Pre-Pretribulation Opname: Deel 4

Door Gary Stearman op 18 mei 2011

In onze voortdurende discussie over de opname van de kerk, hebben we in de voorspelde gebeurtenissen die nog moeten worden vervuld, op een redelijke manier laten zien, dat een aanzienlijke tijd noodzakelijk is tussen de opname en de Verdrukking. Maleachi zegt dat Elia zal komen tijdens deze periode, na het vertrek van de kerk, maar voor de Dag van de Heer. Joël stelt dat er geofysische omwentelingen zullen zijn in dezelfde periode, de zon en de maan zullen op de een of andere manier worden beïnvloed. Joël wordt geciteerd in het eerste preek van de gemeente door Petrus.

De apostel Petrus maakt gebruik van Joëls profetie om zowel de openings- als de sluiting van het kerk-tijdperk te definiëren. Micha spreekt over de laatste dagen van Israël, nadat de kerk is vertrokken, maar voor de toorn van de Dag van de Heer losbreekt.

In de “dagen van Noach” aanhaling in de rede op de Olijfberg, vertelt Jezus zijn discipelen, dat de verschrikkingen van het antediluviaanse tijdperk zich zullen herhalen voor de Dag van de Heer. Eerder in dit onderzoek hebben we gewezen op een groot aantal factoren in interpretatie waaruit blijkt dat Jezus Noach gebruikte als een voorbeeld dat illustreert hoe de kerk zou uitstijgen boven de dag des toorns, net zoals Noach opsteeg in de vloed.

Bovendien, de versie van Lukas over de rede van Christus, wordt Lot zijn snelle vertrek uit Sodom gebruikt als een vergelijkbaar voorbeeld, voorstellende het vertrek van een lichaam van gelovigen voordat het oordeel komt.

Om deze en vele andere redenen, hebben we geprobeerd om inzicht te brengen aan de onbepaalde tijd voorafgaande aan de Dag van de Heer, wanneer gebeurtenissen zich moeten ontvouwen in een bepaalde volgorde, zodat met de ontwikkeling van een wereldregering, wereldoorlog, hongersnood, pest, aardbevingen, de onthulling van de antichrist en Elia zullen verschijnen voor het Huis van David.

De antichrist kan niet zomaar komen op een dag met een vrolijk, “Hier ben ik,” en dan verwachten te worden aanvaard door de Israëlische leiders. Hij moet - en zal - de referenties verdienen die hem in staat stellen om op te staan ​​als de verenigende kracht in het Midden-Oosten. Hij moet eerst zelf een geloofwaardigheid en naam verdienen, net zoals Jezus ooit zei, terwijl hij sprak met de leiders van Israël:

“Ik ben gekomen in de Naam van Mijn Vader maar u neemt Mij niet aan. Als een ander komt, in zijn eigen naam, die zult u aannemen.” (Joh. 5:43).

Een mens kan niet komen “in zijn eigen naam,” tenzij die naam iets betekent. Met andere woorden, de antichrist heeft tijd nodig om zijn krachten te consolideren en een reputatie te krijgen. Het is onmogelijk om een man aan te wijzen die vandaag de dag in leven is, en gemakkelijk zou worden aanvaard als de bevrijder van Israël. En als deze man zou proberen om een ​​verbond met de Israëlische leiders te smeden, waardoor het mogelijk zou worden voor hen om de Tempelaanbidding te beginnen op de berg Sion, dan zou de islam in dertig minuten de oorlog verklaren aan Israël.

Maar dat is precies wat de antichrist juist gaat doen, en zijn verbond heeft de goedkeuring van de wereld. Voordat zijn verklaringen worden aanvaard, moet er iets gebeuren dat de wereld dramatisch verandert. In een woord, zal hij met bovennatuurlijke kracht, gesteund door de ‘goden’ uit de hoge, die hem die goddelijke krachten geven:

“ En het doet grote tekenen, zodat het zelfs vuur uit de hemel laat neerkomen op de aarde, voor de ogen van de mensen.” (Openb. 13:13).

De kerk, die fungeert als een remmende kracht in de wereld, moet worden weggenomen voordat dit kan gebeuren.

Op basis van het voorgaande hebben we gekeken naar indicatoren die op een bepaalde manier de belangrijke periode zouden verduidelijken van de tijd die verstrijkt tussen het wegnemen en de aanvang van de feitelijke zeven-jarige periode van verdrukking.

De ratificatie

Het begin van deze periode, zoals wij die nu begrijpen, kan plaatsvinden op een enkel moment ... het moment dat de antichrist het verbond bevestigt (misschien moeten we gebruik maken van de term ‘bekrachtigt’), met de Israëlische leiders. Maar een kort overzicht van deze baanbrekende gebeurtenis leidt ons naar de ferme conclusie dat het eenvoudigweg niet uit de heldere blauwe lucht komt vallen. Het vereist verscheidene ontwikkelingen.

