Deel Zes: De Zonen van God volgens de oude bronnen

29 maart 2011 | door Douglas

Oude niet-Bijbelse bronnen zijn belangrijk omdat ze fungeren als een soort commentaar op de Schrift.

Nogmaals, dit is belangrijk, want toen Jezus sprak over de dagen van Noach, geloofden alle luisteraars dat de gevallen engelen en demonische-menselijke hybriden hoogtij vierden op aarde op dat moment. De oude christelijke en joodse vertolkets bevestigen dat Satan op zoek is om de Genesis 3:15 profetie ongedaan te maken en de mensheid te vernietigen.

Gevallen Engelen volgens het Nieuwe Testament

Zowel Petrus als Judas spreken in het bijzonder met betrekking tot het handelen van deze gevallen engelen. Petrus, in zijn tweede brief spreekt van valse leraren met verderfelijke ketterijen die de vernietiging over zichzelf zullen brengen. Hij benadrukt de zekerheid van hun vernietiging door de manier waarop God over de (gevallen) engelen en de oude wereld oordeelde.

“Want als God de engelen die gezondigd hebben, niet gespaard heeft, maar hen in de hel geworpen en overgegeven heeft aan de ketenen van de duisternis om tot het oordeel bewaard te worden en als God de oude wereld niet gespaard heeft, maar het achttal van Noach, de prediker van de gerechtigheid, bewaard heeft, toen Hij de zondvloed over de wereld van de goddelozen bracht; en als God de steden Sodom en Gomorra tot as verbrand en tot de vernietiging veroordeeld heeft en tot een voorbeeld gesteld heeft voor hen die goddeloos zouden leven; en als God de rechtvaardige Lot, die leed onder de losbandige levenswandel van normloze mensen, verlost heeft (want deze rechtvaardige, die in hun midden woonde, heeft dag in dag uit zijn rechtvaardige ziel gekweld bij het zien en horen van hun wetteloze daden); dan weet de Heere ook nu de godvruchtigen uit de verzoeking te verlossen, maar de onrechtvaardigen te bewaren tot de dag van het oordeel, om gestraft te worden. In het bijzonder echter hen die in onreine begeerte het vlees achternalopen en het gezag verachten; die roekeloos zijn, eigenzinnig en er niet voor terugschrikken om al wat eer toekomt, te lasteren.” (2 Petrus 2:4-10)

Hoe kunnen we weten zeker dat Petrus niet slechts verwees naar de eerste val van de engelen uit de hemel? Immers, we weten dat Satan ooit in Gods aanwezigheid was en van zijn verheven positie afviel op basis van Ezechiël 28 en Jesaja 14. [63] We leren ook uit Openbaring 12, dat Satan een derde van de engelen met zich meenam toen hij viel. Kan Petrus dan niet simpelweg verwijzen naar deze “zonde” wanneer Satan en de andere engelen in eerste instantie rebelleren? Petrus geeft ons het antwoord in hoofdstuk vijf van zijn eerste brief als hij zegt dat we op onze hoede moeten zijn: “ want, uw tegenpartij, de duivel, gaat rond als een brullende leeuw, op zoek naar wie hij zou kunnen verslinden.” (1 Petrus 5:8) . We kunnen met vertrouwen wel zeggen dat geen engel meer heeft gezondigd dan de Satan zelf. Dus waarom zou God enkele van de mindere demonen (gevallen engelen) in de afgrond werpen (een plaats waar Perus naar verwijst als Tartarus) [64] en toch de meerderheid van de andere demonen vrij rond laten lopen op “jacht”, waaronder Satan zelf, de koning van de demonen?

We weten dat tijdens de aardse bediening van Jezus er veel ontmoetingen waren tussen Jezus en de demonen. Tijdens een ontmoeting met de demonen, werd Hem zelfs de vraag gesteld: “Jezus, Zoon van God, wat hebben wij met U te maken? [65] Bent U hier gekomen om ons te pijnigen vóór de tijd?” [66] (Matteüs 8:29). We zien dus dat ze vrij waren om rond te zwerven, maar dat er een tijd zal zijn wanneer de Here Jezus ze zal oordelen. Jezus doet de uitspraak naar aanleiding van het spreken over de Grote Verdrukking die bekend staat als het oordeel over de Naties in Mattheüs 25:41 en bevestigt dat de uiteindelijke bestemming van alle gevallen engelen de poel van vuur is. “Ga weg van Mij, vervloekten, in het eeuwige vuur, dat voor de duivel en zijn engelen bestemd is.” (Matteüs 25:41).

Dus de engelen die in de afgrond (Tartaros) zijn geworpen en opgesloten met eeuwige banden en die wachten op het laatste oordeel moet iets meer hebben gedaan dan alleen de eerste opstand. Want als de eerste opstand al voldoende was om te eisen dat ze zouden worden opgesloten, waarom zouden de Satan en zo veel andere demonen dan worden toegestaan ​​om zich vrijelijk te mogen bewegen? Petrus levert het bewijs van iets wat ze hebben gedaan en daardoor gebonden zijn met eeuwige banden, door zijn verklaring in hfst 2:10: “In het bijzonder echter hen die in onreine begeerte het vlees achternalopen [sarkos en epitumia σαρκος εν επιθυμια μιασμου] en het gezag verachten” De Griekse term die door Petrus wordt gebruikt (epithumia επιθυμια) wordt door de Griekse Lexicon Thayer’s uitgelegd als een groot verlangen naar iets, vaak van verboden dingen. Dit woord in combinatie met “vlees” [67] (sarkos σαρκος) en “verontreiniging” (miasmou μιασμου) maakt dit een krachtig statement - de onrechtvaardigen, incl. zij de (gevallen) engelen die gereageerd hebben op een verboden verlangen om zich te verontreinigen of hun vlees te bevlekken.

