instellen in Jeruzalem. Hij geeft de gebeurtenissen aan die leiden tot de seismische verstoringen van Zacharia 14 en de terugkeer van God (in de persoon van Jezus Christus) begeleiden naar Zijn verblijf in Jeruzalem.
Een grote vernietiging
De profetie begint met een grote vernietiging op de hele kust van de Levant (het gebied vanaf Hamath aan de Eufraat in het verre noorden) en vervolgens bereikt het het zuiden van alle Filistijnse (Palestijnse) steden tot en met Gaza (Zacharia 9:2-8). Het is God (niet de mens, of de legers van de mens) die deze geprofeteerde vernietiging voltrekt. Het is zonder twijfel een aardbeving in de Middellandse Zee en de daaruit voortvloeiende tsunami (een grote vernietigende oceaangolf, vaak ten onrechte een 'vloedgolf' genoemd), welke de profetie beschrijft. Het zou ook het resultaat kunnen zijn van een asteroïde (Dit is niet het asteroïde vormig bedoelde molensteen in Openbaring 18:21, die komt pas later. Zie mijn artikelen "The Asteroid Destruction - Zijn timing en doel", "De vernietiging en de wereld in profetie" (niet meer beschikbaar) en
Bron: "Aardbeving". Zie ook het artikel
Bron: "Eeuwen, aardbevingen, het Sanhedrin, en fraude", met meer informatie over de tsunami) met de daaruit voortkomende oceaangolven van vernietiging. Niet dat alleen de kuststeden van de oostelijke Middellandse Zee worden geoordeeld. Hoewel zulke dingen in de geschiedenis zijn voorgekomen, zal dit een gigantische tsunami zijn die bijna niet te vergelijken is.
Dus zal dit het eerste evenement zijn dat gaat optreden in de "tijd van het einde" een enorme tsunami die met zijn golf van oceaanwater de oostelijke Middellandse zeekust raakt met waarschijnlijk een hoogte van 30 tot 60 meter (misschien zelfs hoger). Massale vernietiging op de zeekust zal dan het resultaat zijn. Aangezien er geen verhoogde gebieden zijn in het binnenland die worden genoemd in het oordeel (zoals Jeruzalem op ongeveer 800 meter meter boven de zeespiegel), is een tsunami het meest waarschijnlijke middel dat zich zal introduceren in de eindtijdprofetie van Zacharia 9 t/m 14. Dit lijkt te zijn waar God over spreekt. De waarheid is afhankelijk van de juiste interpretatie van Zacharia 9:2-8. Ik beweer niet een moderne profeet te zijn, maar ik ben een vertolker van de Schrift die begrijpt (en gelooft) veel van de traumatische historische gebeurtenissen uit het verleden die zijn gevonden in de documenten (zoals die van de Bijbel). Dus naar mijn mening lijkt het mij toe dat het oordeel een tsunami zal zijn.
Deze tsunami zal van grote omvang zijn. Het zal de oostelijke Middellandse Zeekust raken (en een wijdverbreide verwoesting geven van 10 tot 20 mijl landinwaarts zoals dat blootligt aan de kust, afhankelijk van waar het "land" omhoog gaat). Tel Aviv (de grootste stad van Israël) zal zeker een wijdverspreide ruïnes worden, samen met alle regio's vanaf de Turkse grens in het noorden tot aan de Gazastrook in het zuiden. Hoewel het een vonnis is voor het "Land van Chadrach" (het beloofde land), zal zo'n tsunami ook Egypte treffen wat op de hoogte ligt van de zeespiegel, de landmassa van de Delta tot aan Opper-Egypte. Ezechiël 29:1-12 kan een verwijzing zijn naar deze "vernietiging".
Als de mensen in de wereld op televisie en via internet deze bijzondere verwoesting zullen zien in dit deel van de wereld, zal hun deze bepaalde profetie worden vertelt in Zacharia 9 t/m 14, dat God zich nu gaat bezighouden met de wereldpolitiek. Mensen over de hele wereld zullen beginnen om zich bijna grootscheeps te bekeren, en zij zullen beginnen hun afgoden weg te gooien (Zacharia 10:2), net als de Byzantijnse keizers dit deden in 700 na Chr. toen een soortgelijke catastrofe optrad. Dit gebeurde toen een grote vulkaan uitbarstte met als gevolg een aardbeving op het eiland Santorini in 726 na Chr.. Deze uitbarsting bracht een grote sociale en religieuze verandering in het oostelijke Mediterraanse gebied (en ze zijn allemaal opgenomen in de geschiedenis). Maar gedurende de afgelopen 500 jaar is de aarde relatief rustig geweest, zonder uitbarstingen en natuurrampen als in het verleden. Onze "rampen" zijn mild geweest in vergelijking daarmee.
Echter, binnenkort komt er een tijd dat de aarde zal beginnen (abrupt en het zal bijna uit de hemel vallen) met zijn oprispingen van aardbevingen, tsunami's, vulkanen, extreme weersomstandigheden van het soort dat de moderne mensheid nog nooit eerder heeft gezien. Dit is allemaal voorspeld in het boek Openbaring, en het toont in het inleidende oordeel dat een enorme tsunami de oostelijke Middellandse Zee zal treffen, zoals vastgelegd in de "Damascus-fase" profetie van Zacharia 9 t/m 14.
Zulke dingen zijn niet nieuw. In de 6e, 7e en 8e eeuw van onze jaartelling hebben we verslagen van enorme natuurrampen die gebeurd zijn rond de oostelijke Middellandse Zee, waarbij in vergelijk met onze huidige orkanen in Florida en de vreselijke overstromingen in North Caroline en in het zuiden van Mexico (samen met de Turkse en Taiwan aardbevingen) deze er uitzien als kinderspel, (dit waren gebeurtenissen die zijn opgetreden zoals Dr. Martin dit artikel schreef in november 2000).