Laten we weer eens kijken naar een overzicht van Daniel’s opmerkingen over deze zaak:

“Na de tweeënzestig weken zal de Messias uitgeroeid worden, maar het zal niet voor Hemzelf zijn. Een volk van een vorst, een volk dat komen zal, zal de stad en het heiligdom te gronde richten. Het einde ervan zal zijn in de overstromende vloed en tot het einde toe zal er oorlog zijn, verwoestingen waartoe vast besloten is.
Hij zal voor velen het verbond versterken, één week lang. Halverwege de week zal Hij slachtoffer en graanoffer doen ophouden. Over de gruwelijke vleugel zal een verwoester zijn, zelfs tot aan de voleinding, die, vast besloten, uitgegoten zal worden over de verwoeste.”(Dan. 9:26,27).

Wat wordt er werkelijk gezegd in deze twee verzen? Geleerden zijn het er vrijwel unaniem over eens dat de “vorst” die hier genoemd de nakomelingen zijn van degenen die Jeruzalem verwoesten in 70 nC. Deze titel spreekt van hem niet als een koning, maar als iemnad opkomende aan de macht ... de komende vorst. In een paar korte woorden omvat de profetie van Daniël bijna twee millennia - vanaf Titus tot aan de Verdrukking.

Titus, Vespasianus en Domitianus waren de drie opvolgende leden van de Flavische dynastie die de tempel verbrandden, de joden verpletterden en ze naar de uithoeken van de wereld stuurde. Deze tirannen waren voort gekomen, niet vanuit een Romeinse afkomst, maar van de Seleucidische Grieken, welke bloedlijn teruggaat tot op Alexander de Grote en de stam van Dan. Het lijkt zeer waarschijnlijk dat “de vorst” die vandaag de dag leeft, waarschijnlijk een leidende positie heeft in een regering. Alles is ingesteld voor zijn onthulling in de nabije toekomst.

Maar echter moet eerst worden vastgesteld dat dit niet kan gebeuren, zolang het lichaam van Christus - de kerk - nog steeds aanwezig is in de wereld. De onthulling van de vorst gaat vergezeld met grote wonderen, en de verschijning van krachtige buitenaardse geesten, op vrijwel dezelfde wijze als de heldhaftige halfgoden die de despoten bleken te zijn van de oudheid.

Bovendien, heeft Daniël de vermelding van een “vloed” en “oorlog” wat verwijst naar de rampen later beschreven in het boek Openbaring in het midden van de grote verdrukking periode, lang na de opname.

De “hij” twee keer toe vermeld in vers 27 is de vorst die in de laatste dagen aan de macht komt, de persoon die in het Nieuwe Testament de “antichrist” wordt genoemd. Hij laat een handelen zien tot het “bevestigen van het verbond” In vertaling van de KJV’s van deze zin, een bepaald lidwoord ("the") suggereert dat verwezen wordt naar een specifiek verbond dat al bestaat, zoals de Mozaïsche wet, die de offers, offers en protocollen van de Tabernakel inricht. Met andere woorden, deze bevestiging maakt het mogelijk voor Israël om hun lange sluimerende Tempel offers te hervatten, die hij vervolgens drie en een half jaar later opschort.

Echter, in het oorspronkelijke Hebreeuws van Daniël, staat er geen lidwoord. Beter gezegd, men zou de tekst zo moeten lezen, “... hij zal een verbond bevestigen.” Met andere woorden, hij bevestigt of bekrachtigt een overeenkomst met Israël, waarvan de voorwaarden iets te maken hebben met de soevereiniteit van Israël en hun recht om te functioneren in termen van hun oude systeem van aanbidding.

Om dit te garanderen, moet hij veel eerder een hoge reputatie in de ogen van de wereld hebben ontwikkeld. Elke poging om Israël dat recht te garanderen vandaag, zou voldoen zijn voor een onmiddellijke veroordeling van de westerse landen, de Verenigde Naties en de Arabische wereld. Zoals eerder gezegd, zouden de laatsten zonder twijfel de oorlog verklaren aan Israël.

Het feit dat hij deze prestatie levert maakt hem, inderdaad, tot een zeer krachtig en belangrijk man. Hoe zou hij zonder bovennatuurlijke steun, de mensen ervan kunnen overtuigen zowel de joden als de moslims, dat hij beide is, de te verwachten Imam Mahdi en de Messias?

De Vier Ruiters - Wanneer?

Als dit dan het geval is, moeten we onderzoeken wat de Bijbel te zeggen heeft over zijn opgang naar de macht voor de Verdrukking. In het Nieuwe Testament, gaat het boek Openbaring een lange weg in de richting van het verstrekken van een antwoord.

Daar hebben we de scène van het Lam, die een boekrol neemt. Als Hij haar zegels verbreekt, treedt Hij op als de grote Rechter van het wereld-systeem, met het openen van een verzegelde aanklacht tegen de goddeloze autocraten die het systeem hebben gecontroleerd voor duizenden jaren.