Judas, heeft waarschijnlijk zijn eigen geschrift gebaseerd op Petrus, werkt het vervolgens uit op welke wijze de engelen dan gezondigd hebben.

Nu wil ik jullie eraan te herinneren (zelfs al ben je volledig op de hoogte van deze feiten voor eens en altijd) dat Jezus, met het redden van het volk uit het land Egypte later, de mensen die niet geloofden, heeft vernietigd. U weet ook dat de engelen [angelous αγγελους] die zich niet binnen hun eigen juiste domein hielden [arkhen αρχην], maar afgezien hebben van hun eigen woonplaats [oiketerion οικητηριον], Hij hen heeft gebonden. [Er is een interessante woordspeling in dit vers. Omdat de engelen zich niet vasthielden aan hun oorspronkelijke plaats, heeft Jezus hen vastgehouden op een andere plaats. Hetzelfde werkwoord van houden wordt gebruikt in vers 1 om de status van de gelovigen te beschrijven voor God en Christus. [NET Notes Judas 6] In eeuwige kettingen opgesloten in diepe duisternis, tot het oordeel van de grote dag. Dus ook [hos ως] Sodom en Gomorra en de naburige steden, omdat ze zich te buiten gingen aan seksuele immoraliteit [ekporeusasai εκπορνευσασαι] en de voortzetting van onnatuurlijk verlangens [sarkos heteras σαρκος ετερας] op een manier die vergelijkbaar is met deze [toutois τουτοις] engelen, ze worden nu weergegeven als een voorbeeld door het lijden aan de straf van eeuwig vuur, (Judas 1:5-7).

Er zijn verschillende dingen die bevestigen wat Petrus zei in verhouding tot de engelen wat gelijk is geweest aan de zonen van God in Genesis 6. Judas zegt dat de engelen zich niet hielden aan hun juiste domein, arkhen (αρχην). We zien dit woord in een vergelijkbare context in de geschriften van Paulus. In Romeinen 8:38 is Paul vol vertrouwen in het stellen van, dat niets ons kan scheiden van de liefde van God: “Want ik ben ervan overtuigd dat noch dood, noch leven, noch engelen, [Archai αρχαι] noch overheden, noch krachten, noch tegenwoordige, noch toekomstige dingen,” ( Romeinen 8:38).

Bij het schrijven aan de Efeziërs maakt Paulus een statement in betrekking tot wie het werkelijk is waartegen we strijd voeren.

“ Want wij hebben de strijd niet tegen vlees en bloed, maar tegen de, tegen de machten, [archai αρχαι] tegen de wereldbeheersers van de duisternis van dit tijdperk, tegen de geestelijke machten van het kwaad in de hemelse gewesten.” (Efeziërs 6:12).

Paulus stelt dat de overheden [archai αρχαι] heersers zijn in het rijk van Satan. Judas aan de andere kant heeft de verwijzing naar wat de engelen verlieten - dat wil zeggen, ze verlieten hun verblijfplaats of domein van macht en heerschappij (waar ze optraden als de overheden van het kwaad in de hemelse gewesten).

Judas gaat dan verder met te zeggen dat op gelijke wijze Sodom, Gomorra en de omliggende steden en hetzelfde als deze begingen, (de Griekse tekst heeft een mannelijke aanwijzend voornaamwoord datief “om deze”). The New American Bible commentaar op vers 7:

Echter, de zin “beoefen een onnatuurlijke immoraliteit” letterlijk-vertaald als “gingen met vreemd vlees om” -verwijst naar het verlangen van seksuele intimiteiten door mensen met engelen, wat het omgekeerde is van wat er in Genesis gebeurde, waar hemelse wezens (engelen) het menselijk vlees [68] hebben gezocht.

De NET (engelse versie) Bijbel wijst erop dat het gebruik van het mannelijke voornaamwoord verwijst naar het antecedent “engelen” want het is mannelijk terwijl de vermelding van “steden” (Grieks poleis πόλεις) vrouwelijk is en dus engelen moet het antecedent van “deze” zijn. [69]

De zonde van Sodom en Gomorra (en de steden op de vlakte) was zo slecht dat God hen vernietigde met vuur en zwavel uit de hemel. Echter, in het niet toelaten dat de rechtvaardigen hetzelfde lot zouden ondergaan als de goddeloze, zond God twee van zijn engelen om Lot en zijn gezin te redden. Bij het komst naar de stad beginnen de mannen van de stad te kloppen op de deur en te eisen dat Lot de twee mannen overgeeft, zodat zij een seksuele relaties zouden hebben met hen. Op zijn minst wordt hier over een homoseksueel gedrag gesproken. Echter, in het licht van de passage van Judas, is het op zijn minst mogelijk dat God hen vernietigde niet alleen voor hun homoseksuele gedrag, maar eerder voor de relaties met engelen (natuurlijk gevallen engelen dwz demonen). De notities van de NET Bible bieden een aantal waardevolle inzichten op de term “ander vlees”.

Deze zin is op verschillende manieren geïnterpreteerd. Het kan verwijzen naar vlees van een ander soort (zoals engelen menselijk vlees begeren). Dit zou treffend de zonde van de engelen beschrijven, maar niet gemakkelijk de zonde van Sodom en Gomorra verklaren. [...] Een ander alternatief is dat de focus parallel is aan de activiteit van de omliggende steden en de activiteit van de engelen. Dit is vooral aannemelijk omdat de deelwoorden ἐκπορνεύσασαι (ekporneusasai, “die zich te buiten gaan aan seksuele immoraliteit”) en ἀπελθοῦσαι (apelthousai, “te hebben nagestreefd”) overeenstemming hebben met de “steden” (πόλεις, poleis), een vrouwelijk meervoudig zelfstandig naamwoord, in plaats van met Sodom en Gomorra (zowel mannelijke zelfstandige naamwoorden). Als dat zo is, dan hoeft hun zonde niet eens per se homoseksualiteit te zijn. Echter, het meeste waarschijnlijk met de vrouwelijke deelwoorden die worden gebruikt constructio ad sensum (constructie volgens zin). Dat wil zeggen, aangezien zowel Sodom en Gomorra steden zijn, wordt het vrouwelijke gebruikt voor alle steden die betrokken zijn. De verbinding met engelen lijkt dus enigszins losstaand: zowel de engelen als Sodom en Gomorra gingen zich te buiten aan gruwelijke seksuele immoraliteit dus de vraag of de valse leraren genieten van homoseksuele activiteit is niet het punt; slechts de seksuele immoraliteit is genoeg om ze te veroordelen. (NET Notes Judas. 1:7).

