Pre-Pretribulation Opname: Deel 5

Door Gary Stearman op 15 juli 2011

Dit is het vijfde deel van een studie, die probeert samen te brengen en op een rij te zetten de stroom van gebeurtenissen die onmiddellijk voorafgaan aan de Grote Verdrukking. Met incidenten die twee landen erbij betrekken en welke nu bestaan op dit moment, ze zijn gezworen vijanden van Israël. De Bijbel zegt dat beide moeten worden verwijderd als grootmachten in de cruciale periode voorafgaande aan de ondertekening door de Antichrist van een zevenjarige verbond. Een daarvan is Syrië, die vertegenwoordigd wordt in de Schrift als Damascus, waarvan wordt gezegd dat het één van ‘s werelds oudste continu bewoonde stad is. De andere is Egypte, waarvan de architectuur nog veel ouder is, en waarvan de steden ooit aardse bolwerken waren van afgoderij.

Vandaag de dag, liggen Damascus en Caïro met Israël op een noord-zuid as. Dat zal veranderen.

Het is ons doel om verbanden te leggen tussen bepaalde bijbelse verhalen die misschien op het eerste gezicht, niet zo bij elkaar lijken te passen. Zoals we al hebben aangetoond, wijst de Bijbel duidelijk op een aantal belangrijke episodes als komende vóór de verdrukking. Echter, in hun respectievelijke context, zijn ze niet per se verbonden aan een volgorde met een bepaalde koppeling, dat wil zeggen, dat het ene voorval moet leiden tot een andere.

Wij omarmen van harte de leer van imminency, wat inhoudt de komst op elk moment van de Heer voor Zijn kerk, onaangekondigd door de komst van welk enig tussenliggende incident, episode of teken. Toch stellen we vast dat er een aantal ontwikkelingen zijn in de Schrift die kunnen worden gekoppeld aan het huidige wederom verzamelen van Israël. Deze kunnen worden gerangschikt in een zinvolle opeenvolging van veel wat we momenteel zien in de wereld van vandaag, als het toneel methodisch wordt ingericht voor de Grote Verdrukking.

Het ligt in de aard van de Bijbelse profetie om paradoxaal of dubbelzinnig te lijken, keer op keer. (Sommigen zouden zeggen dat dit een enorme understatement is.) Maar achteraf, kunnen we aantonen dat elke kritieke fase van de menselijke geschiedenis in de Bijbel is gedocumenteerd. In deze tijd, het tijdperk als een hoogtepunt voor de kerk en voor Israël, zo heeft onze Heer ons aangemoedigd om waakzaam en bewust te zijn voor de tekenen in onze generatie. In het verleden, bekritiseerde Hij degene die leefden bij Zijn eerste komst voor hun gebrek aan voorbereiding op Zijn komst.

De profetieën rond Abraham, Mozes en de profeten (hoewel vaak versluierd en herschikt) stellen ons in staat om terug te kijken in de vaststelling dat Israël in de eerste eeuw genoeg informatie had om met zekerheid te weten wat de tijd was van Christus zijn komst. De Joden uit de eerste eeuw waren getuigen van de triomfantelijke intocht van Christus in Jeruzalem. Toch gingen ze niet op zoek naar de Geest van de Heer. Ze bestudeerden of luisteren niet naar hun eigen profeten. Als gevolg hiervan, konden zij Hem niet herkennen, zelfs als ze het wel te horen kregen. Herodes, bijvoorbeeld, werd verteld door de priesters en schriftgeleerden dat de Messias geboren zou worden in Bethelem. Zijn beruchte reactie was om daar alle baby jongens te doden.

Jezus hekelde de Sadduceeën en de Farizeeën voor het niet kennen van de tijden:

“Maar Hij antwoordde en zei tegen hen: Als het avond geworden is, zegt u: Mooi weer, want de hemel is rood; en 's morgens: Vandaag storm, want de hemel is somber rood. Huichelaars! De aanblik van de lucht weet u wel te onderscheiden, en kunt u de tekenen van de tijden niet onderscheiden?” (Matt. 16:2,3)?.

Ongetwijfeld moeten de gelovige Joden op dat tijdstip dit alles hebben bekeken en moeten aanvoelen dat ze leefden in Messiaanse tijden. Helaas, degenen die het wisten waren maar met weinigen en ver uit elkaar, men had geen invloed op de staatszaken. De geschiedenis vertelt helaas dat hoewel de leiders van het nationale Israël Zijn identiteit vermoeden, ze het niet allemaal samen brachten. Een reden hiervoor is dat profetie bewust is geschreven op een versluierde manier, een ander reden is het eigenbelang van de mens.

Ophelderen van het onontdekte

Iedereen die de Schrift grondig heeft bestudeerd beseft reeds lang dat profetie niet is geschreven op een lineaire manier. Natuurlijk, op bepaalde plaatsen, kan er een duidelijke tijdlijn zijn gegeven. Bijvoorbeeld, in het elfde hoofdstuk van Daniël die het leven uitlegt van Alexander de Grote en zijn opvolgers. De kronieken van het leven van de Ptolemaeën in Alexandrië en de Seleuciden in Armenië (Syrië). Van Alexander tot Antiochus IV Epiphanes, vindt men een duidelijke lijn. Maar dan, op een gegeven moment, springt het verhaal van Daniël over naar de Antichrist. In het volgende voorbeeld, het ontbreken van een chronologische continuïteit:

“Van de verstandigen zullen er struikelen, om hen te louteren, te reinigen en zuiver wit te maken, tot de tijd van het einde, want het wacht nog tot de vastgestelde tijd.
Die koning zal handelen naar eigen goeddunken. Hij zal zich verheffen en zich groot maken boven elke god. Hij zal tegen de God der goden wonderlijke dingen spreken. Hij zal voorspoedig zijn tot de gramschap voltrokken is. Want wat vast besloten is, zal gebeuren.” (Daniël 11:35,36).

