De wederkomst van Saturnus - deel 30: De donkere kant van Waterman

6 februari 2022 - door Derek Gilbert

Deel 1 - Deel 2 - Deel 3 - Deel 4 - Deel 5 - Deel 6 - Deel 7 - Deel 8 - Deel 9 - Deel 10 - Deel 11
Deel 12 - Deel 13 - Deel 14 - Deel 15 - Deel 16 - Deel 17 - Deel 18 - Deel 19 - Deel 20 - Deel 21
Deel 22 - Deel 23 - Deel 24 - Deel 25 - Deel 26 - Deel 27 - Deel 28 - Deel 29 - Deel 30 - Deel 31
Deel 32 - Deel 33 - Deel 34 - Deel 35

De Romeinse dichter Vergilius schreef in zijn Ecloog IV dat de terugkeer van "de oude Saturnus" gepaard ging met de terugkeer van de Gerechtigheid. De dichter gebruikte geen allegorie om de terugkeer naar een tijdperk van recht en orde uit te beelden; Gerechtigheid was een godin, Justitia, gelijkwaardig aan de Griekse godin Dike.

Justitia werd verondersteld de dochter te zijn van Zeus en de Titanees Themis, de godin van de goddelijke wet en orde, de gedragsregels die door de goden waren ingesteld. Justitia bestraft degenen die de wetten van de goden overtreden. In die zin is zij als de oude Mesopotamische godin Inanna, die haar oom Enki, de god die de apkallu (Wachters) naar de mensheid stuurde met de gaven van de beschaving, haar overhaalde de mes (spreek uit als "mezz") te geven, de begrippen die de goddelijke orde van het leven vastlegden. Inanna, beter bekend als de Akkadische godin Ishtar (en Astarte uit de Bijbel), was de godin die werd geassocieerd met sex, oorlog, gerechtigheid en politieke macht.[1] Ik heb deze entiteit diepgaand besproken in mijn boek Bad Moon Rising:

Een Oud Babylonische tekst, voor het eerst vertaald en gepubliceerd in 1997, lijkt tenminste enkele van de Bijbelse negatieve karakteriseringen van Inanna's Kanaänitische tegenhanger, Astarte, te bevestigen, waaronder sekteprostitutie, "kruis-gender activiteiten... en het verrichten van seksuele handelingen." [...]

Met alle respect voor de geleerde leraren die deze entiteit hebben beschreven als "een complexe, veelzijdige godin," het karakter van Inanna/Ishtar is niet zo ingewikkeld als ze wordt voorgehouden. Eerlijk gezegd is ze het idee van een slechte scenarioschrijver over de fantasie van een vijftienjarige jongen, die vooral geïnteresseerd is in seks en vechten en in beide beter dan mannen. Ze was egoïstisch en gewelddadig, beheerst door haar passies, en ongelooflijk destructief als ze haar zin niet kreeg.[2]

Dit is in overeenstemming met wat we hebben gezien in de rellen voor sociale rechtvaardigheid die zich sinds eind mei 2020 over de hele wereld hebben verspreid. We moeten niet verbaasd zijn; mythen van de heidense goden zijn propaganda om de mensheid ervan te overtuigen dat zij, en niet God, de rechtmatige heersers van de aarde zijn. De goddelijke orde die "Gerechtigheid" verdedigt is tegengesteld aan de orde die door God verordend is. De recente focus op "sociale rechtvaardigheid" door activisten over de hele wereld is daar een voorbeeld van. Welk weldenkend mens zou tot de conclusie komen dat burgerlijke wanorde die leidt tot de duurste verzekeringsclaims sinds 1950 als gevolg van "brandstichting, vandalisme en plundering" (het eerste jaar waarin die cijfers werden bijgehouden)[3] op de een of andere manier gerechtvaardigd is? Het is geen rechtvaardigheid volgens een normale definitie van het woord. "Sociale rechtvaardigheid" wordt door bewegingen als Antifa en Black Lives Matter gebruikt om haat, onverdraagzaamheid en discriminatie te hernoemen. "Antiracisme in de vorm van kritische rassentheorie is ouderwets racisme dat als wapen wordt gebruikt om het weefsel van de westerse beschaving te verscheuren. Al in 1934 klaagde Henry Wallace, later FDR's vice-president tijdens de Tweede Wereldoorlog, over het falen om "het koninkrijk van de hemel op aarde te brengen in termen van sociale rechtvaardigheid", waarvan hij racisme, kapitalisme en nationalisme de schuld gaf.[4] Dit zijn precies de zonden die aan de voeten van Donald Trump en zijn aanhangers worden gelegd, die door progressieven in de media doorgaans als blanke conservatieve christenen worden geïdentificeerd. Zoals Sharon het formuleerde in Zeitgeist 2025:

Welkom in het tijdperk van de Waterman, mijn vrienden, waarin de goden van harmonie en begrip ons allemaal definiëren als dwepers en haters. Sociale rechtvaardigheid wordt als water uitgestort door de NIEUWE GODEN van Capitol Hill, Saturnus en Justitia, en er wordt van ons verwacht dat we genieten van het bezit van niets.[5]

Dit en de draconische reactie op COVID-19 vormen de chaos waarvan occulte adepten geloven dat zij een Nieuwe Wereld Orde zal voortbrengen, de manifestatie van Ordo ab Chao-Orde Uit Chaos. Dit is de terugkeer van Gerechtigheid, die de op handen zijnde komst van de oude Saturnus en zijn Gouden Eeuw aankondigt. Het Grote Reset initiatief van het Wereld Economisch Forum is één van de fysieke manifestaties van de spirituele zee verandering waar occulte adepten aan werken om te bewerkstelligen.

Er zijn nog andere identiteiten waarmee de oude Saturnus zich aan de wereld heeft getoond. Een gedetailleerde beschrijving daarvan zou een paar extra hoofdstukken van dit boek vullen. Cernunnos bijvoorbeeld, de gehoornde god van het Keltische pantheon, ontleent zijn naam mogelijk aan Kronos (= Semitisch qeren, "gehoornde").[6] Gebaseerd op zijn afbeeldingen in de kunst, was Cernunnos een van de belangrijkste goden in de Keltische kosmologie, maar omdat de Kelten geen literatuur hebben nagelaten om hun religie uit te leggen, blijven we gissen naar zijn karakter en cultus. Er is echter een duidelijk verband tussen Cernunnos en de onderwereld, in overeenstemming met het karakter van deze entiteit door de geschiedenis heen:

[Cernunnos] wordt gewoonlijk afgebeeld gehurkt met gekruiste benen. Waarom? Ik denk dat het een toespeling is op zijn chthonische helse aard. Macrobius vertelt ons dat Saturnus soms werd afgebeeld met gebonden benen, terwijl trompetters van Triton met hun staart in de grond gestoken werden gebeeldhouwd op het fronton (driehoekige versiering) van zijn tempel. Gelijkgesteld met Kronos, is Saturnus, evenals de Titanen en de Reuzen, zoon van Uran en de Aarde. Aangezien de Giganten dikwijls werden afgebeeld met slangenkronkels in plaats van benen, mogen we in het algemeen suggereren dat dit kenmerk zinspeelde op bovennatuurlijke wezens die onder de grond konden leven. Zoals Lampridius (Comm. 9) opmerkt "te gaan met kronkels in plaats van benen en voeten is als te bewegen met de knieën gebonden door banden, quasi dracones[als draken]."[7]

Dit is een onverwacht verband tussen Saturnus en de goddelijke Washington op de koepel van het Capitool, die duidelijk met gekruiste benen onder de purperen mantel zit.

