www.wimjongman.nl

(homepagina)


DEEL 3: DE WARE HELD SLUIT DE AFGROND EN HERWINT DE HEERSCHAPPIJ OVER DE AARDE

Beschadigde beeltenis 2

()

HOOFDSTUK 18: DUISTERNIS BESTRIJDT HET LICHT

Toen Jezus Zijn bediening begon, waren er horden demonen in Galilea. Zij waren geconcentreerd in Galilea omdat zij werden aanbeden in het schaduwland van de slang-draken. Zij hadden de overhand gekregen juist op de plaats waar Satan de zonen Gods gebood af te dalen en hun genetische oorlogsvoering te beginnen.

Mattheüs vertelt ons dat Jezus na de beproeving "Nazareth verliet, kwam en woonde te Kapernaüm, dat aan de zee ligt, in de streken van Zebulon en Naftali" (Matt 4:13). Jezus wist dat het Sanhedrin en de invloedrijke rabbi's in Jeruzalem waren. Jezus ging echter niet naar Jeruzalem om te proberen de religieuze leiders tot hervormingen te bewegen; in plaats daarvan ging hij naar de frontlinie van de oorlog, zoals Mattheüs opmerkt:

Dit was om te vervullen wat gesproken was door de profeet Jesaja: Land van Zebulon en land van Naftali, langs de zeeweg, voorbij de Jordaan, Galilea der heidenen! Het volk dat in duisternis leeft, heeft een groot licht gezien, en voor hen die in het schaduwland van de dood leven, is het licht aangebroken. Vanaf dat moment begon Jezus te prediken: "Bekeert u, want het koninkrijk van de hemel is nabij gekomen!" (Matt 4:14-17).

Wat bedoelde Jesaja met het volk van Zebulon en Naftali dat in de duisternis en het schaduwland van de dood leefde? Jesaja onthulde dat deze mensen aanraadden om "de geesten van de doden te raadplegen en de geestenbezweerders die tjirpen en mompelen", terwijl Jesaja terecht antwoordde: "Moet een volk niet zijn God raadplegen? Moeten zij de doden raadplegen namens de levenden?" (Jesaja 8:19). Hij zegt dan hoe zij moeten gaan "naar de wet en naar het getuigenis" (Jes. 8, 20a), en waarschuwt verder:

Indien zij niet spreken naar dit woord, zal er voor hen geen dageraad zijn. Zij zullen door het land zwerven, neerslachtig en hongerig. Wanneer zij uitgehongerd zijn, zullen zij woedend worden en, naar boven kijkend, zullen zij hun koning en hun God vervloeken. Zij zullen naar de aarde kijken en slechts nood, duisternis en de somberheid van ellende zien, en zij zullen in dikke duisternis worden gedreven (Jes. 8:20-22 Holman Standard).

Na deze waarschuwing voegt Jesaja eraan toe dat in het gebied van Zebulon en Naftali "een licht is opgegaan voor hen die in het land der duisternis wonen" (Jes. 9:2). Jezus was opgegroeid in Nazareth, dat in het gebied van Zebulon lag. Het was een klein, niet aan zee grenzend gebied en daarom was de vraag "Kan er iets goeds uit Nazareth komen?

( )

Figuur 61 Stamverdeling van Noord-Israël.

Naftali lag naast het Meer van Galilea en grensde aan het land van Bashan en de berg Hermon. Zoals we hebben gezien, was Og koning van Basjan, het land van de slangendraken. Bovendien betekende zijn naam "dood", en volgens Ugaritische teksten regeerde een vergoddelijkte dode koning vanuit Ashtaroth en Edrei, die volgens Deuteronomium 1:4 de hoofdzetels van Og waren.

Zo bezweken de mensen van Zebulon en Naftali voor de wegen van Batios, de slang-draak. Jesaja's verklaring (door Mattheüs herhaald) dat het volk in duisternis en in het schaduwland van de dood leefde, was niet overdreven - en ook niet slechts een metafoor voor hun zondige levensstijl. Zij hadden Gods wegen, Zijn wetten en instructies zo volkomen verlaten, dat zij de kant gekozen hadden van de vijand, wiens hoofdkwartier zich juist in die streek bevond. Zelfs al in de tijd dat de berg Hermon diende als de vergaderplaats voor de engelen die neerdaalden in de dagen van Noach, was het gebied kwaadaardig. Naftali lag geografisch in het schaduwgebied van Bashan en Hermon, het hoofdkwartier van het rijk van de dood. Jezus richtte Zijn bediening daar op, en niet op Jeruzalem, omdat het land van Bashan en de berg Hermon de frontlinie van de strijd waren!

