DE BOODSCHAPPER - Deel 6: Ontzagwekkende profetische verbanden

Bedenk dat in Exodus 12:46 (zie ook Numeri 9:12) de Israëlieten werden bevolen om het Pesach-lam te bereiden op een manier waarbij geen enkel bot zou breken.

U gaat hier waarschijnlijk al met ons mee. Dit is een van "wat komt er eerst, de kip of het ei?"-raadsel, omdat we ons afvragen of God niet wilde dat de Israëlieten de botten van de lammeren zouden breken omdat ook niet één van de botten van Jezus gebroken zou worden (Psalm 34:20, Johannes 19:30-37), of dat geen van de botten van Jezus gebroken zou worden omdat het Pesach-lam op die manier zou sterven. Hoe dan ook, God heeft deze extra laag georkestreerd. Noch de beenderen van de lammeren, noch de beenderen van het Lam zouden worden gebroken bij het uitvoeren van het offer.

Ah, ja, maar weten we allemaal ook hoe de Israëlieten het Pesach-lam moesten klaarmaken en geen botten te breken? Weten we hoe ze de dieren zorgvuldig geroosterd hebben, zodat het hele vlees toegankelijk was en gegeten kon worden (Exodus 12:10) zonder de botten te breken?

Dit proces zullen we niet in detail bespreken, want mensen met een zwakke maag zullen het misschien niet waarderen. Simpel gezegd: Zodra de organen van het lam werden verwijderd, werd een paal (of een tak van een stevige oorsprong zoals een granaatappelboom) horizontaal ingebracht door de borst en de voorpoten van het dier, waardoor een gelijkmatige en grondige roostering werd gegarandeerd. Vervolgens werd een andere paal verticaal ingebracht en in de grond gedreven om het dier rechtop te kunnen hangen bij het vuur. De verwijderde ingewanden werden opgerold boven op de kop van het lam, een oude traditie die het "Kroonoffer" of de "Kroon van het Pesach-lam" wordt genoemd. Het resultaat was letterlijk een met bloed gekroond lam dat aan een kruis hing... een visuele voorbode van de dood van Christus. Geen enkele normale menselijke verbeelding kon dat element eeuwen voordat Hij werd gekruisigd plannen.

We kunnen nog talloze andere parallellen op dit pad verkennen om te begrijpen hoe Christus het Pesach heeft vervuld. Hier zijn er nog een paar die we snel kunnen noemen:

De lijst gaat maar door, met honderden ingewikkelde verbanden en links tussen de manier waarop Jezus stierf en het feest dat was vastgesteld al eeuwen voordat Hij werd geboren, waarvan er vele (zoals het tijdstip van zijn kruisiging en dood) nooit zo perfect symbolisch op elkaar konden worden afgestemd.

Merk op dat niet elke geleerde het eens is met de data van deze gebeurtenissen. Sommigen stellen dat het Laatste Avondmaal dat Jezus met Zijn discipelen deelde een echt Pesach-Seder was (d.w.z. dat het gebeurde op de officiële Joodse Pesach-dag op hetzelfde moment dat de rest van de Joden aan het eten waren), terwijl anderen beweren dat het daaraan vooraf ging, zodat Jezus nog een laatste Pesach-ervaring kon hebben voordat Hij werd gearresteerd (zoals Hij wist dat Hij het zou zijn). Theorieën over welke dag van de week waarin Jezus werd gekruisigd zijn er in overvloed, en er zijn argumenten voor een aantal verschillende mogelijkheden. Dit alles naast het feit dat het Evangelie van Johannes de urgentie noemt om de lichamen van het kruis te halen omdat het een sabbatdag was (Johannes 19:31), wat leidt tot vele interpretaties of het een letterlijke of symbolische sabbatdag was. (Deze discrepantie heeft ongetwijfeld te maken met de verhitte discussies tussen de Farizeeën en de Sadduceeën over de vraag of de "heilige" dag van het Ongezuurde Brood als de echte sabbatdag van Pesachweek zou worden beschouwd... een ruzie die we later nog uitgebreider zullen bespreken). Evenzo is het jaar in kwestie, hoewel de meeste bronnen bereid zijn om in te stemmen met het feit dat Jezus in het jaar 30 of 33 na Christus naar het kruis ging. En dan wordt de "welke dag gebeurde er welke gebeurtenis"-puzzel natuurlijk nog ingewikkelder als we Gregoriaanse "dagen" (die beginnen om precies middernacht) vergelijken met Hebreeuwse "kalenderdagen" (die beginnen om 6 uur 's avonds, of zonsondergang).