Laten we nu teruggaan naar het oproer bij het Capitool. 6 januari is de datum die elk jaar door westerse christenen wordt gevierd als Epifanie, en Theofanie door christenen in de oosterse kerken. Het wordt ook wel Drie Koningen Dag genoemd; de twaalfde dag van Kerstmis, toen de drie wijzen uit het Oosten het Christuskind bezochten. Het markeert de openbaring van de vleesgeworden God in de vorm van Jezus. En wat gebeurde er op Driekoningen in 2021? Amerika's tempel werd binnengevallen door, zoals Sharon ze kleurrijk omschreef, de "'Q-Anon Sjamaan' met zijn gekke buffelhoed samen met zijn selfie nemende hooligan maatjes."[8]

Denk aan de zeer lange associatie van stierbeelden met deze oude entiteit - de gehoornde helmen van het oude Soemerië die een goddelijke status aanduidden, de naam Kronos, "gehoornde", koning van de Titanen (van het Akkadische ditânu, "bizon"), en de bijnaam van de god die hof hield op de berg Hermon, "Stier El".

Is het niet vreemd dat een man met een symbool van deze oude god het Capitool en het nationale bewustzijn binnendringt op de dag dat de christenen de openbaring van de Ene Ware God vieren?

Het zou een verbijsterend toeval zijn, als ik in toevalligheden geloofde. Of hij het nu wist of niet, de Q-Anon Sjamaan kondigde de terugkeer aan van de oude gehoornde god Saturnus/Kronos/El in de tempel van Amerika op de dag die de openbaring markeert van de goddelijkheid van Christus.

Er is nog een andere vreemde samenkomst van symbolen in het Capitool van de Verenigde Staten. Verschillende figuren die in het Capitool zijn afgebeeld dragen een Phrygische kap, een zachte kegelvormige hoed die aan de bovenkant is omgebogen. Volgens de architect van het Capitool werd dit hoofddeksel, ook wel liberty cap genoemd, in de negentiende eeuw aangenomen als symbool van vrijheid.[9] Het wordt een Frygische pet genoemd omdat het werd geassocieerd met Phrygië, een oud koninkrijk in West Centraal Anatolië (het huidige Turkije) dat zijn hoogtepunt bereikte in de achtste eeuw v. Chr. onder koning Midas (ja, die; hij was echt, hoewel zijn "gouden aanraking" verzonnen was). Een soortgelijke kegelvormige vilten kap, pileus genaamd, werd in het oude Rome aan bevrijde slaven gegeven, en maakte een comeback als symbool tijdens de Amerikaanse en Franse revoluties.[10]

Constantino Brumidi schilderde overal in het Capitool figuren die de rode Phrygische kap droegen. Het zijn meestal vrouwen - bijvoorbeeld de godin Vrijheid rechts van Washington in De Apotheose van Washington en de oorlogsgodin Bellona in de Senaatsvleugel. Jong Amerika wordt echter afgebeeld als een jongeman met een toga en een Frygische kap in het gedeelte van de Apotheose van Washington dat "Landbouw" heet, waar Amerika de teugels van een paard vasthoudt terwijl hij naast de graangodin Ceres staat, die op een McCormick maaimachine zit, een mechanische oogstmachine die een revolutie teweegbracht in de Amerikaanse landbouw. Het relevante hier is dat de afbeelding van Amerika met een Frygische kap merkwaardig veel lijkt op klassieke kunstwerken met Ganymedes, een minder belangrijke figuur in de Grieks-Romeinse religie.

KIJK NAAR "DE TERUGKEER VAN DE GODEN EN DE TWEEDE KOMST VAN DE OUDE SATURNUS'-HEERSCHAPPIJ!"

Ganymedes werd verondersteld de zoon te zijn van Tros, koning van Troje, en "was de mooiste van alle sterfelijke mensen."[11] Hij was zelfs zo aantrekkelijk, dat hij de aandacht trok van de koning der goden, Jupiter/Zeus. Tegen het einde van de zesde eeuw v. Chr., na de Perzische verovering van Klein-Azië, had Frygië zich uitgebreid tot het noordwesten van Anatolië, de regio rond Troje - vandaar Ganymedes' Frygische hoed. Zeus/Jupiter was zo gecharmeerd van de jongeman dat de stormgod zichzelf in een adelaar veranderde en Ganymedes ontvoerde terwijl hij schapen hoedde op de berg Ida.