[Editor: Alleen al de sterke aardbevingen van meer dan 20 per week, de veranderende klimaatomstandigheden, 17 jaar later, zouden al genoeg waarschuwing moeten zijn voor ons hoe laat het is.]
Nog sterker, op het moment dat Justinianus keizer was (527-565 na Chr.) en temidden van een grote welvaart, werden allen door een plotselinge ramp getroffen. Historie-wetenschappers hebben vastgesteld dat het begin van de regeerperiode van Justinianus (536 na Chr.) de vulkanische activiteit zo intens en destructief was in het gebied van de Krakatau, dat er grote veranderingen in het weerbeeld begonnen plaats te vinden over de hele aarde. Deze en andere catastrofale gebeurtenissen resulteerden in misoogsten, plagen en hongersnoden, met als gevolg oorlogen, met een dergelijke omvang dat beschadiging bracht voor de mens in het Middellandse-Zeegebied, dat het verhoudingsgewijs Wereldoorlogen I en II zou maken als van een lagere klasse.
De Byzantijnse rechtbankhistoricus Procopius, die op dat moment leefde, toonde aan dat het verlies van mensenlevens zo groot is geweest dat hij een buitensporig beeld gebruikte om het te beschrijven (wat betekent dat waarschijnlijk 75% tot misschien wel 90% van de mensen zijn omgekomen). Deze rampen hebben iets veroorzaakt wat de historici de "Donkere Middeleeuwen" noemen, wat bijna 500 jaar voortduurde (deze rampen veroorzaakten ook het verlies van de militaire en politieke controle door het Byzantijnse Romeinse rijk over het Oostelijke Middellandse-Zeegebied. Zie het artikel 'Earthquake' [Aardbeving] (niet meer beschikbaar). Het was geen toeval dat een stelletje ruige Arabische bedoeïenen uit de Arabische woestijn met hun meestal ongetrainde legers zich konden uitbreiden met een verovering die hen leidde tot aan het centrum van Frankrijk en tot aan de grenzen van India in slechts honderd jaar. Er was gewoon geen populatie aan mensen in het voormalige Byzantijnse of Perzische Rijk om de verspreiding van de moslims te stoppen. In veel gevallen veroverden deze woestijn-Arabieren deze weerloze steden die te weinig bevolking hadden om zich te verdedigen. In 546 na Chr., aan het begin van dat jaar, waren er in Rome meer dan 500.000 mensen, maar als gevolg van de oorlogen en plagen, tegen het einde van dat jaar, was de stad een spookstad geworden met daarin slechts 500 mensen.
In 726 na Chr. explodeerde het eiland Santorini in de Egeïsche Zee met zo'n intensiteit dat de mensen dachten dat het einde van de wereld was begonnen. Zo sterk was dit natuurverschijnsel dat de Byzantijnse keizers (die door de islamitische heersers werden berispt om hun afgoderij) begonnen met wat bekend staat als de Beeldenstorm Controverse [Iconoclasme] (gedurende ongeveer 70 jaar) toen veel oostelijke-christenen hun afgodische manieren opgaven en het uitriepen naar God om hun zonden te vergeven.
In de Kronieken van Theophanes (die in 818 na Chr. is overleden), schreef hij over de gebeurtenissen in 749 na Chr. Hij zei:
- "In dit jaar was er een aardbeving met een grote en vreselijke ineenstorting (van de bodem) in Syrië. Sommige steden werden verwoest, andere gedeeltelijk, en weer andere werden verschoven - met muren, gebouwen en al - van de bergen af naar de onderliggende vlakte verplaatsten ze zich tien km, of zelfs wel iets meer. Ooggetuigen zeggen dat het land van Mesopotamië uiteen werd gescheurd tot op een diepte van een volledige drie km (een nieuwe ravijn werd gevormd dat drie km diep was), en uit die diepte werd de nieuwe aarde, geheel wit en zanderig, opgeworpen". *Kroniek van Theophanes, Theophanes was een christelijke monnik geboren uit hooggeplaatste en rijke ouders en bekend om de uitstekende toewijding aan zijn geloof. Zie de Cronicles van Theophanes: Een Engels Vertaling van anni mundi 6095-6304 (602-813 na Chr.) Met een inleiding en nota's, vertaling en commentaar door Harry Turtledove (Philadelphia: University of Pennsylvania Press, 1982), pp 1165-116..
Deze grote seismische ramp heeft zich voorgedaan iets meer dan 1250 jaar geleden - ruim binnen onze periode van geschiedenis. Stel je voor wat dit evenement deed. Sommige steden in Syrië werden opgeschoven van hun vroegere plaatsen met zes mijl en nog verder. De nieuwe canyon die gevormd is in noordelijk Mesopotamië, was de helft dieper (niet breder, maar dieper) dan de Grand Canyon in Arizona.
Toen kwam er, zo zei Theophanes, een ooggetuige, in het jaar 763 na Chr. een bittere kou uit het noorden die begon in oktober, iets wat hij nog nooit had meegemaakt in de geschiedenis. De Zwarte Zee (die natuurlijk zout oceaanwater bevat) begon te bevriezen en uiteindelijk bevroor het tot een diepte van 13 meter tot op honderd mijl vanuit de noordelijke oever. En toen, in februari, blies een felle wind het ijs in de vorm van ijsbergen in de richting van Constantinopel. Die ijsbergen waren zo groot en dik, dat ze zijn vastgelopen in de Bosporus (de waterweg tussen Europa en Azië) en het hele gebied rondom. En Theophanes zei dat hij en zijn metgezellen over de ijsbergen heen konden lopen naar de Aziatische oever van de Bosporus.
Wordt vervolgd