Heb geduld met ons; we willen je iets verbazingwekkends laten zien. Er is wat uitleg nodig, want het onderwerp is een beetje ingewikkeld, maar het is de moeite waard.

Eeuwenlang hebben geleerden, historici, onderzoekers en zelfs Hebreeuwse en Griekse taalkundigen alle belangrijke details onderzocht die in de Schrift, in de cultuur en in verschillende buitenbijbelse teksten te vinden zijn. In het onderzoek voor dit boek hebben we vele bronnen geraadpleegd, waaronder de volgende twee nieuwtestamentische geleerden en seminarieprofessoren die de theorie van 33 n.C. onderschrijven: Dr. Harold W. Hoehner, houder van meerdere doctoraten in de Bijbel en theologie van verschillende gerespecteerde universiteiten (waaronder Cambridge), en auteur van Chronologische Aspecten van het Leven van Christus; en Dr. Darrell L. Bock, senior onderzoeksprofessor over alle studies van het Nieuwe Testament aan het Theologische Seminarie van Dallas, redacteur van Christianity Today, en auteur van Studie van de Historische Jezus: A Guide to Sources and Methods (hoewel de meeste lezers zich Bock zullen herinneren van zijn boek, Breaking the Da Vinci Code, waarin hij Dan Browns bestseller, de "Jezus trouwde met Maria Magdalena"-fictie, The Da Vinci Code, blootlegde als een historische en theologische ravage , wat het was). Deze mannen hebben een aanzienlijk deel van hun beroepsleven besteed aan het onderzoeken van welke data, tijden en gewoonten in de Schriften rond de Lijdensweek worden genoemd, en ze vervolgens vergeleken met de geschriften van vroege kerkhistorici en verschillende bijdragende kalenders uit die tijd (Gregoriaans, Joods, Galileiaans, etc.; meer hierover wat later). De conclusie, wanneer deze en andere "33 n.C."-tijdlijnen worden vergeleken, is dat Jezus werd gedood op 14 Nisan, de "voorbereidingsdag" van Pesach. Vergeet niet dat het Seder-lam technisch gezien op 14 Nisan werd gedood en vervolgens bij zonsondergang, het begin van de 15 Nisan van de Hebreeuwse kalender, werd geconsumeerd.

We hebben ook bronnen gecontroleerd die uitkomen op de 30 n.C. theorie. Aan deze kant van het spectrum, naast enkele overtuigende wetenschappelijke discussies, hebben een paar deskundige astronomen met geavanceerde computerrekentechnologie alle gegevens verzameld die verzameld kunnen worden over de feestdagen, de regels van de kruisiging, de kalenderdata en de astronomische bewegingen binnen het universum sinds het Nieuwe Testament, en zij hebben geconcludeerd dat Jezus werd gekruisigd in 30 n.C., maar nog steeds op 14e Nisan.[i] Nogmaals, Pesach "voorbereidingsdag" is 14 Nisan; de Seder-maaltijd begon bij zonsondergang enige uren later, op 15 Nisan.

In beide gevallen, 30 of 33 na. Chr., is een groot aantal schriftgeleerden en historici het erover eens dat de volgorde van de weekdagen, zoals ze in het verlengde liggen van de Pesach-weekobservaties van de Joden, nog steeds de dood van Jezus op "voorbereidingsdag" plaatsen, niet op of na de Pesach-Seder.

Dus was Jezus' laatste maaltijd - de maaltijd die Hij een Pesach-maaltijd noemde (Lucas 22:15) - een echte Seder of niet? Als Hij werd gedood op "voorbereidingsdag", dan had Hij niet aan het Laatste Avondmaal kunnen zitten, toch?

