Onder de dispensationalisten, is er een neiging om te denken dat de verandering van de ene bedeling naar de volgende iets is als een bepaalt tijdstip op een tijdlijn. We hebben allemaal de veranderingen en de markering gezien in het schema die de belofte in de Tora veranderde naar de Genade van het Koninkrijk. Maar al deze veranderingen duurden veel langer dan alleen een bepaald tijdstip op een lijn. Elk van hen duurde jaren. Mozes en het Egyptische gebeuren heeft tientallen jaren geduurd. Vanaf de geboorte van Jezus tot aan de vorming van de vroege kerk en de voltooiing van het Nieuwe Testament duurde dit ongeveer een eeuw. En misschien is het verrassend, maar de Bijbel spreekt van een lange overgang van de kerktijd naar de grote verdrukking en het daarop volgend Koninkrijk. Het kan dus het geval zijn dat we nu al in een overgang zitten op dit moment.

Zoals we zullen zien, spreekt de Bijbel van een meer of minder geleidelijke verschuiving van het tijdperk van de Kerk naar de zeven jaar durende verdrukking. Deze periode is, zelf, gekenmerkt door instabiliteit en verschillende calamiteiten, hoewel de omvang van hun convulsies veel minder zal zijn dan die, tussen haakjes, binnen het feitelijke zeven jaren van de Verdrukking.

Drie keer in het Nieuwe Testament vinden we de term "grote verdrukking", die gebruikt wordt om een ​​periode te beschrijven en daarmee een tijd aan te duiden waarin de wereld zal worden beoordeeld op een meest extreme en verwoestende manier. Zoals Jezus het al zei, “Want dan zal er een grote verdrukking zijn, zoals er niet geweest is vanaf het begin van de wereld, tot nu toe, en zoals er ook nooit meer zijn zal.” (Matth. 24:21). Hij sprak van deze op handen zijnde gebeurtenis als een grotere omwenteling dan er ooit aan vooraf ging. Gezien de lange geschiedenis van de aarde met het vulkanisme, aardbevingen, meteoor regens, tektonische plaat verschuivingen, overstromingen, branden en dergelijke ... met inbegrip van de Grote Vloed van Noach ... is de serie rampen in de verdrukking onvoorstelbaar groter.

Als onderdeel van Zijn boodschap aan de Kerk van Thyatira, verwijst Jezus naar een vrouw genoemd "Izebel" vanwege haar onverbeterlijke houding, Hij beloofde om haar in de enorme arena van het oordeel te slingeren: “ Ik zal haar ziek maken en hen die overspel met haar plegen in ellende storten, tenzij ze met haar breken;” (Openb. 2:22).

Wat later in Openbaring, ziet de apostel Johannes in de hemel, een immense schare mensen. Een van de vierentwintig oudsten staat in de buurt, en Johannes vraagt ​​hem deze groep te identificeren. De oudste verwijst specifiek naar hen als komende uit die periode van oordeel: “ En ik zei tegen hem: U weet het, mijn heer. En hij zei tegen mij: Dezen zijn het die uit de grote verdrukking komen; en zij hebben hun gewaden gewassen en ze hebben hun gewaden wit gemaakt in het bloed van het Lam.” (Openb. 7:14).

In het antwoord van deze oudere aan Johannes, het Grieks in het Nieuwe Testament noemt de periode, "de verdrukking, de Ene Grote." Er is slechts één zo'n periode ... groter dan enige andere catastrofe in de geschiedenis van de mensheid ... en het doemt voor ons op als een naderende storm.

We kunnen het zien aankomen. Israël is een realiteit. De voorspelde Magog - Rusland - is actief in het bewapenen van de naties in het Midden-Oosten. Perzië (Iran) stijgt op als een gewapende macht in competitie met Rusland. Kortom we zien de wolken samentrekken die snel de juiste vormen aannemen van de profetie die we verwachten.

Het is absoluut zeker dat de tijd van de verdrukking nadert. Het is voorhanden. In Openbaring, hoofdstuk Zes, bevestigd de Bijbel dat de grote verdrukking zal worden gestart met een wereldwijde holocaust ... oorlog, depressie, hongersnood en ziektes komen over de hele planeet. Vrijwel zeker is het dat de oorlog in kwestie zal beginnen in en rond Israël, met haar vijanden in hun drang voor de "definitieve oplossing." In de nasleep van deze oorlog, zal een mondiale economie de massa regeren en ondergeschikt maken. Kopen en verkopen vereist de onderwerping aan de antichrist.

De profeet Daniël zegt dat de periode zeven jaar lang duurt. De ontwikkelde complexiteit is misschien ongekend, in het ondergaan van rampen in geologie, astronomie, politiek, oorlogen en andere menselijke rampen van allerlei aard en duur.

Toch laat Johannes zijn verslag ons zien dat, ondanks de verschillende natuurrampen, het ook een goede kant heeft. Miljoenen uit de volkeren op aarde zullen tot geloof komen in deze periode. Israël zal worden gereinigd en verheven tot de status van het aardse Koninkrijk. En de heiligen van het huidige tijdperk zullen worden opgewekt om te wonen in het Koninkrijk van de Hemel, net zoals Johannes getuige.

