www.wimjongman.nl
De wederkomst van Saturnus, deel 35: De ultieme zombie-apocalyps
17 februari 2022 - door Derek Gilbert
Deel 1 - Deel 2 - Deel 3 - Deel 4 - Deel 5 - Deel 6 - Deel 7 - Deel 8 - Deel 9 - Deel 10 - Deel 11
Deel 12 - Deel 13 - Deel 14 - Deel 15 - Deel 16 - Deel 17 - Deel 18 - Deel 19 - Deel 20 - Deel 21
Deel 22 - Deel 23 - Deel 24 - Deel 25 - Deel 26 - Deel 27 - Deel 28 - Deel 29 - Deel 30 - Deel 31
Deel 32 - Deel 33 - Deel 34 - Deel 35
Veel profetieleraren richten zich op de onvoorstelbare schaal van de slachting die plaatsvindt bij Armageddon. Zo wordt de uitdrukking "blokkeren van de doorreizigers" in Ezechiël 39:11 meestal opgevat als dat "de vallei van de doorreizigers, ten oosten van de [Dode] zee," dat verstikt is met lijken. Deze interpretatie mist de geestelijke context van Armageddon.
Door de profetie van de eindtijd te bestuderen zonder het wereldbeeld van de Hebreeuwse profeten, worden we in een hoek gedrukt die ons dwingt uit te leggen hoe Soedan en Libië, die geen van beide een functionerende natie-staat zijn, op de een of andere manier een existentiële bedreiging voor Israël kunnen vormen. Zoals we in een eerder artikel hebben opgemerkt, vertegenwoordigden Perzië (Iran), Kush (Soedan), en Put (Libië), samen met de noordelijke coalitie van Gog (die allen in Anatolië lagen, het huidige Turkije), de verste plaatsen die waarschijnlijk bekend waren bij de lezers van Ezechiël in de zesde eeuw voor Christus. Zijn punt was dat de hele wereld, afkomstig uit alle vier windstreken van de aarde - noord, zuid, oost en west - tegen Jeruzalem zou optrekken voor de laatste slag van deze eeuw.
De Doorreizigers van Ezechiël 39:11 zijn "geblokkeerd" omdat zij niet zijn opgewekt bij de laatste bazuin, zoals u dat wel zult zijn, als u Jezus Christus hebt aanvaard als uw Heer en Verlosser. Paulus beschrijft het bewijs en de redenen voor opstanding in 1 Korintiërs 15:12-55. De lange oorlog tussen de Gevallenen en God draait om wiens kinderen - de nakomelingen van Adam en Eva of de hybride nakomelingen van de Wachters, de Rephaïm - in onvergankelijke lichamen zullen worden opgewekt.
Herinner u dat we in deel vier van onze serie een oude Amoritische tekst aanhaalden waaruit blijkt dat "Doorreizigers" een naam was die speciaal door de heidense Kanaänieten werd gebruikt voor de Rephaïm in rituelen waarbij zij werden opgeroepen naar de top van de berg Hermon, waar "de naam van El de doden deed herleven, de zegeningen van de naam van El de helden deden herleven."[1]
Dit lange conflict draait om de opstanding van de doden.
Wat volgt na de vernietiging van het leger van Gog dat bevestigt dat deze strijd één en dezelfde is als de slag bij Armageddon. Ezechiël beschrijft wat alleen maar een feest van de doden genoemd kan worden.
Wat u betreft, mensenzoon, zo zegt de Here God: Spreek tot alle vogels en alle dieren van het veld: "Verzamelt u en komt, verzamelt u van rondom tot het offerfeest dat ik voor u bereid, een groot offerfeest op de bergen van Israël, en gij zult vlees eten en bloed drinken. Gij zult het vlees der machtigen eten, en het bloed der prinsen der aarde drinken - van rammen, van lammeren, en van bokken, van stieren, alle vette beesten van Bashan. En gij zult vet eten, totdat gij verzadigd zijt, en bloed drinken, totdat gij dronken zijt, op het offerfeest, dat Ik voor u bereid heb. En gij zult aan mijn tafel verzadigd worden met paarden en wagenmenners, met machtige mannen en allerlei krijgslieden," verklaart de Here God. (Ezechiël 39:17-20)
Het is ontegenzeggelijk bloederig, maar er zijn belangrijke aanwijzingen in deze passage. Ten eerste, let op de beschrijving van het leger van Gog: "De machtigen" is Hebreeuws gibborim, een woord dat in Genesis 6:4 wordt gebruikt om de Nephilim uit het verre verleden te beschrijven. Nimrod, de stichter van 's werelds eerste rijk, die probeerde een kunstmatige kosmische berg bij Babel te bouwen, wordt in Genesis 10:8 beschreven als "de eerste op aarde die een machtig man [gibbôr] was". Ten tweede, de beschrijving door de Heer van de "vorsten der aarde" als "vette beesten van Bashan" is geen literair hulpmiddel om het leger van Gog te beschrijven als vetgemeste dieren die naar de slachtbank worden geleid. Bashan's connectie met de onderwereld is waar het hier om gaat.
