Deel 1 - Deel 2 - Deel-3 - Deel 4 - Deel 5 - Deel 6 - Deel 7 - Deel 8 - Deel 9 - Deel 10 - Deel 11
Deel 12 - Deel 13 - Deel 14 - Deel 15 - Deel 16 - Deel 17 - Deel18 - Deel 19 - Deel 20 - Deel 21
Deel 22 - Deel 23 - Deel 24 - Deel 25 - Deel 26 - Deel 27 - Deel 28 - Deel 29 - Deel 30 - Deel 31
Deel 32 - Deel 33 - Deel 34 - Deel 35 - Deel 36 - Deel 37 - Deel 38 - Deel 39 - Deel 40 - Deel 41
Deel 42 - Deel 43 - Deel 44 - Deel 45 - Deel 46 - Deel 47 - Deel 48 - Deel 49

De Cumaeïsche Sibyl was de priesteres die het Apollinisch orakel voorzat in een Griekse kolonie genaamd Cumae in het huidige Napels, Italië. Het woord sibyl is Latijn van het Oudgriekse woord sibylla, dat "profetes" betekent. Als beroemde heidense icoon voorspelde zij het eindtijd oordeel over Rome. De voorspelling van Pseudo-Methodius, of het nu de Grote Vorst voor de katholieken of de Mahdi voor de moslims is, vindt zijn oorsprong in de legendarische sibyllijnse boeken en mogelijk de oorspronkelijke heidense orakels.[i] De Sibyllijnse Orakels zijn een pseudepigrafische verzameling van uitspraken die worden toegeschreven aan vrouwelijke zieners die Sibyls [profetessen] worden genoemd. [ii] Hoewel vaak gewijzigd door Christenen en Joden, zijn zij een verzameling van veertien boeken en acht fragmenten, die zich uitstrekken van de tweede eeuw v.Chr. tot de vroege achtste eeuw n.Chr.[iii] De overgebleven teksten omvatten overblijfselen van de oude Romeinse Sibyllijnboeken, toegeschreven aan de heidense profetes bekend als de Sibyl. Eerdman's Bible Dictionary, een betrouwbare academische bron, identificeert de overgebleven orakels.

SIBYLLINE ORACLES.† Een verzameling orakels van Joodse en Christelijke oorsprong die deel uitmaken van de Pseudepigrapa. "Sibyl" (Gk. Sibylla) kan de naam zijn geweest van een specifieke legendarische Griekse profetes, maar het werd een internationale term voor een type orakelliteratuur die gewoonlijk was gericht op voorspellingen van grootschalige rampen, politieke omwentelingen, en, soms, een gouden tijdperk onder een grote wereldleider. Er bestond een aantal verzamelingen van Sibyllijnse orakels uit verschillende delen van de mediterrane wereld en het Nabije Oosten. (nadruk toegevoegd)[iv]

De oudste verzameling van Sibyllijnse boeken werd toegeschreven aan de Hellespontijnse Sibyl en werd goed bewaard in de tempel van Apollo te Gergis. Van Gergis ging de verzameling over naar Erythrae, waar zij beroemd werd als de orakels van de Erythraeïsche Sibyl. Het schijnt dat juist deze verzameling haar weg vond naar de bekende Cumaeïsche Sibyl en van Cumae naar Rome naar Syrië en tenslotte naar het Grootzegel van de Verenigde Staten van Amerika, dat volgens de occulte geleerde Manley P. Hall de profetie van de Cumaeïsche Sibyl is over de komst van Apollo/Osiris/Nimrod, die wij de Antichrist noemen. [v] Het is vooral opmerkelijk dat de oostelijke divisie van de oorspronkelijke Katholieke Kerk, de Islam, en het grootste deel van het vrijmetselaars occultisme een vergelijkbaar geloof delen in een eindtijd koning die de wereld recht schijnt te zetten en een periode van vrede en voorspoed inluidt. Dit is in overeenstemming met de eerste drie en een half jaar van de laatste zeven in Daniëls zeventig weken durende profetie.