De komst en Israël

Als Pre-tribulationisten, houden we vast aan de leer van de komst (imminency), het geloof dat de Heer zal terugkeren op elk moment, zonder voorafgaande aanwijzing of waarschuwing. Maar er is een voorwaarde die in acht moet worden genomen wanneer het gaat over de opname. Het is deze: de profetie is zeer expliciet op het punt dat de eindtijd gebeurtenissen zal plaatsvinden in combinatie met de ontwikkelingen in het nationale Israël.

Toen de apostelen hun brieven schreven, was Israël nog steeds in het Land als natie. Dit was niet meer zo nadat de Romeinen de bar Kochba opstand verpletterden.

Toen Paulus, Petrus, Jakobus, Johannes en Judas, en de schrijver aan de Hebreeën hun missives verzonden, was de tempel van Herodes nog in volle werking. Israël was een natie. Zelfs toen Johannes de Openbaring schreef, na de verwoesting van de Tempel in 70 na Christus, was Israël nog niet volledig verspreid. Pas na de laatste joodse opstand onder Simeon Bar Kochba in het jaar 135, werd Israël uiteindelijk verspreid naar alle de vier hoeken van de wereld, meer dan drie decennia na de dood van de apostel Johannes.

Dus in zekere zin, werd de Apostolische afwachting van de terugkeer van Jezus voor de kerk geschreven in het kader van Israël's aanwezigheid binnen haar eigen grenzen, met Jeruzalem als hoofdstad.

Na de diaspora kwam een ​​lange periode van tijd wanneer dit niet het geval was. Ongeveer 18 eeuwen (1813 jaar) zijn er verstreken tussen het vertrek van Israël uit het land na de laatste joodse opstand, en hun opkomst als een staat in 1948.

Tijdens deze periode, liet de institutionele kerk de leer van de aanstaande komst van Christus vallen. Bij verschillende gelegenheden, noemde men wel een data, maar was men op zoek naar de wederkomst, niet naar de opname. Door de eeuwen heen, volgden de kerken Augustinus zijn leer en verlieten het profetische standpunt dat de Joden op een dag zouden terugkeren naar Israel, om daar hun Messias af te wachten. Ze geloofden dat onder de heerschappij van Christus, de kerk en niet Israël, het aardse Koninkrijk zou regeren.

Wanneer Paulus schrijft over de Opname in 2 Thessalonica, is het op basis van dat de kerk zal worden ingehaald voordat de antichrist zelf verklaart dat hij God is. Dit doet hij in een Joodse Tempel:

“Laat niemand u op enigerlei wijze misleiden. Want die dag komt niet, tenzij eerst de afval gekomen is en de mens van de wetteloosheid, de zoon van het verderf, geopenbaard is, de tegenstander, die zich ook verheft boven al wat God genoemd of als God vereerd wordt, zodat hij als God in de tempel van God gaat zitten en zichzelf als God voordoet.” (2 Th 2:3,4.).

Hieraan, verbindt Paulus de opname, die als eerste komt voor het evenement in de tempel, die als tweede komt. Deze was aanwezig in zijn dagen, en zal opnieuw aanwezig zijn tijdens de Verdrukking. Velen geloven dat de term "afval" (apostasia) een verwijzing is naar afvalligheid. Anderen denken dat het verwijst naar de opname, zoals in "vertrekken-weggaan." Hoe dan ook, daaruit volgt om deze profetie te vervullen, dat Israël in de Verdrukking aanwezig moeten zijn om een ​​tempel op te bouwen. Met andere woorden, Israël's aanwezigheid in het Land is een voorwaarde voor de vervulling van een profetie die specifiek betrekking heeft op de kerk.

Opmerking editor: Yeshua zelf spreekt niet over een tempel maar over een heilige plaats. Matt. 34:15.

Vandaag de dag, is Israël terug in het Land. Sinds hun terugkeer zijn ze bezig geweest met de wederopbouw van de tempel. Maar sinds de staatsaanvraag, hebben de Arabische en islamitische oppositie dat onmogelijk gemaakt. Christenen hebben met grote belangstelling gekeken, als groepen zoals de Tempelberg Gelovigen en Jeruzalem Tempel Instituut zich op een komende Tempel voorbereiden.

Of Paulus zijn "weggaan" verwijst naar een periode van algemene afval, of het vertrek van de kerk, of beide, het maakt niet echt veel verschil voor het begrip van deze profetie. In beide gevallen betekend het verdwijnen van de kerk uit de wereld, in zichzelf een afvalligheid. En een dominante afval voorafgaand aan de openbaring van de antichrist is een sterke aanwijzing dat de remmende werking van het lichaam van Christus is verwijderd. Paulus zegt dat alleen dan, de "wetteloze" zal worden onthuld.

Zonder twijfel spreekt Paulus over het wegnemen van de kerk, met inbegrip van de haar inwonende Heilige Geest, voorafgaande aan de Verdrukking. Maar hij doet dit in het kader van acties die vereisen dat Israël een goed functionerende tempel heeft hetzij, op het moment van de Opname, of kort daarna.

Deze eenvoudige voorwaarde is een waarheid sinds de apostelen ons het Nieuwe Testament gaven. In Romeinen, schreef Paulus in verwachtingsvolle taal, niet sprekende over de gelovige hun eerste redding, maar van het grote, fysieke heil van de kerk in de Opname:

“En dit te meer, omdat wij het beslissende tijdstip kennen, namelijk dat de tijd reeds is aangebroken dat wij uit de slaap ontwaken. Want nu is de zaligheid dichter bij ons dan toen wij tot geloof kwamen.

