DE BOODSCHAPPER - DEEL 30: Schokkend visioen van "het einde van de kindertijd"

Sir Arthur C. Clarke was tijdens zijn leven een beroemd science-fiction auteur, uitvinder, futurist en televisiecommentator die, samen met Robert A. Heinlein en Isaac Asimov, werd beschouwd als een van de "Grote Drie" van de science-fiction. Clarke had in het bijzonder een onnatuurlijke gave om de toekomst te voorzien.

Helaas kan het feit dat Clarke zo'n opmerkelijke voorkennis had, ook voor onze toekomst belangrijke (en beangstigende) realiteiten inhouden. In de klassieker van de sci-fi ziener, Childhood's End (geschreven in 1953), verschijnen in de toekomst namelijk reusachtige zilveren ruimteschepen boven elke grote stad op aarde. Nadat het stof is neergedaald, helpen de vreedzame maar mysterieuze "Overlords" in de ruimteschepen een wereldregering te vormen, die een einde maakt aan alle oorlogen en de planeet in een utopie verandert. Vreemd genoeg krijgen slechts een paar mensen de Overlords te zien, en hun doel om naar Aarde te komen blijft verborgen omdat ze jarenlang vragen ontwijken, en liever in hun ruimteschip blijven om bij volmacht te regeren. Overlord Karellen, de "Supervisor voor de Aarde", (een buitenaardse god) spreekt alleen rechtstreeks met de Secretaris-Generaal van de VN. Karellen vertelt hem dat de Overlords zich over vijftig jaar zullen openbaren, wanneer de mensheid gewend zal zijn geraakt aan (en afhankelijk van) hun aanwezigheid. Wanneer de onthulling eindelijk plaatsvindt, op Karellen's verzoek, rennen twee kinderen het schip in terwijl de menigte beneden eindelijk een glimp opvangt van hoe de buitenaardse wezens eruit zien. Dit is wat Clarke schreef:

Er was geen vergissing mogelijk. De lederachtige vleugels, de kleine hoorns, de weerhaak staart - alles was er. De meest verschrikkelijke van alle legendes was tot leven gekomen, uit het onbekende verleden. Toch stond het nu glimlachend, in ebonieten majesteit, met het zonlicht glimmend op zijn enorme lichaam, en met een mensenkind vertrouwvol rustend op beide armen.

Volgens het verhaal leidt de openbaring dat deze wezens - historisch bekend als de duivel en zijn engelen - in feite altijd onze weldoeners waren, niet tot chaos, maar veeleer tot een technologische en spirituele utopie, die snel leidt tot de ontbinding van alle voorheen bestaande religies. De wereld viert feest als de mensen worden beschreven als hebbende hun vooroordelen overwonnen tegen de duivelse aanblik van Karellen, of, zoals hij in de Bijbel bekend stond, Satan.

Hier was een openbaring die niemand kon betwijfelen of ontkennen: hier, gezien door een onbekende magie van Overlord's wetenschap, waren ze de ware beginpunten van alle grote godsdiensten van de wereld. De meeste waren nobel en inspirerend, maar dat was niet genoeg. Binnen een paar dagen hadden alle messiassen van de mensheid hun goddelijkheid verloren. Onder het felle en hartstochtloze licht van de waarheid verdwenen de geloofsovertuigingen die miljoenen mensen tweemaal duizend jaar in leven hadden gehouden als een ochtenddauw.

Terwijl het verhaal verdergaat, beginnen de kinderen op Aarde, bevrijd van verouderde Abrahamitische religies zoals het Christendom, krachtige psychische vermogens te vertonen, die een voorbode zijn van hun evolutie tot een kosmisch bewustzijn, een transcendente vorm van leven. Dit is inderdaad het einde van de menselijke soort zoals die bekend was, omdat iedereen opgaat in een kosmische intelligentie die de Overmind wordt genoemd.