Zijn acties vormen de opmaat voor waarnaar in het Oude Testament wordt verwezen als de Dag van de Heer. Vier ruiters op de vier beroemde paarden komen al snel naar voren rijden als voorboden van de komende Verdrukking. Samen vormen ze het meest aangrijpende mogelijke beeld van de chaos en catastrofe die zal waren over de hele aarde. De vier paarden worden gelanceerd door de acties van de vier zegels.

“ En ik zag hoe het Lam het eerste van de zegels opende en ik hoorde een van de vier dieren met een stem als van een donderslag zeggen: Kom en zie!
En ik zag en zie, een wit paard, en Hij Die erop zat, had een boog. En Hem was een kroon gegeven en Hij trok uit, overwinnend en om te overwinnen.
En toen het Lam het tweede zegel geopend had, hoorde ik het tweede dier zeggen: Kom en zie!” (Openb. 6:1-3).

Vrijwel alle dispensationele commentatoren zijn het erover eens dat deze eerste rijder de antichrist is. Hij draagt ​​de kroon van Stephanus de overwinnaar of veroveraar, niet het diadeem van de koninklijke soevereine koning.

Hij draagt ​​een boog, wat zowel een symbool van wapens als van zijn bedoeling om te regeren met geweld is, hoewel hij veel meer lijkt op een politiek manipulator dan een algemene.

Verreweg het meest belangrijke ding dat we hier zien is, de taal die wordt gebruikt om zijn actie duidelijk te beschrijven waaruit blijkt dat op het moment van de opening van deze zegel: de antichrist helemaal aan het begin staat van zijn opgang naar de macht. Hier is hij (in de zin van de oorspronkelijke Grieks) “aan het overwinnen, met de bedoeling om verder te overwinnen.” Het Griekse werkwoord is Nikao, gebruikt om de handelingen van iemand te beschrijven die wenst te heersen over anderen. In dit geval is het de bedoeling om volledig te overwinning in de toekomstige zin wat het meest voor de hand ligt.

Hij heeft nog niet deze intentie bereikt.

Hij rijdt uit in de context van een wereldwijde oorlog, rood als de universele kleur weergegeven door veroveraars, Rusland en China welke twee goede voorbeelden zijn. En in onze tijd, is rood ook de kleur van de internationale communistische revolutie. Zo hebben we het rode paard van de oorlog:

“En een ander paard, dat rood was, trok uit, en aan hem die erop zat, werd macht gegeven de vrede van de aarde weg te nemen, en te maken dat men elkaar zou afslachten. En hem werd een groot zwaard gegeven.” (Openb. 6: 4).

Dit paard is het symbool van een toekomstige oorlog ... oorlog in de ware zin, wat betekent dat er geen regels zijn, en dat alle conventies worden genegeerd. Dit paard typeert het oude gezegde dat, “alles is toegestaan in liefde en oorlog.” Vandaag de dag, voeren de media en de financiële ministers in schijnvertoning hun “oorlogen”, die nog begrensd worden door “overeenkomsten” en decreten. Komende oorlogen zullen onvoorstelbaar verwoestend zijn, wat ons op het volgende punt brengt. Zelfs financiële mannen zullen niet in staat zijn om hun schatten te redden. Dit is te zien als de volgende, het zwarte paard komt:

“ En toen het Lam het derde zegel geopend had, hoorde ik het derde dier zeggen: Kom en zie! En ik zag, en zie, een zwart paard, en hij die erop zat, had een weegschaal in zijn hand.
En ik hoorde te midden van de vier dieren een stem zeggen: Een maat tarwe voor een penning en drie maten gerst voor een penning. En breng de olie en de wijn geen schade toe.” (Openb. 6:5,. 6).

Samen met armoede en honger komt ook de ziekte. Het is “grauw” in kleur. In de Grieks, is dit paard afschuwelijk “lichtgroen”, als de vertaling van het Griekse woord chloros. Men hoeft alleen maar te denken aan een vochtig sanatorium, met die institutionele groene muren en leidingen druipende van gecondenseerde beschimmeld dampen, om zich de betekenis van deze term te realiseren die hier wordt geschilderd. Denk ook aan een ongeneeslijke ziekte die in een paar korte dagen doodt zonder hoop op genezing (biologische oorlogvoering). Of de verzwakking van een stralingsvergiftiging die volgt op een nucleaire explosie. Of stel de plotselinge dood voor middels zenuwgas in de chemische oorlogvoering:

“ En toen het Lam het vierde zegel geopend had, hoorde ik de stem van het vierde dier zeggen: Kom en zie!
En ik zag, en zie: een grauw paard en die erop zat, zijn naam was de dood, en het rijk van de dood volgde hem. En hun werd macht gegeven over het vierde deel van de aarde om te doden met het zwaard, met honger, met de dood en door de wilde dieren van de aarde.” (Openb. 6:7,8).