De nacht is ver gevorderd en de dag is nabij gekomen. Laten wij dus de werken van de duisternis afleggen en de wapens van het licht aandoen.” (Romeinen 13:11,12).

In het begin van zijn bediening (rond het jaar 51), schreef Paulus aan de gelovigen in Thessaloniki in woorden die erop zouden kunnen wijzen dat een aantal van zijn tijdgenoten zouden leven bij de wederkomst van Christus voor de Kerk. Natuurlijk, vanuit ons huidige perspectief, zijn de "wij" in de volgende verzen degene waarnaar wordt verwezen, naar hen die leven vandaag de dag, en die leven in de toekomst:

“ Want dit zeggen wij u met een woord van de Heere, dat wij die levend zullen overblijven tot de komst van de Heere, de ontslapenen beslist niet zullen voorgaan.

Daarna zullen wij, de levenden die overgebleven zijn, samen met hen opgenomen worden in de wolken, naar een ontmoeting met de Heere in de lucht. En zo zullen wij altijd bij de Heere zijn.” (1 Th 4:15-17.).

Tegen het einde van zijn leven (rond het jaar 66), Paulus heeft gretigheid naar de terugkeer van de Heer die sterker is dan ooit. Hij drong er bij Titus op aan om te onthouden dat er een actieve hoop is voor de aanstaande wederkomst van Christus als het middelpunt van het christelijk leven:

“En leert ons de goddeloosheid en de wereldse begeerten te verloochenen en in deze tegenwoordige wereld bezonnen, rechtvaardig en godvruchtig te leven,

terwijl wij verwachten de zalige hoop en verschijning van de heerlijkheid van de grote God en onze Zaligmaker, Jezus Christus.” (Titus 2:12,13).

Kort nadat hij deze woorden schreef aan Titus, werd hij geëxecuteerd door de Romeinse overheid. Het belangrijkste om te onthouden is dat hij de aanstaande wederkomst van de Heer tot aan het einde van zijn leven verwachte.

En nog steeds, tegen het einde van de eerste eeuw, moedigde Johannes zijn eigen kudde aan om te leven binnen de sfeer van de terugkeer van Jezus op elk moment.

“Geliefden, nu zijn wij kinderen van God, en het is nog niet geopenbaard wat wij zullen zijn. Maar wij weten dat, als Hij geopenbaard zal worden, wij Hem gelijk zullen zijn; want wij zullen Hem zien zoals Hij is.

En ieder die deze hoop op Hem heeft, reinigt zich, zoals Hij rein is.”(1Johannes 3:2,3).

Tijdens het leven van de apostelen, was Israël aanwezig en een levende werkelijkheid. En hoewel de tempel niet meer bestond als Johannes deze woorden schreef, de antichrist kon zich nog steeds te allen tijde aankondigen.

Maar na de dood van Johannes, werd Israël verslagen en verspreid. Met een tijdperk van 18 eeuwen waren de Joden niet meer aanwezig als natie in het oude Land. De verwachting voor de aanstaande wederkomst van Christus stierf uit, samen met de overtuiging dat het Huis van David weer zou wonen in het Heilige Land. Bij afwezigheid hiervan, is dat logisch, omdat de leer van imminency sterk afhankelijk is van een bestaan ​​van Israël als natie.

Om dit punt te illustreren:

Stel u zich voor dat op een moment, volgend jaar, op de een of andere manier door omstandigheden Israël gedwongen zal worden om zich weer te verspreiden over de hele wereld, net zoals in AD 135, toen Hadrianus zijn legers Jeruzalem verwoesten voor eens en voor altijd, hij de stad hernoemde als Aelia Capitolina. En stel dat de Arabieren in een nieuwe Palestina, Jeruzalem zouden hernoemen, als hun nieuwe hoofdstad, in Al Quds. Onder die omstandigheden zou het onmogelijk zijn om een tempel te herbouwen. Zouden christenen dan nog zo vurig wachten op de Opname en zich bezighouden met een Verdrukking scenario, iets dat nu zo algemeen is? Absoluut niet! De profetische vervulling vereist de aanwezigheid van een nationaal Israël.

Als dan, en God moge het verhoeden, zoiets zou gebeuren, dan zouden de christenen weer op zoek moeten naar de terugkeer van Israël, en het opnieuw veroveren van de Tempelberg, net zoals sommigen van hen deden in de negentiende eeuw. Als Israël niet in het Land is, kan de profetie over de laatste dagen niet worden vervult.

Een vreemde overgang

Natuurlijk Israël is wel in het Land. Meer dan een eeuw geleden, werkten joden en christenen samen om de moderne zionistische beweging tot leven te brengen. Met twee wereldoorlogen en een holocaust, werd Israël een ​​staat. Dan vechtende om te overleven met verscheidene oorlogen op haar eigen terrein, rees Israël op tot een wereldmacht.

Na de Zesdaagse Oorlog in 1967, nam Israël bezit van de Tempelberg, en kregen miljoenen christenen een vurige geloof dat ze leefden in profetische tijden. Denk eens aan de vele profetische boeken die werden geproduceerd in de jaren vlak na dat evenement als een signaal.
Er is nu een grote factie van gelovigen die ervan overtuigd is dat op enig moment voorafgaand aan de Verdrukking, de Heer zal neerdalen uit de hemel en hen mee naar huis zal nemen in de Opname.