Als je het verhaal hebt gehoord, werd het waarschijnlijk gekarakteriseerd als een eer voor de jonge herder. Ganymedes werd immers de schenker van Zeus/Jupiter en mocht tussen de goden van Olympus leven. Wie zou dat niet willen?

Maar er zit meer achter het verhaal. Het oorspronkelijke verhaal is duisterder.

Ten eerste moeten we bedenken dat de storm-god-Baal in Kanaän, Zeus in Griekenland, en Jupiter in Rome- door Jezus werd geïdentificeerd als Satan (zie Mattheüs 12:22-26, en merk op dat Beëlzebul = "Baal de vorst"). De Kanaänieten geloofden dat de Rephaim de "strijders van Baäl" waren. Denk aan het belang van de kispum bij de oude Amorieten, een maandelijkse rituele maaltijd voor de voorouderlijke doden. De kispum omvatte een plengoffer (drankoffer), en de rite was zo integraal in de Amoritische samenleving dat de oudste zoon, de erfgenaam van het familiebezit die verantwoordelijk was voor het uitvoeren van het ritueel, de "schenker van water" of "zoon van de beker" werd genoemd. Deze gewoonte werd doorgegeven aan de Grieken en Romeinen, die de gewoonte van het bereiden van gemeenschappelijke maaltijden voor de voorouderlijke doden in stand hielden.

Het verhaal van Ganymedes is dus in wezen het verhaal van een mooie jongen die door de heer van de Rephaim wordt ontvoerd om als zijn persoonlijke "schenker van water" te dienen.

Maar de relatie ging veel verder dan dat. De Griekse filosoof Plato, die in de vierde eeuw voor Christus schreef, schreef het verhaal van Ganymedes toe aan het volk van Kreta:

Of men de opmerking nu serieus maakt of voor de grap, men moet zeker niet nalaten op te merken dat wanneer de man zich verenigt met de vrouw voor de voortplanting, het ervaren genot wordt beschouwd als een gevolg van de natuur, maar in strijd met de natuur wanneer de man paart met de man of de vrouw met de vrouw, en dat degenen die zich het eerst schuldig maakten aan dergelijke wandaden werden gedreven door hun slavernij aan genot. En we beschuldigen allemaal de Kretenzers van het verzinnen van het verhaal over Ganymedes. Omdat men geloofde dat zij hun wetten aan Zeus ontleenden, voegden zij er dit verhaal over Zeus aan toe, opdat zij zijn voorbeeld zouden volgen door ook van dit genot te genieten.[12]

Met andere woorden, Plato beweerde dat de Kretenzers het verhaal verzonnen om hun praktijk van homoseksualiteit te rechtvaardigen.

Hoe het verhaal ook is ontstaan, de relatie tussen Ganymedes en Zeus/Jupiter werd in de Grieks-Romeinse wereld goed begrepen. De Latijnse vorm van Ganymedes' naam is Catamitus, waaruit we het Engelse woord "catamite" halen, wat een puberende jongen is die seksueel intiem is met een volwassen man. En de afbeelding van Amerika op de koepel van het Capitool als een jongeman met een Frygische kap lijkt op de klassieke afbeeldingen van Ganymedes, die werd ontvoerd om te dienen als de speelbal van Zeus/Jupiter (Satan), wiens tempel in Rome de bron is van de naam van het Capitool.

Maar de betekenis van Jong Amerika als Ganymedes houdt daar niet op. Als beloning voor zijn, nou ja, dienstbaarheid, vereeuwigde Zeus de jonge herder door hem tussen de sterren te plaatsen - als Waterman, de Waterdrager.

Waterman - het nieuwe tijdperk dat wordt ingeluid door de Grote Conjunctie van 21 december 2020.

Dus, niet alleen wordt Jong Amerika vertegenwoordigd in het Capitool van de Verenigde Staten als de onderdanige seksuele partner van Jupiter (Satan), hij symboliseert de nieuwe Gouden Eeuw geregeerd door Saturnus (Shemihazah).

