Waarom de Joden de kanaries in de kolenmijn zijn

J.P. Golbert - 15 juli, 2015

DEEL DRIE: CONSTANTIJN'S OPLOSSING OM DE ROMEINSE TIRANNIE TE REDDEN VAN DE JODEN EN HUN OPRUIENDE BIJBEL

Deel 3

DEEL VIER: DE VERLICHTING TEGEN DIE "OPRUIENDE" BIJBEL

Andere elementen van de heersende elites hadden een meer subtiele manier gevonden voor de ontworteling van de Joodse invloed, niet in combinatie met de kerken maar op een seculiere manier. Het hulpprogramma was wetenschap en pseudo-wetenschap, om de verlichting te gebruiken om zich te ontdoen van de joodse wortels in de westerse beschaving. Het officiële verhaal is dat de wetenschap (de redenering) korte metten maakte met de Torah. Dat verhaal krijgt dan een prominente behandeling door de universiteiten, uitgeverijen en de rest van het "verlichte" intellectuele establishment.

Er zijn bijvoorbeeld stapels aan bewijs ter ondersteuning van de geldigheid van de evolutietheorie, die heel duidelijk in tegenspraak is met de Bijbelse verantwoording van de schepping van de wereld in zes "dagen". Christelijke fundamentalisten waren koren op hun molen door erop aan te dringen dat de Bijbel - die zowel letterlijk en mystiek kan worden gelezen een tekst is, die geschreven is als laag over laag met een "code" - op de manier waarop we de krant lezen en begrijpen. Het Scopes proces, spottend ook wel het "Monkey proces" genoemd, werd gemaakt met de bedoeling van het uitbreiden van de mening dat de religieuzen slechts domkoppen zijn. William Jennings Bryan, die het creationisme verdedigde in het proces van Scopes, was een briljante man en een specifieke humanist, tweemaal kandidaat voor het presidentschap van de democratische partij, en minister van buitenlandse zaken onder Woodrow Wilson. Hij wordt echter uitsluitend herinnerd voor wat betreft deze anti-wetenschappelijke verdediging en ook voor het pleiten dat zowel goud en zilver zouden worden gebruikt als wettig betaalmiddel, een voorstel dat niet is aangenomen. Deze nederlagen, die gemakkelijk worden gemarginaliseerd, maakten het gemakkelijk om zijn principiële waarschuwing te begraven en te vergeten tijdens de Spaans-Amerikaanse oorlog, dat de methoden van politieke controle ter ondersteuning van een autoritaire regering in de Filippijnen de Amerikaanse democratie zou ondermijnen. Dat is precies wat er is gebeurd en nog steeds gebeurt. [7] De mensen aan de macht willen niet dat de mensen dit merken en gaan nadenken.

Veel van hetzelfde is opgetreden in de school van de "Hogere Bijbelkritiek." Nogmaals, er is het officiële verhaal: de Bijbel is niet "waar", niet "historisch", werd geschreven en door de eeuwen heen samengesteld door verschillende auteurs, en uiteindelijk (slecht) bewerkt en heilig verklaard. Het maakt niet uit hoeveel van hun bewijzen niet correct bleken, het verhaal dat de Bijbel weinig accuraat is, kreeg de status van een ontvangen waarheid, of ten minste als een dogma. Degenen die het tegenspreken zien hun loopbaan verdampen.

De Hebreeuwse Bijbel is ook aangevallen op morele gronden, want die is agressief en militaristisch, kleineert de "hedendaagse" onderwerpen zoals homoseksualiteit, en lijkt afzonderlijke naties te bepleiten, wat volgens de huidige politiek correcte code, immoreel is. De Hebreeuwse Bijbel lijkt ook, in een oppervlakkige lezing de slavernij goed te keuren, evenals andere culturen op dit moment, met inbegrip van Pericles Athene. Daarnaast lijkt het alsof op dit moment velen denken dat religie - alle religie, iedere religie - de oorzaak is van zo veel oorlog en onderdrukking dat het allemaal moet worden vermeden, en zelfs niet moet worden onderzocht. Door dit te doen zou het een banvloek zijn - maar als dat woord niet thuishoort in de wetenschap, noemen we het niet een religieuze ban, maar is het allemaal dezelfde banvloek.

Deze scholen van denkers, nagesynchroniseerd door hun "progressieve" volgelingen, met het ogenschijnlijk omarmen van de verlichting, lijken te zijn geslaagd in de ontworteling van de westerse beschaving met de bijbelse bron van gelijkheid en vrijheid. Het resultaat is dat er steeds meer inspanningen worden gedaan om de vrije toespraak te onderdrukken op de campus, in de media en, met name in Europa, door juridische vervolging. De verlichting, bedoeld om mensen uit tirannie vrij te maken lijkt nu pervers te worden, de nieuwe moordenaar ervan.

