Het Mysterie van het verloren Jubeljaar: Deel 11 - Het Sanhedrin

Door Bob O'Dell & Gidon Ariel -18 februari 2016

In deel 10 keken we terug naar 1917 en vanaf daar 49 en 50 jaar terug in het verleden om te zien of er bewijs was voor Jubeljaren die passeerden in de geschiedenis. Vandaag kijken we naar het Jubeljaar vanuit het perspectief van het Joodse Sanhedrin.

Het Sanhedrin was een Vergadering of Raad in de Joodse geschiedenis die 23 tot 71 mannen moest benoemen in elke stad. Elk Sanhedrin zou zaken horen en beslissingen nemen volgens de joodse wet. Dit systeem kwam voort uit de geboden van de Tora, zoals in Deuteronomium:

"Dus nam ik uw stamhoofden, wijze en ervaren mannen, en stelde hen tot hoofd over u aan, leiders over duizend, leiders over honderd, leiders over vijftig en leiders over tien, en beambten voor uw stammen. Ook beval ik in die tijd uw rechters: Luister naar de geschillen tussen uw broeders, en oordeel rechtvaardig tussen een man, zijn broeder en de vreemdeling die bij hem is." Deuteronomium. 1:15-16 HSV.

Het Sanhedrin bestond zeker in de Tweede Tempel-periode, en wordt geleid door rabbijnen, zoals Gamaliël in de tijd van Jezus, en werd uiteindelijk ontbonden in de stad Tiberias rond 358 na Chr. Door de eeuwen heen is er veel discussie gevoerd over hoe een Sanhedrin ooit zou worden hersteld, als het eenmaal ontbonden was. Een paar pogingen werden gedaan om het Sanhedrin te herstellen door de eeuwen heen, maar niets heeft ooit het niveau bereikt dat werd bereikt in 2004, toen een groep rabbijnen elkaar ontmoette in Israël en dit bereikte met behulp van het proces dat is uiteengezet door Maimonides, en het werd het nieuwe Sanhedrin in de locatie waar het was ontbonden. Dit lichaam wordt niet erkend door de Israëlische rechtbanken, noch is het erkend als een scheidsrechter voor de joodse religieuze wet door een meerderheid van de religieuze Joden in Israël. (De praktijk van de Joden in de ballingschap was om advies in te winnen, en besluiten en de zegen te ontvangen, bij een plaatselijke rabbi, en deze methode gaat vandaag nog op). Echter, dit nieuwe Sanhedrin groeide vanaf zijn eerste gewijde rabbijn uit tot meer dan 250 rabbijnen in heel Israël vandaag de dag

Wij zien in dit ontluikende Sanhedrin een aantal goede kwaliteiten, en geloven dat het langzaamaan steeds meer respect krijgt in de joodse gemeenschap. We zien in het gedrag een oplettende manier die zoekt naar manieren om te helpen, in plaats van gewoon op zoek te zijn naar manieren om een toekomend gezag uit te oefenen. Terwijl ze dapper kwesties aanpakken die door de eeuwen van ballingschap bleven liggen, beseffen ze ook hun grenzen, en beschouwen zichzelf niet als het Grote Sanhedrin te zijn geworden zoals vanouds.

Het Sanhedrin en het Jubeljaar

De Shemitah (Sabbatsjaar) en de Yovel (de Jubeljaar) zijn geboden die vereisen dat Joden samenwerken. En terwijl de Shemitah continu tijdens de ballingschap werd gevolgd, was dat voor het Jubeljaar niet zo, en daarom zou een grootschalige coördinatie moeten worden hersteld. Het jubeljaar is voor het Sanhedrin dan ook het perfecte soort van project om te bestuderen.

Zij deden het.

We hoorden voor het eerst over de details van deze studie van één van de Sanhedrin-rabbijnen, Rabbi Avraham Dov Ben Shor, die in een gemeenschap in Judea leeft, niet ver van waar Gidon woont. Het gebeurde toen Rabbi Ben Shor leider van de werkgroep van het Sanhedrin was en het Jubeljaar bestudeerde. Ik, Bob, zag hem niet als de Sanhedrin-rabbijnen in films. Hij was zo vriendelijk en warm, glimlachte en was bescheiden, zodat het grootste deel van het interview al voorbij was voordat het me begon te dagen dat de man voor mij eigenlijk de leider van het Jubeljaar project zou kunnen zijn. Tot op deze dag ken ik nog steeds het antwoord ken.

Rabbi Ben Shor verleende ons een paar weken geleden een interview, en we zijn verheugd om nu met jullie te delen wat we daar geleerd hebben.

We vroegen Rabbi Ben Shor waarom het Sanhedrin dit Jubeljaar-project aanpakte?

