Het mysterie van het verloren Jubeljaar: deel 17 – De eeuwige Golan

Door Bob O'Dell & Gidon Ariel - 1 mei 2016

In deel 16 van deze serie hebben we uitgelegd hoe de Jubeljaren uit het verre verleden niet in lijn lijken te liggen met een Jubeljaar in 1967 en 2016, maar dat gedurende duizenden jaren chronologisten reeds hebben willen zien hoe alle geschiedenis in elkaar past rond het Jubeljaar.

Er is meer te zeggen over dit onderwerp, maar voordat we daarop ingaan eerst een spannende nieuwe ontwikkeling in dit jubeljaar.

Golan - een nieuwe aankondiging

De Golanhoogvlakte, Israëls bergachtige noorden, is één van de mooiste en meest bereisde delen van het land. Het is ook een kritisch strategisch gebied, die heerst over het gehele ten noorden van Israël.

Israël veroverde de Golanhoogte op Syrië in de Zesdaagse oorlog in 1967, en bracht de regio in 1981 onder de Israëlische wet, in feite door het te annexeren.

Deze annexatie is nooit erkend door de wereld. En zelfs Israël heeft de Golan soms beschouwd als een potentieel ruilmiddel ten dienste van de vredesonderhandelingen.

Op zondag 17 april dit jaar maakte premier Benyamin Netanyahu geschiedenis door de allereerste officiële kabinetsbijeenkomst te houden aan de andere kant van het meer van Galilea in de Golan. Tijdens die vergadering verklaarde hij aan de hele wereld dat "de Golanhoogte voor altijd in Israëlische handen zal blijven."

Netanyahu heeft in het verleden, volgens meerdere Israëlische nieuwsbronnen, geheime besprekingen gehouden met Syrië over de toekomst van deze regio, zowel in 1998, en opnieuw in 2010 net vóór het begin van de Arabische lente.

Echter met de deconcentratie van het door oorlog verscheurde Syrië, en het begin van de besprekingen in Genève over hoe een diplomatieke oplossing kan worden bereikt in Syrië, was het tijd om van standpunt te veranderen en om dat snel te doen.

Een verklaring van de regering-Netanyahu moest worden gemaakt, omdat de Verenigde Naties de Golan niet erkent als deel van Israël, en omdat de meeste, zo niet alle partijen in de Syrische onderhandelingen zouden voorstellen om de Golan op te delen tussen een aantal landen, zodat het zou eindigen met verdeeld te worden tussen alle partijen. Dat zou een te grote prijs zijn om te negeren en Netanyahu wilde deze ontwikkeling niet aanmoedigen.

"De tijd is voor de internationale gemeenschap gekomen om de werkelijkheid te erkennen," zei Netanyahu tijdens deze kabinetszitting in de Joodse dorp van Ma'ale Gamla. "Ten eerste, ongeacht wat er aan de andere kant van de grens zal komen, de grens zal niet veranderen. Ten tweede, de tijd is gekomen na 50 jaar dat de internationale gemeenschap eindelijk zal erkennen dat de Golanhoogte voor eeuwig onder Israëlische soevereiniteit blijft." Hij voegde eraan toe: "Gedurende de 19 jaar dat de Golan onder Syrische bezetting was, diende het als een plaats voor bunkers, prikkeldraden, mijnen en agressie – en werd het gebruikt voor oorlog. In de 49 jaar dat de Golan onder Israëlische controle is geweest werd het gebruikt voor landbouw, toerisme en economische initiatieven – het werd gebruikt voor de vrede." (Nadruk van mij).

Netanyahu gaf John Kerry 12 uur daarvoor de kennisgeving van de komende verklaring en sprak met hem op zaterdagavond. Volgens een rapport van de Jerusalem Post, zei Netanyahu tegen Kerry dat hij twijfelde of Syrië ooit zou terugkeren naar wat het was voor de burgeroorlog begon in 2011.

De Verenigde Staten verspilde geen tijd met hun aankondiging op maandag 18 april dat het de Golan niet erkende als deel van Israël. De VN-Veiligheidsraad kwam vervolgens in een bijeenkomst over deze kwestie bijeen op dinsdag 26 april met een formeel antwoord:

"De leden herinneren aan de resolutie 497 die heeft besloten dat het Israëlische besluit om zijn wetten, rechtsbevoegdheid en de administratie op te leggen in de bezette Syrische Golanhoogvlakte nietig verklaarde en zonder internationaal en juridisch effect."

Een Golan-Jubeljaar

Een aantal punten kunnen we over dit potentiële jubeljaar maken met betrekking tot deze verklaringen hierboven.

Wat natuurlijk echt in het geding is, is het recht van Israël om meer van haar historische vaderland te annexeren. De Golan was onder Israëlische controle en dat heeft Israëls vordering alleen maar laten toenemen: in de jaren sinds de bevrijding van de Golan, bewijzen de tientallen synagogen dien daar gevonden zijn, dat er een bloeiende Joodse bevolking bestond in het verleden. Het feit dat er ook kleine hoeveelheden olie werden ontdekt in de Golan, heeft het belang ervan niet doen afnemen.

Ten tweede, het is interessant dat Netanyahu naar het land heeft verwezen als zijnde onder Israëlische controle voor 50 jaar – 49 om precies te zijn. Hij wist van het beginsel van het Jubeljaar. Heeft hij met opzet de 49 naar boven afgerond tot 50 jaar voor dat doel? De meeste wereldleiders zullen dit niet overwegen, maar voor Netanyahu, een student van de geschiedenis, en de zoon van een professor in de geschiedenis, lijkt me dit heel goed mogelijk.