Ergens in de 19e eeuw zijn de krachten van de tirannie, zowel de progressieven als die in lijn met de kerken, erin geslaagd om de Hebreeuwse Bijbel terug te dringen in de fles en het te beperken tot de categorie van de "klassieke talen" als Latijn en Grieks, met het opzij zetten van de talen uit de Hebreeuwse Bijbel, als het Hebreeuws en Aramees. Deze omzetting in de Hebreeuwse Bijbel betekende dat, nogmaals, het niet was om te worden gelezen, niet op de eigen wijze, maar slechts door de glans van Keizer Constantijn zijn Bijbel, het "Nieuwe Testament". Dit zorgt ervoor dat de verbinding van de westerse beschaving met het hoofddeel van de democratie, namelijk de Hebreeuwse Bijbel, ging verdorren en dat de westerse beschaving opnieuw geworteld zou worden uitsluitend in de autoritaire samenlevingen van Griekenland en Rome.

Toegegeven, het was uit de christelijke Bijbel die de Europeanen geleerd heeft dat het Gods bedoeling is dat mensen in vrijheid en gelijkheid leven zouden, wat de oorzaak werd van alle revolutionaire gisting sinds de 14e eeuw, zoals hierboven beschreven. Niettemin, als de autoriteiten van de kerken kunnen voorkomen dat de mensen zelf de Hebreeuwse Bijbel lezen, zullen zij de mogelijkheid nemen om de Hebreeuwse Bijbel aan iedereen te laten interpreteren uitsluitend door het filter van de christelijke Bijbel. Het maakt een verschil.

Bijvoorbeeld, in de Bijbel van Constantijn staat: "Geef de keizer wat van de Caesar is en aan God van wat God is." (Matt. 22:21). Wat zegt de Hebreeuwse Bijbel? "De aarde is van de Heer, en de volheid daarvan; de wereld, en zij die daar zullen vertoeven." (Psalm 21:1). Wat is dan van Caesar? Absoluut niets. Hij behoort ook aan God toe. Tirannen haten dat. Er is een duidelijke reden waarom de katholieke kerk, in de uitbreiding van het Romeinse Rijk, verbood aan iedereen behalve de priesters vanuit de Hebreeuwse Bijbel zouden leren.

Daardoor heeft de Bijbel een slechte naam verworven en wordt beschouwd als primitief, moreel inferieur, vol bijgeloof. De Bijbel is effectief uit de publieke discussie verdreven. Het marginalisering van de Bijbel heeft de westerse wereld voorbereid voor de heropleving van tirannie, de standaardpositie van alle beschavingen, met inbegrip van de westerse beschaving.

Zodra ik de directeur, Orson Wells, in een radio-interview hoorde zeggen dat zonder de bijdragen van de Grieken en de Romeinen, we een veel armere beschaving zouden hebben gehad; en zonder de bijdragen van de Joden, zouden we helemaal geen beschaving hebben gehad. Hij had gelijk, maar dat is de richting waarin de westerse beschaving gaat. Het lijkt zijn joodse wortels af te stoten en terug te keren naar de standaardpositie, geworteld in de autocratie van de oude Griekse en Romeinse cultuur.

DEEL VIJF: CONSTANTIJNS OPLOSSING TOT IN ONZE TIJD

Nu hebben de Europeanen het Christendom verlaten en hun haat van Joden en het jodendom zich diep eigengemaakt. In onze multiculturele tijd wordt zichtbaar dat westerlingen, vooral Europeanen, niet meer het totale kwaad in mensen zien. Islam kan echt niet zo slecht zijn zoals het wordt weergegeven. Nazisme kon niet zo kwaad geweest zijn als we het te horen hebben gekregen. De Holocaust was zeker overdreven. Niemand kan helemaal kwaad zijn, afgezien van misschien een paar gestoorde individuele psychopaten.

Dat alles verandert echter wanneer de Joden worden beschuldigd. Elke beschuldiging wordt plotseling, automatisch geloofd, ongeacht hoe verdorven of huiveringwekkend het is. Doelbewust uitmoorden van Palestijnse kinderen, racisme, "apartheid", systematische onderdrukking, voeren van genocidale oorlogen en het oogsten van organen van de slachtoffers... ze worden allemaal geloofd, net als christenen in andere tijden ze geloofden - en misschien nog steeds geloven, zoals vandaag de moslims het geloven - dat Joden niet-joodse kinderen vermoorden en hun bloed verzamelen voor het maken van matzes voor het Pascha. Deze demonisch en gruwelijke verzinsels worden geloofd en hebben geen behoefte aan bewijs. Het maakt niet uit hoeveel keer de aanklager in het verleden heeft bewezen te hebben gelogen. De bewering dat de Zionisten "erger dan de nazi's" zijn, zou de wereld op de vloer moeten laten rollen van het lachen, Europeanen vooral, aangezien de Nazi-verschrikkingen in hun "voortuin" werden gepleegd, op hun straten, op hun pleinen en spoorwegstations, met veewagens gevuld vol schreeuwende Joden. Maar nee, het wordt door velen beschouwd als een respectabele kwestie, waarmee men het redelijk eens of oneens kan zijn.