Eigenlijk is er pauze. In vers 35 wordt verwezen naar de heldendaden van de Makkabeeën tegen Antiochus IV Epiphanes, anderhalve eeuw voor Christus. Dan, springt in vers 36 het over naar de Antichrist en de verdrukking. Tussen deze twee verzen, is er een leemte van eenentwintig eeuwen. Een groot aantal evenementen en kritische tijdschema passeren ongenoemd, de gebeurtenissen in de tijd van de kerk zijn geheel weggelaten.

Wat nog belangrijker is, ook de details van het wederom verzamelen van Israël ontbreken. Zij moeten worden gereconstrueerd uit de andere Schriftdelen. Het is echter wel goed begrepen dat dit een regel is voor Bijbelstudie, en geen uitzondering. Tijdlijnen worden af en toe gevonden, maar net zo snel, gaan ze verloren.

Toch ligt het in de menselijke natuur om lineair te denken, het plaatsen van evenementen langs een tijdlijn, of op een kalender, die beide meestal ontbreken in de Bijbel.

De noodzaak van antecedenten

In het dagelijks leven zijn we gewend aan een soort van processie aan gebeurtenissen. Het is onze gewoonte om de lay-out van gebeurtenissen in een ononderbroken volgorde neer te zetten. In het bijzonder, sinds de industriële revolutie met de “efficiency experts,” hebben we ons er op toegelegd te leven met de kalender en de klok. Vervolgens, met de komst van de computer, ontstaat er ​​een letterlijke een dag-bij-dag en een uur-bij-uur boekhouding van de mondiale gebeurtenissen, het creëren van een verslag dat zo compleet is dat iemand in de toekomst er zelfs een minuut tot minuut verslag eruit kan halen van een bepaald uur op een bepaalde dag. Elke gebeurtenis zal worden gezien als het hoogtepunt van een reeks van antecedenten - in de voortgaande gebeurtenissen.

Wij zijn uitgegroeid tot slaven van de klok. Astronomie en de computer hebben ons de mogelijkheid gegeven om zowel vooruit als achteruit te kijken. Ironisch genoeg is dit feit een nuttig voorbeeld van hoe we de waarheid over bijbelse profetie kunnen openen.

We gaan ervan uit dat aan bepaalde eisen moet worden voldaan voordat andere kunnen ontstaan. Bovendien, hebben details de neiging om samengesteld te worden, zoals in het volgende voorbeeld:

Voordat een gebeurtenis (zoals een huwelijk) kan worden bereikt, is het absoluut noodzakelijk te voldoen aan een aantal gebeurtenissen langs een tijdlijn. Misschien is het zes maanden tot een jaar vóór het evenement, dan moet er een kerk en een receptie worden gereserveerd. Dan begint een aftellen, waarin de kostuums, cateraars, bloemen, zangers, en fotografen worden besteld. Ervan uitgaande dat het paar christenen zijn, zal met een dominee moeten worden afgesproken. Zijn diensten omvatten een vorm van begeleiding, die ook een rol spelen in het bepalen van de aard van de ceremonie die zal worden gehouden.

Iedereen die ooit heeft deelgenomen aan een bruiloft begrijpt een ding heel duidelijk: De periode tussen de verloving en het huwelijk groeit naar iets toe dat steeds complexer wordt. Wat begint met de goede bedoeling als - “een zinvolle ceremonie met slechts een paar mensen, familie en vrienden” - kan al snel uitgroeien tot een volwaardige optocht, met muziek, drama, kleding, en complexe regelingen als: voeding, transport, hotels en een gastheer voor de geëerde gasten die schatten opstapelen voor het gezegende paar.

Dit alles valt onder de noemer “Gaan Trouwen.” Als je nog nooit de wervelwind van gebeurtenissen hebt meegemaakt die onvermijdelijk er aan vooraf gaan aan de uitwisseling van geloften, je zou behoorlijk in de war kunnen raken. Je zou kunnen denken dat de hele trouwerij, gevolgd door een ceremonie, compleet met receptie en huwelijksreis, dat dit alles plaats vindt binnen ongeveer anderhalve week. In werkelijkheid duurt het al langer om te beslissen welke de kleur van de bruidsmeisjes hun jurken zal zijn!

Toch is dit precies de fout die vaak wordt gemaakt in het nadenken over de opkomst van de Antichrist aan de macht. Onder christenen, is er deze zelfde neiging om een ​​complexe gebeurtenis te reduceren tot iets belachelijks eenvoudig, zoals in “We gaan trouwen,” met het vergeten van de details.

Maar als je er goed over nadenkt, maken we dezelfde fout als we de profetie vereenvoudigen tot “Eerst de opname, dan de Verdrukking en de Antichrist als dan de zeven jaren voorbij gaan, het hoogtepunt van Jezus zijn wederkomst.”

Het is gewoon niet zo eenvoudig.

