World War III in het Midden-Oosten?

12 maart 2011

Door Joel Richardson

Ondanks de licht aanmatigend verklaringen van president Obama bij zijn aanvaarding van de macht wat dit een signaal zou zijn voor “het moment dat de stijging van de oceanen zal gaan vertragen en onze planeet begint te genezen,” zijn we nu twee jaar verder, en in plaats van te genezen, lijkt het alsof de wereld in plaats van te genezen een ongelooflijk vervelende infectie heeft gekregen. Maar in alle eerlijkheid naar de president toe, heeft hij ook gezegd dat dit “het moment zou zijn dat we een oorlog zouden eindigden.” En ik veronderstel dat we daarmee bezig zijn in het proces van het evacueren van onze troepen uit Irak, dus wie zei dat deze man zich niet aan zijn beloften zal houden? Het komt allemaal precies samen volgens zijn plan - dat is natuurlijk wel zo, als we geen rekening houden met de Amerikaanse economie, die aan een zijden draadje bungelt, of het feit dat we bij Wereldoorlog III zijn aangekomen in het Midden Oosten.

OK, ik weet dat het een schok is om te verklaren dat we nu Wereldoorlog III binnen treden en we een beetje moe worden op dit punt, maar een feit in deze zaak is, dat de Verenigde Staten plotseling zichzelf stilletjes heeft betrokken bij een meervoudige-front in de Midden-Oosten oorlogen. Als we door ploeteren met onze inspanningen in Afghanistan en de “voortgaande” dingen in Irak, er zich ten minste drie nieuwe fronten elders zich voordoen. En dat zou zo maar het begin kunnen zijn.

Jemen

Voordat de revolutie in de islamitische wereld zelfs nog maar waren begonnen, was de VS bezig om veel aandacht en middelen aan Jemen te besteden, waar een nieuw front ontstond in de War on Terror (alternatief: voor de Verenigde Staten 'Global War for Survival). Als gevolg van de sterk verhoogde activiteit van zowel Al-Qaeda en de Iraanse proxies in het noorden, was Jemen toen al aan het opwarmen begin 2008. De dreiging voor Saoedi-Arabië (lees: de jongens die in het bezit zijn van veel te veel van ons levensbloed in hun handen) vanuit de chaos in Jemen is aanzienlijk. Hoewel de Amerikaanse militaire aanwezigheid er minder geprojecteerd is, was er de mogelijkheid van een directe Amerikaanse interventie en werd al openlijk besproken door de intelligence community, vorig jaar. De plotselinge uitbarsting van protesten en rellen in Jemen geeft een enorme massieve wolk boven een toch al gevoelige en zeer instabiele situatie. Bid voor stabiliteit in Jemen.

Bahrein

En als de meerderheid van de mainstream media-aandacht zich heeft gericht op Libië, weinigen zijn er zich van bewust dat er een nieuwe front in de Iraanse oorlog tegen de Verenigde Staten is gekomen, nu in Bahrein. De potentie van Bahrein als een speerpunt voor de Iraanse proxies om een revolutie onder de arme sjiitische meerderheid te ontketenen, tegen de elite soennitische heersende klasse. Dat is altijd al een diepe bezorgdheid geweest die wordt gedeeld door zowel de Saoedi’s als de VS. Het ligt letterlijk pal naast de Achillespees van de hele westerse economie, Bahrein is een beangstigende en strategisch front. Als de revolutie in Bahrein slaagt, zullen de mullahs in Iran er geen twijfel over voelen om hun grijpgrage vingers van invloed uit te strekken naar de kusten van Saoedi-Arabië, en wat meer is op een steenworp afstand van de stekker van ons hele leven-steunend systeem.

En wat zal onze reactie zijn als de Iraanse president Mahmoud Ahmadinejad de VS veroordeeld over haar schizofrene buitenlands beleid als het niet een legitieme democratie in Bahrein ondersteund, maar in plaats daarvan de verdere heerschappij van een Arabische monarchie en niet de arme sjiitische minderheid het voor het zeggen geeft? Bid voor stabiliteit in Bahrein.

Libië

Vorige week werd gemeld dat de VS het idee van een door de Turken geleide NAVO-interventie (lees: invasie) hadden besproken in Libië. De Turken kwamen echter onmiddellijk terug op het idee, uit vrees dat het gebruik van militairen, hun imago zou schaden als de onbaatzuchtige en zorgzame vader van de regio. Zo heeft President Obama nu zijn toevlucht genomen tot plan B om het Gadhafi regime omver te werpen en alle Libische zoete ruwe olie veilig te stellen. Plan B gaat van de instelling tot een no-fly zone, die gewoon betekent dat de NAVO (nogmaals, lees: de VS) in oorlog zal gaan met het Gadhafi regime. Tot welke mate kan iemand zeggen dat deze enthousiast zijn om van Amerika de verantwoordelijkheid over te nemen van het zoveelste disfunctionele pleegkind uit de islamitische wereld? Alsof Afghanistan nog niet genoeg is. Nogmaals, gelieve te bidden voor de stabiliteit in Libië.

Het is triest maar waar dat de meeste Amerikanen in het algemeen kijken naar de ontplooiing van de oorlogen op vergelijkbare wijze als een voetbalwedstrijd vanuit het comfort van hun LazyBoy stoelen thuis. En terwijl onze unieke locatie op de aarde ons doet veroorloven van de luxe in het kunnen toezien op elk spel dat zich ontvouwt tussen de dapperen getoond ver buiten het bereik, dit comfort kan snel worden verbrijzeld elke keer dat we komen om te tanken. En ondanks dat de prijzen al een pijnlijke niveau bereiken, worden we gewaarschuwd dat we het nog veel erger kunnen krijgen. Omdat sommige nu de president vragen om onze strategische brandstofreserves te openen om de prijzen laag te houden, vind ik het verontrustend dat er niet meer stemmen luid eisen dat we alle surseances op het boren nu opheffen. Drill, baby, drill, en allemaal. Zo gauw mogelijk. Want ook als we allemaal weten dat het enkele jaren zal duren voordat we een aanzienlijk hoeveelheid van geraffineerde olie kunnen produceren, zou een dergelijke opheffing toch onmiddellijke banen produceren, en de laatste keer dat ik dat controleerde was het ook iets wat we onmiddellijk nodig hebben.

Afgezien hiervan, historisch, elke keer dat de VS op luide toon haar plannen bekend maakte om met het boren te beginnen, heeft die actie alleen al veroorzaakt dat de olieprijzen gingen dalen. Simpel gezegd, we moeten nu boren. Laten ons de illusie dat we een andere keer wel bezig zijn met de genezing van de planeet. Al jarenlang zijn de waarschuwingen uitgegaan dat de VS zich moet bevrijden van de afhankelijkheid van de islamitische olie. President Obama heeft juist het tegenovergestelde gedaan, in het kiezen, in plaats daarvan, voor die waardeloze nietige kleine goden genaamd Volt en de Prius om ons te redden. Ik zou graag geloven dat Rush Limbaugh het verkeerd heeft als hij zegt dat president Obama doelbewust probeert om deze natie te vernietigen, maar in het licht van zijn daden, welke andere optie heb ik dan echt?

Joel Richardson is de auteur van "islamitische Antichrist" gepubliceerd door WND Boeken, en is mede-auteur van 'God's War on Terror. " Zijn blog is www.Joelstrumpet.com .


Bron: World War III in the Middle East?