Maar er is een geldige vraag over het tijdstip van de opname. Zoals we bespreken wat de Bijbel zegt over de overgang, iets van wat wij misschien een "normale omgeving" noemen, in de ontvouwende voorwaarden tot een Verdrukking, zullen we de vele passages in de Schrift onderzoeken die spreken van de verschillende verschrikkingen en snelle veranderingen die plaatsvinden voordat de zeven jaar van verdrukking komen.

Natuurlijk zijn er veel gepassioneerde discussies onder de christenen over de precieze tijdstip van de opname, in het bijzonder met betrekking tot de zevenjarige Verdrukking. Meestal variëren de argumenten tussen Pre-, Mid-en Post-tribulationistische ideeën. In de jaren 1970 waren we getuige van de ontwikkeling van een "pre-toorn" opname theorie dat het vertrek van de kerk zou plaats vinden ongeveer driekwart op de weg door de grote verdrukking.

De stevigheid voor de pre-tribulationele positie, berust echter op twee uitgangspunten. In de eerste plaats, beloofde de Heer dat Hij zijn toorn niet over zijn uitverkorenen zou uitstorten, zij die in Christus gerechtvaardigd zijn. Ten tweede, valt Zijn toorn precies samen met een ​​specifieke gebeurtenis in het leven van het nationale Israël, genoemd door de profeet Daniël:

“Na de tweeënzestig weken zal de Messias uitgeroeid worden, maar het zal niet voor Hemzelf zijn. Een volk van een vorst, een volk dat komen zal, zal de stad en het heiligdom te gronde richten. Het einde ervan zal zijn in de overstromende vloed en tot het einde toe zal er oorlog zijn, verwoestingen waartoe vast besloten is.
Hij zal voor velen het verbond versterken, één week lang. Halverwege de week zal Hij slachtoffer en graanoffer doen ophouden.”(Daniël 9:26, 27).

Veel boeken zijn er geschreven over deze verzen, maar ze komen allemaal neer op dit feit: In de toekomst, zal een "prins" komen naar Israël. We noemen hem de antichrist, Israël zal hem ontvangen als de werkelijke Messias. Hij zal ondertekenen en versterken een verbond met hen dat "een week," een shavuah, of een periode van zeven jaar zal duren.

Daniël schrijft dat het juist zijn handtekening een bekrachtiging is van het verbond - en niets anders - dat de zeven jaar verdrukking initieert. Met andere woorden, voor de aanwezigen op dat moment, kan het begin van de Verdrukking nauwkeurig worden geïdentificeerd ... direct vanaf de tijd van die dag. Vanaf dat moment beginnen de 1.260 dagen van de eerste helft van de Verdrukking te verlopen. Drie en een half jaar gaan voorbij, waarin de natuurlijke orde der dingen is opgeschort.

Elia voor de grote verdrukking

Maar dit geeft een legitieme vraag. Welke gebeurtenissen hebben geleid tot dit verbond tussen Israël en de antichrist? Het is zeker dat wat hij doet niet uit een heldere blauwe hemel komt vallen. Er zijn belangrijke gebeurtenissen die leiden tot deze ondertekening.

Vergis je niet, het is absoluut noodzakelijk voor de antichrist om aan zijn opgang te beginnen tot de macht, voordat de Verdrukking plaats vindt. Het zesde hoofdstuk van Openbaring zegt dat hij in eerste instantie naar voren komt, in een periode wanneer er oorlog is, een depressie, hongersnood en de epidemieën woeden. Deze gaan beginnen vóór de Verdrukking, als zijn ondertekening het convenant initieert waarvan zijn tijdgenoten geloven dat het een vredesverdrag is.

De logica vertelt ons dat de vier ruiters van de Apocalyps zullen uitrijden voordat hij het convenant tekent, dat wil zeggen, vóór de zevenjarige Verdrukking. Ook andere dingen gebeuren er voordat de verdrukking plaats vindt.

Om een ​​naam te noemen, de profeet Elia die naar zijn volk komt. Elia en de antichrist komen naar Israël op ongeveer hetzelfde moment! Blijkbaar brengt de oude profeet een vloek over het land, net zoals hij deed in de episode van drie-en-een-half-jaar met droogte in de dagen van koning Achab. In ieder geval, begint het oordeel met de opkomst van de antichrist aan de macht.

We hebben reeds lang het standpunt ingenomen dat Elia een van de twee getuigen is die een plaag zijn voor de regering van de antichrist:

“En Ik zal Mijn twee getuigen macht geven, en zij zullen, in rouwkleding gekleed, twaalfhonderdzestig dagen lang profeteren.

Zij zijn de twee olijfbomen en de twee kandelaars, die voor de God van de aarde staan.
En als iemand hun schade wil toebrengen, komt er vuur uit hun mond en dat verslindt hun vijanden. En als iemand hun schade wil toebrengen, moet hij op dezelfde manier gedood worden.
Zij hebben macht de hemel te sluiten, zodat er geen regen zal vallen in de dagen dat zij profeteren. En zij hebben macht over de wateren om die in bloed te veranderen, en de aarde te treffen met allerlei plagen, zo vaak zij dat willen.” (Openb. 11: 3-6).

We weten wanneer deze 1.260 dagen beginnen (de ondertekening van het convenant), we ook weten dat Elia het weer zal veranderen op de een of andere manier. Hij en zijn mede getuige (van wie we geloven dat dit Mozes is) die een plaag geeft over de wateren - rivieren, meren, zeeën en de wolken-vormende atmosferische dampen.