Met dat in gedachten hebben we een nieuwe waardering voor de uitspraak "Het volk dat in duisternis leeft, heeft een groot licht gezien, en voor hen die in het schaduwland van de dood wonen, is het licht aangebroken" (Matt. 4:16). Jesaja waarschuwde: "Als zij niet spreken naar dit woord, zal er voor hen geen dageraad zijn" (Jes. 8:20 HCSB), en helaas, vanwege hun ongehoorzaamheid was er geen dageraad en geen licht voor de volgende zeven eeuwen. Toch betekende Jezus' komst dat er een nieuwe dageraad was aangebroken. Wat een heerlijk, goed nieuws was dat:

Want een kind zal voor ons geboren worden, een zoon zal ons gegeven worden, en de regering zal op zijn schouders rusten. Hij zal genoemd worden Wonderbare Raadsman, Machtige God, Eeuwige Vader, Vredevorst. De heerschappij zal groot zijn, en zijn voorspoed zal nooit eindigen. Hij zal heersen op de troon van David en over zijn koninkrijk, om het te vestigen en te onderhouden met recht en gerechtigheid, van nu aan en tot in eeuwigheid. De ijver van de HEERE der heerscharen zal dit tot stand brengen (Jes. 9:6-7 HCSB).

Een zaklamp in de duisternis van de nacht is mijlenver te zien. Jezus' licht scheen zo helder dat de geestelijke schare der duisternis het zag, en het licht beangstigde hen. In een koninkrijk van duisternis is het licht de vijand die overwonnen moet worden. De duistere machten stelden zich teweer en daarom leken er demonen te zijn op elke hoek in Galilea. Maria Magdalena werd gekweld door zeven demonen, die Jezus uitdreef (Lucas 8:2). Jezus' faam als genezer verspreidde zich snel buiten de regio Galilea tot in Syrië. De massa's begonnen mensen naar Hem toe te brengen die "aan allerlei ziekten en kwellingen leden, en die door demonen bezeten waren, epileptici en verlamden; en Hij genas hen" (Matt. 4:24). Hij ging door met lichamelijke genezingen en het uitdrijven van demonen (Matt 8:16), en toonde daarmee Zijn ongelooflijke macht: de demonen werden gedwongen Hem te gehoorzamen.

Nadat Hij de demonische machten van de duisternis, die de mensen in de streek van Galilea hadden geterroriseerd, had vernederd, gaf Jezus "het bevel om naar de andere kant van de zee te gaan" (Matt 8:18), om de strijd naar de streek van Basjan te brengen, naar het schaduwland van de dood! De bestemming was Gadara, dat volgens de oude schrijvers "een sterke vesting was ... de positie was er een van grote kracht." (nadruk van mij).395 De bestemming lijkt niet alleen een fysieke vesting te zijn geweest, maar ook een geestelijk bolwerk.

Wanneer een vijand een frontale aanval doet op een bolwerk, worden verdedigingsmaatregelen genomen, en dit is precies wat er gebeurde. "Plotseling stak er een hevige storm op over de zee, zodat de boot door de golven werd overspoeld. Maar Hij sliep" (Matt 8:24). Hoewel stormen niet ongewoon waren aan het Meer van Galilea, was deze zo hevig dat de ervaren vissers vreesden voor hun leven: "Toen kwamen de discipelen en wekten Hem en zeiden: 'Heer, red ons! We gaan sterven!'" (Matt 8:25). De storm was niet typisch en niet natuurlijk, maar was een storm veroorzaakt door Satan en zijn demonische gastheer in een poging om Jezus en Zijn discipelen te doden! Satan hanteerde de woeste macht van een storm toen hij de kinderen van Job doodde:

Zo ging Satan uit van de tegenwoordigheid des HEREN (Job 1:12). ... een bode kwam tot Job en zeide ... "Het vuur Gods viel uit den hemel en verbrandde de schapen en de knechten, en verteerde hen; en ik alleen ben ontkomen om het u te zeggen!" (Job 1:16). Terwijl hij nog sprak, kwam een ander en zei: "Uw zonen en dochters waren aan het eten en wijn aan het drinken in het huis van hun oudste broer" (Job 1:18), "en plotseling kwam er een geweldige wind uit de wildernis en trof de vier hoeken van het huis, en hij viel op de jongeren, en zij zijn dood" (Job 1:19).