De NET notities onderstreept mooi de onderste regel van het gebruik van de term sarkos heteras σαρκος ετερας (ander vlees in de HSV). Wanneer deze informatie wordt gekoppeld aan wat Paulus te zeggen heeft over de verschillende soorten vlees in 1 Korinthe 15 waar het beeld ongelooflijk duidelijk wordt dat de engelen iets vreemd aan zichzelf volgden net als de inwoners van Sodom en Gomorra.

“Alle vlees is niet hetzelfde vlees, [sarx σαρξ], maar er zijn verschillende soorten van vlees [sarx σαρξ] van mensen, en ander [alle αλλη] vlees [sarx σαρξ] van dieren, een andere van vissen, en nog andere van vogels. Er zijn ook hemellichamen [somata σωματα] en aardse lichamen [somata σωματα], maar de heerlijkheid van het hemelse [ετερα] is verschillend en de heerlijkheid van het aardse en is verschillend.” (1 Korinthe 15:39-40).

Paul stelt dat er verschillende soorten vlees zijn, mensen, dieren, vissen en vogels. Merk op dat alle aardse schepselen vlees hebben, maar het is anders of verschillend (alle αλλη). Paulus beschrijft dan het verschil tussen de hemelse en aardse lichamen en verklaart dat ze anders zijn (hetero ἕτερος van een ander ander soort). Na een beschrijving van het verschil tussen de heerlijkheid van de zon ten opzichte van de maan, enz. (1 Korinthe 15:40), keert hij vervolgens terug naar het opgestane lichaam dat we zullen bezitten. Er zijn zowel aardse lichamen en hemellichamen en zij zijn “heteros” dit is precies hetzelfde woord waarvan Judas gebruik maakt in het beschrijven van de engelen en Sodomieten in hun omgang met het vlees van een andere soort.

We leren van Petrus en Judas, dat zowel de engelen (demonen) en de inwoners van Sodom en Gomorra deel namen aan verboden en liederlijke seksueel gedrag. We hebben gezien dat de verwijzing door Jezus dat we in de hemel niet trouwen, maar zijn als de engelen niet de weg gaan wat gevallen engelen deden in het verleden. De teksten zijn duidelijk: de (gevallen) engelen deed iets dat zo afschuwelijk was dat het hen liet belandden met eeuwige banden geketend in volledige duisternis tot aan de grote dag. Maar we zagen ook dat niet alle de gevallen engelen deze beperking kregen - het meest opvallende is dat de satan zelf nog vrij spel heeft. Zo, nergens in de Bijbel lijkt het te zeggen dat engelen niet in staat zijn om hun zaad te mengen met mensen. Wat we leren van Petrus en Judas is dat ze het niet mochten. Ze verlieten hun eigen domein dat wil zeggen het domein van de overste van de macht der lucht, en kwamen naar de aarde waar ze de Nephilim verwekten bij de menselijke vrouwen.

Kerkvaders voor Nicea

De conclusies die we hebben bereikt uit het Nieuwe Testament wordt gesteund door alle kerkvaders voor Nicea. We zullen alle vaders behandelen die iets zeggen met betrekking tot de zonen van God (demonen) en hun vermenging met de dochteren der mensen en we zullen zien dat ze allemaal van mening zijn dat de zonen van God in Genesis 6 werden geïdentificeerd als de genoemde gevallen engelen. [70]

Athenagoras

Kerkvader Athenagoras, AD 177 schreef in “Ten aanzien van de Engelen en Reuzen” dat het de gevallen engelen, de vaders van de reuzen waren voor de zondvloed.

Net als bij mannen, die de vrijheid van keuze hebben ten aanzien van zowel deugd als ondeugd [...], zo is het ook onder de engelen. Een aantal, vrije agenten, als u zult opmerken, zijn zo door God geschapen, en bleven in die dingen waarvoor God hen voor gemaakt had en die Hij aan zichzelf gewijd had, maar een aantal verontwaardigden die overtraden zowel de grondregels van hun aard en de macht aan hen toevertrouwd: namelijk de beheersing van de materie en de verschillende vormen, en anderen van hen die werden geplaatst over het eerste firmament [...] vervielen in een onzuivere liefde voor maagden en werden onderworpen aan het vlees, en die onzorgvuldig en slecht werden in het beheer van de dingen die hen waren toevertrouwd. [71]

Noteer dat Athenagoras zijn beschrijving van hoe deze engelen verontwaardigd waren (niet trouw) aan het gezag, welke was toevertrouwd aan hen. Deze taal komt uiteraard overeen met de taal van 2 Petrus 2 en Judas, over de engelen die zich niet hielden aan hun eerste status (verblijf). Athenagoras geeft verder commentaar hoe deze engelen niet meer konden opstijgen naar de plaats waar ze ooit waren geweest (de hemel) en de zielen van de reuzen, waarvan hij zegt dat ze in feite demonen zijn, dwalende over de hele wereld.