Liever dan het onderwerp uit te putten nadat het punt is gemaakt, zullen we het samenvatten: De oppergod van het Romeinse pantheon, de godheid die in het Capitolium werd vereerd, was de stormgod, Jupiter. Onder de namen Zeus, de stormgod van de Grieken, en Baäl, de West-Semitische stormgod, werd hij door Jezus ontmaskerd en geïdentificeerd als Satan. Hij is de god van deze wereld, de geest van deze tijd. Maar Vergilius, en anderen sindsdien, verlangden naar een terugkeer van het Gouden Tijdperk van Saturnus dat het IJzeren Tijdperk, geregeerd door Jupiter, zou vervangen en een tijd van gemak en voorspoed zou terugbrengen.

Het Capitool, Amerika's "tempel van de democratie", werd genoemd naar de tempel van Jupiter Optimus Maximus, maar gemodelleerd naar het Pantheon. Dat bouwwerk werd ontworpen door een vriend van Caesar Augustus om de apotheose voor te stellen van Caesar en zijn voorganger, zijn oom Julius, de stichters van het Romeinse Rijk. Evenzo symboliseert het Capitool de goddelijkheid van de man die wordt omschreven als de vader van onze natie, George Washington. Net als Augustus, door wie Vergilius geloofde dat de Gouden Eeuw van Saturnus was teruggekeerd, werd Washington neergezet als de agent van deze bovennatuurlijke overdracht van macht - de terugkeer van de god die gevangen zat in Tartarus om met hem een nieuwe Gouden Eeuw te brengen.

De hedendaagse spirituele afstammelingen van Vergilius proberen de terugkeer van Saturnus werkelijkheid te laten worden. Er zijn machtige, rijke mensen die geloven dat de sterren de komst van deze nieuwe Gouden Eeuw hebben gesignaleerd, Saturnus' terugkeer naar zijn juiste plaats in het Capitool, op 21 december 2020, met de conjunctie van de planeten die de namen dragen van de twee grote Romeinse goden.

Volgende: De culten van Saturnus

Eindnoten:

^[1] Sjur Cappelen Papazian, “Lady Justice (mother) and Lady Liberty (maiden).” Cradle of Civilization , Sept. 25, 2018. https://aratta.wordpress.com/2018/09/25/lady-justice-and-lady-liberty/, retrieved 5/1/21.

^[2] Derek P. Gilbert, Bad Moon Rising (Crane, MO: Defender, 2018), pp. 116–120.

^[3] Jennifer A. Kingson, ”Exclusive: $1 Billion-plus Riot Damage Is Most Expensive in Insurance History.” Axios , Sept. 16, 2020. https://www.axios.com/riots-cost-property-damage-276c9bcc-a455-4067-b06a-66f9db4cea9c.html, retrieved 5/1/21.

^[4] Henry A. Wallace, Statesmanship and Religion (New York: Round Table Press, 1934), pp. 78–83.

^[5] S. Gilbert (2021), op. cit.

^[6] Wyatt (2010), op. cit., p. 55.

^[7] Adolfo Zavaroni, “Remarks on Three Figures of Cernunnos.” Academia.edu . https://www.academia.edu/13354523/Remarks_on_three_figures_of_Cernunnos, retrieved 5/1/21.

^[8] S. Gilbert (2021), op. cit.

^[9] AOC Curator, “The Liberty Cap in the Art of the U.S. Capitol.” Explore the Capitol Campus: Our Blog , Jan. 29, 2013. https://www.aoc.gov/explore-capitol-campus/blog/liberty-cap-art-us-capitol, retrieved 5/7/21.

^[10] Ibid.

^[11] Homer, The Iliad of Homer. Rendered into English Prose for the Use of Those Who Cannot Read the Original, ed. by Samuel Butler. Book XX, line 233 (Medford, MA: Longmans, Green and Co., 1898), digital edition.

^[12] Plato, Laws 1.636c—1.636d. https://www.perseus.tufts.edu/hopper/text?doc=Perseus%3Atext%3A1999.01.0166%3Abook%3D1%3Asection%3D636c, retrieved 5/7/21.

Bron: The Second Coming of Saturn Part 30: The Dark Side of Aquarius » SkyWatchTV