Voordat we verder gaan, laten we even stoppen en ons buigen over de vraag waarom dit zo'n veelbesproken onderwerp is.

Als u bekend bent met de vier Evangeliën, dan bent u waarschijnlijk al gestruikeld over wat we gaan ontleden, en misschien hebt u zich zelfs wel afgevraagd wat de schijnbare "discrepantie" is tussen wat de Synoptische Evangeliën zeggen en wat het Evangelie van Johannes zegt. De Bijbel lijkt twee verschillende dagen van de dood van Christus te geven.

Marcus 14:12 lijkt de interpretatie te forceren dat Jezus' Laatste Avondmaal een officiële Seder was: "En op de eerste dag van het ongezuurde brood, toen zij het pascha doodden, zeiden zijn discipelen tot hem: "Waar wilt gij heengaan en u voorbereiden, opdat gij het pascha zult eten?" Op het eerste gezicht lijkt dat een duidelijke beschrijving van 14 Nisan, tijdens de uren dat de lammeren werden geslacht, die het idee uitdrukt dat de Heer aan Zijn maaltijd met de discipelen zou hebben gezeten bij het avondeten, na zonsondergang, het moment dat 15e Nisan begon. (Zie ook Lucas 22:7 en Matteüs 26:17). Ze verwijzen naar hetzelfde tijdsmoment, maar ter wille van de eenvoud gebruiken we Marcus als een representatieve tekst voor de andere twee).

Maar terwijl we ons tot Johannes 19:14 wenden, lezen we over een moment dat alleen maar kan verwijzen naar begin 14 Nisan als -"voorbereidingsdag" - wanneer Jezus al gearresteerd is en dan voor Pilatus staat, en binnenkort gekruisigd zal worden: "En het was de voorbereiding van het paasfeest [14 Nisan], en over het zesde uur [middag of middag in de Hebreeuwse tijd]: en hij [Pilatus] zegt tot de Joden: "Zie uw Koning!" (cursief toegevoegd).

Zowel Marcus als Johannes zien er uit alsof ze het hebben over gebeurtenissen die zich voordoen in het begin van 14e Nisan. Maar Marcus laat Jezus zien vóór zijn arrestatie als hij zich voorbereidt op een vreedzame maaltijd, net nadat hij in Bethanië met dure olie gezalfd is. Johannes plaatst Hem in de aanwezigheid van Pilatus, ruim na zijn arrestatie: gegeseld, geslagen, getergd, gekroond met doornen, gekleed in een spottend paars gewaad en bloedend van top tot teen, en dat alles terwijl een menigte in de buurt staat en "Kruisig hem! (Johannes 19:15). Jezus, want Hij is God, had zeker op twee plaatsen tegelijk kunnen zijn, maar dat is hier duidelijk niet het geval.

Een paar verzen later in Johannes wordt een andere verwijzing naar de "voorbereidingsdag" (14e Nisan) heel duidelijk genoteerd; dit keer is het nadat Jezus is gestorven:

Toen Jezus dus de edikt had ontvangen, zei hij: "Het is volbracht": en hij boog zijn hoofd, en gaf de geest. De Joden verzochten Pilatus daarom, omdat het de voorbereiding was, dat de lichamen op de sabbatdag niet aan het kruis zouden blijven, (want die sabbatdag was een grote dag,) zodat hun benen zouden worden gebroken, en dat ze zouden worden weggenomen. (Johannes 19:30-31, cursief toegevoegd).

Maar toch, net wanneer we zouden kunnen denken dat we een bijbelse discrepantie of tegenstrijdigheid hebben ontdekt - net wanneer we de indruk krijgen dat Jezus stierf "op 14 Nisan in Johannes" maar "op 15 Nisan in Marcus" - levert Markus dit juweeltje ineens af in 15:39-43:

En toen de centurio, die daarbij stond, tegenover Hem, zag dat hij riep en de geest gaf [let op: Jezus stierf net in deze passage], zei hij: "Waarlijk deze man was de Zoon van God." Er waren daar ook vrouwen die in de verte toekeken: onder hen was Maria Magdalena, en Maria de moeder van Jakobus de kleine en van Mozes, en Salomé; (die ook, toen hij in Galilea was, hem volgde en hem diende) en vele andere vrouwen die met hem opgegaan waren naar Jeruzalem. En nu, toen de avond kwam, omdat het de voorbereiding was [14e Nisan], dat wil zeggen, de dag voor de sabbat, kwam Jozef van Arimathaea, een eerbare raadgever, die ook het koninkrijk van God verwachte, en ging moedig naar Pilatus, en vroeg naar het lichaam van Jezus. (cursief toegevoegd)

Wacht eens even... Marcus beschrijft Jezus als zowel het voorbereiden op het Laatste Avondmaal op "voorbereidingsdag" (Marcus 14:12) als eveneens met zijn dood op "voorbereidingsdag" (Marcus 15:42), wanneer het Woord duidelijk is dat er een hele dag en nacht gevuld was met processen, veroordelingen, mishandelingen, bespotting, bloedingen en het hangen aan het kruis tussen het Laatste Avondmaal en de dood van Christus?

Verder, als Johannes en de synoptici het niet eens zijn met elkaar... en Marcus is het zelfs niet eens met zichzelf... waarom zijn dan alle vier de Evangeliën het erover eens dat Jezus op de dag voor de sabbat, stierf (Matteüs 27:62; 28:1; Marcus 15:42; Lukas 23:54, 56; Johannes 19:31, 42)?

Als je hierover in de war bent, is het oké. Je zit alleen maar in hetzelfde hokje dat menig briljante bijbelgeleerde een paar keer met de ogen heeft doen knipperen. Dit is slechts één van de verschillende gebieden in de Schrift waar ongelovigen graag naar verwijzen als "bewijs" dat de Bijbel feilbaar en onbetrouwbaar is. Maar de verklaring is eenvoudiger dan die van vele mensen, en het antwoord kan worden gevonden na een beetje ijverig graven.

Vandaag de dag geloven velen die dit onderwerp bestuderen in eerste instantie dat de Hebreeuwse kalender een enkelvoudig dateringssysteem is voor alle Joden. Echter, nadat de Diaspora de Israëlieten generaties lang in vele verschillende sekten had gescheiden, die uiteindelijk zorgden voor het ontstaan van kleine variaties in gewoonten en tradities, waren niet alle sekten binnen het Jodendom het eens over hoe de passage van een dag te interpreteren. Uiteindelijk beschouwden de Galileeërs (inclusief Christus) een dag als "van zonsopgang tot zonsopgang". De Judeeërs, samen met de Sadduceeën (en dus de hogepriester), beschouwden een dag als "van zonsondergang tot zonsondergang". Hoewel beide beschouwingen "Hebreeuws" zijn, wanneer de instructies van God met betrekking tot het Pesach door deze contrasterende lenzen worden geïnterpreteerd, produceren ze in feite twee Pesach-Seder maaltijden die de Joden ten tijde van Christus zouden hebben gevierd.

Het komt erop neer, voor ons Gregoriaanse kalendermensen: Een van deze Seders zou op donderdag zijn geweest en een zou er op vrijdag zijn geweest, terwijl beide dagen een "voorbereidingsdag" zouden zijn geweest voor de ene of voor de andere, Galileeërs of Judeeërs. En terwijl het gezien kan worden als een twistpunt tussen Galileeërs en Judeeërs over wie er correct was in hun traditionele interpretaties, hebben veel schriftgeleerden opgemerkt dat deze discrepantie van de vieringsdagen de Joden in Jeruzalem in feite enige verlichting bracht, omdat er duizenden en duizenden lammetjes waren voor de priesters om te slachten. Exodus 12:10 vereiste dat het lamsvlees de avond nadat het was gedood werd opgegeten, en als er nog iets over was, moest het 's morgens worden verbrand. De verschillende interpretaties van de 14e Nisan maakten het mogelijk om het slachten, de voorbereiding, het roosteren en elke andere massale opstelling te verdelen in twee nationale Seder-waarnemingen - een op donderdag en een op vrijdag - waarvan de laatste de meer publieke vertoning van de twee in de tempel zou zijn, aangezien de hogepriester tot deze groep behoorde.