Bashan werd door de Hebreeërs beschouwd als een kwade plaats, de letterlijke ingang naar de onderwereld. Het behoorde toe aan de Kanaänitische god Rapi'u, "Koning van de Eeuwigheid." Door de prinsen der aarde te verbinden met Bashan, maakte Ezechiël een theologisch punt: De strijders die voor Gog strijden zullen verkocht worden aan de god van Bashan, of zoals zijn naam nu is Rapi'u, El, Dagan, Kronos, Baäl Hammon, of Saturnus.
In Psalm 22:12-13 wordt de voorspelde Messias omringd door "sterke stieren van Bashan." Die stieren waren geen vee; het waren demonische krijgers die vochten in het leger van Gog. Zij zullen vallen in het Dal der Doorreizigers wanneer God tussenbeide komt om Zijn volk te redden in een veldslag die op de bergen van Israël wordt uitgevochten. Zelfs de verwijzing naar paarden en wagenmenners in Ezechiël 39:20 herinnert aan de beschrijving van de Rephaim in de Ugaritische teksten KTU 1.20-22.
Laten we teruggaan naar de Rephaim teksten voor een ander belangrijk detail:
Naar zijn heiligdom haastten zich inderdaad de redders [Rephaïm],
naar zijn heiligdom haastten zich inderdaad de godheden [elohim].
Zij spanden de strijdwagens;
de paarden spanden zij aan.
Zij bestegen hun strijdwagens,
zij kwamen op hun rijdieren.
Zij reisden een dag
en een tweede.
Na zonsopgang op de derde
kwamen de verlossers aan bij de dorsvloeren,
de goddelijken op de plantages....
Net als Anat zich haast om de achtervolging in te zetten,
(en de vogels van de hemel laat vliegen,
(zo) slachtte hij ossen en schapen,
hij velde stieren
en de dikste rammen,
jaar oude kalveren,
huppelende lammeren,
kinderen.
Als zilver voor vagebonden [reizigers] waren de olijven,
(Als goud voor de vagebonden waren de dadels.
...een tafel gedekt met fruit van de wijnstok,
met fruit van de wijnstok van koninklijke kwaliteit. [2]
In deze Amoritische religieuze tekst, die zeshonderd jaar vóór de geboorte van Ezechiël is geschreven, reizen de Rephaïm tot de dageraad van de derde dag om een offermaaltijd te nuttigen op de berg Hermon, het heiligdom van El, een feestmaal van geslachte stieren, rammen, lammeren en geiten - waar de Rephaïm "tot leven zouden worden gewekt" door "de naam van El". Maar Ezechiël voorspelde een dag waarop deze strijders van Baäl de stieren, rammen, lammeren en geiten zouden worden die geofferd zouden worden op een offerfeest voor de schepping dat door Jahweh Zelf bediend zou worden.
De beeldspraak die Ezechiël gebruikt om de cataclysmische oorlog van Gog en Magog te beschrijven is zo intrigerend dat het gemakkelijk is om belangrijke details over het hoofd te zien die de profeet in de voorgaande hoofdstukken heeft gezouten. Als we terugkeren naar Ezechiël 32, zien we dat de profeet enige informatie geeft over wie de gibborim zijn. Dit is een lang gedeelte, maar geloof me, het is het lezen waard.
In het twaalfde jaar, in de twaalfde maand, op de vijftiende dag van de maand, kwam het woord van de Heer tot mij: "Mensenkind, ween over de schare van Egypte, en zend hen neer, haar en de dochters der majesteitelijke volken, naar de wereld beneden, naar hen die in de put zijn neergedaald:
"Wie overtreft u in schoonheid?
Ga naar beneden en laat u te rusten leggen bij de onbesnedenen."