Deze engelen dan, die uit de hemel zijn gevallen, en jagen door de lucht en over de aarde, zijn niet meer in staat om op te stijgen naar de hemelse gewesten, en de zielen van de reuzen, zijn de demonen die zwerven over de wereld, en activiteiten uitvoeren die vergelijkbaar zijn. De een (dat wil zeggen de demonen) hebben de aard ontvangen van de andere (dat wil zeggen de engelen) met de lust waaraan zij hebben toegegeven. [72]

Commodianus

Commodianus, nCr. 240, schreef hoe uit het zaad der engelen ‘de reuzen tot stand kwamen. Opnieuw zien we een oude christelijke vertolking van Genesis 6 wat geloofd en waarin wordt verwezen naar een samengaan van engelen met vrouwen, die een hybride ras van reuzen gaf, die bevestigt dat wanneer Jezus zei dat “zoals het was in de dagen van Noach, zo zal de komst van de Zoon des mensen zijn” de mensen zouden hebben nagedacht over de Nephilim.

Toen de Almachtige God, om de aard van de wereld mooier te maken, gewild heeft dat de aarde moest worden bezocht door engelen, toen ze werden heen gezonden verachtten zij Zijn wetten. Zo groot was de schoonheid van de vrouw, dat het hen heeft afgewend; zodat zij zich besmetten en ze niet konden terugkeren naar de hemel. Rebelleren tegen God, zij spraken woorden tegen Hem. Dan geeft de Hoogste Zijn oordeel tegen hen, en uit hun zaad werden zoals gezegd, reuzen geboren. [...] Maar de Almachtige, omdat ze uit een boos zaad voort kwamen, keurde dit niet goed, wanneer ze dood waren, zij moeten worden teruggebracht vanuit de dood. Vanwaar ze nu zwerven om vele lichamen te ondermijnen, en het zijn deze in het bijzonder, dat gij op deze dag de aanbidding geeft en bidden naar hen als tegen goden. [73]

De nog bestaande geschriften van Julius Africanus

Julius Africanus (160 nCr. -.?.? 240) was de eerste die voorzichtig suggereerde dat de “zonen van God” zou kunnen verwijzen naar de afstammelingen van Seth en het “zaad van mensen” zou kunnen worden betrokken op de nakomelingen van Kaïn. Echter, heeft hij ook toegegeven, dat het gewoon engelen zouden kunnen zijn zoals de tekst die hij aan het lezen was vermelde. Bovendien was het door deze engelen waardoor het ras van reuzen is ontstaan. Augustinus was echter echt de eerste om zonder enige twijfel aan te geven dat de zonen van God eenvoudigweg de zonen van Seth betekende.

Wanneer de mensen zich vermenigvuldigden op de aarde, de engelen uit de hemel samenkwamen met de dochters der mensen. In sommige exemplaren vond ik “de zonen van God.” Wat wordt bedoeld met de Geest, zijn naar mijn mening, dat de nakomelingen van Seth en zijn zij het die de zonen van God worden genoemd vanwege de rechtschapen mannen en patriarchen die zijn ontsproten aan hem, zelfs tot aan de Heiland toe, maar de nakomelingen van Kaïn zijn genoemd als het zaad van mannen die niets goddelijke in zich hebben, op grond van de slechtheid van hun ras en de ongelijkheid van hun aard, wat een gemengde bevolking is, en die de verontwaardiging gewekt hebben van God. Maar als men denkt dat dit verwijzingen zijn naar engelen, moeten we hen meenemen naar zij die te maken hebben met magie en wichelarij, die de vrouwen leren de bewegingen van de sterren en de kennis van de hemelse dingen, door wiens macht ze hebben bedacht dat reuzen hun kinderen zijn, door wie de goddeloosheid tot een hoogtepunt op de aarde kwam, zodat God verordende dat het hele ras van levenden in hun goddeloosheid moest omkomen door de zondvloed. [74]

Latere Joodse teksten na het Nieuwe Testament

Oude Joodse bronnen een eeuw of twee voor of na Jezus, hebben de zonen van God benoemd als gevallen engelen, met onder andere teksten, zoals het boek van Henoch, Verhalen van de aartsvaders (ook bekend als de Genesis Apochryphon), Philo, de Aramese Targumim van de Pentateuch, de oude historicus Josephus en anderen. Ze hebben consequent ingestemd met de interpretatie dat gevallen engelen in staat waren tot de productie van nakomelingen en dus een soort genetisch zaad konden doorgeven. Dit toont opnieuw aan dat de zinsnede “zoals het was in de dagen van Noach” een verwijzing is naar de Nephilim op de aarde.

De Genesis Apocryphon

De Genesis Apocryphon [75], gevonden in de Dode Zee-rollen, bevat verslagen ogenschijnlijk door de oude patriarchen (Joseph, enz.) van het boek Genesis, maar met meer details. Of het helemaal terug gaat naar de oorspronkelijke aartsvaders kunnen we nooit te weten komen, maar het boek heeft ons voorzien van enkele belangrijke aanwijzingen (op zijn minst als een commentaar) van wat vrome Joden uit Qumran geloofden over het verre verleden, met het aanbieden van waardevolle inzichten in van wat zij dachten over de zonen van God en de Nephilim.

In dit fragment vreest Lamech dat het kind in de baarmoeder van zijn vrouw niet de zijne is maar in feite van de gevallen engelen bekend als de wachters. Het kind zou daarom een ​​Nephilim of reus worden.

Ik dacht, in mijn hart, dat de conceptie het werk was van de Wachters de zwangerschap van de Heiligen, en dat het behoorde tot de Reuzen ... en mijn hart was van streek hierdoor ... Ik, Lamech, wendde mij tot mijn vrouw Bitenosh en zei ... Zweer mij bij de Allerhoogste, de Grote Heer {...} ik u zweer bij de Grote Heilige, de Koning van de hemel ... Dat dit zaad, deze zwangerschap, met het planten van het fruit komt van u en niet van een vreemde, Wachter, of een zoon van de hemel ...

De Wachters

Hij gebruikt van het woord “wachters” wordt ook drie keer gevonden in Daniël 4. Deze wachters zien we in Daniël neerkomen uit de hemel en werden ook wel heiligen genoemd.

