Het mysterie van het Verloren Jubeljaar. Deel 28: Een hofdame

Door Bob O'Dell & Gidon Ariel - 30 januari 2018

In de afgelopen zevenentwintig artikelen en ons boek Jubeljaar Nu, hebben we gekeken naar het Jubeljaar, zowel vanuit de Joodse als de christelijke perspectieven, om te onderzoeken of God naar de wereld toe een identificatie van de Jubeljaar-kalender zou herstellen zoals beschreven in Leviticus 25. Het idee was eigenlijk dat 1967 een cruciaal jaar was, en dat we zorgvuldig kijken naar 2016 en 2017 voor de tekenen van een Jubeljaar.

We begonnen deze reis met u twee jaar geleden, in november 2015, omstreeks het begin van het jaar 5776 op de Hebreeuwse Kalender. Nu zijn we op weg naar het afronden van deze serie artikelen in het begin van 2018, dus in het jaar 5778.

Dit summiere artikel zal een nieuwe wending onthullen - iets wat we niet verwachtten toen we deze reis begonnen.

Maar voordat we dat doen, moeten we, om de volledige context van onze gedachten vast te stellen, u op de hoogte brengen van een paar punten, en u een paar glazen aanbieden (vandaag de dag bekend als een bril) om een paar ontbrekende feiten in de juiste context te zien.

In al onze discussies over Jeruzalem tot nu toe was het beeld van Jeruzalem in onze gedachten het beeld van Jeruzalem omringd door de stadsmuren van Suleiman de Prachtige, hoofd van het Osmaanse Rijk die de stad in 1517 veroverde en de muren tussen de jaren 1536 en 1541 opbouwde. Deze muren bevatten vandaag de dag het grote platform van Herodes waarop de tempel stond en waar de westelijke muur aan grenst, de heiligste plaats voor Joden.

Maar in al die discussie en focus met betrekking tot de stad Jeruzalem misten we in het debat erover iets belangrijks. Kunt u raden wat het is?

Dat is de stad van David. De oorspronkelijke grenzen van Jeruzalem waren niet de grenzen van de oude stad van vandaag, maar die lagen verder naar het zuiden rond wat de stad oorspronkelijk de stad van David heette. Dit lagere en zuidelijke deel van de berg Moriah, datzelfde gedeelte van de berg waar ook de Tempelberg op staat, is vandaag toegankelijk door het Stad van David National Park binnen te gaan, waar op dit moment meer opgravingen plaatsvinden dan in enige andere archeologische vindplaats ter wereld.

In de Bijbel is Jeruzalem niet mannelijk, maar vrouwelijk. En deze grote stad, en vooral het zuidelijke deel, dat vandaag de dag De stad van David genoemd wordt, deze grote dame sluimerde eeuwenlang, wachtend op haar volk dat terug zou keren. Pas in de afgelopen 150 jaar is Jeruzalem begonnen haar geheimen opnieuw te onthullen en nu onthult ze deze één voor één aan archeologen die haar zorgvuldig opgraven, op zoek om haar verleden te begrijpen.

Het was in 1865 toen Angela Burdett Coutts, een Britse baroness, Jeruzalem bezocht op een bedevaart en terugkeerde met het idee om een Palestijns Exploratiefonds (PEF) op te richten, terwijl ze met succes de hulp inriep van niemand anders dan koningin Victoria. We hebben Koningin Victoria al genoemd in artikel 4 van deze Jubeljaar-reeks, maar alleen als voorbeeld van een monarch die in haar regeerperiode een 50-jarig jubileum heeft gevierd, niet omdat we aan koningin Victoria dachten binnen het jubeljaar-verhaal van Israël.

We hadden het mis!

Hoe hebben we onze omissie ontdekt? Afgelopen november hebben we een Root Source-video opgenomen met de toeristengids AnaRina Heymann (nóg een vrouw in het verhaal van vandaag!) over de geschiedenis van de Stad van David. Zij onthulde dat de ontdekking in de grote doorbraak op het gebied van de Stad van David, de ontdekking was van het oude tunnelsysteem dat koning David misschien gebruikt heeft om de stad te veroveren. Deze ontdekking in 1867 is te danken aan Charles Warren, die in opdracht van koningin Victoria werd aangesteld door de PEF, de organisatie die twee jaar eerder was opgericht door barones Coutts.