Elia zijn verschijning vóór de Opname

Andere gebeurtenissen van de grote verdrukking en de periode voorafgaande daaraan is veel minder specifiek. Er is een tendens om te denken dat het moment dat de kerk wordt ingehaald, onmiddellijk daarna de grote verdrukking begint. Dit is niet zo, en kan niet waar zijn!

Er is een grote waarheid over de Opname die zelden wordt besproken. Het vindt plaats als een onbekende interval voorafgaande aan de onthulling van de antichrist, die herkenbaar op aarde is als hij het zevenjarige verbond met Israël haar leiders bevestigt. De profetie die spreekt over Elia's aankomst in de laatste dagen vertelt ons ook dat hij verschijnt voor Israël op een gegeven moment voor de zeven jaar durende "Dag van de Heer."

Maleachi zegt duidelijk dit:

“ Denk aan de wet van Mozes, Mijn dienaar, die Ik hem geboden heb op Horeb voor heel Israël, aan de verordeningen en de bepalingen.
Zie, Ik zend tot oude profeet Elia, voordat de dag van de HEERE komt, die grote en ontzagwekkende dag.
Hij zal het hart van de vaders tot de kinderen terugbrengen, en het hart van de kinderen tot hun vaders, opdat Ik niet zal komen en de aarde met de ban zal slaan.” (Maleachi 4:4-6).

Dit vierde hoofdstuk van Maleachi, is de laatste profetie in het Oude Testament. Het spreekt van de grote verdrukking en de wederkomst van Christus. Bovendien vermeldt het zowel Mozes als Elia. Als, zoals wij geloven, dit de twee getuigen zijn, vertegenwoordigen zij zowel de Wet als de Profeten.

Als laatste, zegt Maleachi, zal hij aan Israël verschijnen voor "de komst van de grote en geduchte dag des Heren."

Zo, de Schrift zegt ons dus dat hij zijn identiteit onthult aan zijn volk vóór de ondertekening van een zevenjarige verbond.

Dit roept veel vragen op. Aan wie zal de profeet dan verschijnen? Als hij vandaag zou komen, zou hij dan een ontmoeting hebben met Benjamin Netanyahu, de premier van Israël? Of zou hij gaan naar het Tempel Instituut, of naar het nieuw opgerichte Sanhedrin van Israël? Misschien zou hij een ontmoeting hebben met een oproep naar de chassidische of orthodoxe rabbijnen. Maar hoe zou hij al die deze religieuze groepen in het hedendaagse religieus-verdeelde Israël bij elkaar brengen?

Zijn uiteindelijke missie, zoals beschreven door Maleachi, is de vaders en kinderen weer bij elkaar te brengen. Het is moeilijk om precies te weten wat dit betekent, maar het klinkt alsof hij een verzoening en geestelijke eenheid stimuleert in het Huis van David, iets dat niet is te zien als een echte weg, afgelegd sinds de start van de Tempel van Salomo. Om een dergelijke prestatie te bereiken zou dit de aanwezigheid vereisen van een ongelooflijke geestelijke autoriteit die gewoon nu niet bestaat vandaag de dag.

Zoals we al vaker hebben opgemerkt, de Joden op een familie-bij-familie basis kijken bij elke Pesach feest uit naar de komst van Elia. Ze hebben zelfs een plek voor hem en schenken de traditionele beker wijn. Grote verwachting wordt er gecreëerd wanneer ze een lid van de familie naar de deur sturen om te zien of hij al buiten staat.

Rabbijn Abraham Twerski schrijft: "Overwegende dat iedere deelnemer aan de Seder uit zijn eigen beker drinkt, de beker van Elia is van oudsher een grote kelk, en velen hebben de gewoonte dat die door iedereen wordt gedeeld.

"Zodra de beker van Elia tot de rand is gevuld, wordt de deur van het huis geopend, misschien wel als de symboliseren van onze uitnodiging van de geest van de profeet, die de voorbode is van de ultieme verlossing. De traditie wil dat Elia uit deze beker drinkt. Waarvan de inhoud vervolgens wordt verdeeld over alle deelnemers aan de Seder" (Twerski, Van Bondage to Freedom, (Brooklyn, Shaar Press) 1970, p. 170).

Bij het uitgieten van de vierde Pesach beker wordt de Beker van Elia ook uitgegoten. Vervolgens worden deze woorden voorgelezen: "Stort uw toorn uit over de heidenen, die U niet erkennen en over de koninkrijken die niet uw Naam aanroepen. Want zij hebben Yaakov [Jakob of Israël] verslonden en Zijn woonplaats vernietigd. Stort Uw woede op hen en laat Uw vurige toorn ze achterhalen. Achtervolg ze met Uw toorn en vernietig ze van onder de hemel des HEEREN [de Heer] "(ibid., p. 171).

Er kan geen een duidelijker omschrijving worden gegeven over de centrale rol van Elia in het plan van God. Eeuwenlang heeft de jaarlijkse Pascha Seder de Joden geleerd, dat als Elia komt, dit het moment is dat de toorn van God wordt uitgestort tijdens de Dag van de Heer. Maar zoals Maleachi zegt, is de centrale rol van de profeet ook die van een harmonisatie met een spirituele vernieuwing en verlossing voor zijn volk.