Het is duidelijk dat de antichrist weer rijdt op een golf van dood en vernietiging. Het is een totale wereldwijde oorlog die hem op de voorgrond brengt. In het recente verleden, dachten veel christenen dat de antichrist zou kunnen oprijzen uit een Europese oorlog en financiële chaos die over het hele continent woedde in de Wereldoorlogen I en II. Kijkende naar Openbaring, dachten ze dat Hitler paste bij de beschrijving van de man op het witte paard.

Hadden ze zich volledig zijn motieven gerealiseerd, zouden ze hebben gezien dat hij niet van plan was om een ​​verbond met de Joden te sluiten, om hen zo in staat te stellen om zo de aanbidding te hervatten in een Tempel. In plaats daarvan was zijn “definitieve oplossing” ze voor de eeuwigheid uit te roeien.

In het kort, de profetie naar hun verwachting ging niet gebeuren. Maar al snel zal het, waarschijnlijk wel komen in de volgende “wereldoorlog”, die zeker dood en verderf zal brengen op een ongekende schaal. Die oorlog komt. Sommigen zeggen dat het onvermijdelijk is al binnen de komende paar maanden (of jaren hooguit), als semi-geletterd krijgsheren hun collecties van nucleair speelgoed versterken.

Dit alles roept een enorme vraag op: Wanneer zullen de ruiters weer rijden? In de context van Openbaring, zal hun optreden vrijwel zeker volgen na de opname van de kerk, die de dispensationalisten al eerder plaatsen, in het vierde en vijfde hoofdstuk. Daar, wanneer de apostel Johannes opstijgt naar de hemel in de toekomst, waar hij de troon van God ziet op het moment van voorbereiding op de uitspraken over de Dag van de Heer.

De vier paarden vormen een wereldoorlog, die het meest waarschijnlijk door degene die dan leven op deze planeet zal worden genoemd “de Derde Wereldoorlog.”

In de profetie van het Oude Testament, is de enige oorlog die past bij deze beschrijving die van Ezechiël 38, waar een geallieerd leger Israël binnendringt in een bliksem oorlog. Ezechiël’s beschrijving van het Israël, dat dan zal bestaan ​​op het moment van deze invasie lijkt precies op het Israël van vandaag. Hier zijn een paar voorbeelden:

“ Na vele dagen zult u gestraft worden. Aan het einde van de jaren zult u komen in een land dat hersteld is van het zwaard, bijeengebracht uit vele volken op de bergen van Israël, die tot een blijvende verwoesting waren geworden. Als zij uitgeleid zijn uit de volken, zullen zij allen onbezorgd wonen.” (Ezechiël 38:8).

Hier, aan het einde de “jaren”, is Israël teruggekeerd in de herstelling van het zwaard, dat wil zeggen, de holocaust van de Tweede Wereldoorlog. En met betrekking tot de beoordeling van de krachten van Israël door de binnenvallende vijand, gaat Ezechiël verder en zegt:

“ U zult zeggen: Ik zal optrekken tegen een niet ommuurd land, komen bij mensen die rustig en onbezorgd wonen, die allen zonder muur en grendel wonen en geen poorten hebben,
om roof te plegen, om buit te roven, om u tegen de nu bewoonde puinhopen te keren en tegen een volk dat uit de heidenvolken verzameld is, dat vee en bezit verworven heeft, dat in het midden van het land woont.” (Ezechiël 38:11,12).

De voorgaande twee verzen beschrijven perfect een hedendaags Israël, die daar wonen in de hoop op vrede, wederopbouw en de komende Messias afwachten. Zij wonen ook in de nabijheid van hun geliefde Tempelberg, symbool van het komende Koninkrijk.

Deze situatie kan niet stabiel blijven, niet meer dan voor een paar jaar. Er moet iets komen. Iedere expert, commentator en staatsman die vandaag de dag leeft, heeft ten minste gezegd dat een Midden-Oosten oorlog onvermijdelijk is. De deelnemers - Rusland, Perzië, Turkije en anderen - worden voortdurend genoemd als de belangrijkste deelnemers.

Bijna zeker is dit de oorlog gezien met het oorlogspaard van Openbaring 6. En we moeten niet vergeten dat bij die uitbraak, de kerk al zal zijn vertrokken. En de antichrist dan begonnen zal zijn aan de macht te komen. Het is de oorlog zelf, die hem de gelegenheid geeft om zijn missie te realiseren, dat van de “overwinnende en om te overwinnen.”

Op dit moment, bestaat er voor Israël een voorlopige toestand van vrede, fungerend als een culturele, productieve- en agrarische dynamo in het midden van een Arabische wereld die maar een ding aan zijn hoofd heeft: verovering. Het wacht op de noordelijke visitatie van Gog en zijn bondgenoten.

Ezechiël zegt een zeer interessante dingen over de invasie:

“ Op die dag zal het gebeuren, op de dag dat Gog over het land van Israël komt, spreekt de Heere HEERE, dat Mijn grimmigheid in Mijn neus zal opstijgen.” (Ezechiël 38:18).