“In de visioenen die mij op mijn bed voor ogen kwamen, keek ik toe, en zie, een wachter, namelijk een heilige, daalde neer uit de hemel.” (Daniël 4:13).

“Dit bevel berust op het besluit van de wachters en dit verzoek op het woord van de heiligen, opdat de levenden erkennen dat de Allerhoogste Heerser is over het koningschap van mensen, en dat geeft aan wie Hij wil, en daarover zelfs de laagste onder de mensen aanstelt.”(Daniël 4:17).

“ Dat nu de koning een wachter, namelijk een heilige, heeft zien neerdalen uit de hemel, die zei: Houw deze boom om, vernietig hem, maar laat de stam met zijn wortels in de aarde,” (Daniël 4:23).<

De Genesis Apocryphon kwalificeert ook de “wachter” met “zoon van de hemel.” In het jodendom in de Tweede Tempel periode werd “hemel” ook vaak gebruikt als een uitdrukking voor “God”. Daarom konden we hierin een verwijzing zien naar de zonen van God, wat wordt gebruikt om de hemelse wezens te beschrijven. De secundaire aanwijzing van “heiligen” is parallel aan de engelen, die niet alleen betrekking hebben op goede engelen, maar om zowel goeden als slechten van die klasse van wezens aan te duiden. Heilig is een woord dat niet noodzakelijkerwijs perfectie impliceert, maar een apart gezet zijn voor een bepaald doel. [76]

Het boek van de Reuzen

Het boek van Giants werd ook gevonden in de Dode Zee Rollen en is gedateerd ergens in de tweede eeuw voor Christus. Het is vergelijkbaar met de beschrijving van de reuzen in het boek Henoch. Of dit boek is gebaseerd op een veel oudere traditie die we niet kennen. Maar het is als een commentaar op Genesis 6. Alleen fragmenten bestaan er van het boek zodat een bepaalde volgorde enigszins gissen is aan de zijde van de geleerden. Toch vinden we nog steeds enige zeer inzichtelijke informatie over de gebeurtenissen die vermoedelijk vooraf gingen aan de zondvloed. Vanaf onze eerste fragment (Qumran Grot 1, fragment 23, lijnen 9, 14, 15) zien we de algemene conditie van de aarde (tussen haakjes hier ingevoegd door de Qumran-geleerden). [77]

1Q23 Frag. 9 + 14 + 15

2 [. . . ] Ze wisten de geheimen van [. . . ] 3 [. . . zon]de was op de aarde [. . . ] 4 [. . . ] En zij doodden vele [. . ] 5 [. . . ze gewon] reuzen [. . . ] (Mijn cursivering).

Het volgende fragment lijkt te spreken over het nemen van twee honderd verschillende dieren en het mengen van hun zaad met elkaar (rassenvermenging).

1Q23 Frag. 1 + 6

<[. . . tweehonderd] 2 donkeys, tweehonderd ezels, twee honderd. . . rammen van de] 3kudde, tweehonderd geiten, tweehonderd [. . . beest van het] 4veld van ieder dier, van elke [vogel. . .] 5 [. . .] Voor vermenging [. . .]

Blijkbaar zijn uit de vermenging allerlei vreemde wezens tot stand gekomen, namelijk de reuzen en de monsters. Wie de schrijver ook was, hij geeft aan dat de oorzaak van de overloop in de creatie van monsters en reuzen was, (onnatuurlijke wezens) die afkomstig waren uit de vermenging van het zaad. Het sleutelwoord is “beschadigd”, die verwijst naar een degradatie van de genetische code.

4Q531 Frag.

2 [. . . ] Ze verontreinigd [. . . ] 2 [. . . zij verwekte] reuzen en monsters [. . . ] 3 [. . . ] Zij verwekte, en ziet, alle [de aarde werd beschadigd. . . ] 4 [. . . ] Met het bloed en de hand van [. . . ] 5 [reus] die niet voldoende zijn voor hen en [. . . ] 6 [. . . ] En ze zochten veel [verslinden. . . ] 7 [. . . ] 8 [. . . ] De monsters vallen het aan, (mijn cursivering).

4Q532 Col 2 Frags. 1-6

2 [. . . ] Vlees [. . . ] 3al [len. . . ] Monsters [. . . ] Zal [. . . ] 4 [. . . ] Zouden ontstaan ​​[. . . ] Ontbreken van de ware kennis [. . . ] Omdat [. . . ] 5 [. . . ] De aarde [groeide corrupt. . . ] Machtig [. . . ] 6 [. . . ] Ze waren overwegende [. . . ] 7 [. . . ] Van de engelen bij de [. . . ] 8 [. . . ] In het uiteindelijk zal het vergaan en sterven [. . . ] 9 [. . . ] Zij veroorzaakte grote corruptie in de [aarde. . .] (Mijn cursivering).<

Henoch

We gaan vervolgens naar het boek Henoch. Wanneer het boek Henoch is geschreven, is niet bekend. Het is heel goed mogelijk dat enkele of alles van het boek in feite is geschreven door Henoch. In het Nieuwe Testament in de brief van Judas wordt uit Henoch geciteerd:“Over hen heeft Henoch, de zevende vanaf Adam, geprofeteerd, toen hij zei: Zie, de Heere is gekomen met Zijn tienduizenden heiligen,” (Judas 1:14). Toch kunnen we er zeker van zijn dat het een centraal boek was voor de Dode Zee gemeenschap ongeveer twee eeuwen voor Christus. Het boek beschrijft in detail de situatie van de aarde vóór de zondvloed en hoe de zonen van God, die de schrijver duidelijk identificeert, gevallen engelen zijn. De onderstaande tekst komt uit het Boek van Henoch, vertaald uit het Ethiopisch door RH Charles, 1906 (hoofdstuk 9). Zijn opmerkingen zijn geplaatst in de eindnoten.