De Schrift is heel duidelijk: Elia komt zichtbaar in de wereld vóór de verdrukking! Hij is de voorbode van Gods toorn, die zich begint te ontwikkelen in de tijd! Het is van het grootste belang om te vragen: Wat gebeurt er als hij zich openbaart? Zal hij verborgen blijven totdat de antichrist het convenant tekent, om dan naar voren te komen met de kracht van het oordeel? Eigenlijk vertelt de Bijbel ons dat bij zijn komst, de wereldschokkende gebeurtenissen al zijn begonnen.

Joel's sprinkhanenplaag

Hoe meer je kijkt naar de overgangsperiode voorafgaande aan de Verdrukking, hoe meer het blijkt dat deze tijd wordt gekenmerkt door ongelooflijke veranderingen. Omwentelingen op wereldwijde schaal zijn aan de orde van de dag. En blijkbaar beginnen ze op enig moment vóór de verdrukking. Dit wordt geïllustreerd in de profetie van Joël, die spreekt van verbazingwekkende wereldwijde veranderingen die specifiek pre-tribulationeel zijn:

“Daarna zal het geschieden dat Ik Mijn Geest zal uitstorten op alle vlees:uw zonen en uw dochters zullen profeteren, uw ouderen zullen dromen dromen, uw jongemannen zullen visioenen zien.
Ja, zelfs op de dienaren en op de dienaressen zal Ik in die dagen Mijn Geest uitstorten.
Ik zal wondertekenen geven aan de hemel en op de aarde: bloed en vuur en rookzuilen.
De zon zal veranderd worden in duisternis en de maan in bloed, voor die dag van de HEERE komt, die grote en ontzagwekkende.
Het zal geschieden dat ieder die de Naam van de HEERE zal aanroepen, behouden zal worden. Want op de berg Sion en in Jeruzalem zal ontkoming zijn, zoals de HEERE gezegd heeft, namelijk bij hen die ontkomen zijn, die de HEERE roepen zal.” ( Joël 2:28-32).

Hier vinden we sterke beelden over de omstandigheden uit het boek Joël, die zicht zullen manifesteren tijdens de Dag van de Heer (de grote verdrukking). Volgens hem zal er een nieuw spiritueel ontwaken komen over zijn volk ... het volk Israël. Zij zullen geleid worden door dromen en visioenen die bevestigen dat ze leven in de laatste dagen.
Ook komt er een uitstorting door de Heilige Geest van de Heer. Maar bovenal, we zien het in beeldende termen, de aanwezigheid van een soort van geofysische evenement.

Verbazingwekkend, dat Joël zegt dat dit alles zal gaan gebeuren voordat de Grote Verdrukking komt!

Wat zou "bloed en vuur," met "zuilen van rook" kunnen brengen voor de verdrukking? In de natuurlijke wereld, zouden de vulkanen passen in deze beschrijving, die de atmosfeer vullen met fijn stof en verstikkende dampen die de zichtbaarheid, zowel overdag als 's nachts zal verduisteren. Dit is eerder gebeurd bij verschillende historische gelegenheden.

De vulkanen van Santorini en Krakatoa verduisterden de hemel voor jaren. In de grote verdrukking zal het veel erger zijn.

Een andere duidelijke mogelijkheid om dit uit te leggen is een algemene nucleaire oorlog. Na de twee explosies van Hiroshima en Nagasaki, hebben veel wetenschappers gespeculeerd dat een nucleaire oorlog de atmosfeer zou vullen met een dodelijke neerslag, plus een verscheidenheid aan verontreinigingen die op grote hoogte door de lucht zouden zweven maanden- of jarenlang.

Ze hebben vaak verwezen naar een 'nucleaire winter', als resultaat veroorzaakt door een verduistering van de zon. Het is denkbaar dat dit ook kan leiden tot een "bloedrode maan." Dat is, een Maan, gezien door stof en puin, en die daardoor een roodachtige tint zou krijgen.

Wat de oorzaak ook is, dit catastrofale evenement komt vóór de zevenjarige Verdrukking. Dus nu zien we dat er minstens twee dingen nog moeten komen, die geprofeteerd zijn, voordat de antichrist zijn bedrieglijke verbond zal tekenen: Elia, en een soort van wereldwijde verstoring.

De eerste preek van de Kerk

De eerste preek in het kerk tijdperk werd gegeven op de eerste dag door Petrus op Pinksteren. Hij citeerde de profetie van Joël over de verschrikkelijke omwentelingen vóór de Dag van de Heer. Velen hebben zich afgevraagd waarom deze keuze van Petrus voor dit Schriftgedeelte. Wel, zo wordt gevraagd, waarom zou hij de geboorte van de kerk illustreren met een profetie over de grote verdrukking? In het licht van wat we nu weten over de verblijfplaats van Israël in het land, is het antwoord simpel. Petrus geeft deze punten aan over de levensduur van de kerk, vanaf het begin tot aan het einde.