Semitische taalmeester, Bijbelgeleerde, voormalig voorzitter van het Hebreeuwse Union College, voormalig erevoorzitter van de Centrale Conferentie van Amerikaanse Rabbijnen, en een stichter van de Wereld Unie voor Progressief Jodendom, Dr. Julian Morgenstern, erkende dit in zijn artikel uit 1955, "De Kalender van het Jubileumboek, Zijn Oorsprong en Karakter". Voorafgaand aan dat artikel waren geleerden zich soms bewust van dit dubbele-Hebreeuwse-kalenderprobleem vanwege de genade van God en/of hun eigen gepassioneerde analyse van bijbelse culturen. Maar sinds het academische driemaandelijkse Vetus Testamentum, dat door de Internationale Organisatie voor de Studie van het Oude Testament wordt gesponsord, heeft Morgensterns studie de weg vrijgemaakt voor veel meer moderne schriftgeleerden om zich nog verder te verdiepen in wat dit zou hebben betekend voor de "Pesachdag-discrepantie" waar we zojuist over hebben nagedacht.

Een geleerde die persoonlijk profiteerde van het Morgenstern-stuk was Dr. Harold W. Hoehner, die, zoals we al eerder zeiden, gelooft dat het kruisigingsjaar 33 jaar na Christus is. Hij schreef in zijn boek, Chronological Aspects of the Life of Christ:

Zo was het Laatste Avondmaal volgens de Synoptiek een Pesach-maaltijd. Omdat de dag gerekend moest worden vanaf zonsopgang, lieten de Galileeërs, en met hen Jezus en Zijn discipelen, het Paaslam slachten in de late namiddag [15.00 uur] van donderdag, de 14e Nisan, en later die avond [18.00 uur, maar dezelfde Hebreeuwse dag voor de Galileeërs] aten ze het Pesach met het ongezuurde brood. Aan de andere kant zouden de Judése Joden die de dag van zonsondergang tot zonsondergang zagen, het lam op vrijdagmiddag doden, wat het einde van Nisan 14 betekende, en het Pesach-lam met het ongezuurde brood eten in die nacht, als het de 15e Nisan was geworden. Zo had Jezus het Pesach-maal gegeten [het Laatste Avondmaal met zijn discipelen] toen zijn vijanden, nog geen Pesach hadden gehad en Hem arresteerden.[iii]

Dus, de verwijzing naar de voorbereidingsslachting in Marcus 14:12 heeft betrekking op de Galileaanse Hebreeuwse kalender, en de verwijzing naar de voorbereidingsdag in Marcus 15:42 heeft betrekking op de Joods Hebreeuwse kalender. Al het spreken over "voorbereiding" was op de 14e Nisan, maar met verschillende interpretaties van wanneer 14 Nisan begint en eindigt; dit betekent dat "voorbereidingsdag" ten tijde van Christus zou zowel op donderdag als vrijdag zijn geweest.

Oké, maar waarom zouden de schrijvers van de Evangeliën niet de twee verschillende Pesach-maaltijden benoemen?

Het publiek van hun tijd zou zeer vertrouwd zijn geweest met de voortdurende incongruentie tussen de Joodse sekten en hun post-Diaspora-varianten in de traditie. En vergeet niet dat de eerste regel van de bijbelse interpretatie is dat de lezers het Woord moeten interpreteren zoals het aan het oorspronkelijke publiek is geschreven, zodat we niet vinden dat onze hedendaagse bril de zaak scheeftrekt van wat er oorspronkelijk is gezegd.

De conclusie, in de meningen van deze auteurs, en zoals wordt gedeeld in het oordeel van veel geleerden: Jezus' Laatste Avondmaal was een legitieme Seder, gevierd met de Galilese sekte van de Joden, op donderdagavond. Later die avond werd Hij gearresteerd, Petrus loochende Hem drie keer voor zonsopgang (het kraaien van de haan) op vrijdag, en tegen 9 uur vrijdagmorgen werd Hij aan het kruis genageld. Hij stierf en werd van het kruis gehaald vlak voordat de Judeeërs hun Seder-maaltijd hadden.