Geestelijke wezens kunnen onze wereld beïnvloeden. Eliphaz, een van Jobs "vrienden", deelde zijn ervaring met een geestwezen, hoewel wij niet weten of het een goede of slechte engel was. De geest bracht angst en beven, en het deed hem beven en zijn haren overeind staan, maar hij kon de gedaante niet onderscheiden. Toen sprak het wezen tot hem.

In verontrustende gedachten uit de visioenen van de nacht, wanneer diepe slaap valt op de mens, Vrees kwam over mij, en beven, die al mijn botten deed trillen. Toen passeerde een geest voor mijn gezicht. Het haar op mijn lichaam stond overeind. Hij stond stil, maar ik kon zijn verschijning niet onderscheiden. Een gedaante was voor mijn ogen (Job 4:13-16);

Eliphaz had last van een echte geest, die hij, hoewel onzichtbaar, levendig kon waarnemen. Satan en demonen kunnen deze wereld manipuleren. Satan was ook in staat de Sabeërs en de Chaldeeën aan te zetten om Jobs dienaren aan te vallen en hen te doden. Satan gebruikte de kracht van vuur uit de hemel (mogelijk bliksem) en wind om Jobs kinderen en de dieren te doden. Satans beheersing van weer en wind is geheel in overeenstemming met zijn titel als "Vorst van de Macht der Lucht" in de Bijbel en "Heer Wind," als de Soemerische Enlil, en de "stormgod" als de Kanaänitische Baal Hermon. In de volgende ronde met Job veroorzaakt Satan vreselijke zweren op het lichaam van Job. Als Satan al deze effecten kan veroorzaken terwijl hij beperkt is tot de andere kant van de sluier, wat zal er dan gebeuren wanneer hij op aarde wordt neergeworpen? Als hij toegang krijgt tot deze kant van het voorhangsel door in het Beest te wonen en de Valse Profeet te beheersen, zal het werkelijk een scenario zijn waarbij de wereld zal vragen: "Wie kan oorlog voeren met het Beest?" Het Beest en de Valse Profeet zullen inderdaad Satans macht hebben om "vuur uit de hemel op de aarde te doen neerdalen voor de ogen der mensen" (Openb. 13:13). Het was dus de "stormgod" Satan die de storm aanwakkerde die Jezus en de discipelen confronteerde; het was geen natuurlijke storm.

De discipelen wekten Hem, en terwijl Hij nog lag (en nog slaperig was) zei Hij tot hen: "Waarom zijt gij bevreesd, o gij kleingelovigen?" De tekst zegt: "Toen stond Hij op en bestrafte [επετιμησε epetimis] de winden en de zee, en er kwam een grote kalmte" (Matt. 8:26). Met andere woorden, Jezus lijkt teleurgesteld te zijn dat Hij voor zoiets onbenulligs uit zijn dutje werd gewekt. Jezus zei niet alleen tegen de storm dat hij stil moest zijn. Het woord is veeleer "iemand sterk afkeuren, berispen, afkeuren, ook ernstig spreken, waarschuwen om een handeling te voorkomen of te beëindigen."396 Als Jezus alleen maar tegen luchtstromen sprak, waarom zou Hij dan een waarschuwing moeten geven? Hoe kan men luchtmoleculen waarschuwen? Het gewicht van het bewijs is echter dat Hij Satan en zijn demonen berispte, die probeerden te voorkomen dat Hij hun territorium zou binnendringen, en Hem hopelijk zouden doden. Natuurlijk waren de discipelen volkomen geschokt en vroegen: "Wat is dit voor een man? - Zelfs de winden en de zee gehoorzamen Hem!" (Matt 8:27). Wat zij op dat moment niet konden weten, was dat de storm van Satan afkomstig was!

LEGIOEN

Satan slaagde er niet in Jezus van de overkomst af te houden, en toen Hij eenmaal was aangekomen "kwamen twee door demonen bezeten mannen Hem tegemoet toen zij uit de graven kwamen. Zij waren zo gewelddadig dat niemand langs die weg kon passeren" (Matt. 8:28). Deze mannen waren vervuld van Satans krachten en klaar om iedereen uit te schakelen die het land van de slang-draak, het vroegere gebied van koning Og van Basjan, binnendrong. Marcus vertelt ons dat "onmiddellijk ontmoette Hem uit de graven een man met een onreine geest" (Marcus 5:2). Demon en onreine geest zijn één en hetzelfde ding. (Zie Bijlage 1 Demonen). Merk op dat de door demonen bezeten man in de graven woonde. Hij sliep, at en bracht zijn tijd door op de begraafplaats, de plaats van de doden. Og, koning van Bashan was een chthonische (onderwereld) godheid die geassocieerd werd met andere onderwereldgoden zoals Ninurta, Molech, enz. Deze man was dus vervuld van demonen van het dodenrijk en werd aangetrokken tot plaatsen van de doden.