Complexiteit is eerder normaal

Hieruit is voortgekomen onze poging om alles met elkaar te verbinden, deze uiteraard-pretribulationele gebeurtenissen binnen de bijbelse verhalen. Door dit te doen is dat een complexe uitdaging, dat is zeker, maar de complexiteit is normaal in dit leven.

We moeten altijd onthouden: Het is de Antichrist die een zeven jarig verbond bevestiging met Israël’s oudsten iets wat de zeven jarige durende verdrukking initieert.

Op dezelfde manier als bij een huwelijk wordt dit voorafgegaan door een complexe reeks van in elkaar grijpende gebeurtenissen, zo ook de opkomst van de Antichrist als “vorst” (Daniël 9:26) tot “koning” (Daniël 11:36) dat moet worden gekoppeld aan belangrijke verschuivingen in macht met verandering in de wereld van de laatste-dagen, vanuit een losse verzameling van landen tot een structuur ​​met wereldmacht en met hem aan de top.

Zoals we al herhaaldelijk hebben aangegeven, is er niemand in de wereld van vandaag met de kracht gedemonstreerd door de bijbelse Antichrist. Op dit moment, heeft geen mens de politieke invloed om te gaan zitten met een groep van leiders uit het Midden-Oosten en een overeenkomst te sluiten die het mogelijk maakt dat Israël een tempel zal installeren op de berg Sion en met de priesterlijke offers te beginnen. Maar het verbond wat beschreven is in Daniël 9:27, dat is het verbond dat de klok start die de zeven jaar durende verdrukking wegtikt.

En net zo gemakkelijk als hij het ​​verbond bevestigt, vernietigt hij het ​​drie en een half jaar later weer, in het midden van de Verdrukking, in wat Jezus noemt “de gruwel der verwoesting” (Matt. 24:15). Waarlijk, hij is een machtig man.

Als iemand een dergelijk convenant vandaag zou ondertekenen, dan zou het moeten samenspannen met de vertegenwoordigers van zowel Israël als de leiders van de 57 Arabische staten in de Organisatie van de Islamitische Conferentie (OIC). Het zou een enorme politieke invloed geven met deze prestatie.

De man die uiteindelijk dit soort macht heeft moet die ontwikkelen door een toename via een reeks van zaken die zijn macht bevestigen aan de toekijkende wereld.

Grote veranderingen moeten komen tussen nu en dan. En zoals we hebben voorgesteld in de studies in de aanloop naar deze huidige studie, zijn de verandering zowel drastisch als multi-gefaseerd. Net als de reeks van acties die uiteindelijk eindigen in een huwelijk en een huwelijksreis, zal met een explosie in vervolgens een oncontroleerbare reeks van conflicten, een invasie komen als afsluiting die specifiek gericht is op Israël. Zelfs dan blijft het zich uitbreiden tot een wereldwijd conflict die de structuren van de wereldmachten herschikt. Daniël zegt dat ze naar voren als de tien koningen, van wie er één de antichrist wordt.

Hij wordt verwelkomd door Israël als hun langverwachte Messias. Eindelijk is de bruiloft gekomen, en binnenkort de huwelijksreis in het Koninkrijk. Of in ieder geval, dat zullen ze geloven.

De komende Syrische catastrofe

We houden vast dat de grote verdrukking zal worden voorafgegaan door een monumentale oorlog in het Midden-Oosten. Dit zou natuurlijk, de slag van Gog kunnen zijn, waar vaak naar wordt verwezen (Ezechiël 38). Maar in feite, kan ook deze invasie lijken vooraf te worden gegaan door voorlopende gebeurtenissen, zoals degene die we nu zullen bespreken.

Er is een specifieke profetie in Jesaja dat op de een of andere manier moet worden geplaatst in het scenario van de pretribulationaire gebeurtenissen. Het heeft te maken met de oude stad Damascus, die meer dan 4.000 jaar oud is, en waarschijnlijk dateert uit de eeuwen net na de grote overstroming van Noach.

De naam Damascus is vrij oud en bekend in de Akkadische en Babylonische tongen voor de latere Semitische taal, groepen die daar kwamen met het domineren van het gebied van de vruchtbare halve maan. Rond 1600 voor Christus, tijdens het bewind van de Egyptische farao Thoetmosis III, is de stad al onder de namen genoemd van de steden die hij opsomd als een van zijn veroveringen.

De lange geschiedenis van Damascus is getuige geweest van de eb en vloed van de verschillende machten ... Egypte, Assyrië, de Syrische koningen, de Seleuciden, Nabateeërs, Herodes en de Romeinen, onder Augustus, Tiberius en Nero. Van 636 nC tot op heden, is het onder de Arabische heerschappij.

In al die tijd, is het een levendige landbouw- en handelscentrum. In het Nieuwe Testament, wordt de stad Damascus gezien als het centrum van een geestelijke strijd. De vroege kerk had er wortels, en werd uitgedaagd door de Farizeesche autoriteiten van Jeruzalem.