Hier hebben we een van de weinige plaatsen in de Schrift, waar een tijdmarkering is geplaatst in een profetische gebeurtenis. De rechtvaardige toorn van de Heer zal losbreken precies op het moment van de invasie.

Een lezing van Ezechiël 38 in zijn geheel laat zien dat wat begint als een aanval op Israël, zich uitbreidt tot een wereldwijd conflict dat een “vuur” verspreidt helemaal terug naar het land van de indringer en op de verre continenten.

Na de nederlaag van Gog, is er een overgang naar het tweede, globale, toneel. Hier, zal de wereld overgaan in de profetische periode die bekend staat als de Dag van de Heer. Ezechiël’s profetie zegt het duidelijk:

“Zie, het komt en zal gebeuren, spreekt de Heere HEERE. Dit is de dag waarover Ik gesproken heb.” (Ezechiël 39:8)

Zo, wanneer de oorlog uit Ezechiël dan gezien wordt door de bril van Openbaring 6, komt deze na de opname, maar voor de manifestatie van de antichrist en de inleiding tot de Verdrukking. Het is de tijd dat de Heer dan eerst Zijn woede laat zien. Daarna, in de globale fase van de strijd, die het decor is voor de Grote Verdrukking.

Hoe lang?

Terugkerend naar Openbaring 6, vinden we een bevestiging voor deze interpretatie. Nadat de ruiters zijn uitgegaan, in het vijfde zegel - de getuigenis van de rechtvaardige martelaren, die Christus aannemen na de opname - waaruit blijkt dat de Verdrukking nog niet zijn volheid heeft bereikt:

“En toen het Lam het vijfde zegel geopend had, zag ik onder het altaar de zielen van hen die geslacht waren omwille van het Woord van God, en omwille van het getuigenis dat zij hadden.
En zij riepen met luide stem: Tot hoelang, heilige en waarachtige Heerser, oordeelt en wreekt U ons bloed niet aan hen die op de aarde wonen?
En aan ieder van hen werd een lang wit gewaad gegeven. En tegen hen werd gezegd dat zij nog een korte tijd moesten rusten, totdat ook het aantal van hun mededienstknechten en hun broeders, die evenals zij gedood zouden worden, volledig zou zijn geworden.”( Openbaring 6:9-11).

Deze scène volgt op de oorlog, maar de vermoorde heiligen stellen dezelfde vraag die de christenen stellen vandaag: “Hoe lang nog, Heer?” Ze stellen deze vraag na de grote slag, maar voor de uitspraken van de grote verdrukking. Met andere woorden, op dit punt, is het oordeel van de Heer over het wereld-systeem nog in de toekomst.

En hoe zit het met de antichrist? Openbaring legt een bedekking over zijn activiteiten tot aan het midden van de Verdrukking in het 11de hoofdstuk, maar we kunnen afleiden dat hij aan de macht komt na de opening van het eerste zegel, snel en assertief.

Blijkbaar heeft de grote oorlog een doos van Pandora geopend van revolutionaire ontwikkelingen, inclusief de duistere krachten gezien buiten de bedekking.

De vorst wordt koning

Daniël spreekt drie keer over de antichrist.

De eerste, onthult Daniël precies hoe hij macht en invloed krijgt. Hij wordt groot door een vreemde macht:

“ Aan het einde van hun koningschap, wanneer de afvalligen de maat hebben volgemaakt, zal er een meedogenloze koning opstaan, bedreven in slinkse streken.
Zijn kracht zal groot worden, maar niet door eigen kracht. Op wonderlijke wijze zal hij verderf aanrichten, het zal hem gelukken, hij zal het doen. Machtigen zal hij te gronde richten, ook het heilige volk.” (Dan. 8:23,24).

Hieruit leren we dat er een onthulling komt van duistere machten, toverijen, en spiritisme. Een vreemde macht zal ​​achter hem staan. Natuurlijk kan dit niet gebeuren met de kerk op aarde en de Heilige Geest werkzaam, zoals Hij ook nu er nog is, om zo’n macht te beteugelen.

Ten tweede, wordt nu al verwezen en de ondertekening getoond van het convenant met de leiders van Israël. Het is deze daad die de periode van de grote verdrukking in zal wijden.