Veel oude verwijzingen naar de profetieën van de Sibyl zijn bewaard gebleven in verschillende citaten. Zo noemden Plato en Aristoteles de oorspronkelijke orakelspreuken, die in hun oorspronkelijke heidense vorm begraven lijken onder een joods en christelijk revisionisme. Hoewel veel van de oudere boeken in een vuur zijn verbrand, werden de oorspronkelijke heidense orakels in 76 v. Chr. verzameld en werd door het Romeinse Rijk een officiële editie uitgegeven, een editie die pas in 405 n. Chr. werd vermeld. Dit feit maakt het onwaarschijnlijk dat de apologeten die aan Romeinen schreven zo'n duidelijke verandering zouden proberen. Eraan herinnerend dat Justinus een discipel was van Irenaeus van Lyon (AD 175),[vi] die werd begeleid door Polycarpus die leerde van Johannes, de "apostel die Jezus liefhad" (Johannes 21:20). [vii] Johannes was de enige die niet op de vlucht sloeg na Jezus' arrestatie en componeerde vervolgens zijn Evangelie, de sterkste verklaring van Jezus' goddelijkheid, de Johannijnse brieven, die aansporen tot deugdzaamheid en belijdenis van zonde, en, Methodius' vermeende Openbaring daargelaten, de laatste geïnspireerde Apocalyps in de canon van de Schrift. Men kan niet in een betere traditie onderwezen worden over de oorspronkelijke bedoeling van de geïnspireerde auteur van de Openbaring dan Irenaeus en Justinus, en afgezien van het preterisme wachtten deze vroege christenen allemaal nog steeds op een toekomstige Antichrist en Jeruzalem Tempel. Irenaeus schreef:

Maar wanneer deze Antichrist alles in deze wereld zal hebben verwoest, zal hij drie jaar en zes maanden regeren en in de tempel te Jeruzalem zitten; en dan zal de Heer uit de hemel komen in de wolken, in de heerlijkheid van de Vader, en deze man en hen die hem volgen in de poel van vuur zenden; Maar Hij zal voor de rechtvaardigen de tijden van het koninkrijk inleiden, dat wil zeggen de rust, de gewijde zevende dag; en Hij zal aan Abraham de beloofde erfenis teruggeven, in welk koninkrijk de Heer heeft verklaard, dat "velen, komende van het oosten en van het westen, met Abraham, Izaäk en Jakob zullen aanzitten" (Mattheüs 8: 11). [viii]

De vroegchristelijke Kerk nam deze orakels zeer serieus en codificeerde en stelde zelfs veel van de overgebleven manuscripten samen. Tijdens de vormingsperiode van de Kerk haalden de vroege apologeten de Sibille vaak aan in hun apologetische argumenten. Justin Martyr (AD 150),[ix] Theophilus, bisschop van Antiochië (AD 180), Clement van Alexandrië (AD 200), Lactantius (AD 305), en Augustinus (AD 400), citeerden allen verschillende versies van de profetieën, vaak door ze te herinterpreteren of te "kerstenen". Constantijn, de eerste christelijke keizer, citeerde een lange passage uit de Sibyllijnse Orakels (Boek 8) die een acrostiek bevatte waarin de initialen van een reeks verzen luidden: Jezus Christus, Zoon van God, Verlosser, Kruis. Sommige orakels zijn duidelijk christelijk georiënteerd. Dat voorspelt niet veel goeds voor Rome.

Het is het einde van de wereld en de laatste dag en het oordeel van de onsterfelijke God over hen die goedgekeurd en uitverkoren zijn. En er zal allereerst toorn zijn tegen de Romeinen, en er zal een tijd komen. (Sibyllijn Boek III: 120)

Sommige fragmentarische verzen die niet voorkomen in de collecties die bewaard zijn gebleven, zijn alleen bekend omdat ze werden geciteerd door een kerkvader, Justin Martyr (ca. 150) in zijn "Hortatory Address to the Greeks," waarin hij specifiek de Cumaeïsche Sibyl noemt "having no remembrance of what she had said, after the possession and inspiration ceased."[x] Desondanks was een deel van Justin's apologetiek dat de heidenen, ondanks hun omhelzing van afgoden, wel degelijk wisten van de Ene Ware God. Hij schreef:

Wij moeten ook vermelden wat de oude en zeer verre Sibyl, die door Plato en Aristophanes en anderen als profetes wordt genoemd, u in haar orakelse verzen heeft geleerd over één enige God. En zij spreekt aldus: -

Omdat Justinus in discussie was met Romeinen, is het moeilijk te geloven dat hij de tekst eenvoudigweg veranderde om zijn punten duidelijk te maken. Het was bekend dat de oorspronkelijke heidense verzameling bestond en tot in de vijfde eeuw bewaard is gebleven, dus zijn tegenstanders zouden hem er zeker op hebben aangesproken. Justin laat er geen twijfel over bestaan door zijn drie citaten te eindigen met de opmerking: "Dit zijn de woorden van de Sibyl."[xii] Zijn basisargument is dat "zelfs jullie eigen profetes jullie verteld heeft dat er één schepper God is en dat jullie tempels vol staan met nutteloze afgoden, een idee dat mooi overeenkomt met de Hebreeuwse profeten (Jesaja 2:8, Jeremia 50:2; Ezechiël 22:3). Maar als ze werkelijk afkomstig zijn uit de oude Romeinse Sibyllijn, zijn ze werkelijk tamelijk schokkend, afkomstig uit het hart van het oude polytheïstische heidendom. Alternatieve verklaringen suggereren dat Justin "vals speelde" door haar woorden in de mond te leggen, inclusief de mogelijkheid dat hij toegang had tot versies die door Joodse schriftgeleerden waren gewijzigd, of misschien weerspiegelen zij het monotheïsme afkomstig van de Judeese sibille (of Babylonische Saba) die later in deze serie wordt genoemd. Het verklaart waarom zoveel geleerden geloven dat de boeken 2 en 3 zwaar werden gewijzigd of zelfs geheel werden samengesteld door vroege Christenen die eenvoudigweg hun eigen apologetiek aan de Sibille toevoegden. Zelfs dan, als de profetes werkelijk geen controle had over haar woorden zoals beschreven door Justin, is er geen reden om te geloven dat het geestenrijk zich werkelijk bekommerde om de keizerlijke mening van Rome, en de onverbloemde waarheid verkondigde van ultiem monotheïsme, in een Trinitaire betekenis, van een onzichtbare Schepper.

Justin citeerde waarschijnlijk een oude Romeinse tekst. Gezien de post-Augustijnse citaten van de officiële uitgave van de Sibyllijnse Orakels van het Romeinse Rijk, lijkt het hoogst onwaarschijnlijk dat zo veel belezen Christelijke apologeten zouden proberen Romeinse burgers te overtuigen door gebruik te maken van duidelijk veranderde citaten. Romeinse geleerden hadden tot in de vijfde eeuw toegang tot de officiële uitgave van het Imperium en konden Justin - of zelfs, veel later, Augustinus - gemakkelijk uitschelden voor het veranderen ervan. Wij weten niet of er dergelijke replieken bestaan, maar er is maar heel weinig uit de oudheid bewaard gebleven, dus is het in het beste geval een argument van stilzwijgen en van weinig gewicht.

Wij vinden het karakterargument overtuigender: Jezus onderwees dat eerlijkheid een deugd was die nagestreefd moest worden. Omdat de vroege Kerk eerlijkheid hoog in het vaandel had staan, is het onwaarschijnlijk dat Justin of andere serieuze volgelingen van Jezus opzettelijk de citaten veranderden om een bepaald punt te maken dat met betere documentatie gemaakt had kunnen worden. Dit waren geleerde mannen, geschoold in de kunst van het wetenschappelijke debat en het discours, verder dan wat de meeste modernen bereiken. De enorme hoeveelheid onderzoek en geschriften die nog van deze mannen over zijn, vereisen op zijn minst een sterke werkethiek. Hoewel dergelijke veranderingen zeker bestaan, betekent dit niet dat iedere apologeet een dergelijke intellectueel oneerlijke ethiek volgde.

Hoewel historici uit de oudheid het niet altijd met elkaar eens zijn, blijken er vele Sibyllijnse profetessen en tempels te bestaan. Er schijnen tussen de vier en twaalf van dergelijke tempels actief te zijn geweest, gelijktijdig verspreid over het Romeinse Rijk in de grote steden nadat Alexander de bekende wereld had veroverd en deze had gehelleniseerd. Elke tempel betaalde een financieel eerbetoon aan Rome en diende waarschijnlijk als een afdeling voor het verzamelen van inlichtingen van de Sibyllen. Dergelijke informatie-uitwisseling tussen sektes is natuurlijk te verwachten.