6.1 En het geschiedde, toen de zonen van de mensen waren toegenomen, dat in die dagen, er mooie en aantrekkelijk dochters geboren werden.

6.2 En de Wachters, de zonen van de hemel, zagen ze en verlangden naar hen. En zij zeiden tot elkaar: “Kom, laat ons vrouwen kiezen voor onszelf, van de kinderen der mensen, en laat ons vader zijn voor de kinderen van onszelf.”

6.5 Toen zwoeren zij allen met elkaar en allen verbonden zij zich met elkaar met een onderlinge vloek.

6.6 Ze waren, in het totaal, tweehonderd, en zij daalden af in de dagen van Jared, op de top van de berg Hermon. En zij noemden deze berg Hermon, omdat zij daar zweerden en zich elkaar verbonden met vloeken.

6.7 En dit zijn de namen van hun leiders: Semyaza, welke hun leider was, Urakiba, Ramiel, Kokabiel, Tamiel, Ramiel, Daniel, Ezeqiel, Baraqiel, Azazel, Armaros, Batriel, Ananel, Zaqiel, Samsiel, Satael, Turiel, Yomiel , Araziel.

6.8 Dit zijn de leiders van de groepen van tien van de tweehonderd engelen, hun luitenants, en alle anderen met hen.

7.1 Ze namen elk een vrouw van hun keuze en ze begonnen met hen samen te wonen en werden promiscue met hen. Ze leerde hen toverij en banspreuken, en ze leerden hen het insnijden van wortels en bomen.

7.2 De vrouwen werd zwanger en baarde drie rassen, in de eerste plaats de grote reuzen, waarvan de lengte van elke dertig cubits werd. De grote reuzen werden de vader van de Nephilim en de Nephilim brachten de Elioud voort. En ze bestonden, groeiende in macht op basis van hun grootheid.

7.3 Deze allen verslonden de arbeid van wat de werkende mannen voortbrachten, totdat deze mannen niet meer in staat waren om ze te onderhouden.

7.4 Toen keerden de reuzen zich tegen de mensheid om ze te verslinden.

7.5 Ze begonnen te zondigen tegen de vogels, en tegen de dieren en tegen de reptielen, en tegen de vissen, en ze verslonden elkaars vlees en dronken hun bloed.

[78] tot [84]
zie hoofdstuk 3 van Henoch

De details stemmen heel goed overeen met de bijbelse en buitenbijbelse bewijsvoering dat we al hebben gezien. De oude Joden in Qumran, of het nu gaat om de lezers van het document of misschien wel de auteurs ervan, zeker zijn zij van mening dat de zonen van God moeten worden uitgelegd als gevallen engelen en dat ze seksuele relaties hadden met vrouwen waaruit de reuzen voortkwamen. De oude Jood, zo niet zelf Henoch, begreep dat de wachters engelen zijn (of het nu goede of slechte zijn) en het waren deze wachters (die er waren ook in Daniël 4), die naar beneden kwamen en hun zaad vermengden met de mensheid. Dus volgens de auteur van Henoch, hebben gevallen engelen zich vermengd met het zaad van de mannen in het produceerden van een hybride ras.

Philo’s interpretatie

Philo was een eerste-eeuwse joodse filosoof uit Alexandrië die bekend stond voor het proberen om de Bijbel met de Griekse filosofie te harmoniseren door middel van het allegoriseren. Als iemand iets had moeten weg allegoriseren over de zonen van God en de reuzen, was het wel Philo. Echter, Philo doet niets van dat alles, maar neemt een zeer letterlijke benadering en versterkt sterk onze conclusie dat de gevallen engelen hun zaad mengden met die van de vrouwen.

“En als de engelen van God zagen dat de dochters van de mannen mooi waren, namen zij voor zichzelf de vrouwen van allen die zij uitkozen” [Gen 6:2] De wezens, die andere filosofen demonen noemen, Mozes noemt hen meestal engelen.; zijn de zielen die zweven in de lucht, (mijn cursivering). [85]

De tekst waaruit Philo citeert is gewoon de interpretatie uit het Hebreeuwse “zonen van God” als engelen. Dit is ook wat de Septuagint deed in het boek Job. Philo stelt zeer duidelijk “Maar soms Mozes noemt de engelen, zonen van God” in zijn vragen en antwoorden op Genesis deel 4, noot 92. Merk op dat hij ook heeft besproken hoe engelen, of zonen van God, af en toe verschenen als mannen. Voor Philo zijn de reuzen absoluut het product van gevallen engelen en vrouwen.

Op welk principe berust het dat reuzen geboren werden uit engelen en vrouwen? De dichters noemen die mannen die zijn geboren uit de aarde reuzen, dat wil zeggen, zonen van de aarde. Maar Mozes gebruikt hier deze benaming onjuist, en hij gebruikt het ook heel vaak alleen maar om aan te geven de grote persoonlijke grootte van de voornaamste mannen, gelijk aan die van Hajk of Hercules. [...] Maar hij vertelt dat deze reuzen zijn voortgekomen uit een gecombineerde voortplanting van twee naturen, namelijk van engelen en sterfelijke vrouwen, want de bijdrage van de engelen is spiritueel, maar het gebeurt zo nu en dan dat er zich vreemde situaties voordoen dat ze het uiterlijk van mannen nabootsen, en getransformeerd de menselijke vorm aannemen, zoals ze deden bij deze gelegenheid, in het ​​krijgen van gemeenschap met vrouwen voor de productie van de reuzen [...] Maar soms noemt Mozes de engelen de zonen van God, in die zin, dat zij geen sterveling zijn, maar onlichamelijk, als geesten verstoken van enig orgaan, (mijn cursivering). [86]

Ironisch genoeg, neemt Philo de tekst letterlijk. In zijn geschriften over het leven van Mozes, I - deel 4, schrijft hij: “zij zagen dat zij inderdaad zeer talrijk waren, en de reuzen van meer dan rijzigheid met absoluut gigantische lichamen, zowel wat betreft hun omvang als hun kracht,” (mijn cursivering ). [87]

Targum van Jonathan

De Targum van Jonathan is zeer aangrijpend in wie die zonen van God zijn en noemt ze zelfs bij de naam:

Schamchazai en Uzziël, die uit de hemel vielen, waren op de aarde in die dagen, en ook nadat de zonen van de Grote waren gegaan naar de dochters der mensen [...], (Targum Jonathan Genesis 6:4, mijn cursivering).