Ten derde, en tot slot, Daniël spreekt het van de antichrist als de “de meedogenloze koning.” In de volgende passage, wordt hij getoond in het consolideren van zijn bewind. Het is vrij duidelijk dat dit spreekt van de periode in zijn heerschappij als hij een koninklijke status heeft en de steun van valse goden ontvangt die hem de mogelijkheid verlenen om bovennatuurlijke handelingen uit te voeren. Maar hij is nog steeds kwetsbaar en wordt aangevallen door velen in het consortium van wereldmachten die aan zijn regering een einde willen maken:

“Die koning zal handelen naar eigen goeddunken. Hij zal zich verheffen en zich groot maken boven elke god. Hij zal tegen de God der goden wonderlijke dingen spreken. Hij zal voorspoedig zijn tot de gramschap voltrokken is. Want wat vast besloten is, zal gebeuren.
En hij zal niet letten op de goden van zijn vaderen, en ook niet op het verlangen van de vrouwen. Hij zal op geen enkele god letten, maar zichzelf boven alles groot maken.
En hij zal de god van de vestingen in zijn standplaats eren. Hij zal namelijk de god die zijn vaderen niet gekend hebben, eren met goud, met zilver, met edelgesteente en met kostbaarheden. Hij zal versterkte vestingen maken samen met een vreemde god. Voor hen die hij zal kennen, zal hij de eer laten toenemen en hen laten heersen over velen en hij zal het land uitdelen als beloning.
Dan zal in de tijd van het einde de koning van het zuiden hem met de horens stoten. En de koning van het noorden zal op hem aanstormen met wagens en met ruiters en met vele schepen. Hij zal de landen binnentrekken, ze overspoelen en erdoorheen trekken.
Hij zal het sieraadland binnentrekken, en vele landen zullen struikelen. Maar deze zijn het die aan zijn hand zullen ontkomen: Edom, Moab en de voornaamsten van de zonen van Ammon.
Hij zal zijn hand tegen de landen uitstrekken. Ook voor het land Egypte is er geen ontkomen aan.
Hij zal heersen over de verborgen schatten van goud en zilver en al de kostbaarheden van Egypte. De Libiërs en de Cusjieten zullen in zijn voetstappen treden.
Maar de geruchten uit het oosten en uit het noorden zullen hem schrik aanjagen. Daarom zal hij in grote grimmigheid uittrekken om velen weg te vagen en met de ban te slaan.
En hij zal de tenten van zijn paleis tussen de zeeën opzetten, bij de berg van het heilig sieraad. Dan zal hij tot zijn einde komen, en geen helper hebben. ” (Dan. 11:36-45).

Uit het bovenstaande blijkt dat de antichrist zijn macht in het geding is, maar hij er eindelijk in slaagt om zich in Jeruzalem te vestigen, de droom van alle heidense koningen eeuwenlang in het verleden. Over hem wordt zelfs gezegd dat hij zal verblijven op de “heilige berg.” Dat zou dan de Tempelberg worden.

Deze “meedogenloze koning” - de antichrist - kan bogen op bovennatuurlijke krachten, maar hij wordt voortdurende geconfronteerd met een oppositie. Niets in het bereiken van de macht is simpel of gemakkelijk. Het is onze overtuiging dat wanneer de antichrist een naam maakt voor zichzelf, het een lang en complex proces is.

Ironisch genoeg, net als hij zijn doel bereikt, wordt hij tegengewerkt door de krachten van de Heer. In het midden van de Verdrukking, wordt de antichrist gedwongen tot het besef dat zij die strijden aan de kant van God veel krachtiger zijn dan de vreemde goden en financiële bevoegdheden die hem steunen tot op dit punt. Dat is wanneer de aartsengel Michaël opstaat om hem te verslaan:

“ In die tijd zal Michaël opstaan, de grote vorst, hij die uw volksgenoten bijstaat. Het zal een benauwde tijd zijn, zoals er niet geweest is sinds er een volk is geweest tot op die tijd. In die tijd zal uw volk ontkomen: ieder die gevonden wordt, opgeschreven in het boek.” (Daniël 12:1).

De joden van vandaag

Vandaag de dag in Israël, zijn er allerlei joden, volledig seculier en socialistisch tot aan een ​​verscheidenheid van religieuze sekten. Het hedendaagse Israël werd gesticht op het idee van een gemeenschappelijk idealisme, maar in virtueel ongeloof.

Toch, in de kern van hun wezen, beseffen de Joden, dat ze zijn gekozen om de belangrijkste van alle rollen in de wereldgeschiedenis te spelen. Ze waren letterlijk uitgekozen voor dit doel.

God sprak door hen en kwam tot hen. Hij komt terug voor hen. De religieuzen onder hen verlangen aar de komst van de man die ze de Mashiach, de Messias noemen. Vaak hoor je de uitspraak, “Mashiach komt binnenkort!”

Ze hopen op een spoedige komst van de oudtestamentische profetieën met betrekking tot de Dag van de Heer, de Tempel en het Koninkrijk.

Als dispensationele christenen zijn wij het eens met de algemene voorwaarden van hun uitgangspunt. Maar we beseffen ook dat wanneer die mens voor het eerst wordt erkend en aanvaard in Israël, hij een valse messias zal zijn, met valse tekenen en wonderen. Daarnaast zal hij komen uit de rook van een grote oorlog die slechts het begin is van een andere reeks van oorlogen.

Voor ons is er een zekere droefheid in de studie van deze periode, want wij weten wat zij zullen doorstaan ​​door de Verdrukking jaren heen met ... oorlogen, hongersnood, pest, de economische crisis, schaamte en demonische intimidatie ... voordat Hij komt.