Misschien ontwikkelde en groeide de Sibyl-cultus zich in elitekringen, vooral onder de rijkste leden van de samenleving, voor wie geld geen bezwaar is en van wie dergelijke occulte activiteiten goed zijn opgetekend in de lugubere geschiedenissen van de tovenarij beoefenende keizers en, later, pausen. Gedurende de gehele middeleeuwen heerste het geloof in dergelijke occulte tradities. De Romeinse dichter Vergilius (70-19 v. Chr.) werd geprezen als een tovenaar met een zeldzame deskundigheid.[xiii]

Dergelijk heidendom treft de moderne mens, aangezien de Griekse term in het Nieuwe Testament, vertaald met "tovenarij", afkomstig is van het Griekse pharmakeia of pharmakon, afhankelijk van het geval, en de tijd is waar het Engelse "pharmacy" van is afgeleid. Een elementair lexicon merkt op dat het is afgeleid van het oudere woord pharmakeuō, dat expliciet "het toedienen van geneesmiddelen" betekende.[xiv]Er bestaat echter brede overeenstemming over het feit dat tovenarij betrekking had op waarzeggerij, contact met geesten, misleiding of vervloekingen (waaronder vergiftiging), in plaats van de geneeskunst die werd beoefend door artsen zoals Lucas, de gewaardeerde geschiedschrijver van de Christelijke Kerk (Lucas, Handelingen).

Minder bekend dan de Cumaeër is de Judeese Sibyl, een Jodin die in verschillende incarnaties profeteerde vanaf de Babylonische gevangenschap tot in het post-christelijke tijdperk vanuit Babylon en later, Jeruzalem. Volgens de tweede-eeuwse Griekse geograaf, Pausanias:

Later dan Demo groeide er onder de Hebreeërs boven Palestina een vrouw op die orakels gaf en Sabbe heette. Men zegt dat de vader van Sabbe Berosus was, en haar moeder Erymanthe. Maar sommigen noemen haar een Babylonische Sibyl, anderen een Egyptische.[xv]

De Hebreeuwse Sibyl stond later bekend als de Sabbe van Palestina.[xvi] De Romeinse oudheid weerspiegelend, zou "Sabbe" afgeleid kunnen zijn van het Aramese saba ("oud").[xvii] Interessant is dat de Hebreeuwse term die hetzelfde wordt uitgesproken, getranslitereerd als tsaba, "leger" betekent, waarmee ook onsterfelijke legers worden aangeduid ("leger van de hemel"). Wij geloven dat deze wezens, waarvan sommige gevallen zijn, deze traditie in stand hebben gehouden om hun "mens" de baas te zijn. De Joodse Sibylle stond nog steeds in hoog aanzien in de tijd van het Nieuwe Testament, zelfs bij Joden en Christenen.[xviii] De Joodse Encyclopedie stelt bijvoorbeeld dat de Hebreeuwse Sibille "werd beschouwd als een zeer oude persoonlijkheid die de wijsheid van het verleden bestendigde, en de overleveringen over haar kunnen dientengevolge worden vergeleken met de Joodse legenden over Henoch en over Asers dochter Serah." Tenslotte zouden de Sibyl en/of Pseudo-Methodius de "grote vorst" gebaseerd kunnen hebben op het Hebreeuwse bijbeltype van Gideon. Het laatste Romeinse keizer- of Mahdi-personage is hoogstwaarschijnlijk een nuttige fictie, ontleend aan verschillende bronnen. Toch kan de Judeese Sibyl een Joodse invloed weerspiegelen en een aantal citaten verklaren die monotheïstisch lijken.