Natuurlijk, was een van hen Saulus van Tarsus, die reisde van Jeruzalem naar deze samenleving van gelovigen om hen lastig te vallen. Hij ontmoet de Heer en wordt meegenomen naar een huis in een oude straat:

“ En hij zei: Wie bent U, Heere? En de Heere zei: Ik ben Jezus, Die u vervolgt. Het is hard voor u, met de hielen tegen de prikkels te slaan.
En hij zei, bevend en verbaasd: Heere, wat wilt U dat ik doen zal? En de Heere zei tegen hem: Sta op en ga de stad in en daar zal u gezegd worden wat u moet doen.
En de mannen die met hem meereisden, stonden sprakeloos, want zij hoorden wel de stem, maar zagen niemand.
En Saulus stond op van de grond; en toen hij zijn ogen opendeed, zag hij niemand. En zij leidden hem bij de hand en brachten hem naar Damascus.
En gedurende drie dagen kon hij niet zien, en at en dronk hij niet.
En er was een zekere discipel in Damascus van wie de naam Ananias was; en de Heere zei tegen hem in een visioen: Ananias! En hij zei: Zie, hier ben ik, Heere.
En de Heere zei tegen hem: Sta op en ga naar de straat die de Rechte genoemd wordt, en vraag in het huis van Judas naar iemand van wie de naam Saulus is, uit Tarsus, want zie, hij bidt,
en hij heeft in een visioen gezien dat een man van wie de naam Ananias was, binnenkwam en hem de hand oplegde, opdat hij weer ziende zou worden.
Ananias antwoordde echter: Heere, ik heb van velen over deze man gehoord hoeveel kwaad hij Uw heiligen in Jeruzalem gedaan heeft;” (Hand. 9:5-13).

Tot op deze dag, is in de oude stad van Damascus, deze locatie in de Rechte Straat nog steeds bekend en in feite een toeristische bestemming. Sinds onheuglijke tijden, is dit een stad op de huidige locatie en met de status die zij heeft behouden voor millennia. Als er een plek op aarde die genoemd zou kunnen worden als permanent en veilig, is het wel deze straat, en deze stad, waardoor de volgende profetie bijzonder krachtig is:

“De last over Damascus.
Zie, Damascus houdt op een stad te zijn, het zal een puinhoop worden, een ruïne.
De steden van Aroër zullen verlaten worden, ze zullen voor de kudden zijn. Die zullen daar neerliggen, en niemand zal ze schrik aanjagen.
Dan zal de vesting uit Efraïm weggedaan worden, en het koninkrijk uit Damascus, en ook de rest van de Syriërs zal verdwijnen. Het zal hun vergaan als de luister van de Israëlieten, spreekt de HEERE van de legermachten. ” (Jes. 17:1-3).

Wanneer dit signaal evenement komt op de planeet aarde, zal het zeker beschouwd als één van de meest aparte tijd markeringen in de geschiedenis. Blijkbaar zal Damascus worden gereduceerd tot een puinhoop. Niet alleen dat, ook de “steden van Aroër” zullen worden getroffen op de een of andere manier. De Hebreeuwse tekst suggereert dat deze steden staan aan de oostkant van de Jordaan welke worden weggevaagd. In feite ligt er een donkere onheilspellende suggestie in deze zin, want in het Hebreeuws draagt “Aroër” ​​de betekenis van, “blootleggen, om desolate te worden en met een grimmige naaktheid.”

Wij suggereren dat dit naar alle waarschijnlijkheid een soort van nucleaire aanval aangeeft. Aroër zou de vlaktes van Syrië en Jordanië omvatten, die, worden bekogeld met een nucleaire fall-out, die in alle haast zou moeten worden verlaten.

We vermoeden dat dit evenement het beste past in een tijdlijn als deze net wordt vooraf gegaan aan de beroemde noordelijke invasie van Gog. In feite is de huidige politieke Syrische houding steeds zo geweest dat men een guerrilla-oorlog van Hezbollah tegen Israël steunde. Het geeft zowel steun als de bescherming aan hen als ze zich met geavanceerde wapens ingraven aan de noordgrens van Israël.

Op een bepaald moment, moet Israël zich tegen hen verdedigen; Damascus ligt slechts op een geringe vijftig mijl afstand ten noordwesten van het meer van Galilea! Als Israël terug wil slaan naar Damascus, of als kernkracht op de een of andere manier in het spel komt, zal deze stad in sfeer van Israël haar verdediging liggen.

Aangezien dit werd geschreven, in het Debkafile nieuws een Israëlische nieuwsdienst, die een bulletin plaatste onder de titel, “EXCLUSIVE: US inlichtingen bevinden dat 5.000 Hezbollah strijders trainen om de Galilea steden in te nemen. ”

We plaatsen het hier want het is kenmerkend voor de verhalen die regelmatig komen uit het Midden-Oosten, en ook met de typisch bijbelse profetieën die spreken over een belangrijke gebeurtenis, die een keten van agressieve handelingen aanstuurt in deze omgeving:

Grotere afbeelding

“1 februari, 2010 - Toen de Amerikaanse NSA [National Security Agency] James Jones waarschuwde dat Iran mogelijk zal uithalen naar Israël via de surrogaten Hezbollah in Libanon en Hamas in Gaza, als reactie op de toenemende internationale druk vanwege haar nucleaire programma, sprak hij over de kracht van een gedetailleerd plan voor een oorlog voor het eerst gepubliceerd door Debka-Net-Weekly op 22 januari j.l. ...

“Hezbollah zou over de grens komen naar de steden in Galilea om die in te nemen, ondersteund door een raketten barrage en waarschijnlijk met Syrische ondersteuning.