Zij zullen vallen te midden van hen die door het zwaard worden gedood. Egypte is aan het zwaard overgeleverd; sleep haar weg, en al haar menigten. De machtige leiders zullen over hen spreken, met hun helpers, uit het midden van Sheol: "Zij zijn neergedaald, zij liggen stil, de onbesnedenen, gedood door het zwaard....
En zij liggen niet bij de machtigen, de gevallenen uit het midden der onbesnedenen, die met hun krijgswapens in Sheol zijn neergedaald, wier zwaarden onder hun hoofden zijn gelegd, en wier ongerechtigheden op hun beenderen liggen; want de schrik der machtigen was in het land der levenden." (Ezechiël 32:17-21, 27)
De uitdrukking vertaald met "machtige leiders" in vers 21 is 'ēlê gibbôrîm, letterlijk, "heersers van de gibborim". Het vers is een echo van Jesaja 14:9-11, waar de "schaduwen" (Rephaïm) werden "opgehitst" om de rebel van Eden te verwelkomen toen hij werd neergeworpen. Onthoud, dat is in de context van onze nieuwe theorie dat Helel Ben Shachar van Jesaja 14, waarvan over het algemeen wordt aangenomen dat het Lucifer/Satan is, in werkelijkheid de Hoofdwachter Shemihazah (Saturnus/Kronos, etc.) was, die de opstand leidde die de "schaduwen" creëerde.
Vers 27 verdient speciale aandacht. Het Hebreeuws achter de woorden, "de machtigen, de gevallenen," is gibbôrîm nōphelîm. Hoewel het verleidelijk is om Nephilim te lezen als "de gevallenen," werkt dat niet helemaal. Hetzelfde Hebreeuwse woord komt voor in vers 22, in de zin "gevallen door het zwaard."[3] Als je daar "Nephilim" verwisselt met nōphelîm, krijg je "Nephilim door het zwaard," en dat is niet logisch.
Maar Ezechiël heeft geen Nephilim in dat vers nodig om zijn punt te maken. De English Standard Version is meestal mijn voorkeursvertaling, maar besnijdenis is niet het punt van dit vers. Een meer accurate lezing is: "En zij liggen niet bij de gevallen helden [gibbôrîm] van oude tijden."[4] De Joodse vertalers van de Septuagint, die rond 200 v.Chr. een Griekse versie van het Oude Testament maakten op basis van Hebreeuwse teksten, begrepen de passage op dezelfde manier en gaven de zinsnede: "de reuzen die van oudsher vielen."
KIJK NAAR "DE TERUGKEER VAN DE GODEN EN DE TWEEDE KOMST VAN DE OUDE SATURNUS-HEERSCHAPPIJ!"
Dr. Daniel Block, die een uitstekend wetenschappelijk commentaar op het boek Ezechiël heeft geschreven, betoogt dat in deze passage de profeet ons vertelt dat deze "stamhoofden van de Gibborim" een speciale status in de onderwereld hebben:
Volgens Ezechiël 32:21 spreken deze heldhaftige personages vanuit het midden van Sheol, wat erop kan wijzen dat zij zich in het hart van de onderwereld bevinden, wellicht een eervollere opdracht dan "de verste uithoeken van de put," waar de onbesnedenen en zij die door het zwaard zijn gevallen, liggen. De beschrijving in v. 27 geeft aan dat deze mensen inderdaad een eervolle begrafenis hebben gekregen. Daar liggen zij met hun oorlogswapens, hun zwaarden onder hun hoofd en hun schilden op hun botten. Oude begrafenisgebruiken, waarbij persoonlijke voorwerpen en symbolen van status met de lichamen van de overledenen werden begraven, verschaffen de bron van dit beeld.
Ezechiëls gebruik van de antediluviaanse heldentradities op dit punt is schokkend. Hoe kan de profeet deze mannen als eervol beschouwen en hen voorhouden als eerbare bewoners van Sheol, terwijl zijn eigen religieuze traditie hen voorstelt als het toonbeeld van goddeloosheid, corruptie en geweld (Gen[esis] 6:5, 11-12)?[5]
Dr. Block leest in de tekst misschien een gunstiger voorstelling van de gibborim dan Ezechiël bedoelde. Ik denk dat de profeet alleen bedoelde dat de gibborim - de geesten van de Rephaïm/Nephilim, die de Doorreizigers van Ezechiël 39:11 zijn - zijn fundamenteel verschillend van de gewone doden. De gibborim van Ezechiël 32 hebben status in de onderwereld omdat zij de geesten zijn van mens-engel hybriden, niet omdat zij nobel en eerbaar zijn. En hun voorspelde einde komt op de plaats die hun naam draagt, de Vallei van de Doorreizigers, omdat Ezechiël heel goed wist wat deze entiteiten zijn - de demonische geesten van de oude Rephaim/Nephilim.