Welnu... degenen die bekend zijn met oosterse religies zullen Clarke's verhaal herkennen als een slimme ET-versie van pantheïstisch monisme (de opvatting dat er slechts één soort uiteindelijke substantie is). In feite hebben bijna alle New Age, spiritualistische en occulte tradities een vergelijkbaar monistisch dogma, maar hoeveel mensen zijn zich ervan bewust dat de eindtijdvisies van Paus Benedictus XVI een soortgelijke strekking hebben. Dit zal misschien niet als een verrassing komen voor die katholieken die bekend zijn met de waarschuwingen van Pater Malachi Martin in zijn boek, De Jezuïeten, waarin gedocumenteerd wordt hoe priesters als Pierre Teilhard de Chardin de Katholieke Kerk en haar academische wereld deze eeuw diepgaand beïnvloed hebben in de richting van het occultisme. In het bijzonder was het zijn connectie met het monistisch occultisme en wat het "Omega Punt" wordt genoemd, dat de Rome ons in de valkuil van de buitenaardsheid laat belanden. Volgens Chardin, in zijn De Toekomst van de Mens (1950), evolueert het universum momenteel naar hogere niveaus van materiële complexiteit en bewustzijn en zal het uiteindelijk zijn doel bereiken, dat hij het Omega Punt noemde. Chardin stelde dat dit de hoogste aspiratie van complexiteit en bewustzijn is, een idee dat ook ruwweg overeenkomt met de "Technologische Singulariteit" zoals uitgedrukt in de geschriften van transhumanisten als Ray Kurzweil. In feite, zoals ik heb aangegeven in een paar van mijn boeken over transhumanisme, vindt men een opmerkelijke cohesie van alle niet-christelijke systemen onder de vlag van Singulariteit, Monisme, Omega Punt, en Overmind. Maar net als het vage "Christus-bewustzijn" dat door occultisten wordt bepleit, zijn Chardins geschriften gemakkelijk verkeerd te begrijpen omdat hij niet alleen een nieuw vocabulaire creëerde voor zijn Darwinistische religie, hij herdefinieerde ook bijbelse terminologie om iets te betekenen dat vreemd is aan de oorspronkelijke bedoeling ervan. Als Chardin bijvoorbeeld over "Christus" schrijft, bedoelt hij gewoonlijk niet Jezus van Nazareth. In plaats daarvan beschrijft hij de Ultra-Man, het allesomvattende einde van de evolutie bij het Omega Punt. Een voorbeeld hiervan is de uitspraak van Jezus: "Denk niet dat Ik gekomen ben om de wet of de profeten te vernietigen: Ik ben niet gekomen om te vernietigen, maar om te vervullen" (Mattheüs 5:17). Chardin exegetiseert dit als: "Ik ben niet gekomen om te vernietigen, maar om Evolutie te vervullen."[iii] Voor de meeste christenen lijkt dit waarschijnlijk openlijk ketters, maar zijn infiltratie in het rooms-katholieke denken en de gevaarlijke buitenaardse-christelijke implicaties die het met zich meebrengt, is doorgedrongen tot de hoogste niveaus in Rome - inclusief het pausdom.

Vorstendommen en machten hard aan het werk om de beperkingen die gelovigen hen opleggen af te schudden?

De meeste Rooms Katholieken weten niet dat Paus Benedictus XVI een Chardiniaanse mysticus van de hoogste orde is. Het boek van de paus, Credo voor vandaag: Wat Christenen geloven (2009), volgt het voorbeeld van de Jezuïet en stelt ondubbelzinnig dat het geloof in het creationisme (het idee dat het leven, de aarde en het universum zoals wij dat nu kennen niet "geëvolueerd" zijn, maar geschapen door de God van de Bijbel) "in tegenspraak is met het idee van evolutie en [vandaag de dag] onhoudbaar [is]." Na zijn afwijzing van het creationisme en zijn steun aan de evolutie, gebruikte Paus Benedictus de doctrine van de wederkomst van Christus om Chardins "Omega Punt" te bevorderen, waarin een "nieuwe soort" van God, mens en geest zal ontstaan. Op pagina 113 van zijn boek lezen we:

Vanuit dit perspectief kan het geloof in de wederkomst van Jezus Christus en in de voleinding van de wereld in die gebeurtenis worden uitgelegd als de overtuiging, dat onze geschiedenis op weg is naar een "omega" punt, waarop het eindelijk en onmiskenbaar duidelijk zal worden dat het element van stabiliteit dat ons als het ware de dragende grond van de werkelijkheid lijkt te zijn, niet louter onbewuste materie is; dat, integendeel, de echte, vaste grond de geest is. Het verstand houdt het bijeen, geeft het een werkelijkheid, ja het is werkelijkheid: niet van beneden, maar van boven ontvangt het zijn het vermogen om te blijven bestaan. Dat er zoiets bestaat als dit proces van 'complexificatie' van het materiële zijn door middel van de geest, en van dit laatste in een concentratie tot een nieuw soort eenheid, kan reeds worden gezien in de remodellering van de wereld door middel van technologie.[v]

De term "complexificatie" is bedacht door Chardin (en de technologische toespelingen die hij suggereert zijn verwant aan het transhumanisme en de Singulariteit van Ray Kurzweil) en de volledige toewijding van de paus aan deze theologie wordt nog eens blootgelegd in zijn boek, Beginselen van Katholieke Theologie (1987), waarin staat:

De impuls die door Teilhard de Chardin werd gegeven, oefende een brede invloed uit. Met gedurfde visie heeft hij de historische beweging van het christendom opgenomen in het grote kosmische evolutieproces van Alpha tot Omega: sinds de noögenesis, sinds de vorming van het bewustzijn in de gebeurtenis waardoor de mens mens werd, heeft dit evolutieproces zich verder ontvouwd als de opbouw van de noösfeer boven de biosfeer.[vi]

Deze "noösfeer" waarover de Paus spreekt wordt tegenwoordig zeer serieus genomen in de modernistische katholieke theologie, de academische wereld en zelfs de wetenschap. Het wordt in het wetenschappelijke tijdschrift Encyclopedia of Paleontology als volgt uitgelegd:

Teilhard bedacht het concept van de "noö-sfeer", de nieuwe "denklaag" of membraan op het aardoppervlak, boven op de levende laag (biosfeer) en de levenloze laag van anorganische materie (lithosfeer). Volgens de "wet van complexificatie/bewustzijn," ondergaat het gehele universum een proces van "convergente integratie" en neigt naar een uiteindelijke staat van concentratie, het "punt Omega" waar de noö-sfeer intens verenigd zal zijn en een "hyperpersoonlijke" organisatie zal hebben bereikt. Teilhard stelt deze toekomstige hyperpersoonlijke psychologische organisatie gelijk aan een opkomende goddelijkheid [een toekomstige nieuwe vorm van God].[vii]

De nieuw bekrachtigde doctrine van een naderende "opkomende goddelijkheid" in plaats van de letterlijke wederkomst van Jezus Christus is niet eens zo'n groot geheim meer onder katholieke priesters (hoewel het cryptische Chardiaanse lingo het maskeert voor niet-ingewijden). Zo zei paus Benedictus in zijn preek van 24 juli 2009 in de kathedraal van Aosta over Romeinen 12:1,2:

De rol van het priesterschap is om de wereld te wijden, opdat zij een levende hostie, een liturgie wordt: opdat de liturgie niet iets zou zijn naast de werkelijkheid van de wereld, maar dat de wereld zelf een levende hostie, een liturgie wordt. Dit is ook de grote visie van Teilhard de Chardin: uiteindelijk zullen wij een ware kosmische liturgie bereiken, waarin de kosmos een levende gastheer wordt.[viii]

Dit is openlijk pantheïstisch en de tekst die hij besprak (Romeinen 12) leert natuurlijk precies het tegenovergestelde: "Weest niet gelijkvormig aan deze wereld" (Romeinen 12:2a). Terwijl de paus dus op agressieve wijze Chardins proces van "noögenese" promoot, waarin de kosmos tot leven komt en iedereen zich verenigt als een "levende gastheer", kan men gemakkelijk inzien dat Overmind en Singulariteit ruwweg gelijkwaardig zijn aan dit monistische concept. Interessant is dat noögenesis eigenlijk twee toepassingen kent: één in Chardins Darwiniaanse pantheïsme en een andere, meer veelzeggende weergave - binnen de moderne astrobiologie.

In Chardins systeem is noogenese de vierde van vijf stadia van evolutie, die het ontstaan en de evolutie van de geest vertegenwoordigt. Dit is het stadium waarin wij ons momenteel zouden bevinden, en naarmate de noogenese vordert, zal ook de noösfeer worden gevormd, die de collectieve sfeer is van het menselijk denken. In feite geloven veel Chardinians dat het World Wide Web een infrastructuur van de noösfeer is, een idee dat goed aansluit bij het transhumanistische gedachtegoed. Chardin schreef: "We hebben nog geen idee van de mogelijke omvang van 'noöspherische' effecten. We worden geconfronteerd met menselijke trillingen die weerklinken bij miljoenen - een hele laag van bewustzijn die gelijktijdig druk uitoefent op de toekomst en de verzamelde en opgepotte producten van een miljoen jaar van denken."[ix]

Dit concept wordt echter doorzichtiger in de astrobiologie, waar wetenschappers noögenesis hebben aangenomen als de wetenschappelijke term die de oorsprong aangeeft van technologische beschavingen die in staat zijn met mensen te communiceren en naar de Aarde te reizen - met andere woorden, de basis voor buitenaards contact.[x] Dientengevolge is er onder veel, zo niet de meeste astronomen en theologen van Rome, de wijdverbreide overtuiging dat de komst van "buitenaardse goden" onze langgezochte spirituele noögenesis zal bevorderen, en volgens een vooraanstaand sociaal psycholoog is de massa van de wereld klaar voor zo'n bezoek en zal hen (of hem) ontvangen als een messias.[xi] Dit blijkt verder uit een recente opiniepeiling in het Verenigd Koninkrijk, waaruit blijkt dat meer mensen tegenwoordig in buitenaardsen geloven dan in God.[xii] Dientengevolge, of het nu de ultieme uitdrukking is of niet, is de noögenetische "sterke waan" zich reeds aan het ontwikkelen.