“Jones zei niet zomaar wat, maar op feiten verzameld door de vaste Amerikaanse inlichtingendienst in de afgelopen maanden met gedetailleerde oorlogsplannen die Iran, Syrië, Hezbollah en Hamas hebben opgesteld om vijf Hezbollah brigades over de grens te sturen om vijf sectoren van Galilea in te nemen, terwijl ze ook een grote Israëlisch-Arabische opstand organiseren tegen de Joodse staat. Hamas zou een tweede front openen in het zuiden en in het oosten. Syrië zal naar verwachting instappen op een bepaald moment.”

Met de duistere suggestie dat Syrië deze operatie zou steunen, beide met een middellange afstand grond raketten, lucht-doel raketten en luchtafweergeschut sloot Debkafile met de volgende beoordeling af.

De Iraanse instructeurs van de Revolutionaire Garde in speciaal opgerichte training faciliteiten in de buurt van Teheran zijn al goed gevorderd in de opleiding van een kader voor de 5.000 Hezbollah strijders in speciale operaties en de stedelijke bestrijdingstactieken met normen die gelijkwaardig zijn aan die van soortgelijke Amerikaanse en Israëlische strijdkrachten.

“Aan het begin van de cursus, werd de groep opgesplitst in vijf bataljons, elk voor een specifieke noordelijke Israëlische sector met het vastleggen van de details van de topografie en de bevolking voor een studie in de details.

“De Teheran-Hezbollah oorlog-strategie is alles behalve klaar voor alles wat onvoorzien is. De voor de hand liggende aanleiding zou een Israëlische militaire operatie tegen de nucleaire installaties van Iran zijn, maar zodra alle elementen op hun plaats staan, kunnen ze ook worden geactiveerd, door een of ander voorwendsel, opgeroepen door Teheran of Damascus.

“In de afgelopen weken mobiliseerden zowel Hezbollah als ook de bondgenoot Syrië hun troepen, terwijl het vertelde aan de Arabische wereld dat de Joodse staat op het punt staat om Libanon aan te vallen. Hezbollah-leider Hassan Nasrallah trekt eraan om Israël aan te vallen, hoe de crisis over het nucleaire programma van Iran ook uitvalt.”

Men kan veilig aannemen dat als de Syriërs dit soort van aanvallen lanceren op het noorden van Israël en de zeehaven van Haifa innemen, Israël een totale defensieve tegenaanval zal lanceren.

Damascus kan inderdaad dan worden uitgeroeid, zoals beschreven in de Schrift. De terugslag van een dergelijke aanval kan heel goed het resultaat zijn van wat wordt beschreven door Jesaja. Met andere woorden, het is geen dwaze verspilling van tijd om de geopolitiek van dit gebied te bekijken.

Tijdstip van het Damascus gebeuren

Jesaja’s beschrijving van de Damascus catastrofe heeft een bekende klank. Het spreekt van “Jacob” (dwz, Israël) dat zal worden getroffen in een tijd van oogst - een universeel bijbelse symbool van botsingen in de aanloop naar Armageddon. Jezus Zelf zei in Mattheüs 13:39: “De vijand, die ze gezaaid heeft, is de duivel, de oogst is het einde van de wereld, en de maaiers zijn de engelen.”

Oogst is symbolisch gebruikt om de stoet van de gebeurtenissen in de aanloop naar het hoogtepunt aan te duiden. We vervolgen de profetie van Jesaja waar we waren gebleven:

“ Op die dag zal het gebeuren dat de luister van Jakob zal wegteren, en het vet van zijn vlees zal wegslinken.
Het zal hem vergaan zoals wanneer een maaier het staande koren bij elkaar pakt, en met zijn arm de aren oogst. Ja, het zal hem vergaan zoals wanneer iemand aren verzamelt in het dal Refaïm.
Maar een nalezing zal daarvan overblijven, zoals bij het afschudden van een olijfboom: twee, drie vruchten aan het eind van de bovenste tak, vier, vijf aan de vruchtdragende takken, spreekt de HEERE, de God van Israël. ” (Jes. 17:4-6).

Jesaja spreekt hier van Israël in het proces van de laatste dagen in een wereld die hen heeft verworpen. Een oogst heeft plaatsgevonden, het symbool van een afnemende geestelijke toestand, en door de schaarsheid van de oorlog-vermoeide wereld. De “vallei van de reuzen”, als de eerder genoemde term “Aroër,” verwijst naar het land ten oosten van de Jordaan, en loopt zuidwaarts, naar de delen van Israël en de Negev woestijn.

Net als in de voorgaande delen van deze studie, willen we opnieuw verwijzen naar Micha, hoofdstuk 7, waarin we de mogelijkheid hebben aangetoond tot een oogst in de periode die plaats vindt na de opname, maar voorafgaande aan de Verdrukking. Micha spreekt over Israël in deze donkere periode:

“Wee mij, want het is mij vergaan als na de inzameling van de zomervruchten, als na de nalezing van de wijnoogst: er is geen tros om te eten. Mijn ziel verlangt naar vroege vijgen.
Een goedertieren mens is verdwenen uit het land en een oprechte onder de mensen is er niet. Zij loeren allen op bloed, zij jagen op elkaar met een net.” (Micha 7:1,2).

Er is een overeenstemming tussen de profetieën van Jesaja en Micha. In beide gevallen is Israël geïsoleerd en zonder vrienden, en het is oogsttijd. Bovendien, in beide gevallen staat er een invasie aan te komen. In deze periode is er een rook van strijd, maar met de enorme invasie van Gog die nog in de toekomst ligt.