Joëls profetie spreekt over twee zaken. Ten eerste herinnert Petrus in Joëls profetie aan een grote uitstorting van de Heilige Geest. Ten tweede, voorzegt hij het algemene idee van heil, eerst in de zin van de nieuwe geboorte in Christus en dan als de fysieke verlossing uit deze wereld door het wegnemen van de kerk:

“Maar dit is wat gesproken is door de profeet Joël: En het zal zijn in de laatste dagen, zegt God, dat Ik zal uitstorten van Mijn Geest op alle vlees; en uw zonen en uw dochters zullen profeteren, uw jongemannen zullen visioenen zien en uw ouderen zullen dromen dromen.
En ook op Mijn dienaren en op Mijn dienaressen zal Ik in die dagen van Mijn Geest uitstorten en zij zullen profeteren.
En Ik zal wonderen geven in de hemel boven en tekenen op de aarde beneden: bloed, vuur en rookwalm.
De zon zal veranderd worden in duisternis en de maan in bloed, voordat de grote en ontzagwekkende dag van de Heere komt.
En het zal zo zijn dat ieder die de Naam van de Heere zal aanroepen, zalig zal worden.” (Hand. 2:16-21).

Met behulp van Joël's woorden, spreekt Petrus hier over een profetie die het begin en einde van het Tijdperk van de Kerk markeert ... voor de Dag van de Heer. Hij interpreteert de boodschap van de oudtestamentische profeet op een manier die boekdelen spreekt voor de kerk.

Deze woorden ontwikkelen een onmiskenbaar beeld. Op een gegeven moment voorafgaande aan de ondertekening van de antichrist in het verbond, zal er een monumentale verstoring zijn die de hele wereld zal dooreen schudden. In de Eindtijd rede, spreekt Jezus van oorlogen, hongersnoden, ziekten, en enorme aardbevingen die deze periode kenmerken. Wel voegt hij er snel aan toe,"... maar dit is nog niet het einde" (Mat. 24:6). We zouden het een 'pre-tribulationele omwenteling willen noemen, die zelfs de zon en de maan verduisteren."

Vergeet niet dat Elia verschijnt in deze tijd, en iets stelt hem in staat om de aandacht van Israël te trekken. Het uitroepen van een droogteperiode zou zeker helpen om dit te bereiken. Om dit te doen, zou de profeet weer in het openbaar blijk moeten geven van een wonderbaarlijke kracht, met de markering van de overgang naar een nieuwe bedeling.

Het is dan ook dit moment waarop Paulus zegt dat er een grote "afval" zal plaats vinden. Alles vertelt ons dat er een massale verwarring heerst. Stel je voor dat de huidige wereldleiders zich plotseling hulpeloos bevinden in het gezicht van een toenemende chaos. Hen kennende, zullen ze hun toevlucht nemen tot drastische maatregelen om hun macht te behouden.

Verborgen door de Heer

Een oude bijbelse profeet kreeg een speciale naam: Zefanja. Het betekent "Verborgen door de Heer." Zijn hele profetie is een waarschuwing aan het Israël van de laatste dagen, en zijn naam kondigt de intentie van zijn profetie aan.

Iets van een donker natuur is op komt, en het komt vóór de Verdrukking. Kijk naar de waarschuwing van Zefanja over de laatste dagen van Israël:

“ Onderzoek (verzamel) uzelf nauwkeurig, ja onderzoek (verzamel) uzelf, volk zonder verlangen naar God, voordat het besluit het licht ziet

– een dag gaat als kaf voorbij – voordat over u komt de brandende toorn van de HEERE, voordat over u komt de dag van de toorn van de HEERE.
Zoek de HEERE, alle zachtmoedigen van het land, die Zijn recht uitvoeren. Zoek gerechtigheid, zoek zachtmoedigheid, misschien zult u dan verborgen worden op de dag van de toorn van de HEERE.” (Zeph. 2:1-3).

(In de grondtekst staat qashash wat andere vertalingen hebben als 'verzamel'.)

In het eerste hoofdstuk van zijn profetie, heeft Zefanja gewaarschuwd voor een verschrikkelijk oordeel dat zal komen over de hele wereld. Het is misschien wel de meest beeldende beschrijving van de Bijbel over de verschrikkingen die worden toegebracht tijdens de Verdrukking.

Dan, in hoofdstuk 2 spoort hij zijn volk aan, als geestelijk-blinde buitenstaanders en paria's, om zichzelf te "verzamelen" ... letterlijk, om zich te vermannen. Hij verwijst naar een spirituele verzoening en zelf-analyse die zal leiden tot verlossing. Deze profetie is precies gericht op het Israël van vandaag, verdeeld in facties, verzwakt door interne meningsverschillen en externe vijanden. Het is dezelfde missie van Elia voor zijn volk zoals is uitgesproken door Maleachi. Hij komt om verzoening te brengen tot de disparate fracties van Israël. Het klassieke dispensationalisme heeft het standpunt dat wanneer Elia zich openbaart, de kerk al vertrokken zou zijn.

Hoe zal Israël weten dat het de tijd is om "zichzelf te verzamelen?" God zal hen geestelijk op het juiste moment laten ontwaken.

Het "decreet" zoals hierboven vermeld, is het definitieve besluit van God om een ​​oordeel te ontketenen. Andere profetieën vertellen ons dat de laatste slag in het proces tot oordeel, de ondertekening zal zijn door de antichrist van een zevenjarig verbond.

Tot slot willen we erop wijzen dat Zefanja's waarschuwing van toepassing is op een opnieuw verzameld Israel die leven in de overgangsperiode net voor de Verdrukking. Zoals we hebben gezien, is dit een tijd van chaos en geestelijke duisternis, wanneer rampen en vernietiging aan de orde van de dag zijn. Israel wordt verteld om aandacht te besteden aan de waarschuwingen dat Gods toorn al snel zal losbreken.