Maar onze moderne perceptie van dit gruwelijke scenario is helemaal niet nieuw. In de 8ste eeuw, vC, verklaarde de oude profeet Amos dezelfde gevoelens, in een van de meest nadrukkelijke profetieën over de Dag van de Heer in de Bijbel:

“ Daarom, zo zegt de HEERE, de God van de legermachten, de Heere: Op alle pleinen zal er rouwklacht zijn, op alle straten zullen ze zeggen: Ach! Ach! Akkerbouwers roept men op tot rouwbetoon, en de klaagzangers tot rouwklacht.
En in alle wijngaarden zal er rouwklacht zijn, want Ik zal door uw midden trekken, zegt de HEERE.
Wee hun die verlangend uitzien naar de dag van de HEERE! Wat zal voor u die dag van de HEERE zijn? Duisternis zal hij zijn en geen licht!” (Amos 5:16-18)

Amos beschrijft perfect de kwellingen van de Verdrukking. Zeker, zal Israël de overwinning behalen over de binnenvallende vijand in de strijd van Ezechiël. Maar later zullen ze de ontberingen van het oordeel moeten aanzien.

Op dit punt, maakt Amos gebruik van een geweldige metafoor over het lot van Israël:

“ Het is zoals iemand die vlucht voor een leeuw, en een beer tegenkomt, of die, als hij thuiskomt en met zijn hand tegen de muur leunt, door een slang wordt gebeten.” (Amos 5:19).

In haar strijd om te overleven, zal Israël in strijd zijn met drie symbolische dieren. Beter gezegd: dan zijn ze al geconfronteerd met de eerste en moeten spoedig nog worden geconfronteerd met twee anderen.

Het is fascinerend dat in de twintigste eeuw, Israël het werd toegestaan om naar hun oude land terug te keren in de 1917 met de Balfour verklaring. De grote Britse leeuw, die hen het recht verleende om zich daar weer te vestigen, daarna terugkomende op praktisch elke belofte in een reeks van diplomatieke bedriegerijen dat hun land teruggebracht tot een strookje.

Ondanks dat, werd Israël een staat. Vervolgens moeten ze nog een noordelijke indringer verslaan ... de Russische beer. En na het verslaan van deze beer, zullen ze met de ergste uitdaging van allemaal worden geconfronteerd, namelijk de oude slang in de gedaante van de antichrist. Het zal zijn net zo als Amos voorspeld. Op zoek naar rust in hun eigen land, zullen ze worden belaagd door een verscheidenheid aan beesten.

Amos gaat verder in een duidelijke verwijzing naar de tempel in de Verdrukking, waar de offers en geschenken worden gebracht met offer die botweg worden geweigerd door de Heer:

“Zal de dag van de HEERE niet duisternis zijn, en geen licht; donkerte – zonder lichtglans erover?
Ik haat, Ik versmaad uw feesten.Uw bijzondere samenkomsten kan Ik niet luchten,
want al brengt u Mij brandoffers, en uw graanoffers, Ik schep er geen behagen in, en het dankoffer van uw gemest vee wil Ik niet aanzien.
Doe het lawaai van uw liederen van Mij weg, en het getokkel van uw luiten kan Ik niet aanhoren!
Laat het recht stromen als water, de gerechtigheid als een altijd stromende beek.” (Amos 5:20-24).

Amos maakt gebruik van de metafoor van de zomer oogst als een illustratie van het komende oordeel:

“Dit heeft de Heere HEERE mij laten zien, en zie: een korf met zomervruchten.
Toen zei Hij: Wat ziet u, Amos? Ik zei: Een korf met zomervruchten. Daarop zei de HEERE tegen mij: Het einde is gekomen voor Mijn volk Israël: Ik zal het niet langer voorbijgaan.
De tempelliederen zullen klagend klinken op die dag, spreekt de Heere HEERE. Talrijk zullen de dode lichamen zijn. Op elke plaats werpt men ze zwijgend weg.” (Amos 8:1-3)..

Hier herinneren we ons de woorden van Micha, wiens profetie we vaker hebben geciteerd. Sprekend over de laatste dagen van Israël, zegt hij dat de rechtvaardigen zijn verdwenen van de aarde. Net als Amos, gebruikt hij in zijn profetie de tijd van het einde van de zomer oogst, die later Jezus ook gebruikt als een metafoor voor het einde van de tijd:

“Wee mij, want het is mij vergaan als na de inzameling van de zomervruchten, als na de nalezing van de wijnoogst: er is geen tros om te eten. Mijn ziel verlangt naar vroege vijgen.
Een goedertieren mens is verdwenen uit het land en een oprechte onder de mensen is er niet. Zij loeren allen op bloed, zij jagen op elkaar met een net.” (Micha 7:1-2).