Het komt met haast

De profetie van Jesaja staat niet toe dat de verwoesting van Damascus op zichzelf staat in de historie. Het einde van hoofdstuk 17, verbindt het met een grotere episode die blijkbaar al snel daarop volgt. In feite is de ineenstorting van Damascus de voorloper van een grotere Midden-Oostelijke invasie. Gegeven dit feit, als het dan eindelijk gebeurt, zal het een belangrijke indicator in de tijd zijn.

In het verleden hebben we gesuggereerd dat zij die in leven op het moment van deze ramp zullen kunnen vertellen waar ze staan op de tijdlijn, zowel ten aanzien van de strijd van Gog, als de nabijheid van de komende Verdrukking, die tegen die tijd zeer nabij zal zijn.

Het zeventiende hoofdstuk van Jesaja wordt afgesloten met een beroemde passage die velen gelijkstellen aan Ezechiël 38 en de strijd van Gog. Vergeet niet, in de context, de episode volgende op de vernietiging van Damascus:

“10 Want u bent de God van uw heil vergeten, aan uw sterke Rots hebt u niet gedacht. Daarom poot u wel lieflijke planten en zet uitheemse stekjes -
op de dag dat u ze plant, doet u ze opschieten; in de ochtend doet u uw zaaisel in bloei staan - maar de oogst zal slechts een hoopje zijn, op de dag van ziekte en niet te bestrijden leed.
Wee, het rumoer van vele volken, ze razen als het razen van de zee; en wee, het gedruis van natiën, zij maken een gedruis als het bruisen van geweldige wateren.
Al maken de natiën een gedruis als het bruisen van machtige wateren, Hij bestraft het, en ze vluchten, ver weg; het wordt opgejaagd vóór de wind uit als kaf op de bergen, vóór de wervelwind uit als werveldistels.
Tegen de tijd van de avond, zie, verschrikking! Voor de ochtend aanbreekt, is hij er niet meer. Dit is het deel van hen die ons beroven, het lot van hen die ons uitplunderen.”(Jes. 17:10-14).

Hier hebben we een opmerkelijke beschrijving van een bliksem invasie door Israël. Zoals we reeds hebben gezegd, is het verbonden met de vernietiging van misschien wel ‘s werelds oudste continu bewoonde stad. In de bovenstaande verzen, wordt het weer genoemd als in combinatie met de oogst, een typisch symbool voor de eindtijd.

Zoals veel onderzoekers van bijbelse profetieën al hebben opgemerkt, is Syrië niet de invasie kracht die Ezechiël beschrijft als vanuit het noorden. Dit zou eenvoudig te verklaren zijn door het feit dat in de beginfase van de strijd, Syrië al wordt uitgeschakeld.

Jesaja’s beschrijving van de invasie benadrukt haar snelheid en haar bruisende geluid, die vandaag de dag, met onze technische kennis, zouden toeschrijven aan de machinerieën in de oorlog ... jets, tanks, trucks, kanonnen, machinegeweren en raketten. Het lijkt zeer waarschijnlijk dat Ezechiël dezelfde gebeurtenis beschreef toen hij schreef:

“U zult oprukken, u zult komen als een verwoesting; u zult als een wolk zijn en het land bedekken, u en al uw troepen en vele volken met u.” (Ezechiël 38:9).

We willen het feit benadrukken dat de profetie van Jesaja, spreekt over een geweldige nederlaag van de vijandelijke indringer, en in een zeer korte tijd. Hij spreekt van een avond en een ochtend, ongeveer een tijd van twaalf uur. In deze zeer korte periode, is de vijand van Israël veranderd van een razende agressor in een ​​overweldigd geval.

Zowel Jesaja en Ezechiël spreekt van een overweldiging van de vijand die snel Israël binnenvalt met grote kracht. Vervolgens merkt Ezechiël op dat de Israëliërs zeven maanden nodig hebben om alle lichamen te begraven, en zo het Heilige Land te zuiveren.

De Egyptische zondvloed

Het is al vaker gezegd dat een andere prominente natie niet verschijnt in het schema voor de invasie van Gog’s troepen. Vreemd genoeg, is dat Egypte, de dreigende kracht die vanaf het prille begin van het hedendaagse Israël, heeft gevochten tegen de kleine natie. De volgende korte geschiedenis illustreert de geopolitieke positie van het moderne Egypte.

Op 14 mei 1948, verklaarde Israël haar soevereiniteit. Hun Declaration of Independence werd dan ondertekend.

De volgende dag, op 15 mei, vielen de gecombineerde legers van Egypte, Transjordanië, Libanon en Syrië de nieuwe staat binnen. Gevechten duurden voort totdat Israël El Arish bereikte in de Sinaï. Op dat moment, bracht de VN de strijdende partijen bij elkaar.

Een besmette en voortwoekerende valse vrede volgde daarop, welke werd gekenmerkt door een aanhoudende Arabische oorlogszucht. Egypte sloot het Suez-kanaal voor de Israëlische scheepvaart, en installeerde artillerie om te voorkomen dat Israël de Straat van Tiran passeerde. Het sponsorde de fedayeen terroristen, die continu de grenzen van Israël bestookten.

In 1956, begon de Egyptische president Nasser grote hoeveelheden Sovjet-wapens te importeren. Hij nationaliseerde de Suez en intensiveerde de aanvallen op Israël. Een oorlog volgde, die tot een remissie werd gedwongen door de VN.