Voor de "Kanaänieten" van Ugarit vertegenwoordigde de streek van Bashan, of een deel daarvan, duidelijk de "Hel", de hemelse en helse verblijfplaats van hun vergoddelijkte dode koningen, - Olympus en - Hades tegelijk. Het is mogelijk dat deze lokalisering van de Kanaänitische hel verband houdt met de oude traditie van de plaats als het voorouderlijk huis van hun 397

In de tekst zien we vervolgens dat de man een ongelooflijke kracht bezat, zozeer zelfs dat "niemand hem kon binden, zelfs niet met ketenen" (Marcus 5:3). Marcus vertelt ons dat "hij vaak gebonden was geweest met boeien en kettingen. En de ketenen werden door hem uit elkaar getrokken, en de boeien werden in stukken gebroken; niemand kon hem temmen" (Marcus 5:4).

Toen de demoniak Jezus "van verre zag, liep hij weg en aanbad Hem" (Marcus 5:6). En hij riep met luide stem en zei: "Wat heb ik met U te maken, Jezus, Zoon van de Allerhoogste God? Ik smeek U bij God, dat U mij niet kwelt" (Marcus 5:7).

Het evangelie van Matteüs voegt daaraan toe: "Bent U hier gekomen om ons voor de tijd te kwellen?" (Matt 8:29). De demonen wisten onmiddellijk wie Jezus was, en leken te weten van een naderende kwelling, mogelijk een verwijzing naar hun laatste oordeel. We moeten echter de context van deze uitspraak in ogenschouw nemen, waar Jezus onmiddellijk daarvoor de wind en de golven had gewaarschuwd. Jezus zond ook een waarschuwing naar de machten achter de storm, die Satan en zijn machten waren. Het zou kunnen dat zij bevreesd waren voor de waarschuwing die Hij had gegeven, en uit angst reageerden door middel van de man die zij bewoonden.

Immers, die man had een legioen van demonen in zich. Een legioen is tussen de 4000-6000 man. Dat betekent dat er minstens vierduizend demonen in de man waren en dat kunnen er meer dan twaalfduizend geweest zijn tussen hen beiden. Jezus is niet onder de indruk. Hij gebood eenvoudig: "Ga uit de man, onreine geest!" (Marcus 5:8). Er was geen strijd tussen Jezus en de vele machtige demonen die de mensen van de streek eeuwenlang hadden geterroriseerd. Toen Gods kampioen eenmaal opdook, bogen zij zich voor hem neer. Marcus zegt zelfs dat de demonen "Hem ernstig smeekten dat Hij hen niet het land uit zou sturen" (Marcus 5:10). Blijkbaar was het gunstig voor de demonen dat zij in de streek van Bashan bleven.

Een aanwijzing voor de afvalligheid van de streek: "Een grote kudde zwijnen voedde zich daar bij de bergen" (Marcus 5:11). God had het land aan de kinderen van Israël gegeven, en zwijnen mochten niet op het menu staan. Toch, omdat het volk zich aan de duisternis had overgegeven, was de varkenshouderij populair. En toen:

Al de demonen smeekten Hem, zeggende: "Zend ons naar de varkens, opdat wij bij hen mogen binnengaan. En terstond gaf Jezus hun toestemming. Toen gingen de onreine geesten uit en gingen in de varkens (het waren er ongeveer tweeduizend); en de kudde liep met geweld van de steile helling af de zee in, en verdronk in de zee (Marcus 5:12-13).

De duizenden demonen waren niets voor Gods Gezalfde. Jezus toonde zijn kracht; en Satan moet dat hebben opgemerkt, want als het om kracht zou gaan, zou Jezus duidelijk hebben gewonnen. Maar toch, zolang Satan de Tablet der Bestemmingen in zijn bezit had, zou de Aarde wettelijk in zijn handen zijn.

Voetnoten

395 ISBE, Gadara, (Ant., XIII, iii, 3)
396 BDAG επετιμησε
397 The Dictionary of Deities and Demons in the Bible, eds. K. van der Toorn, Bob Becking and Pieter W. van der Horst (Boston, 1999). Pg. 161-162

Bron: Store | DouglasHamp.com: Checkout