Laten we nu de oorlog van Gog en Magog verbinden met Armageddon. Hetzelfde gruwelijke feest dat in Ezechiël 39:17-20 wordt beschreven, werd door Johannes geprofeteerd:
Toen zag ik een engel staan in de zon, en met luide stem riep hij tot alle vogels die recht boven ons vliegen: "Komt, verzamelt u voor het grote avondmaal van God, om te eten het vlees van koningen, het vlees van kapiteins, het vlees van machtige mannen, het vlees van paarden en hun ruiters, en het vlees van alle mensen, zowel vrije als slaaf, zowel klein als groot." En ik zag het beest en de koningen der aarde met hun legers verzameld om oorlog te voeren tegen hem die op het paard zat en tegen zijn leger. En het beest werd gevangen genomen, en met hem de valse profeet, die in zijn tegenwoordigheid de tekenen had gedaan, waardoor hij hen had misleid, die het merkteken van het beest hadden ontvangen, en hen, die zijn beeld aanbaden. Deze twee werden levend in de poel van vuur geworpen, die brandt van zwavel. En de overigen werden gedood door het zwaard dat kwam uit de mond van hem die op het paard zat, en alle vogels werden verzadigd met hun vlees. (Openbaring 19:17-21)
De uitnodiging van de engel tot het "grote avondmaal van God" is dezelfde als die welke God in Ezechiël 39 geeft. De parallellen tussen de twee zijn te nauw om toevallig te zijn. De overeenkomsten zijn eeuwenlang opgemerkt door bijbelgeleerden als Matthew Henry,[6] E.W. Bullinger,[7] A.R. Fausset,[8] en anderen.
Als een gewetensvolle priester die volgens de Wet leefde, moet Ezechiël ontzet zijn geweest over dit weerzinwekkende feest! Hij protesteerde hevig toen God hem opdroeg zijn brood te bakken boven een vuur gemaakt van menselijke mest:
Toen zei ik: "Ach, Here God! Zie, ik heb mij nooit verontreinigd. Van mijn jeugd af tot nu toe heb ik nooit gegeten wat van zelf gestorven of door beesten verscheurd was, noch is er bedorven vlees in mijn mond gekomen." (Ezechiël 4:14)
Maar in Armageddon serveert Jahweh Zelf het ultieme taboe, menselijk vlees en bloed, als een offerfeest aan onreine dieren, aaseters. Zoals Daniel Block opmerkt, is er iets unieks hieraan voor God om zo extreem te zijn:
[Het banket] wordt aangeduid als een zebaḥ, wat afgeleid is van een wortel die "slachten" betekent, en lijkt te hebben verwezen naar alle offers die op een altaar werden verbrand (mizbēaḥ). Meer dan één soort zebaḥ werd in Israël gevierd, maar algemeen werd aangenomen dat deze maaltijd werd gegeten in de tegenwoordigheid van Jahweh (lipnê yhwh), dat wil zeggen, als zijn gast.... Ezechiëls aanduiding van dit banket als een zebaḥ classificeert het als een rituele gebeurtenis. Maar door het veranderen van alle rollen maakt hij een grove karikatuur van het normale beeld van een zebaḥ. In plaats van een menselijke aanbidder die dieren slacht in de aanwezigheid van Jahweh, slacht Jahweh mensen ter wille van de dieren, die uit de hele wereld (missābîb) bijeenkomen voor dit gigantische feest (zebaḥ gādôl) op de bergen van Israël. Het slagveld is omgetoverd tot een enorme offertafel.