In A Plea for the Christians to Marcus Aurelius (AD 176) citeerde de christelijke apologeet Athenagoras van Athene de Oracles woordelijk, naast vele heidense verwijzingen waaronder Homerus en Hesiod, en hij verklaarde verscheidene malen dat al deze werken reeds bekend moesten zijn bij de Romeinse keizer. Ons punt is niet dat hij in heidense profetie of godheden geloofde; zijn doel was de culturele kloof te overbruggen door de gewaardeerde boeken van de heidenen te lezen en hun taal te spreken. Net zoals de apostel Paulus de Griekse dichter Epimenides aanhaalde (Handelingen 17:28), opereerden de vroege apologeten in hun eigen culturele milieu en schreven zij vanuit een bovennatuurlijk wereldbeeld, dat vaak vreemd is aan ons moderne wetenschappelijke reductionistische denken. De Joodse Encyclopedie verklaart het wetenschappelijke raadsel van het herstellen van de heidense originelen: "Het christendom heeft deze gedichten niet alleen bewaard, maar er ook aan toegevoegd, zodat de sibyllijnse uitspraken in hun huidige vorm een mengeling zijn van joodse en christelijke elementen, waardoor de kritiek de taak heeft ze van elkaar te scheiden."[xx] Om zulk werk te kunnen doen, moet men in staat zijn om te gaan met Syrische, Griekse en Latijnse teksten, wat een langzaam proces is, omdat er niet veel medewerkers beschikbaar zijn die de antieke talen machtig zijn. Toch lijken er verschillende literaire en karakteristieke parallellen te zijn met de populaire Sibyllijnse literatuur, die waarschijnlijk bekend zou zijn geweest bij een laat-zesde-eeuwse pseudepigraaf in Damascus of omgeving.

NOG EEN REDEN OM IN TE SCHRIJVEN VOOR "COUNTDOWN" CONFERENTIE - L.A. MARZULLI & TIMOTHY ALBERINO ONTHULLEN HET MYSTERIE ACHTER DE VERDWIJNING VAN ANASAZI!

Zoals uitgelegd in ons artikel De laatste Romeinse keizer wordt de Mahdi van de Moslims, werd de Mahdi door Hadith samenstellers in de zevende en achtste eeuw bedacht als antwoord op het wijdverbreide Christelijke geloof in de Apocalyps, die ten onrechte werd toegeschreven aan Methodius, de kerkvader uit de derde eeuw. Veel van de profetieën gaan terug op tradities uit de Sibyllijnse literatuur, die een mengelmoes is van christelijke, joodse en heidense orakelspreuken, maar die op veel intrigerende manieren parallel lopen met de Bijbelse profetie. De boeken 2 en 3 van de overgeleverde orakels worden verondersteld het sterkst gekerstend te zijn, maar zijn waarschijnlijk afhankelijk van de eerdere Joods Babylonische revisies die het meest beschikbaar zouden zijn geweest voor de Kerk van de tweede eeuw. Velen lopen parallel met het laatste boek van het Nieuwe Testament, Openbaring, in zijn voorstelling van Rome als de Grote Hoer die het Beest berijdt en de vernietiging tegemoet gaat. We blijven toekijken hoe de wereld zich verzamelt als antwoord op het Mahdisme.

Vrijmetselaars-geleerde Manley P. Hall beschreef een Sibylline profetie in het Groot Zegel van de Verenigde Staten (zoals uitgelegd in Zenith 2016) en nu presenteert huidig academisch onderzoek van middeleeuwse literatuur de zaak dat dezelfde Sibylline bron de laatste Romeinse keizer literaire traditionele thema inspireerde die resulteerde in de Katholieke monarch en Mahdi tradities via Sibyllijns heidendom en zou kunnen blijken van een zeer oude heidense bron te zijn. Hillary Clinton, die wij aan de hand van haar geboortedatum na het Parsons/Hubbard ritueel hebben geïdentificeerd als de meest waarschijnlijke kandidaat voor de "hoer van Babylon", is de koploper als Democratische presidentskandidaat.[xxi] Zitten wij op het Zenith? De ambitie van president Obama om secretaris-generaal van de VN te worden, is algemeen bekend geworden. Hoewel wij het label niet dragen, zijn wij zeer geïntrigeerd door zijn bravoure. Meer nog, Vladimir Poetin en prelaat aartsbisschop Kirilli hebben openlijk een eenentwintigste-eeuwse kruistocht uitgeroepen, terwijl ze strijdlustig pro-Assad/anti-USA blijven, en we kunnen het niet helpen, maar we voelen dat dit leidt naar een tijd waarin de reptielachtige geesten de wereldleiders zullen verzamelen (Openbaring 16:14), en dat de wereld al is neergestreken bij de ultieme strijd van de bijbelse profetie, Armageddon.