"Omdat er een mitswa is, een gebod, om het Shemitah en het Jubeljaar vast te stellen."

Dus gingen we rechtstreeks door met deze zaken en vroegen hem welk jaar denkt de Sanhedrin dat het een Jubeljaar is?

"We hadden vele maanden geleden een groot wetenschappelijk debat over wanneer het zou kunnen zijn geweest, wanneer het was, en of het mogelijk was. Een van de eisen die vaak worden genoemd, is dat er behoefte is aan een meerderheid van Bnei Yisrael (Joden) die wonen in het Land van Israël. "

Op dit moment, terwijl Israël meer Joden heeft dan enig ander land, is de bevolking nog niet toegenomen naar het niveau dat er een meerderheid van de Joden in de wereld in Israël woont. Hij ging verder met te zeggen dat ze Ezra, de schrijver, zien als degene die het jubileumjaar hersteld heeft. Waarom?

"Omdat het tellen van een Shemitahjaar niet kan worden vastgesteld zonder een eerste vaststelling van het Jubeljaar. Op een bepaald niveau stelde Ezra het tellen vast van het Sabbatsjaar en het Jubeljaar, die samen gaan. Er is geen fundamentele verplichting vanuit het standpunt van de Thora om het land braak te laten liggen op de zevende jaar, als je niet ook het Jubeljaar telt. (De Wijzen [de Anshei Knesset HaGedolah ] vereisen Shemitah naleving als een rabbijnse plicht, en dit wordt waargenomen in Israël vandaag als zodanig.) Zij gaan samen."

Bij de bespreking van de praktische realiteit van wat dit zou kunnen betekenen om opnieuw een Jubeljaar in te voeren, voegde de rabbi toe:

"Je hebt te maken met wat er bestaat. Dat is een belangrijk onderdeel van een rechtbank. Je kunt niet zomaar omgaan met de wet, je hebt te maken met de realiteit en de situatie zoals die is, en dan proberen om te komen tot het doel dat God voor je neerzet. "

In die context ziet Rabbi Ben Shor het Jubeljaar als zeer belangrijk.

'Moeten we tellen vanaf het eerste jaar van de schepping? Moeten we tellen vanaf de tijd van Jozua, nadat hij het land veroverde? Is het gestopt tijdens de ballingschap? Is het doorgegaan? Er zijn een heleboel verschillende adviezen van joodse geleerden door de eeuwen heen hierover. "

Na het maandenlang bespreken van al deze dingen, kwamen ze tot een mening. Maar voordat hij ons dit advies vertelde, merkte hij snel op:

"Een grotere, betere rechtbank kan ons oordeel altijd overrulen."

Dus wat was dat advies? De rabbi vervolgde:

"Een van de belangrijkste ideeën was dat dit jaar [5776] het jubeljaar zou moeten zijn. De reden dat [dit jaar] zou passen, is dat het past bij ten minste één versie van hoe is geteld sinds de tijd van Ezra. De andere reden is, dat als je telt vanaf het moment dat Jeruzalem werd verlost in de Zesdaagse Oorlog, dan zou dat een logische tijd zou zijn om te beginnen met tellen, en zou dit het 50e jaar zijn. "

En toch, zodra hij ons een oplossing aanbood voor het Mysterie van de Verloren Jubeljaar, nam hij direct de oplossing van ons terug door te zeggen:

"Maar we besloten dat we dit niet als een Jubeljaar kunnen overwegen."

Waarom niet? vroegen we Hij antwoordde dat als ze zouden overwegen dit tot een jubeljaar te maken, dan zouden ze een gebod uit de Schrift overtreden met betrekking tot de Jubeljaar!

Kunt u raden wat het probleem was in het denken van het Sanhedrin? Door terug te gaan en Leviticus 25 te lezen, waar het zo klaar als de dag staat!

Dus in plaats van een antwoord in dit artikel te geven, geven we je de kans om het zelf te ontdekken en dit raadsel voor jezelf op te lossen!

Als dit is in feite een Jubeljaar was, welk gebod zouden ze overtreden als zij dit jaar tot een jubileum jaar uitriepen?

Als u het antwoord nog niet kent en het antwoord wilt afleiden vanuit de Schrift, dan nodigen wij u uit om uw ideeën hieronder op te schrijven. Anders vragen we u te wachten en het te becommentariëren een volgende keer, nadat we het antwoord gaan onthullen.

De volgende keer

De volgende keer zullen we het interview met Rabbi Avraham Dov Ben Shor besluiten, en het raadsel beantwoorden. We zien u volgende keer weer, als we allemaal blijven samenwerken om het Mysterie van het verloren Jubeljaar op te lossen.