Ten derde, wij vinden het fascinerend dat deze vergadering in de Golan moest plaatsvinden aan de andere kant van het meer van Galilea, wat betekent dat het was "aan de overkant van de Jordaan". Dit was de eerste officiële regeringsbijeenkomst in de moderne geschiedenis van Israël die ooit op de oostzijde van de Jordaan werd gehouden!

Volgens bijbelse profetie zal dit niet de laatste zijn. Veel Israëlische grond dat is te winnen op een bepaald punt in de toekomst, zal aan de oostzijde zijn.

Ten vierde, Netanyahu werd in tegenstelling tot alle andere kabinetsleden, op één na, die zich bij hem aansloot, naar de vergadering gereden in zijn eigen voertuig. Dit betekende dat hij de Jordaan-rivier moest oversteken via een brug op zondag, en vermoedelijk later die dag terugkeerde. Dit gaf hem gelegenheid om "opnieuw het land binnen te gaan", wat doet denken aan de voetsporen van Jozua, die de grond aan de oostzijde van de Jordaan eerst had geclaimd, en dan de Jordaan overstak.

We weten niet of Netanyahu Ma'ale Gamla onmiddellijk na de vergadering op zondagmiddag verliet, maar als hij tot zonsondergang wachtte, op zondag, om over te steken, dan zou hij de Jordaan overgestoken zijn op de 10e Nissan, dezelfde dag dat Joshua de Jordaan overstak zoveel jaren geleden! Dit staat er geschreven:

"Het volk was de tiende van de eerste maand uit de Jordaan opgeklommen, en zij sloegen hun kamp op in Gilgal, aan de oostkant van Jericho."

Ten vijfde, op de volgende dag na de vergadering van het kabinet, maandag 18 april, in de namiddag van de 10e Nissan, werd de allereerste officiële viering van Jozua's overschrijding van de Jordaan gehouden aan de oevers van de Jordaan, ongeveer 100 kilometer ten zuiden van Galilea bij Qasr al Yehud. De instelling van dit feest was een gezamenlijke inspanning tussen de religieuze, politieke en militaire leiders. (Zie ons 'Root bron blog' voor een gedetailleerde beschrijving van deze gebeurtenis.) Het is fascinerend dat net als de oorspronkelijke oversteek met zijn onmiddellijke viering, deze viering op Qasr al Yehud alleen gebeurde nadat een besluit van bepaalde landen was genomen over de oostzijde van de Jordaan. De geschiedenis herhaalde zich.

Onze mening

In dit jaar 2016 hebben wij onderzocht of God iets verbazingwekkends zou doen.

Nu, om eerlijk te zijn, deze verklaring heeft niet dezelfde "verbazingwekkende factor" als de verklaring in 1967 dat Jeruzalem de eeuwige hoofdstad van Israël was. In plaats van het bijvoeglijk naamwoord "verbazing" in dit geval, zouden we het liever benoemen als duidelijk "belangrijk".

Een evenement op dit niveau om van belang te zijn, zou de kleinste soort van verklaring zijn die wij zouden verwachten in een jubeljaar te zien. Wij zullen zeker kijken en hopen voor meer!

Maar als je erover nadenkt, wat Israël net officieel aan de wereld heeft meegedeeld, dan is dat:

"De Golan is van Israël, net als Jeruzalem van Israël is."

"Het is eeuwig deel van ons vaderland. Geen enkele natie zal ooit dit van ons afnemen, zelfs met geweld. "

Dit zijn krachtige uitspraken. Maar nu we dat hebben gezegd, aangezien het duidelijk is dat Netanyahu niets van het land wil opgeven, wij geloven dat Netanyahu niet de grenzen van Israël wil uitbreiden onder zijn toezicht. En als dat zou gaan gebeuren, dan moet God een situatie orkestreren waardoor Netanyahu moet handelen vanwege Israëls veiligheid. Dit is de enige manier. Netanyahu weet dat land alleen komt met verdriet en problemen, tenminste voor een tijdje. Voor Netanyahu, om meer land in te nemen, moet hij in staat zijn de natie aan te zien en te zeggen met absolute vastberadenheid: "Dit was de enige weg voorwaarts."

Daarom, wanneer we kijken naar de gevolgen van een Jubeljaar, en welke extra grond mogelijk kan worden toegevoegd, wij zijn het er in wezen mee eens dat ons verzoek zeer groot is voor alleen maar de vijf kalendermaanden die resteren in dit Joodse jaar. Voor de toepassing van een jubeljaar, dat is het slechte nieuws.

Het goede nieuws is, dat als God zulke verlangens heeft, vijf maanden genoeg tijd is.

Verbinden met anderen

Bent u er enthousiast over dat Golan hiermee een blijvend deel is van Israël, het eerste permanente Israëlische land overgenomen aan de oostkant van de rivier de Jordaan?

Vindt u het belangrijk dat deze gebeurtenis is voorafgegaan aan de verjaardag van Jozua's overschrijding van de Jordaan met één dag?

Zullen er, naar uw mening, eventuele negatieve gevolgen komen van de landen van de VN-Veiligheidsraad, die met eenparigheid van stemmen de Israëlische aanspraak op de Golan hebben verworpen? Hoe kan God op hen reageren?

Naar wat anders moeten we uitkijken voor de oostzijde van de Jordaan in de komende maanden en jaren?

Volgende keer

Vergezel ons de volgende keer, als we doorgaan met te kijken naar de actualiteit en te onderzoeken alle aanwijzingen naar de betekenis en het mysterie van het verloren Jubeljaar.