VOLGEND DEEL: DE ESSENEN, 2025, EN HET LAATSTE TIJDPERK VAN DE MENS

Eindnoten:

[i] P. Alexander, The Oracle of Baalbek. The Tiburtine Sibyl in Greek Dress , (Washington, DC, 1967), 21.

^[ii] Robert C. Kashow, “Sibylline Oracles,” ed. John D. Barry et al., The Lexham Bible Dictionary (Bellingham, WA: Lexham Press, 2012, 2013, 2014, 2015).

^[iii] Ibid.

^[iv] Allen C. Myers, The Eerdmans Bible Dictionary (Grand Rapids, MI: Eerdmans, 1987), 947.

[v] Manly P. Hall, The Secret Destiny of America . Gaillard Hunt, The History of the Seal of the United States (Washington, D.C.,1909), Horn and Putnam, Petrus Romanus , 105–106.

[vi] Ireaneus of Lyons, “Early Christian Writings,” http://www.earlychristianwritings.com/irenaeus.html ,, accessed February 22, 2016.

[vii] Irenaeus, Adversus Haereses , III.3.

[viii] Irenaeus, Against Heresies Book V, Chapter 30, 4.

[ix] Justin Martyr, “Horatory Address to the Greeks” in The Apostolic Fathers with Justin Martyr and Irenaeus , http://www.ccel.org/ccel/schaff/anf01/Page_273.html .

[x] Justin Martyr, “Horatory Address to the Greeks”, http://biblehub.com/library/justin/justins_hortatory_address_to_the_greeks/ chapter_xxxvii_of_the_sibyl.htm.

^[xi] Justin Martyr, “Justin’s Hortatory Address to the Greeks,” in The Apostolic Fathers with Justin Martyr and Irenaeus , ed. Alexander Roberts, James Donaldson, and A. Cleveland Coxe, trans. M. Dods, vol. 1, The Ante-Nicene Fathers (Buffalo, NY: Christian Literature Company, 1885), 280.

^[xii] Ibid.

[xiii] “The Wonderful History of Virgilius the Sorcerer of Rome” (London, D. Nutt, 1893), https://archive.org/details/wonderfulhistory00lond .

^[xiv] Robert L. Thomas, New American Standard Hebrew-Aramaic and Greek Dictionaries : Updated Edition (Anaheim: Foundation Publications, Inc., 1998).

[xv] Pausanias X 12.9.

[xvi] Rieuwerd Buitenwerf, Studia in Veteris Testamenti Pseudepigrapha , vol. 17, Book Iii of the Sibylline Oracles and Its Social Setting (Leiden: Brill, 2003), 121.

[xvii] “Sibyl” in Jewish Encyclopedia, http://www.jewishencyclopedia.com/articles/13629-sibyl , accessed February 20, 2016.

[xviii] A History of the Jewish People in the Time of Jesus Christ , Part 2, Volume 3 (Scribner, 1896), 273, https://books.google.com/books?id=piRNAQAAMAAJ&pg=PA273&lpg=PA273&dq= Pausanias+X+12.9&source=bl&ots=VKFzkCdxTT&sig=Zbu2rTAc0yeiBZvRG9x9fof7xsU&hl=en &sa=X&ved=0ahUKEwju_9vf9evKAhXINiYKHVjOBrcQ6AEIITAC#v=onepage&q=Pausanias %20&f=false .

[xix] Richard Gottheil and Samuel Krauss, “Sibyl” in Jewish Encyclopedia .com, http://www.jewishencyclopedia.com/articles/13629-sibyl , accessed January 9, 2016.

[xx] Ibid.

[xxi] Putnam and Horn, On the Path of the Immortals.

Bron: COUNTDOWN TO 2025 AND THE SECRET DESTINY OF AMERICA—PART 40: Zeitgeist 2025, Sibyls, and Visions of the Final Roman Emperor » SkyWatchTV