Stel je de pre-Pre-tribulation Opname voor

Kijkend naar de bovenstaande profetieën, zou men kunnen reageren met een voor de hand liggende vraag: Als de wereldwijde verschrikkingen uitbreken vóór de verdrukking, zal de kerk dan niet hier zijn om ze mee te maken? Het antwoord is: ... niet per se!

Wanneer zal de dag van de toorn dan beginnen? Het begint met het versterken van de antichrist door een verbond, niet met een oorlog, aardbevingen of vulkanische uitbarsting. Een oorlog kan ... en zal waarschijnlijk ook uitbarsten ... lang voordat hij het tekent op de stippellijn.

Stelt u zich voor een moment eens voor dat in het Midden-Oosten een oorlog uitbreekt, eventueel met Iran. Als de spanningen groeien, reageren Rusland en de vazal-staten met een escalatie van hun posities. Op een gegeven moment zijn Damascus en Egypte al weggevaagd. De profetie is daar duidelijk over. Dan zal Gog, een grote Noordelijke Alliantie leiden, die oprukt naar Israël. Dit alles lijkt gewoon te komen vóór de Verdrukking.

Als de oorlog nucleair wordt, zal de atmosfeer worden gevuld met fijn stof, en de verduistering van de zon en de maan daarop volgen ... vóór de verdrukking ... net als Joël voorzegde. Op dit moment, onder dekking van de groeiende chaos, zal Elia komen als voorzegd ... vóór de Verdrukking.

Ezechiël profeteerde dat Israël in deze enorme strijd zal overwinnen, en zeven jaar bezig zal zijn met het verbranden van de vijandelijke wapens die op het slagveld liggen. Openbaring vertelt ons dat Israël zal moeten vluchten voor het geweld van de Satan in het midden van de Verdrukking, men kan natuurlijk na dat punt geen wapens meer verbranden. In de Eindtijd-rede, waarschuwt Jezus dat in de laatste dagen Israëlieten voor hun leven moeten vluchten om te ontkomen aan de "gruwel der verwoesting," die komt in het midden van de Verdrukking.

Dus zou de eerste golf van die oorlog ten minste drie-en-een-half jaar moeten voorafgaand aan de tweede periode van de Grote Verdrukking, om Israël een volle zeven jaar te geven na hun overwinning.

Dit scenario wordt bevestigd door de woorden van Paulus in zijn eerste brief aan de gelovigen in Thessaloniki. Verwijzend naar de Opname, legt hij een scenario uit over een toekomstige oorlog die wordt gestreden komende met de snelheid van de bliksem. Per definitie moet deze komen, vóór de acties van de antichrist aan het begin van de Verdrukking. De mensen van de wereld moet het gevoel hebben dat er iets mis is, want ze raken gepreoccupeerd met vrede en veiligheid. Maar hun verwachtingen verdampen wanneer alles duisternis is ... letterlijke duisternis, zoals ook Joel's woorden over de Zon en de Maan letterlijk moeten worden genomen:

“Maar wat de tijden en de gelegenheden betreft, broeders, is het voor u niet nodig dat men u schrijft.
Want u weet zelf heel goed dat de dag van de Heere komt als een dief in de nacht.
Want wanneer zij zullen zeggen: Er is vrede en veiligheid, dan zal een onverwacht verderf hun overkomen, zoals de barensweeën een zwangere vrouw, en zij zullen het beslist niet ontvluchten.
Maar u, broeders, bent niet in duisternis, zodat die dag u als een dief zou overvallen.
U bent allen kinderen van het licht en kinderen van de dag. Wij zijn niet van de nacht en ook niet van de duisternis.
Laten wij dan niet, evenals de anderen, slapen, maar laten wij waakzaam en nuchter zijn.
Want zij die slapen, slapen 's nachts en zij die dronken zijn, zijn 's nachts dronken.
Maar laten wij, die van de dag zijn, nuchter zijn, bekleed met het borstharnas van geloof en liefde, en met de hoop op de zaligheid als helm.
Want God heeft ons niet bestemd tot toorn, maar tot het verkrijgen van de zaligheid, door onze Heere Jezus Christus,
Die voor ons gestorven is, opdat wij, hetzij wij waken, hetzij wij slapen, samen met Hem zouden leven.
Bemoedig elkaar daarom, en bouw de één de ander op, zoals u trouwens al doet.”(1Th. 5:1-11).

Dit is een brief aan de kerk. Toch Paulus zijn waarschuwingen gaan over een oorlog tussen Israël en de volken, niet tegen de kerk. Het is gericht aan die 'achtergelaten zijn," voor ons nu een bekende zin.

De oudtestamentische profeten - Jesaja, Jeremia, Ezechiël, Daniël en de kleine profeten spreken van een overgangsperiode waarin God's Wraak volledig losbarst. Ze gebruiken herhaaldelijk de woorden "voor" of "bij de hand," op een manier als van waarschuwingen voor Israël om vooral waakzaam te zijn in de laatste dagen.

Als de tekenen van het einde zich beginnen te vermenigvuldigen ... zelfs als ze er al zijn ... kijk omhoog. Mozes, Elia, en een wereld komen binnenkort in de problemen, maar niet voor de kerk, maar voor Israël. De toorn van God is niet onze bestemming.

Wees heel waakzaam. En troost elkaar met de gedachte van een pre-pre-tribulation opname!

Bron: Pre-Pretribulation Rapture: Part 1 | Prophecy In The News