Het mysterie van het verloren Jubeljaar: deel 12 - Tel uw zegeningen

Door Bob O'Dell & Gidon Ariel - 24 februari 2016

In deel 11 van deze serie hebben we rabbijn Avraham Dov Ben Shor van het Sanhedrin geïnterviewd, en vroegen hem om ons te vertellen of we volgens het advies van het Sanhedrin momenteel in een Jubeljaar zitten. Hij vertelde ons:

"Een van de belangrijkste ideeën was dat dit jaar [5776] het Jubeljaar zou zijn. De reden dat [dit jaar] zou passen, is dat het past met ten minste één versie van hoe het is geteld sinds de tijd van Ezra, de schrijver. De andere reden is, omdat als je telt vanaf het moment dat Jeruzalem werd bevrijd in de Zesdaagse oorlog, dat een logisch tijdstip zou zijn om met tellen te beginnen. Dit zou dan het 50e jaar zijn."

Maar toch, zodra hij ons een oplossing bood voor het mysterie van het verloren Jubeljaar, voegde hij er onmiddellijk het woord "echter" aan toe en zei iets wat we zelf niet hadden bedacht. Hij vervolgde:

"Echter, we hebben besloten dat we niet gaan tellen met terugwerkende kracht; omdat er geen juridisch precedent is om te beginnen met het tellen in terugwerkende kracht, hoewel we het hadden kunnen doen, en misschien hadden we zelfs moeten beginnen met te tellen vanaf dat jaar."

Met andere woorden, hij was het ermee eens dat zij moeten beginnen te tellen naar het jubeljaar in 1967, maar omdat dit niet het geval was, kunnen ze dit jaar niet tot een jubeljaar verklaren. De passage in Leviticus 25 zegt duidelijk en dwingend de jaren te tellen.

Dus wat was het besluit van het Sanhedrin?

"We besloten dat dit niet het jubileumjaar was, maar eerder dat dit het eerste jaar is van het tellen van de vijftig."

En om het tellen formeel te starten, besloten ze om een zegen uit te spreken over dit jaar in Jeruzalem. We vroegen of de zegen gegeven was op Rosh Hashana, op de allereerste dag van het jaar, of op Jom Kipoer, de tiende dag van het jaar, wanneer de sjofar, de ramshoorn moest worden geblazen? Hij zei dat het de zegen tussen die twee dagen gegeven was om de leden van het Sanhedrin rond Israël gelegenheid te geven naar Jeruzalem te reizen om eraan deel te nemen. (Rosh HaShana en Jom Kipoer worden behandeld als een Sabbatsrust en reizen is dan beperkt).

Met betrekking tot de zegen voegde Rabbi Ben Shor er vervolgens breed glimlachend aan toe:

"Ik was degene aan wie zij de eer gaven de zegen uit te spreken!"

Hij zei dat de zegen niet lang was of ingewikkeld, maar hij was geschreven door een van de leden van het Sanhedrin, met inbegrip van een gebed ervoor en erna. De zegen zelf was iets in de trant van:

"Gezegend bent u Heer onze God, die ons de opdracht gaf tot het tellen van de Sabbatsjaren en de Yovels (Jubeljaren)."

Wij vroegen hoe vaak deze telling zal gebeuren? Hij antwoordde:

"Elk jaar. We verklaren dat dit het eerste jaar is van het tellen richting het eerste Sabbatsjaar richting de Yovel."

Hij legde uit dat ze hadden besloten het patroon te volgen van de telling van de Omer, dat is vijftig dagen vanaf Pesach tot Sjavoeot (Wekenfeest dat christenen Pinksteren noemen). In die telling tellen de Joden niet gewoon met getallen van 1 tot 50, maar ze tellen de dagen in de weken net zo goed. Dus de eerste dag is de eerste dag van de week, tot aan de zevende dag van week zeven, en ten slotte wordt het Sjavoeot (Wekenfeest) verklaard.

Maar hij ging verder met te zeggen dat de reden om dit jaar niet als een Jubeljaar te verklaren meer was dan alleen maar technisch, maar ook praktisch.