Toch waren de zaden van de 1967 Zesdaagse Oorlog al gezaaid. In die oorlog, met Egypte’s aanval en Israël’s overwinning die dit een legende maakte. Vanaf de dag daarop zijn de leiders van Egypte op zoek geweest naar wraak. Hun twee bittere nederlagen hebben alleen hun dorst versterkt naar een overwinning. Vandaag de dag, voeren ze hun campagne tegen Israël gaat door zoals altijd. Zij zijn het die wapens en oorlogsmaterieel leveren aan de islamitische terroristen in Gaza.

Ongelooflijk, is het dat dit Egypte afwezig is wanneer er over een oorlog wordt gesproken door Jesaja en Ezechiël en die binnenkort komt. Met hun antecedenten van agressie, waarom zou Egypte dan niet meegaan in de alliantie genoemd door Ezechiël? Maar ze zijn er niet. Wat is er gebeurt met hen?

Een prachtige voorzegging vertelt dat verhaal. Door een proces van eliminatie, in de pretribulationele tijd. Het toont een Egypte die verschijnt zoals het nu is, niet zoals het eruit zag in de tijd van Ezechiël, en niet zoals het zal zijn in de Grote Verdrukking

De vervulling van deze profetie brengt onheil op het vervloekte land van de Nijl. Egypte wordt vernietigd, het is dan volkomen verlaten voor een periode van veertig jaar! Dit is een verbazingwekkende en volledig unieke ontwikkeling - een eenmalige gebeurtenis te onderscheidend zoals de vernietiging van Damascus.

Al vele duizenden jaren, waren de mensen bezig met hun dagelijkse gang van zaken in het land van de piramides. Op een dag - en waarschijnlijk een dag die snel komt - zal dat niet meer mogelijk zijn. Hier is de profetie:

“Mensenkind, richt uw blik op de farao, de koning van Egypte, en profeteer tegen hem en tegen heel Egypte.
Spreek, en zeg: Zo zegt de Heere HEERE: Zie, Ik zal u, farao, koning van Egypte, groot zeemonster, dat in het midden van zijn rivieren ligt, dat gezegd heeft: Mijn Nijl is van mij en ik heb die zelf voor mij gemaakt!
Ik zal haken in uw kaken slaan en de vis van uw rivieren aan uw schubben hechten. Ik zal u uit het midden van uw rivieren omhoogtrekken, ja, al de vis van die rivieren van u zal zich aan uw schubben hechten.
Ik zal u neerwerpen, woestijnwaarts, u en al de vis van uw rivieren. Op het open veld zult u vallen, u zult niet verzameld worden en niet bijeengeraapt worden. Aan de wilde dieren van de aarde en aan de vogels in de lucht heb Ik u tot voedsel gegeven.” (Ezechiël 29:2-5).

Hier is een profetie over de Nijl, en de kwade macht van Satan, dat zich daarbinnen resideert. Tot voor kort was deze grote rivier, de Afrikaanse bovenloop in het hart van Afrika, afdalende naar de delta in het Middellandse Zeegebied, en was misschien wel het grootste natuurlijke wonder van alle rivieren.

God heeft een vloek geplaatst op de Nijl, omdat de “koning van Egypte” het in eigendom heeft genomen. Dit land is gedoemd om een woestijn te worden, waar miljoenen vissen op het droge land zullen worden geworpen. Hoe kan dit gebeuren?

Elke zomer, nadat de regen de Boven-Nijl in Ethiopië verzadigd, volgde er een overstroming, met het verrijken van de lage landen aan beide kanten, en het garanderen van goede oogsten. Zijn natuurlijke cyclus was het centrale kenmerk van de Egyptische cultuur.

Dan is in 1902, de lage dam bij Aswan in het zuiden van Egypte voltooid. Het doel was om de overstromingsperiode van de rivier te reguleren. In 1970 was de hoge Aswan-dam voltooid, die de vloed cyclus volledig onder controle bracht en de hydro-elektrische energie naar Egypte bracht.

In de oude dagen, brachten deze de overstromingen de voedingsstoffen en mineralen naar het land, en beschermde de mensen tegen onvoorspelbare, razende overstromingen. Nu, slaan de reservoirs het water op voor gebruik in droge periodes. Echter, de gewone bevolking, in het gebruik van de gronden die vroeger gevoelig waren voor overstromingen, hebben geklaagd dat de visserij en de landbouw niet meer zo goed is als in de oude dagen, als de natuurlijke cyclus vruchtbaarheid en verandering bracht.

De volgende profetie begint met het kastijden van Egypte omdat ze doen alsof ze Israël steunen, terwijl het in feite, bij elke gelegenheid er gebruik van maakt om het teruggekeerde Israël te vernietigen. Dan komt al snel het thema over de verwoesting van de rivier de Nijl. Nogmaals, het oordeel staat centraal rond het idee dat Egypte heeft gezegd: “De rivier is van mij:”

“En al de inwoners van Egypte zullen weten dat Ik de HEERE ben, omdat zij voor het huis van Israël een rietstaf geweest zijn.
Toen zij u bij uw hand grepen, knakte u, maar u scheurde heel hun schouder open. Toen zij op u steunden, brak u, maar u liet alle heupen op zichzelf staan.
Daarom, zo zegt de Heere HEERE: Zie, Ik ga een zwaard over u brengen en Ik zal mens en dier onder u uitroeien.
Het land Egypte zal een woestenij en een puinhoop worden. Dan zullen zij weten dat Ik de HEERE ben, omdat hij heeft gezegd: De Nijl is van mij, ik heb die zelf gemaakt.” (Ezech. 29:6-9).