Josephus

We kijken vervolgens naar Josephus, de belangrijkste joodse historicus uit de eerste eeuw, zonder wiens werk we heel weinig weten over de val van Jeruzalem. Naast zijn werk met de titel; oorlogen van de Joden, schreef Josephus ook een veel langer werk met de titel; Oudheden van de Joden, waarin hij duidelijk zegt dat de engelen zonen gewonnen bij vrouwen. Het is vermeldenswaardig dat ook de vroomheid van Seth en zijn zonen wordt opgemerkt door Josephus. De afvalligheid van de zonen van Seth is ook bekend, maar Josephus is voorzichtig om niet te suggereren dat de “zonen van mensen ”in feite de zonen van Seth waren. Hij onderhoudt het onderscheid tussen hen.

Nu dit nageslacht van Seth bleef God achten als de Heer van het universum, en er een volledige controle over te hebben, voor zeven generaties lang, maar na verloop van tijd werden ze verdorven, en verlieten de praktijken van hun voorvaderen, ze richten zich niet meer tot God om Hem de eer te geven, noch hadden zij enige bezorgdheid om recht te doen aan de mensen. Maar voor welke mate van ijver ze vroeger hadden getoond voor de deugd, toonden ze die nu door hun handelingen in een dubbele mate van boosheid, waarbij ze God tot hun vijand maakten. [88]

Na de rapportage over de slechte zonen van Seth en hun gedrag, richt hij vervolgens zijn aandacht op de gebeurtenissen die leidden tot de zondvloed. Josephus vermeldt uitdrukkelijk dat het was omdat de engelen hun zaad vermengd hadden met vrouwen.

Voor veel engelen van God die gepaard hadden met vrouwen, en zij zonen gewonnen bleek dit verkeerd te zijn, en afkerig van alles wat goed was, op grond van het vertrouwen dat zij hadden in hun eigen kracht, want de traditie is, dat deze mannen deden wat leek op de handelingen van degenen die de Grieken reuzen noemen, (mijn cursivering). [89]

William Whiston, de vertaler van Josephus, pikte het gebruik op van het woord engel door Josephus. Hij zegt: “Dit idee, dat de gevallen engelen, in zekere zin, de vaders van de oude reuzen waren, was een constante mening in de oudheid.” [90]

Het Testament van de Twaalf Patriarchen

Het Testament van de Twaalf Patriarchen zijn biografieën geschreven tussen 107 en 137 v.Chr. Ze laten zien wat de oude Joden geloofden over de zonen van God en de reuzen die op de aarde waren voor de zondvloed. In het testament van Ruben, bespreekt de auteur hoe de Wachters de vaders van de reuzen waren. Echter, in deze tekst zijn het niet alleen de engelen (wachters) die de vrouwen begeren, maar ook de vrouwen die de wachters begeren.

Want zo hebben zij gelokt de Wachters, die er waren voor de zondvloed, want als deze hen voortdurend aanzagen, ze begeerden hen, en zij kwamen tot het handelen in hun hoofd, en de vrouwen begeren hen in hun hoofd, na hun daden, gaven ze geboorte aan reuzen, als de Wachters verschenen aan hen voor het bereiken tot in de hemel, (Testament van Ruben, 18-20).

Geheimen van Henoch

Er is weinig bekend over de oorsprong van deze boeken, met uitzondering dat in zijn huidige vorm ze werden geschreven ergens in het begin van onze jaartelling.

En zij zeide tot mij: Dit zijn de Grigori [Wachters], die met hun prins Satanaïl de Heer van het licht verwierpen, en daarna degenen zijn die in grote duisternis gehouden worden in de tweede hemel, en drie van hen gingen naar beneden op de aarde weg van de troon van de Heer, naar de plaats Hermon, en door hun geloften te breken op de hellingen van de heuvel Hermon en zagen dat de dochters der mensen hoe goed die zijn, en zich vrouwen namen, en bezoedelden de aarde met hun daden, die in alle tijden van hun leven wetteloosheid veroorzaakten en vermenging, en reuzen zijn geboren, prachtige grote mannen en grote vijandschap.

Samenvatting

We hebben het bewijs gezien uit het Nieuwe Testament met de interpretatie dat de zonen van God in de dagen van Noach gevallen engelen zijn die hun zaad vermengden met vrouwen. Dat alle kerkvaders voor-Nicea (voor het Concilie van Nicea) geloofden dat de zonen van God in Genesis 6 moesten worden geïdentificeerd als gevallen engelen. Zowel de joodse en christelijke tolken geloofden dat een selecte groep van engelen, die al eerder waren gevallen, er door hen bij vrouwen kinderen verwekt zijn. Ze hebben dit niet als een onmogelijkheid gezien, noch als een theologisch probleem. In feite is het de sleutel die vele raadsels oplost. Door afwijzing van de eenvoudige en letterlijke interpretatie, die later vertolkers hebben verkregen door de tekst te negeren, en het geschikt te maken voor hun eigen oordeel. De implicaties voor onze studie zijn dan enorm: als de gevallen engelen dat al een keer deden, dan zullen ze het nog een keer doen zoals Jezus zelf profeteerde “Maar als in de dagen van Noach, zo zal ook de komst van de Zoon des mensen zijn” (Matteüs 24:37).