Koningin Victoria was zelf duidelijk een "wachtende hofdame", die wachtte op berichten van Charles Warren over de voortgang van deze belangrijke expeditie in het Heilig Land. Die brieven vertellen de geschiedenis van de opgravingen. De tunnel die hij vond, is nu onderdeel van elke tour door de Stad van David.

Reisleidster AnaRina vertelde onze groep verder dat de datum van 1867 naar haar mening een indicatie was voor de herhaling van de 50-jarige jubeljaar-cyclus, en natuurlijk verbond ze die datum vervolgens aan de Verklaring van Balfour uit 1917, de hereniging van Jeruzalem in 1967 en natuurlijk met onze tournee op 1 november 2017. Wat we pas later ontdekten, was dat we haar precies 150 jaar (en 8 dagen) later hoorden dan de ontdekking ervan door Charles Warren op 24 oktober 1867.

Waarom is de ontdekking van Charles Warren in 1867 zo belangrijk?

Ten eerste valt deze in hetzelfde jaar dat Mark Twain het Heilig Land en Jeruzalem bezocht en tot een woestenij verklaarde. We hebben dit uitgebreid behandeld in artikel 15. Daar merkten we op dat toen hij in 1867 het land bezocht - wat een merkteken was in een 50-jarige jubeljaarcyclus - zijn bekende bestseller Innocents Abroad pas in 1869 zijn publicatie bereikte - een teken voor een 49-jarige jubeljaarcyclus. Toch zien we nu dat Mark Twain en Charles Warren samen in Jeruzalem waren, ook al hebben ze nooit met elkaar gesproken. Dit versterkt het pleidooi voor 1867 en voor de jubeljaarcyclus van 50 jaar in het algemeen. Om uit te leggen waarom een 49-jarige jubeljaarcyclus ook zelfs een haalbare mogelijkheid is, lees artikel 9, maar het punt hier is dat deze nieuwe informatie hét argument geeft voor de 50-jarige cyclus en het sterker maakt dan voorheen.

Ten tweede versterkt de betrokkenheid van koningin Victoria en Karel Warren in Jeruzalem in 1867 de stelling dat Engeland deel uitmaakt van Gods grote Jubeljaar-verhaal. Waarom zeggen we dit? Laten we eens kijken naar de feiten. De Joden van Israël waren ongetwijfeld verantwoordelijk voor het winnen van de zesdaagse oorlog met Gods hulp. Ze krijgen de glorie van 1967. Amerika speelde een grote rol bij de stemming van de VN in 1947. De Britten speelden met hulp van Australië en Nieuw-Zeeland in 1917 de sleutelrol. Maar we hadden het sleutelevenement van 1867 gekoppeld om weer in het Amerikaanse kamp te komen, vanwege het historische bezoek van Mark Twain. Maar deze nieuwe informatie over Charles Warren en Koningin Victoria geeft Groot-Brittannië evenveel belang in de belangrijkste gebeurtenissen van 1867 als de Amerikanen. Charles Warren en zijn team ontdekten in dat jaar veel in Jeruzalem, en ze hebben met één hand de moderne tijd van de Heilige Landarcheologie ingehuldigd, waardoor Jeruzalem haar geheimen opnieuw onthult.

Het idee dat Groot-Brittannië en Amerika samen zouden kunnen werken in een synchronisatie met een door God gewijde jubeljaar-cyclus is een fascinerende gedachte, mogelijk gemaakt door het werk van Charles Warren en Koningin Victoria.

Wat is het volgende?

Eerder beloofden we u al begin 2018 een summier artikel over het jubeljaar, we dachten zelfs dat we het in januari 2018 aan u konden bezorgen. Nu is januari bijna voorbij, maar we beloven wel dat het binnenkort komt.

Dit artikel dat u net leest, speelt een rol in die komende opsomming. Het einde van het verhaal is groter dan we hadden verwacht, dus blijf erbij, tot wij klaar zijn met het leggen van de feitelijke basis voor u, en sta klaar voor de onthulling.

Bron: Root Source Mystery of the Lost Jubilee. Part XXVIII: A Lady in Waiting