Syene, Aswan

Hoe kan men verklaren een rivier te bezitten, waarvan de stromen en karakter een lengte van meer dan 4.000 mijl bedragen? Een manier zou zijn om gewoon te doen wat de Egyptenaren hebben gedaan, met behulp van Russische technologie-en bouwmachines: Bedwingen en controleren van de wateren met behulp van een enorme dam. En hier is iets opmerkelijks. Ezechiël vermeldt dat ook de naam van de dam, en noemt die “de toren van Syene.” Taalkundige autoriteit bevestigt dat dit de oude naam is voor het traject van de rivier die nu Aswan wordt genoemd.

Deze dam heeft een voorraad van miljarden liters water, te beginnen bij het nieuwe Nassermeer, en uit te breiden naar het zuiden in Afrika. Als het wordt vernietigd, dan zou de 700-mijl afstand van Aswan naar de Middellandse Zee worden verscheurd door een monumentale overstroming.

De “Toren van Syene” (Aswan High Dam) bestond niet eens ​​als Ezechiël erover schreef. En het zal ook niet meer bestaan ​​binnenkort.

De hoge dam is zo hoog en sterk dat deskundigen zeggen dat deze ondoordringbaar is voor gewone explosieven. Het enige dat het zou kunnen wegnemen is een nucleaire explosie, die ook een overweldigende inundatie over het land zou trekken met radioactiviteit. Denk hier eens over na als je de afsluiting leest van dit deel van Ezechiël:

“Daarom, zie, Ik zal u, met uw Nijl! Ik zal van het land Egypte puinhopen maken, puin in een woestenij, vanaf Migdol tot Syene (van den toren van Syene af. St.vert. Migdol betekend ook toren), tot aan de grens met Cusj.
Geen mensenvoet zal erdoor gaan, geen dierenpoot zal erdoor gaan: het zal veertig jaar onbewoond blijven.
Ik zal van het land Egypte een woestenij maken te midden van verwoeste landen, en zijn steden zullen een woestenij zijn te midden van verwoeste steden, veertig jaar lang. Dan zal Ik de Egyptenaren verspreiden onder de heidenvolken en Ik zal hen over de landen verstrooien.
Maar, zo zegt de Heere HEERE: Na verloop van veertig jaar zal Ik de Egyptenaren bijeenbrengen uit de volken waaronder zij verspreid zijn.
Ik zal een omkeer brengen in de gevangenschap van de Egyptenaren en hen terugbrengen naar het land Pathros, naar het land van hun oorsprong. Daar zullen zij dan een onbeduidend koninkrijk zijn.
Het zal onbeduidender zijn dan de andere koninkrijken en het zal zich niet meer boven de heidenvolken verheffen. Ik zal hen namelijk zo klein maken dat zij niet over de heidenvolken kunnen heersen.
Dan zal het niet meer het vertrouwen genieten van het huis van Israël, een vertrouwen dat herinnert aan de ongerechtigheid van de tijd toen zij zich achter hen schaarden. Dan zullen zij weten dat Ik de Heere HEERE ben.” (Ezech. 29:10-16).

Met deze grimmige woorden, geeft Ezechiël een opmerkelijke einde aan de lange levensduur van dit mysterieuze land. Het eens zo trotse huis van de farao’s, zal uiteindelijk verzinken en in diskrediet worden gebracht. Vandaag de dag, is de enige stof die een land voor veertig jaar giftig kan maken, radioactief afval. Stel je de gruwel voor van een land vol met rottende vis in radioactieve slib achtergelaten door een overstromende Nijl.

Zo’n bom zou kunnen worden geplaatst, hetzij door grondtroepen of een guerilla groep, die deze stiekem daar kan plaatsen met een haastige terugtocht. Meer waarschijnlijk, echter, zal het nucleair wapen uit de lucht vallen, in reactie op een algemeen uitbreken van een oorlog.

Nooit eerder werden de Egyptenaren verstrooid onder de volken voor veertig jaar, om dan terug te komen in hun eigen land, die Ezechiël “Pathros” noemt. Daarom, ligt deze uitspraak in de toekomst. Maar omdat het opzij gezet is tijdens de Verdrukking, moet het komen in de tijd daarvoor, waarschijnlijk rond de tijd van het het Damascus incident, en tijdens de algemene periode waarin de binnenvallende troepen verenigd zijn in het leger van Gog tegen Israël.

We weten dat deze legers zullen worden vernietigd, zoals die in Ezechiël 38. Maar daarvoor nog zullen Damascus en Egypte worden vernietigd. Dit is de geopolitieke situatie van waaruit de Antichrist zal opstaan ​​om de brokstukken te lijmen.

Wij zijn van mening dat deze reeks van acties zich zal ontvouwen na het vertrek van de kerk. Waarom? Omdat het de periode markeert waarin Israël zal beginnen met het oprijzen tot het middelpunt van het wereldtoneel. Op dat moment zal de kerk niet langer de spirituele ontwikkelingen domineren in de wereld.

Bron: Pre-Pretribulation Rapture: Part 5 | Prophecy In The News