Zoals we hebben aangegeven in het verleden, leert Micha ons dat de rechtvaardigen zijn verdwenen van de aarde voor de komst van de Dag van de Heer. Pas nadat Micha de gevallen zedelijke toestand van Israël heeft betreurt, begint hij te verwijzen naar wat hij noemt “de dag van uw wachters en uw bezoeking” (Micha 7:4). Eerst komt de geestelijke ineenstorting, dan komt de oorlog. Om het op een andere manier te zeggen, de opname van de kerk komt ruim voor de invasie van Isrël. Dit patroon is zo vaak herhaald dat het gemakkelijk is om te begrijpen.

We vinden hetzelfde pretribulationele scenario in een duidelijke profetie van Zefanja. De profeet dringt er op aan als in de laatste dagen van Israël om zich voor te bereiden op van wat komen gaat. Hij spreekt zijn volk aan, en noemt ze een natie die “niet gewenst is.” Waarlijk, dit beschrijft exact de situatie van het huidige Israël in de ogen van de wereld. De kleine natie wordt voortdurend genoemd als de bron van alle problemen. Het blijft een diplomatieke probleem voor de hele wereld. Erger nog, het gaat over het aanzien van het oordeel van de Heer, door haar gebrek aan geloof.

In de volgende passage, is de conclusie sterk dat Zefanja het heeft over dezelfde profetische periode als Micha. Israël’s vrienden zijn verdwenen. Er is niemand in de heidense samenleving die achter hen staat. Ze zijn “niet gewenst”

Onderzoek uzelf nauwkeurig, ja onderzoek uzelf, volk zonder verlangen naar God, voordat het besluit het licht ziet – een dag gaat als kaf voorbij – voordat over u komt de brandende toorn van de HEERE, voordat over u komt de dag van de toorn van de HEERE.
Zoek de HEERE, alle zachtmoedigen van het land, die Zijn recht uitvoeren. Zoek gerechtigheid, zoek zachtmoedigheid, misschien zult u dan verborgen worden op de dag van de toorn van de HEERE. (Zef. 2:1-3).

Kan het duidelijker? Israël is gewaarschuwd om zich te versterken en zich te verenigen in de roerige tijd die aan de periode van de grote verdrukking voorafgaan. Ze worden aangespoord om te kijken naar de waarschuwingssignalen en als ze komen deze te herkennen.

Opsomming

Kijkend naar het einde van de tijd voor de kerk, komt een duidelijk patroon naar voren. Als de Dag van de Heer nadert, de globale politieke systemen uitgroeien om krachtiger te worden. Beide boeken, Daniël en het boek Openbaring, signaleren deze trend. Op hetzelfde moment, als de geestelijke toestand in de wereld snel daalt. Wanneer aan het einde, de kerk wordt vertegenwoordigd door de Laodiceaanse periode, waarin rijkdom en wereldlijk succes domineren in het denken van de gemeente. Als op wereldwijde schaal, de spirituele kracht van de kerk sterk afneemt.

Op hetzelfde moment, is Israël een brandpunt geworden in het conflict tussen de wereldwijde regeerders. Dit op zijn beurt, onheilspellend genoeg leidt tot een oorlog in het Midden-Oosten. Zacharia zegt dat heel precies:

“Zie, Ik ga Jeruzalem maken tot een bedwelmende beker voor alle volken rondom, ja, ook tegen Juda zal het gaan bij de belegering van Jeruzalem.
Op die dag zal het gebeuren dat Ik Jeruzalem zal maken tot een steen die moeilijk te tillen is voor al de volken. Allen die hem optillen, zullen zichzelf zeker diepe sneden toebrengen, en al de volken van de aarde zullen zich tegen haar verzamelen.
Op die dag, spreekt de HEERE, zal Ik alle paarden met schichtigheid slaan en hun ruiters met krankzinnigheid. Maar over het huis van Juda zal Ik Mijn ogen openhouden en alle paarden van de volken zal Ik met blindheid slaan.” (Zach. 12:2-4).

Zoals eerder gezegd, het is deze oorlog waaruit de antichrist naar voren komt om aan zijn oprijzen te beginnen tot aan de macht. Aan het begin van deze oorlog, die identiek is met zowel de strijd van Gog als met het Rode Paard van Openbaring, is de gemeente duidelijk al weggenomen uit de wereld. De hoofdprijs is Jeruzalem. Uiteindelijk gebruikt de antichrist het tijdelijk als zijn hoofdkwartier.

We hebben aangetoond dat er een waarneembaar orde is in de pretribulationele gebeurtenissen. En er is een aanzienlijke kloof tussen de Opname en de Verdrukking. In onze volgende aflevering van deze studie willen we de lengte van die tijd kloof definiëren. Het lijkt veel langer dan algemeen gedacht wordt.

Bid dat velen Christus zullen ontvangen. Een periode van grote instabiliteit is slechts in het vooruitzicht.

Bron: Pre-Pretribulation Rapture: Part 4 | Prophecy In The News