Het idee dat de zonen van God de veronderstelde zonen van Seth waren is opvallend afwezig in deze oude commentatoren. Als de overgrote meerderheid van de tolken hadden geloofd dat ze de zonen van Seth zijn en de vrouwen als de dochters van Kaïn dan zouden we gedwongen worden om onze conclusie te heroverwegen, het feit is echter dat 100% van hen (voor Augustinus) onze conclusie bevestigen dat Satan heeft geprobeerd om zijn zaad te mengen met de mensen en daarmee de Genesis 3:15 profetie te dwarsbomen. Pas als Augustinus het allegorisch het Oude Testament begon te herinterpreteren, zodat hij de letterlijke beloften aan Israël kon herinterpreteren en toepassen op de kerk, begon het idee van de zonen van Seth uitleg wortel te schieten.

---

Notities

63 For a detailed explanation of Satan’s origin and fall visit www.douglashamp.com/satans-origin-and-fall/.

64 Cast them down to hell (tartarōsas). First aorist active participle of tartaroō, late word (from tartaros, old word in Homer, Pindar, LXX Job 40:15; 41:23, Philo, inscriptions, the dark and doleful abode of the wicked dead like the Gehenna of the Jews), found here alone save in a scholion on Homer. Tartaros occurs in Enoch 20:2 as the place of punishment of the fallen angels, while Gehenna is for apostate Jews, (Robertson’s Word Pictures, Archibald Thomas Robertson, 1923).

65 David Bivin definitively shows that such talk indicated that from the demons’ perspective, Jesus was messing with their turf. 2006 Workshop: Exploring the Jewish and Hebraic Background to Twenty-five Difficult Sayings of Jesus. See also www.jerusalemperspective.com.

66 The demons are apparently referring to their coming incarceration mentioned in Isaiah 24: “They will be gathered together, as prisoners are gathered in the pit, and will be shut up in the prison; after many days they will be punished,” (Isaiah 24:22). This incarceration takes place before the final judgment of the lake of fire which will be “after many days.”

67 μί-ασμα, ατος , τό , (μιαίνω ) stain, defilement , esp. by murder or other crime, taint of guilt [...] that which defiles, pollution, of persons.

68 New American Bible, footnotes p. 1370, referring to verse 7. See also: http://www.newworldencyclopedia.org/entry/Nephilim.

69 The notes of the NET Bible in Jude verse 6 states: “‘Angels’ is not in the Greek text; but the masculine demonstrative pronoun most likely refers back to the angels of v. 6.”

70 Origin being the possible exception though that is questionable; he writes: “In my opinion, however, it is certain wicked demons, and, so to speak, of the race of Titans or Giants, who have been guilty of impiety towards the true God, and towards the angels in heaven, and who have fallen from it, […] secretly enter the bodies of the more rapacious and savage and wicked of animals” (Origen, Against Celsus Book IV, Chap. XCII, emphasis mine).

71 ANF Volume 2 Athenagoras Chapter 24, emphasis mine.

72 Ibid chapter 25, emphasis mine.

73 Commodianus III, emphasis mine.

74 The Extant Writings of Julius Africanus, I, The Epistle to Aristides II. 44, emphasis mine.

75 Faulk and Scott: Genesis Apocryphon: 1Q20 Tales of the Patriarchs 1 Qap Gen=1Q20 Paraphrase and comments by Lesley Faulk and Amanda Scott Introduction The “Tales of the Patriarchs,” which deals with the descendants of Adam, is sometimes referred to as the “Genesis Apocryphon.”

76 See 1 Kings 14:24 concerning the role of a sodomite (kadesh) which is of the same root as holy.

77 The Dead Sea scrolls translated: the Qumran texts in English By Florentino García Martínez, W. G. E. Watson Brill, 1996.

78 An Aramaic text reads “Watchers” here (J. T. Milik, Aramaic Fragments of Qumran

Cave 4 [Oxford: Clarendon Press, 1976], p. 167).

79 “Then their leader Samyaza said to them; I fear that you may perhaps be indisposed to the performance of this enterprise; 4 and that I alone shall suffer for so grievous a crime. 5 But they answered him and said; We all swear; 6 and bind ourselves by mutual execrations, that we will not change our intention, but execute our projected undertaking.”

80 Upon Ardis. Or, “in the days of Jared” (R. H. Charles, ed. and trans., The Book of Enoch [Oxford: Clarendon Press, 1893], p. 63).

81 Mt. Armon, or Mt. Harmon, derives its name from the Hebrew word herem, a curse (Charles, p. 63).

82 The Aramaic texts preserve an earlier list of names of these Watchers: Semihazah; Artqoph; Ramtel; Kokabel; Ramel; Danieal; Zeqiel; Baraqel; Asael; Hermoni; Matarel; Ananel; Stawel; Samsiel; Sahriel; Tummiel; Turiel; Yomiel; Yhaddiel (Milik, p. 151).

83 The Greek texts vary considerably from the Ethiopic text here. One Greek manuscript adds to this section, “And they [the women] bore to them [the Watchers] three races—first, the great giants. The giants brought forth [some say ‘slew’] the Nephilim, and the Nephilim brought forth [or slew] the Elioud. And >they existed, increasing in power according to their greatness.” See the account in the Book of Jubilees.

84 “Their flesh one after another.” Or, “one another’s flesh.” R. H. Charles notes that this phrase may refer to the destruction of one class of giants by another (Charles, p. 65).

85 Philo, On the Giants, II, 6.

86 Philo, Questions and Answers on Genesis part 4, note 92.

87 The Works Of Philo Judaeus, Complete And Unabridged New Updated Edition Translated By Charles Duke Yonge, London, H. G. Bohn, 1854-1890.

88 Josephus, Antiquities of the Jews Book 1, chapter 3.

89 Ibid.

90 Josephus, Antiquities of the Jews chapter 3 footnote 11.

Bron: DouglasHamp.com - Researcher and Teacher of God's Word From Creation to the End Times

Deel vijf

Deel zeven