"Praktische doeleinden maakten ook deel uit van de beslissingen van de rechtbank. Het Sanhedrin wordt niet geaccepteerd door allen in de natie Israël. Als allen van de natie niet op dezelfde basis staan, maakt niet uit. Wij hopen dat het idee van het Joodse Sanhedrin in die vijftig jaar universeel zal zijn aanvaard. In vijftig jaar ofwel krijgt het wel navolging, of niet. Hoe dan ook, we zullen dan weten waar het naar toe gaat, of niet."

Vervolgens noemde hij een twist over het lopende jaar.

"Door te verklaren dat dit het eerste jaar van het tellen is, zeggen wij daarmee dat dit een Jubeljaar is van de BALLINGSCHAP. Waarom? Omdat wanneer je in ballingschap bent, telt je niet een extra jaar voor het vijftigste jaar."

Dus we hebben vervolgens gevraagd wat er gebeurt in het vijftigste jaar. Zal dat het Jubeljaar het eerste jaar van de volgende cyclus overlappen, of zal dat jaar op zichzelf staan?

"We bespreken dat nu in diverse commissies. Een van de aspecten die we ook bestuderen is wat een Jubeljaar eigenlijk betekent in het moderne leven van vandaag? Omdat een van de belangrijkste aspecten van een Jubeljaar is de terugkeer van de familiebezittingen en de verlossing uit de slavernij. Dit alles zal worden besproken tijdens de komende vijftig jaar!"

Vervolgens ging hij verder met ons te vertellen over één van de grote gevolgen van een overeenkomst inzake het Jubeljaar. Indien wordt besloten dat een Jubeljaar aanstaande is, dan verhoogt dat het niveau van de vereiste naleving voor het Sabbat (of Shemitah) jaar. Zij moeten strikt worden opgevolgd volgens de Torah en niet alleen volgens besluiten die de rabbijnen hebben genomen in de periode van ballingschap.

Hij sloot af met te zeggen:

"God heeft zijn eigen plan. En de dingen hebben de neiging om op hun plaats te vallen." Hij glimlachte en voegde toe: "God maakt dat dingen werken, zelfs als we het niet van Hem willen! Hij neemt de gedachten van onze vijanden en draait die om in hun hoofd, om het te laten werken volgens zijn plan. Zo doet Hij dat de hele tijd. Dat betekent niet dat er geen verplichting is om onze beste inspanning te geven; maar we moeten weten dat onze beste inspanning nodig is. Het is een verplichting onzerzijds, niet een verplichting van Gods kant om onze beste inspanningen te volgen. Hij zal onze beste inspanningen inpassen in zijn plan."

Het volledige interview met rabbijn Avraham Ben Shor is opgenomen en is hier beschikbaar.

Uit dit alles mogen we concluderen dat het Joodse volk nog vele jaren heeft om te beslissen of zij het jubeljaar vijftig jaar vanaf nu zullen vieren. Voor de natie Israël lijkt de beslissing om de vijftig jaar vanaf nu te vieren een zeer grote stap. Deze gedachte en de opmerking van de rabbi dat God vaak hulp biedt, lijkt zich voor een groot deel te focussen op het huidige Joodse jaar waar we in zitten, dat is 5776, dat op 2 oktober 2016 eindigt.

Misschien zou een geweldige gebeurtenis met betrekking tot Israël vóór 2 oktober het Joodse volk helpen tot de overtuiging om samen te komen en erachter te komen hoe het Jubeljaar tot leven kan worden gebracht in het hedendaagse Israël. Het goede nieuws voor ons is dat we het op de een of andere manier zullen weten in de komende maanden, en niet jaren! Oktober is nauwelijks een steenworp afstand vanaf dit moment.

Klik uw gordels vast en laten we zien waar deze rit eindigt!

Verbonden met anderen

Wat denkt u over dit interview?

Hoe voelt u zich over het besluit van het Sanhedrin om niet te overwegen het huidige Joodse jaar tot een jubeljaar te verklaren, maar eerder als JAAR ÉÉN in het tellen tot een Jubeljaar in de toekomst?

Als de Messias uitblijft, hoe denkt u dat dan geheel Israël het Jubeljaar vijftig jaar vanaf nu viert?

Volgende keer

Ga de volgende keer weer met ons mee, terwijl we onze ogen blijven openhouden voor de recente gebeurtenissen, en ook beginnen met het zoeken in de Bijbel voor aanwijzingen voor de zin van het mysterie van het verloren Jubeljaar.

Bron: The Mystery of the Lost Jubilee: Part XII - Count Your Blessings - Israel News