Ten tweede beschrijft de uitnodiging het menu. De laatste verklaring van vs. 17 is thematisch en roept de deelnemers op om deel te nemen aan vlees en bloed, een merismische uitdrukking voor karkassen als gehelen. V. 18 specificeert deze als het vlees van heldhaftige figuren (gibbôrîm) en het bloed van de prinsen der aarde (nĕśîʾê hāʾāreṣ), die moeten worden verorberd als spijzen die gewoonlijk aan een zebaḥ tafel worden geserveerd: rammen (ʾêlîm), lammeren (kārîm), mannelijke geiten (ʿattûdîm), stieren (pārîm), en de vetkuikens van Bashan (mĕrîʾê bāšān). Deze termen worden duidelijk niet letterlijk gebruikt, maar als dierlijke aanduidingen voor adel.[9] (Nadruk toegevoegd)
Ezechiël benadrukte de adel van de gibborim die geslacht zullen worden om dit gruwelijke rituele feestmaal te verzorgen, om dezelfde reden waarom hij de speciale status van de gibborim van de onderwereld opmerkte - zij zijn fundamenteel anders dan gewone menselijke soldaten.
Kortom, Gog's leger bestaat uit de demonische "strijders van Baäl," de Rephaïm.
De profetie van Ezechiël beschrijft een leger dat bezeten is door de geesten van de Nephilim die in de zondvloed zijn vernietigd, de half-individuele kinderen van Shemihazah/Saturnus en zijn mede-samenzweerders. De strijdkrachten van de Antichrist bij Armageddon zullen letterlijk een leger van de boze doden zijn. De strijd zal, in ware zin, de ultieme zombie-apocalyps zijn.
Zoals Dr. Block opmerkt: "Het literaire beeld dat hier geschetst wordt moet schokkend geweest zijn voor iemand die zo gevoelig was voor cultische zaken als Ezechiël."[10] Maar het conflict dat leidt tot dit weerzinwekkende feest is niet zomaar weer een veldslag in een lange lijst van veldslagen die door de eeuwen heen gestreden zijn. In deze oorlog belegert een bovennatuurlijk leger, geleid door een schepsel uit de afgrond, Gods heilige berg.
Johannes' verslag van de nasleep van Armageddon volgt Ezechiëls beschrijving van de Gog-Magog oorlog, omdat zij dezelfde gebeurtenis beschrijven. Zoals Bullinger schreef: "Het is absurd om te spreken over 'Johannes ontleent aan Ezechiël', zoals zovelen zeggen. Er is geen 'lenen' in deze zaak. Beide profetieën zijn 'door inspiratie van God gegeven'."[11] De oorlog van Gog en Magog is Armageddon, en hij zal worden uitgevochten bij Jeruzalem om de controle over Sion, Gods berg van samenkomst, en hij resulteert in de omkering van een oud Amoritisch ritueel. In plaats van te arriveren op de har môʿēd voor een rituele maaltijd ter ere van hen, worden de Rephaim een offerfeest voor de hele schepping.
En opnieuw zal Saturnus/Shemihazah zijn kinderen zien vallen voor de macht van Jahweh.
Eindnoten:
[1] Spronk (1986), op. cit., p. 171.
[2] KTU 1.22 ii 21–27, i 15–16. In Wyatt (2002), op. cit., pp. 320–322.
[3] Michael S. Heiser, “Sheol: The OT ‘Bad Place’?” Sept. 6, 2009, http://drmsh.com/sheol-the-ot-bad-place/, retrieved 5/20/21.
[4] The technical explanation of the underlying Hebrew boils down to this: It appears the Masoretic text, on which most English translations are based, substituted (or miscopied) mēʿărēlîm (“uncircumcised”) for the original mē’ôlãm (“ancient times”). See Daniel Block, “Beyond the Grave: Ezekiel’s Vision of Death and Afterlife.” Bulletin for Biblical Research 2 (1992), p. 125, especially note #73.
[5] Ibid.
[6] Matthew Henry, Matthew Henry Commentary on the Whole Bible . https://www.biblestudytools.com/commentaries/matthew-henry-complete/ezekiel/39.html, retrieved 5/11/21.
[7] E. W. Bullinger, Commentary on Revelation (1909). http://www.ccel.org/ccel/bullinger/apocalypse.xix.html?highlight=xxxix#highlight, retrieved 5/11/21.
[8] Robert Jamieson, A. R. Fausset, & David Brown, Commentary Critical and Explanatory on the Whole Bible (1871). https://www.blueletterbible.org/Comm/jfb/Eze/Eze_039.cfm?a=841017, retrieved 5/11/21.
[9] Daniel I. Block, The Book of Ezekiel, Chapters 25–48 (Grand Rapids, MI: Wm. B. Eerdmans Publishing Co., 1997), pp. 475–476.
[10] Ibid., p. 477.
[11] Bullinger, op. cit.
Bron: The Second Coming of Saturn Part 35: The Ultimate Zombie Apocalypse » SkyWatchTV