Hoewel ik niet per se een directe gelijkstelling suggereer, is de conceptuele kruising tussen de twee toepassingen van noögenese (het occulte en het astrobiologische) tot nadenken stemmend, vooral in het licht van Clarke's scenario in Childhood's End, waar noögenese in de astrobiologische toepassing (de komst van de buitenaardse Overlords) de aanzet was tot evolutie in de richting van de Overmind en de ontbinding van de mensheid. Het lijkt erop dat Rome deze punten voor ons heeft verbonden. In zijn voor de kerk bestemde verhandeling heeft pater Kenneth J. Delano het concept van maximaal bewustzijn en buitenaards contact met elkaar in verband gebracht, werkelijk noögenese in beide betekenissen van het woord:

Door deze bril bezien intrigeert de promotie door het Vaticaan van het Darwinisme en de astrobiologie. In navolging van Chardin en Delano hebben misschien ook paus Benedictus, de VORG-astronomen met wie ik en Cris Putnam op Mount Graham hebben gesproken, en theologen als Tanzella-Nitti en Balducci astrobiologische noögenese nagestreefd om, wanneer Petrus Romanus zijn bewind als de laatste paus op zich zou nemen, te kunnen beginnen met het inluiden van het Vijfde Element van het Omega Punt dat bekend staat als "Christogenese". In Chardins boek Het Verschijnsel van de Mens zijn er vijf elementen van evolutie: 1) "geogenesis" (begin van de Aarde); 2) "biogenesis" (begin van het leven); 3) "anthropogenesis" (begin van de mensheid); 4) noögenesis (evolutionaire consolidatie tot maximaal bewustzijn); leidend tot uiteindelijk 5) "Christogenesis," de schepping van een "totale Christus" op het Omegapunt. En is het niet interessant dat in de film The Fifth Element een priesterschap betrokken is dat een mysterieus Vijfde Element beschermt dat een messiaans mens blijkt te zijn die uiteindelijk de kracht van de andere vier elementen [noögenesis] combineert om een "goddelijk licht" te vormen dat de mensheid redt. Met dit alles in gedachten moet men zich ervan bewust zijn dat de astrobiologie en de transhumanistische filosofie suggereren dat deze noögenese wordt aangedreven door een externe intelligentie, of die nu kunstmatig of buitenaards is, wat mij doet concluderen dat we op de drempel staan van een noögenese die anders is dan de theologen van Rome wellicht hebben voorzien. Ik zou de termen herdefiniëren en in plaats daarvan een agressieve voorbereiding op een Antichristogenese voorstellen - een buitenaardse Slang-Verlosser en ultieme Darwinistische Übermensch die misschien zelfs leerachtige vleugels, kleine hoorns en een staart met weerhaken zal dragen. Maar hoe hij ook verschijnt, het is nu voor iedereen duidelijk dat het Vaticaan zijn komst slim heeft voorbereid, en misschien zelfs zijn nadering heeft geobserveerd vanaf de top van de berg Graham, met behulp van het LUCIFER-apparaat.

[iv] Pope Benedict XVI, Credo for Today: What Christians Believe (San Francisco: Ignatius Press, 2009), 34.

[vi] Joseph Cardinal Ratzinger, Principles of Catholic Theology: Building Stones for a Fundamental Theology, translated by Sister Mary Frances McCarthy, S.n.d. (San Francisco: Ignatius Press, 1987), 334.

[vii] “TEILHARD DE CHARDIN, PIERRE,” Encyclopedia of Paleontology, s.v, last accessed January 26, 2013, http://www.liberty.edu:2048/login?url=http://www.credoreference.com/entry/routpaleont/teilhard_de_chardin_pierre.

[viii] Pope Benedict XVI, “Homily of July 24, 2009,” in the Cathedral of Aosta, last accessed January 26, 2013, http://www.vatican.va/holy_father/benedict_xvi/homilies/2009/documents/hf_ben-xvi_hom_20090724_vespri-aosta_en.html.

[ix] Pierre Teilhard de Chardin, The Phenomenon of Man (New York, NY: Harperperennial, 1955), 286.

[x] M. M. Ćirković, “Fermi’s Paradox: The Last Challenge for Copernicanism?” Serbian Astronomical Journal 178 (2009), 1–20.

[xi] Robert Emenegger, UFO’s, Past, Present, and Future (New York, NY: Ballantine Books, 1975), 130–147.

[xii] Lee Speigel, “More Believe in Space Aliens than in God According to U.K. Survey,” Huffington Post, October 18, 2012, http://www.huffingtonpost.com/2012/10/15/alien-believers-outnumber-god_n_1968259.html (accessed 12/07/2012).