Een Arabisch Knessetlid van het Israëlische Parlement voerde het woord in Finland, waar hij stelde dat de Israëlische regel erger was dan Apartheid. "Geef ons maar apartheid," zei hij, alsof dat zou beter zou zijn dan wat ze nu verdragen. Hij werd toegejuicht met verontwaardiging en voldoening. Niemand lijkt zelfs maar te hebben gedacht hoe vele zwarte leden van het Zuid-Afrikaanse Parlement bij hen kwamen om te spreken tijdens de apartheidsdagen. Natuurlijk, er waren geen zwarte leden in het Zuid-Afrikaanse Parlement in de dagen van de apartheid. Zou dan niet iedereen de angst voelen over de vreselijke vergelding die er zou volgen voor deze spreker, deze onderdrukte man, als hij dan zou terugkeren naar dat fascistische, racistische, genocidale, slechter-dan-apartheid Israël? Niet waarschijnlijk. Op een bepaald niveau weten ze heel goed dat er niets aan hem gebeuren zou. Het is allemaal een lugubere lage fictie en dat weten zij. Maar doordat de Europeanen het geloven, geeft het hen de vrijheid om uitdrukking te geven aan de Jodenhaat die door de kerken in hen is geïndoctrineerd in de laatste zeventien eeuwen.

In de zoektocht naar een manier om tirannie te beschermen tegen de "opruiende" invloed van de Joden, is er de progressie - vanaf Titus' oplossing via die van Hadrianus, en Constantijns oplossingen - naar Hitlers "Eind Oplossing" op het Joodse vraagstuk; en we kunnen al beginnen te zien wat zich ontwikkelt als de volgende fase.

Titus heeft de helft van de Joden in het land afgeslacht en veel meer verbannen als slaven. Dat was het begin van de Joodse aanwezigheid in het Rijnland, Pannonia (Hongarije), Dacia (Roemenië) en andere plaatsen. Zestig jaar na Titus' genocide reageerden de Joden in Judea met een nieuwe opstand.

Keizer Hadrianus heeft niet alleen een volgende volkerenmoord gepleegd, maar ook het land zelf vernietigd en geprobeerd om het los te koppelen van alle verwijzingen naar het Joodse volk. Een paar Joden bleven, en bijna allen van degenen die dat deden, verbleven er als slaven. In tegenstelling tot Carthago echter, dat alleen het land had om zijn mensen te verenigen, het Joodse volk had een andere bron van nationale samenhang: de Thora en de onderliggende leringen. De Torah werd gegeven in de woestijn, en daarmee kon het Joodse volk en de Joodse beschaving blijven bestaan zelfs zonder land. Vanuit het oogpunt van het oude Rome heeft de "ziekte" van vrijheid, gelijkheid en heiligheid van het menselijk leven zich slechts uitgezaaid en verspreid door bekering.

Constantijn probeerde daarom de "schadelijke" invloed van de Hebreeuwse Bijbel weg te nemen met een vervolg, gepresenteerd als zijnde de vervulling, en daarom onderworpen van de Hebreeuwse Bijbel via de interpretatie en filtering van het "Nieuwe Testament", en het Joodse volk werd vervangen, zou daarmee worden beschimpt en onmenselijk gemaakt in de ogen van de christelijke gelovigen.

Dat heeft gewerkt voor een duizend jaar (een periode genoemd de "Donkere Middeleeuwen"), waarin alleen aan de priesters werd toegestaan om over de Bijbel te leren. Er was echter een probleem. Omdat Constantijn de Romeinen moest vasthouden, die zich massaal aangetrokken voelden tot het Judaïsme, [8] moest hij zijn nieuwe religie eruit laten uitzien als een "verbeterd jodendom", het vervulde jodendom. Daarom moest de Hebreeuwse Bijbel iets zijn om te laten zien dat was vervuld. Uiteindelijk, laat Wycliffe de geest uit de fles met zijn vertaling van de Bijbel naar het Engels. Mensen hadden de ongefilterde, directe toegang tot de tekst van de Hebreeuwse Bijbel. Wat resulteerde was de revolutionaire gisting zoals hierboven beschreven.

Als zelfs Joden als Benedictus Spinoza, die werd geëxcommuniceerd door de rabbijnen, en zelfs de geassimileerde Joden in onze tijd hartstochtelijk voor de idealen van vrijheid, gelijkheid en heiligheid van het menselijk leven pleiten, dan lijkt het in de genen te zitten van de Joden. Zolang als er Joden zijn, zijn de tirannen nooit veilig zijn. In hun ogen moeten zowel de Joden als hun opruiende Bijbel volkomen worden weggedaan. Voor de tirannen heeft anders al het andere gefaald.

Notities

[7] Gil-White, in "Psychological warfare and political grammar", Part 1, "Psychological warfare, communication research, and the media" and the rest of the sequence, treats in depth the ultimate development of these techniques.

[8] Francisco Gil-White, The Crux of World History, citing Shaye Cohen.

Deel 1 - Deel 2 - Deel 3

Bron: Why the Jews Are the Canary in the Coal Mine